First time outside

Hij voelde zich als een kitten, zó blij was hij dat hij eindelijk het kamp weer uit kon. De wonden op zijn rug waren nu zo ongeveer geheeld, al mistte er op sommigen plekken nog een stuk vacht; waarschijnlijk zou deze nooit meer terug groeien. Dat was dan toch wel jammer, hij was best blij met z'n gladde vachtje geweest. Maar ach, zo veel maakte 't hem nou ook weer niet uit, het was immers maar vacht en hij was blij dat hij hier nog op de aarde stond, in plaats van dat hij ergens in de lucht met dooie katten zat. Hij had geluk gehad. De wonden op zijn flank waren nu ook helemaal genezen, al kon je de littekens van de klauw van de das nog steeds zien. Daarvan was het al zeker dat deze niet zouden verdwijnen. Het hielp Panthers imago niet echt; als de kleine kittens en apprentices al bang voor hem geweest waren, waren ze nu nog meer bang. Hehe.
Met een soort huppel-achtige passen trippelde Panthergrowl door het territorium. Hij moest nog 'rustig aan doen' - een goeie reden om niet te hoeven jagen dus. Toch snoof hij uit gewoonte de lucht op om zijn omgeving is goed in zich op te nemen. Hij rook de geur van Silvercloud en meteen klaarde zijn gezicht op, waarbij een verliefde grijns op zijn gezicht kwam. Hij was zeker benieuwd hoe het met zijn favoriete poes ging.

- &Silvercloud

Ze moest toegeven dat ze een stuk zelfverzekerder was geworden sinds ze iets met Panthergrowl had. Ze moest zich geen zorgen meer maken over gevoelens die ze voor zichzelf hield of andere problemen. Het enige wat haar misschien soms in de weg zou staan was haar trouwheid naar de clan toe. Maarr dat was op dit moment niet van toepassing. Ze was buiten het kamp en had Panthers geur opgevangen. "Panther!" snorde ze toen ze hem zag en trippelde naar hem toe, waarna ze kort haar snoetje tegen zijn hals drukte. Ze ontweek de plekken met littekens, omdat deze nog steeds tijd nodig hadden om volledig te genezen.

Met dezelfde grijs nog op zijn gezicht trippelde hij naar haar toe, waarbij ze hem al snel opmerkte. "Panther!" miauwde de zilveren poes en het gevoel van geluk dat zij altijd bij hem wist los te wrikken, overspoelde hem weer toen ze haar koppie tegen z'n hals drukte. "Hee, wolkje van me," miauwde hij zachtjes en gaf haar een lik over haar oor. Vervolgens stapte hij achteruit en duwde zijn borst dramatisch naar voren. "Zie je hoe sterk ik wel niet ben? 'k Kan zelfs het kamp alweer uit!" miauwde hij opschepperig, maar natuurlijk grapte hij maar een beetje. Neh, zo verwaand was hij nou ook weer niet hoor. "Hoe gaat het met mijn favoriete warrior?" miauwde hij haar vervolgens plagend toe.

Ze snorde even bij het horen van zijn begroeting en glimlachte toen hij zei hoe sterk hij er wel niet uit zag. "Waauw," grinnikte ze zachtjes. "Hoe gaat het met mijn favoriete warrior?" "Deze warrior voelde zich een beetje allen toen hààr favoriete warrior in de medicine den verbleef." zei ze zelf nu ook op een plagerige manier, terwijl ze hem een korte duw gaf met haar schouder. "Daarom dat ik nu heel blij ben om je hier buiten te zien." voegde ze er nog aan toe, waarna ze kort haar tong over zijn wang liet gaan.

