So scared

Onderwerp: So scared zo 4 okt 2015 - 10:18

Nog altijd verbleef de veel te jonge elder in de Medicine cat's den. Maar dat zou niet zo lang meer duren, wist ze zelf. Sowieso waren haar wonden wel weer aan het helen en was het plan om haar binnenkort voor eens en altijd weg te stoppen in de elders den. Maar zelf wist ze beter. En alles door die sukkel van een Willowstorm. Tranen vormden zich in haar ogen, zowel de goede als de slechte, terwijl ze zich overeind hees. De den was donker en het enige lichtje wat naar binnen kwam was van de maan die buiten hoog aan de hemel stond. Zacht trippelde ze naar het nest van Acefray. "Acefray..?" mompelde ze zachtjes. Hij was toch.. haar vriend..? Tranen drupten nog altijd uit haar ooghoek, dit had ze nooit gewild.

- Eerste post Acefray

Onderwerp: Re: So scared zo 4 okt 2015 - 17:45

Acefray lag uiterst charmant in zijn nest te slapen. Op het moment zag hij er meer uit als een bol pluis en wat zijn voor of achterkant was kon je niet gokken. De grijze kater kon door zware stormen heen slapen en was soms onwekbaar. Toch had zijn rang hem aangeleerd op de kleinste geluidjes te reageren, waardoor hij bijna instinctief omhoog schoot bij het horen van zijn naam. Even keek hij wat paniekerig rond. Ging er iemand dood? Toen viel zijn blik op Arcanewish, degene die hij beschouwde als jeugdvriendin. Ze had een nare oogwond opgelopen en moest nu Elder worden. Meteen vloog zijn vacht weer naar beneden, zover het kon, en keek hij haar vriendelijk aan. “Wat is er Arcane?” Toen pas zag hij diens tranen en stapte hij het nest uit, om naar haar te gaan zitten en in een troostend gebaar zijn kop op de hare te leggen, als een knuffel.

Onderwerp: Re: So scared za 10 okt 2015 - 23:29

De zwart-witte kattin snufte nog een keertje toen ze de kater voorzichtig wakker had gemaakt. De medicine cat leek eerst wat verdwaasd, maar al snel was hij zijn nest uit gekomen om bij haar te gaan zitten en haar in een troostende knuffel te nemen. Zachtjes duwde ze haar kop in de vacht van haar vriend, Acefray was ze toch echt wel gaan beschouwen als een goede vriend. "I-ik.." mauwde ze met een trillende stem terwijl ze haar ogen sloot. Nu vouwde ze haar staart weg voor haar duidelijk opgezwollen buik, "denk dat ik zwanger ben.." piepte ze nu zowat. De kattin knipperde een keer met haar ogen in een poging de tranen weg te krijgen.

Onderwerp: Re: So scared ma 12 okt 2015 - 22:18

Ace gaf meer om Arcane dan veel zouden denken. Hij gaf veel om zijn vrienden en zag deze als familie, hij zou er alles aan doen hun te beschermen. Daarbij had Arcane zijn leven gered toen hij aangereden was, het litteken sierde nog altijd zijn huid. Hij had haar in een pluizige omhelzing genomen en hij zuchtte even diep uit. Als er maar niks ernstig was, hij wou zo graag kunnen helpen. Het punt dat hij ook nog een Medicine cat was hielp niet echt. Bij haar woorden keek hij even verbaast op, vooral omdat de geur hem niet eens opgevallen was. Even nam hij de tijd het door te laten dringen, waarna hij zijn snuit tegen haar wang aan duwde, om zo een traan weg te vegen. Zijn stem klonk warm en zijn blik troostend, want hij mocht dan wel geen sociaal succes zijn, hij kon dit in ieder geval wel. "Rustig maar Arcane" Zijn stem zo diep als zijn enorme borstkas "Weet je wie de vader is? Hoe dan ook, we komen er wel uit" Hij gaf haar een lik over haar kop.

