Ceremony 9-10

Tallkit's oortjes schoven naar voren bij het horen van de oproep van Silverstar. "Het is tijd, het is tijd!" mauwde hij enthousiast en draaide zich snel om naar Brightspots. "Kom!" zei hij nog snel, voordat hij half de nursery uit huppelde. Het voorval van enkele dagen geleden was hij al lang vergeten en was, voor hem, snel naar de achtergrond geschoven. De jonge kater richtte zichzelf iets meer op en zorgde ervoor dat hij een onverzekerde uitdrukking op zijn snoetje had. Hij ging een apprentice worden, hij zou Thunderclan trots maken! Toch draaide de kater nog even zijn kopje om naar de nursery, waar Brightspots nog was en even trok hij met zijn oortje. Ging Bright dan helemaal alleen zijn? De kitten spitste zijn oortjes toen zijn naam werd gezegd, deze keer met een ander achtervoegsel. Iets wat twijfelend bleef de kater gewoon staan waar hij stond, al bruisde diep in hem het enthousiasme dat hij eerder getoond had.

Tag: open

Zodra hij de stem van zijn mentor over het kamp hoorde galmen stopte hij met hetgeen wat hij aan het doen was geweest en trippelde hij naar de open plek toe. Zodra hij zich had neergezet en zijn staart over zijn poten had gekruld keek hij met zijn blauwe ogen op. Er was iets van zenuwachtigheid en enthousiasme in zijn blik te zien, maar ook nieuwsgierigheid had zijn intrede gemaakt toen Silverstar begon met praten. De ceremonie leek voorbij te vliegen en toen hij uiteindelijk zijn naam hoorde voorkomen keek hij wat trots voor zich uit. Algauw volgde zijn nieuwe naam, Zealspark. Met een tevreden grijns op zijn gelaat murmelde hij de naam, alsof hij een luide notitie voor zichzelf maakte dat hij voortaan zo aangesproken zou worden. Echter leek het nog niet gedaan te zijn voor hem. Opnieuw hoorde hij zijn gloednieuwe naam voorkomen in de zin van de leider en keek hij slechts verrast op bij het horen dat hij de mentor van Firepaw zou worden. Echter verscheen er algauw een glimlach op zijn rode gelaat en sprong hij recht zodra de ceremonie afgelopen was. Met tintelende pootkussens trippelde hij naar zijn nieuwe leerling toe, haar begroetende met een brede lach. "Klaar voor het echte werk?" Vroeg hij haar met een knipoog waarna hij zoals het hoorde diens neus aantikte met de zijne. Stiekem was hij toch blij dat net hij de rode leerling mocht trainen. Ze kenden elkaar al van vroeger, dus het hele kennismaken gedoe sloeg hij maar alvast over.

Thornpaw voelde spanning door zijn lijf gieren. Hij had de oproep van Silverstar duidelijk gehoord en kwam uit zijn Den gelopen. Hij zag andere katten die Silverstar naderden. Hij ging op zijn kont zitten en luisterde aandachtig naar wat er gezegd werd. Hij voelde de hoop opkomen dat zijn naam ook werd genoemd. Hij was inmiddels erg gegroeid in die zes manen. Zijn spieren waren ontwikkeld omdat hij zo veel buiten rende en dankzij de technieken die hij geleerd had, was hij een goede vechter geworden. Zijn pels was ook veranderd. Hij had wat meer witte vlekken waar het vroeger zwart was. Zijn gehele borst was nu wit zodat zijn witte achterpoten nu ook niet meer zo opvallend waren. Zijn bleekgroene ogen waren nog lichtelijk hetzelfde gebleven. Hij vond in principe dat hij wel op de goede manier veranderd was. Hij zag er veel ouder uit. Toen hij een Apprentice was, leek hij echt nog zo’n ukkie. Hij schoot uit zijn gedachten toen Silverstar zijn naam noemde en zijn hart schoot in zijn keel. Hij wist dat hij een naam zou krijgen, maar welke zou het worden? Trots ging door hem heen toen hij zijn nieuwe naam hoorde. Thornflame klonk echt als een stoere naam! Hij stak zijn kopje fier in de lucht toen niet alleen bleek dat hij een Warrior werd, maar ook nog eens een eigen Apprentice kreeg. Het liefste wilde hij direct gaan zoeken, maar hij wilde uit respect voor de anderen nog even wachten wat er over hun beslist werd. Hij moest eerlijk toegeven dat hij de helft niet kende, zo ook niet zijn eigen Apprentice. Hij had dus ook geen idee hoe zijn Apprentice er uit zag en voelde schaamte door zijn lichaam gaan. Hij kuchte, probeerde zich te herpakken en liet zijn bleekgroene ogen rustig dwalen over de menigte. ‘Moonpaw?’ vroeg hij met heldere stem, zo zacht mogelijk dat niemand zou weten dat hij hier echt moeite mee had.