Het was hem gelukt om haar aan het lachen te maken; mooi, want dat deed hem altijd ook glimlachen. "Hoe gaat het met mijn favoriete warrior?" vroeg hij haar toen plagend maar ook liefdevol toe. Want het was geen geslijm, het was de waarheid, zei was zijn favoriete warrior der alle tijden. "Deze warrior voelde zich een beetje allen toen hààr favoriete warrior in de medicine den verbleef." een grijns kwam op zijn gezicht bij deze woorden en zijn huid werd automatisch verwarmd - nou ja, zo leek het dan toch - toen Silver hem aanraakte. "Daarom dat ik nu heel blij ben om je hier buiten te zien." toen Panther haar tong voelde glimlachte hij en keek hij haar warm aan. Hij was zo blij met haar, hij wilde haar nooit meer kwijt. Nooit.

Silvercloud drukte haar neusje tegen die van hem en keek recht in zijn gele ogen. "Zullen we een mini-patrouille houden?" vroeg ze uiteindelijk met een glimlachje. Dan konden ze zowel eens even alleen zijn, als de grenzen controleren. Twee in één. Even ging haar blik naar de, nog steeds zichtbare, wonden op Panthergrowl's vacht. "Denk je dat je dat gaat lukken?" Een glimlach stond op haar snoetje, al kon je heel duidelijk zien dat ze evengoed met hem hier wilde blijven.

"Zullen we een mini-patrouille houden?" stelde Silvercloud voor en Panther's ogen lichtten op als die van een kitten die voor de eerste keer de nursery uit mocht. "Goed idee!" miauwde hij. Patrouilles waren één van de betere dingen in het leven. Je kon lekker even lopen en misschien kwam er wat actie bij kijken - ja, de grote warrior hield daar wel van, ook al had hij verwondingen. "Denk je dat je dat gaat lukken?" vastberaden knikte hij. "Tuurlijk."

Haar mondhoek schoot omhoog in een glimlach toen hij toestemde en vervolgens zijn dat het wel goed ging gaan. Daar twijfelde ze natuurlijk niet aan. Ze drukte haar vacht kort tegen die van Panther en zette vervolgens haar poten in beweging. "Om ter snelste bij de waterval!" riep ze nog naar achteren. ze trok geamuseerd met haar snorharen en sprong elegant de struiken in. Het ging haar niet echt om de wedstrijd zelf, ze was gewoon eens blij om even wat ontspanning te hebben en plezier te maken. Ze had zich altijd al intensief voor de clan gegeven, dat een moment van rust zeker welkom was.

Silvercloud was iets van plan, het was te zien aan haar houding nadat ze haar vacht tegen de zijne geduwd had. Een twinkeling kwam in zijn ogen terwijl hij haar goed in de gaten hield. En ja hoor, de mooie zilveren poes zette zich opeens af en kondigde aan dat ze een wedstrijdje gingen doen. Snel spurtte Panthergrowl haar achterna maar wist dat hij haar niet meer kon inhalen. Zachtjes lachte hij op de elegante manier waarop ze bewoog en rende haar met grote passen achterna. De waterval kwam al in zicht maar Panther was nog lang niet zo ver om Silvercloud in te halen.

De zilveren poes bleef haar tempo aanhouden. Even keek ze achterom en grinnikte ze toen ze zag dat de kater de achtervolging had ingezet. "Kom op, Panther!" riep ze plagerig achteruit. Een kort moment leek ze te vertragen, maar daarna versnelde ze haar tempo weer. De waterval kwam beter in zicht. Thunderclan kon onmogelijk hier geraken, aangezien er langs hun kant van de rivier een klif was. Riverclan daarentegen kon met gemak bij het water en bij de kleine opening achter en langs de waterval zelf.

"Kom op, Panther!" riep Silvercloud naar hem en hij grijnsde zachtjes. Ze leek wat zachter te gaan rennen en Panthergrowl zag dit als zijn kans om iets sneller te rennen en haar hopelijk in te halen, maar helaas mislukte dit toen de zilveren poes weer harder begon te rennen. Hij was niet de snelste, al had hij wel uithoudingsvermogen. Maar vechten was meer zijn ding dan rennen. De waterval werd al snel te zien en Panther probeerde zichzelf harder van de grond af te zetten met zijn krachtige poten, zodat hij grote sprongen maakte in plaats van grote stappen. Dat ging al een stukje sneller. Hij kwam dichterbij bij Silvercloud, al wist hij dat hij dit niet zo lang kon volhouden, het kostte veel kracht.

