We are being attacked!

Onderwerp: We are being attacked! zo 1 maa 2015 - 9:25

_{Spoken - Cethin's Thoughts - Voice in Cethin's Head}

_{Over de afgelopen paar maanden had de jonge kater veel van zijn huidige status en leven verloren. Hij was de zoon van Saxon en Icy en waar dat ooit wat betekende, betekende het nu vrij weinig. Zijn vader had de clan verlaten toen hij deputy was en desondanks dat hij nu weer terug was, had Cethin geen behoefte om hem beter te leren kennen. Toen hij nog jong was konden ze toch al niet overweg samen, dus waarom nu wel? En zijn moeder. De enige poes die hij waardig achtte om een clan te leiden, de enige poes die hij vertrouwde. Ze had de clan verlaten als Leader en was nooit meer teruggekomen. Wat met haar gebeurd was, was onbekend. Waar ze zich bevond, niemand wist ervan. Maar ergens boeide het Cethin niet. Nu kon hij namelijk zijn eigen reputatie aanmaken en desondanks dat hij zijn mentor allang verloren had, werd hij getraind door de stem in zijn gedachten. De kwaadaardige stem waar hij al zijn vertrouwen in gooide.

De kater bevond zich ergens buiten dichtbij de rand van het kamp. Zijn cyaan blauwe ogen gleden over het gebied heen en hij vernauwde ze even. De geur had hij geroken en er was een waarschuwing gekomen van de stem in zijn hoofd. "Pas op, er komt iets aan." Al snel draaide Cethin zich om naar het kamp. Er kwam een das hun richting in en hij had vast en zeker de geuren van de katten geroken in het kamp. Snel schoot hij het kamp in. "Er komt een das aan!" Schreeuwde de young one door het kamp heen, zijn blauwe ogen keken enkele katten die geschrokken omhoog sprongen even strak aan, waarna hij zijn soepel omdraaide en zijn haren opzette toen een zwart met wit gekleurd, groot dier het kamp binnenstormde. Verdomme, dat moest hun weer gebeuren.

Bloodclan, jullie kamp wordt aangevallen door een das die nog niet helemaal volgroeid is maar wel sterk genoeg is om wat onrust te veroorzaken!

Ik heb toestemming om dit te doen trouwens.}

Onderwerp: Re: We are being attacked! zo 1 maa 2015 - 15:50

Met snelle passen liep de rode tabby het Bloodclan kamp binnen,Ze kwam terug van een gefailende jacht,Iets wat wel vaak gebeurden in bairleaf.Ze was een goede jager maar zelfs voor haar was jagen moeilijk rond deze tijd maar goed ze moest het niet op geven ,Ze moest het doen voor haar clan waar ze het graag voor deed,"Er komt een das aan!" Schreeuwde een young one door het kamp heen,Snel schoten haar oren naar achter Een das?! ze moest gaan helpen en snel! snel zocht ze de kater op waar het geschreeuw vandaan kwam, Al snel bleek het dat de das niet volgroeid was maar hij kon nog wel voor veel onrust veroorzaken en katten verwonden,Snel ging ze voor de yong one staan 'GA MEER KRIJGERS HALEN!' Schreeuwde ze tegen de jonge kater,Snel stond haar haren overeind en haar oren naar achter hevig siste ze naar de das om hem af te leiden en de yong one de kans te geven om krijgers te halen ,'Er IS EEN DAS IEDEREEN DIE KAN HELP!' schreeuwde de rode kattin zo hard als ze kon,Ze moest haar clan beschermen of in ieder geval doen wat ze kan om haar clan te helpen met een snelle beweging zette de kattin haar nagels in de oren van de das,Er kwam een beetje bloed van af misschien als ze goed haar best deed kon ze de das wel in haar eentje weg lokken van het kamp,maar het belangrijkste was dat de yong one weg kon komen.

