Don't you?

Ze bleef staan, en dat bood Tall genoeg zekerheid om uiteindelijk te gaan zitten. Dit was een soort teken dat ze bij hem zou blijven, een belangrijk punt in hun relatie, voor zover ze die hadden. Toch had de kater gehoopt dat het niet onder deze omstandigheden zou hoeven zijn. Dat ze ook gewoon vrolijk hadden kunnen rondrennen, hun zoveelste gekke avontuur aan het beleven waren. Al was dat misschien minder waard geweest, want Little zei nu in de stilte dat ze bij hem zou blijven, ook als hij zo'n emotioneel wrak was als nu. Dat zei meer dan zeggen dat je bij elkaar zou blijven in mooie tijden, mooie tijden waren makkelijk, iedereen kon dat. Dit was de kunst, die zij zich meester moesten maken. "We hebben ook nooit een normaal gesprek," Grinnikte hij uiteindelijk, nog steeds wat zwakjes in zijn stem, maar duidelijk beter dan zojuist toen de poes hem de lastige levensvragen gesteld had.

Hij moest lachen toen de poes zichzelf snel onttrok aan de schuld, en knikte schuldbewust. Oke dan, dan was het zijn schuld. Deze keer sowieso, want door de bloem, en het feit dat hij niet als een emotioneel hoopje op de vloer lag, was dit geen normaal gesprek geworden. Gelukkig leek de poes het niet erg te vinden dat dat zo was, en kwam ze juist terug op waar het origineel over gegaan zou moeten hebben. "Dus, ik ga terug naar mijn eerste intentie; jou afleiden." Tall grinnikte, en schudde ongelovig zijn hoofd, waar had hij zulke leuke vrienden ook alweer aan verdient? "Wat wil je doen? Of moet ik deze keer met een fabulous idee afkomen?" Hierbij keek hij haar onderzoekend, maar ondeugend, aan. "Kan je dat dan?" Vroeg hij plagend, waarna hij even zijn borstkas een ferme lik gaf en zijn rug strekte. "Laat maar zien dan!" Hij was wel benieuwd om eerlijk te zijn.

Hij wilde lachen na zijn plagende opmerking, maar keek in plaats daarvan redelijk geschrokken zodra haar dreigement zijn oren bereikte. Dat zou ze niet doen toch? Had hij eindelijk dat ene stomme beest weg, kwam er een nieuwe! Even overwoog Tall dan ook om de poes te smeken om genade te hebben, maar dat bleek niet nodig want ze barstte al in lachen uit. Waardoor hij haar beteuterd aankeek, telkens weer trapte hij hierin, het was inmiddels meer beschamend dan grappig. Nog steeds wel een beetje grappig though. "Euhm.. Wat dacht je van vechttraining? Ik ben best benieuwd wat je van m'n nieuwe trucjes vind." Tall schoot meteen in de lach, hij kon het niet helpen maar de combi van haar gezichtsuitdrukking met de toon van haar stem was geen combi om serieus te nemen. Vandaar dat hij, toen de lach opgehouden was, niet een heel serieus antwoord gaf. "Oef," Zei hij in plaats daarvan, naar de grond kijkende en diep onder de indruk zijnde, "Ik weet niet of dat te fabulous voor me is hoor," Waarbij hij haar aankeek met vrolijk twinkelende ogen, en een lach op zijn gezicht.

Ze leek lichtelijk beledigd door het feit dat de kater haar had toegelachen, maar ze zou er wel overheen komen. Bovendien was hij hier niet de evil kat, maar Little was dat. Haar volgende zin maakte dat wel duidelijk, het was gewoonweg niet eerlijk. De kater's mond viel open terwijl zijn ogen zich vernauwden. "Evil.." Mauwde hij geamuseerd, maar duidelijk wel lichtelijk jaloers. Zou ze dit ook ooit tegen Ash zeggen? Vast niet, die kater verdiende ongetwijfeld al haar aandacht. Mind the sarcasm though. "Dit kan Ashdrizzle helemaal niet," Besloot hij uiteindelijk, een competitieve blik in zijn ogen. Wedden dat hij dit beter kon! Die kater was te soft, te onvoorspelbaar.

Hij keek verbaasd op toen ze hem tegensprak, en al helemaal omdat ze de kater bij zijn korte naam genoemd had. Hij sprong meteen op, en schudde zijn hoofd. "Ik ben er heilig van overtuigd dat 'Ash' het niet net zo goed kan als ik," Antwoordde hij de poes, en wenkte met zijn hoofd. "Dat zal ik je wel even laten zien," Want hij kon het natuurlijk niet hebben dat die kater hoger op het lijstje stond dan hij, waar had hij dan zo hard voor gewerkt?

Nu werd 'ie mooi! Het was niet alsof Tall hier het geduld of de tijd voor had! Zijn lontje was korter dan normaal, en het einde bijna bereikt. Hij had geen zin om tegen Little te tieren, maar echt zin om nu nog iets anders te doen had hij ook niet. Vandaar dat Tall zich omdraaide, en de poes fel aankeek. "Als je zo graag iets met 'Ash' wil doen, zijn dat jouw zaken," Mauwde hij, gepijnigd en niet in zijn hum, "Je weet wat ik van hem denk, maar het is jouw vriend, betrek mij er gewoon niet bij," En na die woorden sloeg de kater kwaad met zijn staart en stalkte weg. Zijn ademhaling ongecontroleerd omdat woede ook andere emoties triggerde waar hij liever niet mee dealde. De kater had geen zin om nu nog iemand te zien. Niemand mocht hem zo zien. En Little kon voor zijn part naar 'Ash' gaan als ze dat zo graag wilde, blijkbaar betekende hij toch niet genoeg.

> Tall topic uit