De woorden van Firepaw zorgden voor een grijns op zijn gelaat en tevreden sloeg hij met zijn staart een keer in de lucht. "Dat is maar goed ook, want luilakken zal er vanaf nu niet meer inzitten." Greens hij plagend. Hij wist heus wel dat de poes dit waarschijnlijk niet gedaan had, maar het kon geen kwaad om af en toe wat humor te laten doorschemeren, toch? Hij had altijd medelijden gehad met de katten die een doodsaaie mentor hadden en altijd gedrild werden. Hijzelf had geluk gehad met Silverstar. De clanleider was in staat geweest om effectieve trainingen te geven zonder deze saai te maken. Hij gaf dan ook toe dat hij altijd met plezier mee was gegaan, wetende dat de zilveren kater altijd wel in was geweest voor een grapje. Hij hoopte diezelfde band te krijgen met de rode apprentice. "Morgenvroeg zie ik je meteen bij de zandkuil. En geen smoesjes, ik verwacht dat je op tijd komt." Miauwde hij streng, maar wist de poes alsnog een geamuseerde blik te geven. Hij wist niet wat Firepaw betrof, maar hijzelf was enorm enthousiast, om het maar zacht uit te drukken dan.

Hier is het trainingstopic al: https://www.warriorcatsnl.com/t26738-let-the-fire-burn-firepaw#625242 c:

Het begon kouder te worden, dat merkte Jewel ook. Er kwam beweging in het kamp, tijd voor een ceremonie. Ze glimlachte breed. Toen ze naar voren geroepen werd om haar warriornaam te ontvangen gloeide ze van trots. Dit voelde geweldig. Ook werd verteld dat zij Swallowpaw zou trainen. Veel te snel was de ceremonie al weer beëindigd, maar het warme gevoel bleef. Jewelgleam zag een zwarte kat in haar ooghoek die op haar af kwam. Zou dat haar nieuwe apprentice zijn? "Ik wil echt alles leren! Jagen, vechten, en alles! Wanneer beginnen we?" De witte poes schrok een beetje van het enthousiasme. "Ehm, We kunnen morgenochtend beginnen met een rondleiding." Sprak ze kalm. "In elk geval gefeliciteerd, Swallowpaw." Ze herinnerde zich in elk geval nog hoe blij ze was om apprentice te zijn. Natuurlijk had de dood van beide ouders haar een beetje naar beneden gebracht, maar ze kwam er weer boven op.

Haar ogen gingen steeds heen en weer naar Blurkit en Swallowkit. Haar kittens! Haar borstkas deed pijn van het gemis. Coalkit zou nu ook apprentice moeten zijn...Ze kreeg tranen in haar ogen die snel weg knipperde. Ze hielt de mentors van haar dochters goed in het oog. Nog steeds twijfelde ze of ze zich niet moest opgeven als mentor, maar ze was er niet mentaal toe in staat. Nog niet.  Luid deed ze mee met de groep toen ze hun namen riepen. Lightleaf zei in haar gedachten tegen zichzelf dat ze zo naar hun toe zou rennen. Ze keek van een afstandje toe hoe ze hun mentors begroetten.  Wat werden ze toch snel groot. Ze kon het zich nog als de dag van gisteren herinneren toen dat ze daar stond.

De zwarte oren van de kattin spitste zich bij het horen van Silverstar. De grijze kater kondigde een clanmeeting aan die vervolgens een ceremonie bleek te zijn. Aandachtig luisterde Dawnpaw naar wat er werd gezegd. Verrast keek ze op bij het horen van haar naam. De kattin had niet verwacht al warrior te worden bij 12 moons gezien haar meerdere mentor wisselingen. Niet alleen zij werd warrior die ceremonie, ook haar beste vriend kreeg zijn nieuwe rang. Het was gek om te beseffen dat ze nu een warrior was, een warrior waar ze zo lang tegenop had gekeken. Haar suffix was sky. Ergens was het een best logische suffix gezien het feit dat ze regelmatig in een boom viel te vinden. Dawnsky, even wennen. Het was een mooie naam gelukkig, ze had al meerdere suffix gehoord die ze niet bepaald mooi kon noemen. Het was niet dat het haar ging om mooi als ik schoonheid, nee mooi als ik leuk klinken. Sommige katten hadden rijmende pre- en suffix, andere hadden er die totaal niet bij elkaar klonken. Dawnsky, het klonk wel vaag maar aan de andere kant ook weer heel leuk. Vrolijk zwaaide ze met haar staart op en neer. Eindelijk was ze warrior, dat wilde ze nog vele moons blijven.