Onderwerp: Re: So scared ma 12 okt 2015 - 22:32

Arcanewish had zich in de pluizige vacht van haar goede vriend ingegraven en drukte haar zwart met roze neusje diep in zijn gestreepte pels. De kater was even stil nadat ze had gezegd wat er scheelde. Maar toen de kater troostend zijn snuit tegen haar wang drukte opende ze langzaam haar ogen weer, hem met haar enkele blauwe oog aankijkend. Tranen drupten uit haar ooghoek, maar hij veegde deze weg met zijn snuit. De stem van Acefray kalmeerde haar iet wat, net zoals de warmte die van zijn grote lichaam af kwam zetten om haar gerust te stellen. Een diepe stem steeg opnieuw op uit zijn borstkas, het kalmeerde haar. Het snikken werd nu wat zachter en ze sloot haar ogen weer kort, haar kop nog altijd in zijn vacht drukkend en zacht tegen hem aanleunend. De vraag wie de vader was werd gesteld, meteen gevolgd door de geruststelling dat ze er wel uit zouden komen. Een lik over haar kop. "W-willowstorm is de vader. M-maar.. hij wil niks met de kittens te maken hebben.. ik wil niet dat hij iets met mijn kittens te maken krijgt.. hij.. hij zal nooit om ze kunnen geven.." snikte ze zacht achter elkaar door, toon gedempt door de vacht van Acefray.

Onderwerp: Re: So scared wo 14 okt 2015 - 8:32

Ace bleef zo zitten, na te denken over hoe hij dit op kon lossen. Zelf vond hij deze situaties verschrikkelijk. Kittens moesten opgroeien in een goed en liefdevol gezin, iets wat hij zijn eigen kits niet had kunnen geven. Vandaar dat hij Arcane nog erger wou helpen als normaal, al was het maar om persoonlijk een oogje te houden op de kleintjes. Hij had ruimte genoeg in zijn den en hij hielt van kittens, daarbij konden ze met een moeder zoals Arcane niet de fout in gaan. Even bleef hij zo zitten, hopend dat zijn bijzijn de ander kon troosten. Bij de ontdekking van de vader zuchtte hij even. Waarom konden katers hun mannelijkheid niet laten waar ze moesten blijven? Dus niet bij onschuldige poezen. Bij haar gedemde woorden gaf hij de poes weer een lik over haar kop en bromde even. “Dan zorgen we ook dat hij geen stap in de Nursery kan zetten, of ik gooi hem hoogspersoonlijk de bramenstruiken in.” Hij zou het nog doen ook, het was in zijn stem te horen. “Je kittens hebben al een van de beste moeders in het woud en mogen nu ook genieten van een ome Acefray. Meer liefde kunnen ze niet krijgen.” Hij zou echt van die kittens kunnen gaan houden, dat was zeker. Even keek hij de kattin aan met zijn groene ogen. “Blijft vannacht hier maar slapen, ik kan voorstellen dat je hierdoor weinig slaap gevat hebt, dan kan je morgen naar de Nursery om wat te leren van de Queens.” Stelde hij vriendelijk en rustig voor, terwijl hij gewoon zijn kop terug op die van Arcane legde,

Onderwerp: Re: So scared do 15 okt 2015 - 20:28

De gestreepte kater gaf haar weer een lik over haar kop heen. Omdat ze tegen hem aanzat voelde ze zijn lichaamswarmte, hoorde ze het vertrouwde kloppen van zijn hart en werd ze automatisch wat rustiger. Het was fijn om een goede vriend te hebben die er voor haar was, en al helemaal in deze periode. Als ze er alleen voor had gestaan, dan was het nog maar de vraag wat er van haar geworden zou zijn. Iet wat verbaasd liet ze haar betraande, blauwe blik naar Acefray gaan. "B-bedankt Acefray.." mauwde ze zwakjes en snoof een keertje zacht. Een vage glimlach verscheen nu rond haar lippen toen hij begon over ome Acefray. Ze zou het geweldig vinden als haar kittens een ome Acefray zouden hebben. Haar blik werd opnieuw op de kater gericht toen ze voelde dat deze haar ogen opzocht met zijn groene. Vannacht kon ze hier blijven slapen, morgen zou ze naar de nursery gaan. "Oké.." mauwde Arcanewish nog wat trillerig terwijl ze zich nog wat kleiner maakte, eigenlijk was ze helemaal niet zo groot. Eerder slank met een gladde, langharige vacht. Ze voelde hoe de kater zijn kop weer op de hare legde en knipperde zacht haar tranen weg, proberend haar ademhaling weer een beetje op een normaal tempo te krijgen. De paniek van net begon langzaam weg te vloeien.

Onderwerp: Re: So scared