Onderwerp: Re: We are being attacked! ma 2 maa 2015 - 19:05

Zijn haren resen recht omhoog toen hij het geroezemoes in het park opving. Daarna volgden al snel zijn oren die plat in zijn nek kwamen te liggen toen hij het woord das opving. Vloekend sprong hij overeind waarbij hij de bloodclanner die het vlakst bij stond een sneer gaf. “Schiet eens op een beetje tempo in die luie donder van jou!” Zijn groengele ogen vlamden terwijl hij zijn gewicht op zijn achterpoten bracht en vooruit schoot. Waarom kon nou geen enkele dag soepeltjes verlopen? Hij wist ook wel dat dat ijdele hoop was, hoop die hij niet moest hebben. Dagen liepen al niet normaal sinds hij voor het eerst het daglicht had gezien, dat zou dus niet zomaar veranderen. “go… gloeiende..” Schold hij kwaad toen hij zag hoe dicht de das al genaderd was. Zo snel Brat haar nagels over de das haalde werd het beest helemaal gek en kwam recht op hem afgestormd. Opeens viel er en doodse kalmte over hem heen terwijl hij toekeek hoe het dier op hem af kwam. Op het laatste moment sprong hij opzij, waardoor de das langs hem heen schoot. Razendsnel draaide hij zich om en boorde zijn nagels in de achterkant van de das. Het beest gilde het uit, waarbij het niet anders kon of het dier had heel de bloodclan wakker geschud. De das draaide zich alweer om, om hem nog een keer te grazen te nemen. Er gleed enkel een brede grijns om zijn lippen terwijl hij het dier uitdagend aanstaarde. In een gevecht was hij het meest in zijn element, dan kon hij zichzelf zijn. "Kom maar op." Siste hij.

Onderwerp: Re: We are being attacked! ma 2 maa 2015 - 19:17

Een huiveringwekkende schreeuw echode door het kamp. De kitten opende zijn ogen en kwam overeind. Zijn lichaam straalde zelfverzekerdheid uit en hij was bijna te groot voor het nest met zijn moeder en siblings. Lecter stapte door de schuur heen en glipte de open plek op. Daar kwam hij, met een aantal andere clangenoten oog in oog te staan met een das. Voor het eerst in zijn leven voelde hij een beknellend gevoel in zijn borst, angst. Hij wist niet goed hoe hij er mee om moest gaan, wat hij moest doen, maar het voelde alles behalve fijn. Woest boorde hij zijn scherpe korte nagels in de grond en kneep zijn ogen dicht. Wat was hij .. een lafaard?!
Dat moment van aarzelen kwam hem duur te staan, want ook al had Claw de das uitgedaagd, een scherpe klauw zwiepte zijn kant op en boorde zich in zijn bruine vacht. Een piep gevuld met slechts pijn verliet zijn bek en hij zakte op de grond, om een eventuele zwaai te vermijden. De das had hem niet ernstig geraakt, maar zijn flank voelde warm aan door het bloed dat licht uit zijn wond droop. Hij sperde zijn ogen open en keek met wraakgevoelens richting het beest. Hij was nog maar een kitten, hij kon niet veel doen.

Onderwerp: Re: We are being attacked! ma 2 maa 2015 - 19:39

Vanuit de schaduw keek Hellhound toe hoe er een das het park binnen kwam lopen. De eerste die aanviel was Brat, een kattin die hij eerder had vermoord. Meteen werd het beest gek, zijn volgende tegenstander was Claw. Een oorverdovend gepiep klonk zodra de zwarte kater zijn klauwen in de achterkant van de das zette. Plotseling vielen Hellhound's ogen op een bruin katje dat er ook naar toe liep. De kater was nog geen Young One, maar al wel kwam hij in de buurt van de leeftijd. Meteen sprong de rode kater op zodra de kitten een klap van de dassenklauw tegen zich aan kreeg. Dat was geen slim plan geweest, de tabby had een zwak voor kittens en kon dat dan ook niet aanzien. Op een rustig tempo maar wel met zware stappen liep de langharige kater op Claw en de das af. De laatste stappen nam hij een sprintje om tegen de das te kunnen springen. Het beest werd door de plotselinge klap uit balans gebracht en rolde samen met de rosse kater een stuk verder. Claw achterlatend zonder das. Tijdens het rollen voelde Hellhound een dassenklauw tegen zijn flank komen. Meteen zette hij zijn nagels uit in de vacht van de das. Zodra de twee stil lagen probeerde hij met al zijn kracht het beest vast te houden. Echter bewoog de das zodanig raar dat de kater op een gegeven moment werd gedwongen om los te laten.

