That ugly beast | Thirteen

Ademwolkjes verlieten haar bek, toen ze uit de Barn stapte. De wolken waren dik op elkaar gedrukt en kleurde de lucht donker, haar gespleten ogen tuurde over het kamp. maar geen enkele slaap was er nog te vinden, ze schudde haar vacht even goed uit en sjokte veder het kamp in. het was voor het eerst zo stil geweest in het kamp, wat haar een rilling over haar rug gaf. Ze wiebelde met haar oren toen er veder op geblaf hoorde, een zucht verliet haar bek. kon die beesten nooit eens hun kop houden!? ze trippelde naar de uitgang, en stak haar kop naar buiten. de geur van de hond brandde in haar neus en maakte haar ogen glazig, een grom verliet haar bek toen het beest harder begon te blaffen. ze liep het kamp uit en volgde de geur van de hond, ze stopte pas toen ze de lelijke kop in de verte zag. Een oud Twolegnestje trok haar aandacht, soepel sprong ze op het dak en ging daar liggen, het was best een grote hond dus kon ze hem niet alleen aan. maar als het bleef keffen moest ze het maar alleen doen want haar oren deden gewoon pijn.

-Only Thirteen

Het waren nu enkele dagen geweest dat hij zich bij de Elite had gevoegd, maar echt thuis voelde hij zich nog niet. Hij had zich zelden ergens thuis gevoeld, en hoopte dat dat nog wel zou komen. Met zware stappen liep hij door het gebied, nog half in slaap. Zijn korte, zwarte staat hing verdoofd tussen zijn poten. Hij was deze lang geleden al verloren in een gevecht met een hond, maar soms voelde hij nog pijn of jeuk aan het puntje dat er al lang niet meer was. Apart was het. Hetzelfde gold voor het stuk van het oor dat hij miste. De kater zag er alles behalve piekfijn uit.

Zijn ochtendwandeling begon al verschrikkelijk: hij werd gestoord door het luidruchtige gekef van een hond. Geïrriteerd liep hij op de bron van het geluid af, en zijn ogen vielen al snel op het lelijke beest dat het geluid maakte. Blijkbaar was hij niet de enige die zich irriteerde aan het beest: op het dak van één van de oudere twolegnesten zat een poes uit zijn Clan. Haar naam wist hij eigenlijk niet, maar toch sprong hij bovenop het dak. "Zo te zien ben ik niet de enige die gestoord wordt van dat ondier," sprak hij in zijn diepe stem tegen de gitzwarte poes. Misschien dat ze hier samen iets aan zouden kunnen doen.

De geur van hond vermengde die zich met de oh zo bekende geur van Bloodclan, zo te zien was ze niet de enigste die last had van de rothond want al gauw zag ze een grote kater te voorschijn kwam, een stuk van zijn staart miste en zijn oor was afgescheurd. op een of andere manier trok littekens haar aan, het was gewoon eenmaal tekens dat die kat sterk is. ze keek toe hij de witte kater naast haar sprong, ze had hem nog nooit ontmoet maar er waren al wat roddels over hem door de kamp rondgedwaald. "Zo te zien ben ik niet de enige die gestoord wordt van dat ondier," ze schudde haar kop, en begon even haar gitzwarte vacht recht te likken. toen ze haar grijze ogen op die van hem liet rusten, "Dat klopt, ik hoor hem liever sterven" mauwde ze kalmpjes, maar een valse ondertoon was niet te missen. ze liet haar blik van de kater afglijden en keek hoe de hond naar hun wou lopen maar jammer genoeg zat het beest vast aan een touw."Wat is jou naam nieuweling?" sprak ze met een best vriendelijk toon, en draaide haar kop weer naar hem toe.

Thirteen voelde de ogen van de poes over hem heengaan, hij vond het nooit fijn als hij innig bekeken werd. Voornamelijk omdat iedereen toch altijd maar naar zijn littekens staarde en allerlei dingen aannam die wellicht niet eens waar waren. Hoewel, hij had zeker wel veel gevochten, dat was niet te ontkennen. Maar waarschijnlijk voor verschillende redenen dan iedereen in eerste instantie zou denken. Hij had zich recent pas bij de Bloodclan gevoegd, dus wat zij van hem vonden, vond hij nogal moeilijk te peilen. Niet dat het hem veel uitmaakte, hij ging uiteindelijk toch wel zijn eigen weg. Hij deed wat hij zelf nodig vond, en als de Clan in zijn weg zou lopen, zou hij hem zonder pardon verlaten. Hij was nou niet bepaald loyaal op die manier.

