Curious of the dangers

Nieuwsgierig liep Jewel rond. Dus dit was de twoleg place? Hier leefden twolegs en hun kittypets. De straat stonk en monsters denderden voorbij. Dit was veel te druk. Liever ging ze naar een plek die wat minder overbevolkt werd door monsters, twolegs en honden. De witte poes sloeg een steegje in. De modder maakte haar mooie witte poten vies. Steeds verder ging ze. Een vreemde geur drong in haar neus. Ze moest nu aan de rand zijn. Een geurmarkering drong in haar neus. Clans zetten hun grenzen toch alleen in het bos? De poes besloot een pauze te nemen. Op een schoon stukje straat ging ze zitten. Iets schoot haar te binnen. TigerSnow had haar iets verteld over de Bl... Blo... Bloemenclan? Nee, ze wist dat dit geen lieve clan was. Bladerclan? Bloodclan! Dat was het! Stiekem vond ze die clan we interessant. Een stuk minder soft dan die andere. Een geur drong in haar neus. Was dit zo'n kat?

-Eerste post Tornado!

Een rullig kroop over haar rug. Iets besloop haar. En het kwam dichterbij. En dichterbij. De kat kwam tevoorschijn. Meteen stelde hij zich vijandig op. "Aansteller." zei de stem in haar hoofd meteen. In plaats van dit gelijk hardop uit te spreken bekeek ze hem. Een kater, ouder en sterker. "So what?" snauwde de stem meteen. Het was een slecht idee hier tegen in te gaan. "Jij bent op ontdekking en je laat je gelijk wegjagen als een kleine kitten bij de eerste beste vlooienbaal die stoer doet? Jewel toch." De kater zei iets tegen haar. Jewel luisterde, maar de stem negeerde hem. "Kom Jewel, toon eens wat pit." Snel stond ze op en keek de kater recht aan. "Misschien ook niet?" mauwde ze brutaal. Dit was dom. Hij kon haar makkelijk aan! Als ze naar clanterritorium ging kon ze een verdwaald poesje spelen en zou ze misschien wel in het kamp komen? "Lafaard." "Ik ben gewoon verstandig en ga zo snel mogelijk weg!" "Vluchten is een teken van zwakte." Jewel zei niks meer tegen haarzelf. In plaats daarvan spiekten haar ogen langs de kater heen. Nope, geen andere katten te zien.

Jewel slikte. "Help dit is eng." dacht ze. "Eng? Laat maar aan mij over dan..." Jewel rechtte haar rug. "Is er iets mis met het feit dat ik hier ben? Ik neem aan dat een poes meer of minder hier niet uitmaakt?" Jewel staarde de kater nog steeds recht aan. Kon ze niet gewoon naar huis gaan? Waarom moest ze zo nodig problemen zoeken?

Iets haakte in haar nekvel. Blackswirl had haar vaak zo vastgehouden. Maar dit was veel ruwer. En met klauwen. Ruw werd ze weer op de grond gesmeten. Dit was eerder gebeurd. Maar dit keer was ze ouder "Waarom moeten je je zo aanstellen? Het is maar een territorium!" riep ze kwaad. Jewel was heel roekeloos bezig. Toen deed ze wat de kater nooit zou verwachten. Ze sprong naar voren en beet in zijn poot. Haar tandjes richtten weinig schade aan maar, hij zou een herinnering aan haar hebben.

Wat jammer nou, en hij had haar zo voor gewaarschuwd. Pas toen hij een kleine beet voelde in zijn poot schudde hij haar af. Met zijn nagels uitgeschoten gaf hij haar een klap recht in haar oog. 'Verdwijn! De volgende keer kom je er niet levend vanaf. Tenzij je je pappie meeneemt. Dan ben je niet de enige die naar de vergetelheid gaat.' dreigde hij. Hij nam niet eens de tijd haar een antwoord te geven op haar vraag. Wat een dom antwoordt zeg. Wie was in Scourge's naam haar mentor?!

- flut + teklefoonpost

Het poesje wist dat wat ze had gedaan dom was. Maar zo'n felle reactie had ze niet verwacht. Een nagel prikte vlak boven haar ogen en gaf een klein gilletje van schrik. ''Zie je nou wel? Een muislengte lager en ik was blind geweest!'' jammerde ze in haar hoofd. ''Je kan nog prima zien, stel je niet aan.'' siste de andere stem terug. De wond begon pijn te doen en Jewel deed haar best niet te huilen. Een druppel bloed drupte op haar wang. Nog een druppel volgde, net zo lang tot ze alles bij haar linkeroog door een rode waas zag. Jewel wou er niet aan denken hoe haar witte vacht eruit zou zien. ''Ik denk niet dat mijn 'papa' zo heldhaftig zou reageren. Ik ga al weg. Rot beest.'' dat laatste mompelde ze zacht. Nu had ze tenminste een verhaal aan haar siblings te vertellen. De wond begon te zeuren. De witte, iets wat verwaande poes toonde geen angst, wat slechts door roekeloosheid kwam. Wel trilde ze overduidelijk. Ze was echt wel bang.

''Ik denk niet dat mijn 'papa' zo heldhaftig zou reageren. Ik ga al weg. ..." Het laatste had Tornado niet echt goed kunnen verstaan. Maar hij vermoedde dat het een scheldwoord geweest zou zijn. 'Nogsteeds een pittig dame, nietwaar?' dacht hij geïrriteerd. Net voordat hij haar weer wou aanvallen om haar manieren aan te leren dat haar ouders haar nog niet hebben geleerd liep de poes weg. Tornado grinnikte trots. Opgeruimd staat netjes.

- Topic uit I guess?