Onderwerp: Re: We are being attacked! do 5 maa 2015 - 15:11

Hij wilde zich net weer klaarmaken om boven op de das te springen toen het dier blijkbaar zijn aandacht op iets anders richtte. Hij zag hoe Lecter de schuur uit glipte en de das had blijkbaar zijn geur opgepikt. Met een blik vol afgrijzen moest hij toezien hoe de das zijn klauw in de jonge kater boorde. Kwaad zette hij zijn nagels in de grond en rende in de richting van de das, maar Hellhound was hem voor. Hij kwam slippend tot stilstand en keek naar Hellhound die worstelde met de das. Het irriteerde hem dat Hellhound de das aangevallen had voordat hij dat had kunnen doen. Hij snoof even, maar zei niets. Het had geen zin om een clangenoot tegen je in het harnas te jagen als daar geen hele goede reden voor was. Ze hadden elkaar nou eenmaal in sommige situaties heel hard nodig en ook al vertrouwde hij niemand. Hij probeerde het er ook niet naar te maken om gehaat te worden. Toen Hellhound de das los moest laten krabbelde het beest weer overeind en rende nog verder het kamp in. Meteen zette hij zijn gewicht op zijn achterpoten en stoof achter de das aan. Het was niet de bedoeling dat de das een puinhoop van het kamp ging maken. “Grijp hem!” Brulde hij om ook andere elite katten in beweging te krijgen. Dit was geen spelletje, het was menens want hun kamp stond op het spel.

Onderwerp: Re: We are being attacked! do 5 maa 2015 - 19:50

De witte kater gaapte en kwam overeind, aan het geluid te horen waren er problemen. “Grijp hem!” waren alle woorden die nodig waren. Draco was bijna member, dit mormel kon hij wel aan. Kon een das nou echt erger zijn dan een groep Shadowclanners? Grommend schoot hij naar voren. Hij ontblootte zijn nagels en sloeg uit naar de flank van de das. Dat beest had het recht niet om hier te komen. De stank vulde hij zijn neus terwijl hij vlak langs het zwart-witte wezen schoot. Vervolgens ging hij weer naar achter om hem net te ontwijken. Dit was niet eens zo lastig. Zijn zelfvetrouwen werkte helaas niet altijd in zijn voordeel. Hij was niet snel genoeg om de tweede klap te ontwijken en vloog weer naar achter. Uit het bereik van de das bekeek hij zijn ogen wonden even voor hij weer in de aanval ging. 'We kunnen dit mormel wel aan' mompelde hij half tegen zichzelf, half tegen de clan. Opnieuw sprong hij op het dier af, nu met meer strijdlust.

Hij had net een succesvolle jacht achter de rug, hij had een konijn weten te vangen bij de Windclan grens en had ook nog een tweetal muizen van het Rogue gebied. Hij had bij de Windclan wel een geur geroken die hij liever niet rook; DIe van dassen. De witte kater keerde terug naar zijn clan en terwijl hij korter kwam, bekroop hem ook een ongerust gevoel. De dassengeur bleef, en hij hoorde katten roepen. Hij zag dat een aantal katten de das aan het aanvallen waren, maar ze waren zeker in de minderheid. Irresistible dropte de prooien neer, en voor hij goed en wel besefte wat hij deed, begon hij te rennen, en sprong op de das. Hij boorde zijn tanden diep in de schouder van het tweekleurige beest. Hij werd afgeslagen, en de das boorde op zijn beurt zijn tanden in de schouder van de witte kater. Irre schreeuwde het uit en haalde zijn klauwen over de neus van het dier tot die losliet en hij kon ontsnappen. De vacht van zijn linkerschouder kleurde rood, en hij voelde een hevige, stekende pijn in zijn schouder. Hij mauwde woest en sprong opnieuw op de das af, die hem weer afgooide en hem beet in zijn andere schouder. De kater krabde tot hij een ferme kras op de neus van de das kreeg, en het bloed viel van de wonde op de witte borstvacht van de Blooclan kater. "Verdomme!" schreeuwde hij, terwijl hij zich een meter van de das verwijderde, en moeilijk ademend naar het beest staarde.