"Dat klopt, ik hoor hem liever sterven," miauwde de poes, waarop hij glimlachte. Gelukkig hadden ze beiden hetzelfde belang voor nu. Hij zwaaide geamuseerd met zijn staart - of wat er nog van over was. Weldra zou het gedaan zijn met die luidruchtige hond. Misschien droeg hij wel een halsband: dat zou betekenen dat er ook nog een twoleg zou zijn die hem zou missen. Ongelooflijk sneu. Hij volgde de hond met zijn gele ogen, maar veel kanten kon het beest niet op. Hij zat vast aan touw en kon niet anders dan agressief naar de twee katten blaffen terwijl het touw zijn luchtpijp dichttrok. De poes vroeg naar zijn naam. "Thirteen. De jouwe?" antwoordde hij. Niet dat dat zijn echte naam was, gewoon een bijnaam die hij had aangenomen, voor het gemak. De naam was wel representatief voor zijn ongelukkige levensloop.

Ze glimlachte even terug, eindelijknwas er even iemand waar mee ze even normaal kon praten. De een had weer geen hoed humeur de andere wou je alleen maar dood hebben en zi gaat het maar door, haar hedachten dwaalde een beetje af maar door de zwart met witte kater werd ze weer opnaarde gezet. "Thirteen. De jouwe?" ze schudde even haar kop, waardoor ook haar hondentanden aan haar nek begonnen te rinkelen. "Aangenaam Thirteen, heeft het ook een betekenis?" mauwde ze nieuwscheirig, "De naam is Fortuna" en gaf hem een beleefd knikje, maar al snel draaide ze haar kop met een ruk om toen de hond harder begon te blaffen. "Ik denk dat die mormel zo maar eens de grond in dauw" mompelde ze tegen haar zelf.

-Telefoon bericht

De kater schudde zich even uit, zijn niet-zo-witte vacht zat onder de viezigheid en het opgedroogde bloed. Van persoonlijke hygiëne trok hij zich niet het meest aan, al wist hij zelfs dat het na dit gevecht tijd was voor een flinke wasbeurt. Hij was er ook wel aan toe om even uit te rusten: zijn staart begon zo af en toe weer pijn te doen en fijn was het niet. Al had hij leren leven met de pijn die zijn wonden hem brachten, leuk was anders. De ogen van de kater vielen op de hondentanden die aan de halsband van de ravenzwarte poes hingen. Het was een flink aantal en Thirteen zou liegen als hij zou zeggen dat hij niet onder de indruk was. De poes had duidelijk het één en ander volbracht in deze Clan. Misschien zou het voor hem ook wel zover komen, ooit, misschien ook wel niet. Het deerde hem op dit moment weinig.

De poes vroeg of zijn naam nog een betekenis had, waarop hij zijn kop schudde. "Niet dat ik weet," antwoordde hij rustig. In het asiel werd hij constant zo genoemd, uiteindelijk was hij er van uitgegaan dat het zijn echte naam was. Beter wist hij nou eenmaal niet. De kattin stelde zich voor als Fortuna, een naam die hij wellicht zou vergeten - de kater was zo slecht met namen. Hij was überhaupt al niet geweldig met sociale contacten, hij was een flinke einzelgänger. De hond bleef maar blaffen, en zo langzamerhand raakte zijn geduld op. Hij had al zo'n kort lontje. "Ik zou je graag een handje helpen," smaalde de kater, en zijn ogen verplaatsten zich naar het blaffende beest. Zijn laatste uur had geslagen.

"Ik zou je graag een handje helpen," ze draaide haar kop naar de wit met zwarte kater, en een valse grauw krulde op haar lippen. Ze stond op, en legde haar oren plat op haar kop. Haar staart zwiepte hoog in de lucht en haar nagels kraste over de houten dakje. "Wie hem als eerste heeft" lachde ze, en gaf de nieuwe member een klein stootje voor ze soepel van de dak sprong. En sprintte zo snel mogelijk op de blaffende hond af, na deze hond zou ze even rust moeten nemem. Ze had al geholpen met Zorro met een halsband, en nu nog Thirteen erbij. Maar dat hield haar niet tegen, haar poten maakte stofwolkjes en door de koude weer maakte ze met haar warme adem ademwolkes. Met uitgeklapte klauwen belande ze met een knal op de flank van de hond, haar nagels boorde zich diep in het lijf en al snel voelde ze het bloed op haar poten plakken, een grijns was op haar snuit geplakt toen se haar tanden en de nek van de hond boorde, ze gaf er een harde ruk aan zodat ze er een grote pluk vacht mee trok. "Kom je nog, sloompie?" en spuugde de haren van de hond uit, en klom veder zijn rug op.

De onheilspellende grijns op het gezicht van de gitzwarte kattin voorspelde weinig goeds voor de hond die beneden nog steeds luidkeels stond te blaffen. Een grijns vormde zich op Thirteen's gezicht, maar in tegenstelling tot Fortuna bleef het overblijfsel van zijn staart strak langs zijn lichaam liggen. Zijn nagels werden bijna hoorbaar uitgeklapt en de kater gromde naar de hond met wie hij nu direct oog in oog stond. "Wie hem als eerste heeft," lachte Fortuna voor ze hem een stootje gaf en naar beneden sprong. De kater zette af en kwam zoals een echte kat altijd op zijn poten terecht. Nu stonden hij en Fortuna recht voor de hond, die hen nu precies in hun bereik had. Het touw kon hem niet langer tegenhouden.