Silvercloud hield het tempo erin en zag dat de waterval nu vlak voor hen lag. Voordat ze deze bereikte besloot ze echter om zich om te draaien. Ze richtte zich iets op en legde haar poten speels om de kater heen, toen deze op haar af liep. Hiermee probeerde ze hem een halt toe te roepen en tegelijkertijd te vloeren. Hij was iets groter dan haar dus er was een mogelijkheid dat haar plan niet werkte, maar dat was geen ramp, ze had haar poten om hem heen geslagen en dat vond ze alvast genoeg.

Opeens stopte Silvercloud en Panther was te laat om af te remmen. Hij voelde de poten van de poes die om hem heen sloegen en hij tuimelde omver, waarbij hij met een harde plof op de grond neerkwam. Zachtjes begon hij te grinniken. "Waar was dat voor nodig?" vroeg hij geamuseerd en wiebelde toen met zijn wenkbrauwen. "Dacht je dat ik je ging inhalen of zo?" hij tuitte zijn lippen en maakte een kusgeluidje. Zou hij ooit volwassen worden?

Een glimlach stond op haar snoetje toen ze hoorde wat de kater zei. "Waar was dat voor nodig?" Silvercloud stond met haar voorpoten ieders langs weerszijde van zijn kopje. "Dacht je dat ik je ging inhalen of zo?" Ze liet haar eigen kopje wat zakken. "Je hebt me door." zei ze op een plagende, bijna overdreven toon. "Wat wil je daar nu aan doen?" BIj deze woorden steunde ze niet meer op haar voorpoten, maar ging ze droogjes op de kater liggen. Ze was kleiner dan hem, dus er was geen mogelijkheid tot pletten. "Ik heb je namelijk ingesloten." Even knipoogde ze bij haar woorden.

"Je hebt me door." bekende de zilveren poes en een grijns doorbrak over zijn gezicht. "Hmhm, je bent echt een open boek," plaagde hij haar terug. "Wat wil je daar nu aan doen?" opeens kwam het gewicht van Silvercloud op hem en zijn ogen schoten verrast wat wijder open. Hij gaf haar een lik over haar oor. "Ik heb je namelijk ingesloten." vervolgde de kattin toen. "Ik wil er helemaal niks aan doen." fluisterde hij vervolgens tegen haar en hij drukte zijn kopje tegen haar wang aan. Een warm gevoel kwam in zijn buik, en dit keer niet alleen van de verliefdheid; zijn mannelijke delen begonnen ook een beetje te verwarmen. Als ze 't maar niet zou merken, want dan zou het awkward level heel hoog zijn.

(a)

(A)

-

Silvercloud had geen moment getwijfeld om hem de rug toe te keren. Ze was er zelfs gewoon mee op in gegaan. Sinds dat hij zijn kopje tegen haag wang had gedrukt hadden haar wangen een warme blos gekregen. Deze was natuurlijk niet te zien, maar het was wel één van de redenen geweest dat ze het nog steeds warm had. Silvercloud had zich naast Panther gelegd en leundezachtjes tegen hem aan. Haar blik was op het water gericht. "Ik ben blij dat je niet meer in die duffe medicine den ligt." mompelde ze zachtjes en draaide haar kopje lichtjes naar hem toe.

Deze poes was geweldig. Iedere keer als hij naar haar keek, kreeg hij opnieuw vlinders in zijn buik. Ook nu ze zo naast elkaar lagen en hij zijn kop naar haar toe draaide, kreeg hij een glimlach op zijn gezicht. Haar blik was op het water gericht en de zon schitterde mooi op haar vacht. Ze was prachtig. "Ik ben blij dat je niet meer in die duffe medicine den ligt." kwam het toen mompelend van Silvercloud af en laag grinnikte Panther. "Hmm, ik ook," beaamde hij en gaf een lik over het oor van de mooie kattin, zijn mooie kattin.