+Hij is redelijk zwaar gewond, just saying~

♥ Isa

Toen ze het beest had geroken was ze op het kamp afgevlogen, maar de das had al heel wat schade aangericht. Ze zag hoe een witte kater werd aangevallen en ze grauwde woedend. Wat moest dat ding op hun territorium? Waarom gingen ze de clans niet lastigvallen? Ze sprong vrijwel meteen op de rug van het beest en beet in zijn nek, waar ze hard begon te trekken. "Verdomme!" Schreeuwde de witte kater en Zira zag dat hij nu zwaargewond was. Ze moest iets doen zodat hij niet doodging, toch? Of moest ze hem lekker in de steek laten? Maar ze had nu wel zin in het gevecht en ze krabde over het gezicht van de das, waarna ze van zijn rug afsprong. "Hé" Schreeuwde ze in zijn richting en ze sprong naar voren, waarna ze in zijn poot beet. Ze schoot zo snel mogelijk weer weg en focuste haar rode ogen nu recht in die van de das.

Hij remde af toen hij Draco opeens voor de das zag verschijnen. Mooi, er waren dus toch nog Elite katten wakker. Hij keek toe hoe eerst Draco en daarna Irresistible de das aanviel, dat ging goed zo. Hij siste enkel kwaad toen hij zag hoe Irresistible zwaar verwond werd door dat vervloekte beest. Hij maakte zich alweer klaar om boven op de das te springen, maar dit keer was Zira hem voor. Het viel hem op dat de katten de das toch graag uit het kamp wilden hebben en dat was maar goed ook. Gelukkig zag iedereen in wat een das in hun kamp kon aanrichten, complete chaos namelijk. “Kom op als we nou met zijn allen tegelijk op hem duiken dan kan hij niks beginnen. Dit beest moet dood.” Hij had besloten maar een keer het voortouw te nemen. Op deze manier zouden er alleen nog maar meer katten ernstig gewond raken, een das was gevaarlijk. Tegen één kat was het beest in het voordeel, maar tegen meerdere katten tegelijk zou hij nooit op kunnen. Hij schoot net als Zira naar voren en wenkte met zijn staart naar de rest, hopend dat ze de boodschap begrepen hadden. Ze konden hem vermoorden als ze maar samenwerkten. Een diep gerommel kwam uit zijn keel terwijl hij zich op het beest stortte.

Verward keek ze een tijdje naar wat er aan de hand was, enkele katten op een hoopje. Maar daarna rende ze ernaartoe, zonder twijfel erop springend ookal had ze nog geen idee wat er onder hun lag. Ze grinnikte toen ze de das kon zien, stomme beesten. Haar tijd in de Elite had wel meerdere van die beesten gedood, al was het lang geleden. Voor nu helpte ze maar de groep, licht geïrriteerd dat ze samen moest werken met katten die ze niet mocht.