Vanuit zijn ooghoeken zag Thirteen hoe Fortuna haar nagels in de flank boorde van de hond, en Thirteen besloot om de andere kant voor zijn part te nemen. De kater rende er behendig op af, zette af en liet zijn klauwen door het vlees van de hond snijden. Zijn witte poten kleurden rood en hij hoorde de hond janken. Deze gaf zich echter nog niet gewonnen en haalde uit naar de witte kater. Hij wist deze uithaal nog net te ontwijken en deze ontwijkactie gaf hem een perfecte kans om zich richting het gezicht van de reu te gooien. De kater nam een flinke sprong en kwam perfect op de kop van de hond terecht, waarop hij zijn nagels in de oogkassen van het dier zette. Pijn deed het zeker, maar zijn succes duurde niet lang of de hond schudde met volle kracht de kater van zijn kop af. Hij belandde met een harde klap op straat, maar greens weer bij het zien van het bebloede gezicht van de hond.

Haar nagels kraste diep in de vlees van de hond, en al snel zag ze hoe Thirteen de andere kant pakte en de hond begon bekant meteen te janken. Haar klauwen trokken haar omhoog zodat ze op zijn rug zat, haar nagels zette ze stevig in zijn brede schouders en haar tanden waren om de halsband gebonden. Ze trok haar kop naar achteren en gaf er een paar gooien rukken aan, de halsband begon strakker om zijn keel te draaien en na nog een paar keer aan te trekken begon de hond naar adem te snakken. Deze methode werd goed. Eigenlijk perfect, ze sloeg haar linkerpoot in de nek van het beest. En trok er nog eens goed aan, eindelijk begon het te gorgelen en al snel viel het slap op de grond snakend naar adem. Het trapte wild heen en weer, maar de halsband was te strak aangetrokken om het los te krijgen. haar blik gleed naar de member toe, en haar kaken werden geopend om iets te zegen. "Wil je het zien lijden?" lachde ze, en stapte naar de hond. En sloeg haar klauw in de kaak van de hond, en met haar poot het omhoog tilde. "Of maken we het meteen af?"

Zijn ogen schoten naar boven, op de rug van de hond waar Fortuna ook zat. Ze ging zijn nek stevig te werk en trok aan zijn halsband om het dier te verstikken. Thirteen focuste op de zwarte, leren halsband, die moest hij te pakken zien te krijgen. De kater duwde zichzelf weer overeind en hielp Fortuna de hond aan het wankelen te brengen door zijn scherpe hoektanden in de pezen van de reu te zetten. Hij voelde de spieren van de hond knappen tussen zijn kaken, en door het zuurstofgebrek dat Fortuna hem aan had gedaan, viel de hond al snel met een flinke klap op de grond. Het beest leefde nog, maar de kracht om opnieuw op te staan, was niet meer in het dier te vinden.

Met een bloederige bek liep Thirteen op het beest af en keek hem met serieuze blik aan. Het beest trapte wild heen en weer, maar iedereen hier wist dat het met hem gedaan was. Thirteen ontblootte zijn tanden naar zijn vijand, en ook zijn vijand wist toen dat het voorbij zou zijn. "Wil je het zien lijden?" vroeg de zwarte kattin, terwijl ze haar klauw als een vleeshaak in de kaak van de reu sloeg. Thirteen bleef stil, hij had het niet zo op onnodig leiden. Hij kende genade, ondanks wat hem lang geleden aan was gedaan. "We maken hem af," opperde de kater. Hij liep naar de halsslagader van het dier en zette zijn kaken er diep in. Hij voelde het bloed en daarmee het leven van de hond langzaam uit hem vloeien en in zijn bek stromen. Hij keek naar de kop van de hond, die langzaam maar zeker stil bleef liggen. Hij was dood. De kater liep op en werkte de zwarte halsband los van de hond. Hij keek naar het object dat voor zijn voeten op de grond lag, zijn nieuwe toekomst was voor hem uitgestald.

Ze liet de kaak los, en hoorde de kop va de hond met een klap neervallen. ze stapte naar achteren, toen hij vertelde dat hij hem liever meteen afmaakte. ze knikte en keek toe hij zijn kaken diep in zijn slagader zette en de hond dood ging. ze sloeg haar staart om haar middel heen en haar oren gleden op haar kop, toen er weer een koude windvlaag door haar gitzwarte vacht blies. "De halsband kleurt goed bij je vacht" sprak ze tegen de elitekat, en begon haar borst te likken. de nu al opgedroogde bloed likte ze slordig weg, en liet haar blik af en toe naar de kater te glijden. "Waarom ben je deElite gejoind?" mauwde ze nieuwsgierig tussen een paar likken door, ze hadden net samen een hond vermoord dus een beetje inforatie over zich zelf kon toch geen kwaad.

-Sorry ik ben echt inspiratieloos xD

Onderwerp: Re: That ugly beast | Thirteen