I can not stop thinking about you || Jinx

Ze had zich weer ergens in de schaduw verstopt, haar gedachtes waren er niet meer zoals vroeger. Het nieuws dat ze had gehoord dat haar beste vriend een soort broer van haar er nooit meer zou zijn. Ze had hem nog gesproken de dag voor dat het gebeurde, ze hadden het leuk. En hij had haar belooft haar te helpen en voor haar te zijn. Maar hij had gelogen, want hij was nu voor altijd weg.. Haar vacht zat onder de klitten en haar ogen waren dof en glazig, waarom moest het weer bij haar gebeuren? Ze zuchtte diep en staarde zoals gewoonlijk weer dood voor zich uit, totaal niet opgemerkt dat de geur van Bloodclan verser werd. Even sloot ze haar ogen en probeerde in slaap te vallen, maar de woorden bleven door haar kop spoken. 'Hurricane.. Why?'

-First Jinx

De kater had zich de afgelopen dagen afgesloten van de meeste katten. De dood van zijn half broer had een best wel grote impact op hem gemaakt, meer dan dat hem lief was. Hij miste hem wel, miste het om hem te zien in het kamp, zijn problemen te horen en zelfs die vreselijke blauwe ogen te zien.
Hurricane's dood had echter ook een ander gevoel dan verdriet meegebracht, namelijk haat. Het was misschien kinderlijk, maar hij had alle schuld op Brat geschoven. Het klopte niet volledig, maar het was het makkelijkst, was een manier om hem van zijn verdriet te ontdoen.
De kater keek op toen hem plots een zwarte poes opviel, met doffe ogen en een geklitte vacht. "Ziet eruit alsof jij je dagje niet hebt." Merkte hij op.