Dassen. De geur van de vieze beesten kwam haar neus binnen terwijl ze gealarmeerd haar kopje opstak. Wat kwamen die beesten hier doen? Ze spande haar spieren op en liep de toren uit die midden in het BloodClan camp stond. Ze gromde toen ze zag dat het vieze beest al binnen was. De das was al bezig katten aan te vallen en de groep Elite was zeer klein. Ze aarzelde geen moment en plaatste haar tanden in de achterpoot van de das waar ze kort maar krachtig beet en weer wegdanste van de das die zich woest omdraaide. Claw, haar mentor moest de kans krijgen de das zijn keel door te bijten. Ze was vastbesloten dat ze de hele BloodClan zou helpen, samenwerken was een echte must in dit geval en ze zou het dan ook maar wat graag doen. Dan hadden ze gratis vlees en liet BloodClan zien dat ze weer sterk waren. Ze gronde en schoot weer naar voren om de das in zijn poot te bijten om vervolgens weer weg te dansen. Misschien dat ze nu zijn andere poot eens zou bijten zoals ze ook zo graag deed met de kippen van de tweebeners.

In de Young One toren hoorde je alles, maar dan ook werkelijk alles. Het kabaal bij de ingang van het kamp deed haar niet veel, waarschijnlijk weer één of andere herrieschopper die denkt dat hij stoer is. Maar toen een andere Young One, Summer als ze zich niet vergiste, de toren verliet en richting het kabaal ging, werd zijzelf ook wel nieuwsgierig. Kattenlijven kronkelde over de das, maar ze hadden nog meer mankracht nodig. Glimlachend likte ze haar lippen af, ze zou Zira eens laten zien wat ze geleerd had. Balancerend op de tippen van haar poten rende ze richting het monster. Haar calicovacht stond fel omhoog gericht en haar groene ogen fonkelde. Haar klauwen schoten uit hun hulzen toen ze dichter bij het beest kwam. Buik, staart en poten, herinnerde ze zich van Zira's lessen. In een felle beweging schoot ze op de das af, grauwend beet ze zich vast in zijn voorpoot. Haar kaken klapte dicht rond de miezerige poot van de das, waarna ze hem even later weer los liet en buiten zijn bereik huppelde. Een glimlach sierde haar gelaat, dit vond ze helemaal geweldig.

Nadat hij de das had gebeten sprong hij weer achteruit, tegelijkertijd met dat Raza, Summer en Five zich in het gevecht mengden. Hij keek even grijnzend toe hoe zijn Clangenoten zich op de das storten. Zijn blik volgde vooral zijn Young One die de das meerdere malen in zijn poten beet. Met een kwade grauw sprong hij weer boven op de das die afgeleid werd door de twee jonge katten Summer en Five. Hij greep hem bij zijn keel en probeerde door de stugge huid heen te komen, maar hij kreeg de slagader niet helemaal te pakken. Maar goed het begin was alvast gemaakt. Hij siste toen de das hem van hem afsloeg en hij de nagels in zijn flank voelde boren. Hij zorgde ervoor dat hij met vier poten op de grond landde toen de das hem een zwiep gaf. Hij voelde hoe het bloed zijn gitzwarte vacht plagerig maakte, de das had hem flink geraakt maar hij was wel wat gewend. Hij grauwde opnieuw en vloog de das nog een keer naar zijn keel, maar die keer had de das hem door en draaide zijn kop weg, waardoor hij enkel de schouder van de das raakte. Hij gaf hem een flinke dreun maar de das bleef overeind. Gefrustreerd staarde hij het woeste beest aan die zijn aandacht weer op hem gefixeerd had.

Time to kill that beast. Hij negeerde de katten om hem heen en sloeg naar de flank van de das. Bij katten was de buik het zwakst en hij verwachtte niet dat het anders zou zijn bij dit wezen. Zijn klauwen gleden door de vacht van de das maar lieten geen littekens achter. De das richtte zich nu op hun leider wat een mooie kans gaf. Draco sloeg zijn klauwen opnieuw uit en probeerde de kop van de das te raken. Het nadeel was dat hij nu weer de aandacht van het beest kreeg. Snel dook hij opzij en haalde ondertussen herinneringen aan zijn trainingen op. Voor dat hij aanviel deed hij snel een schijnbeweging naar links en even leek dit te werken, toen werd hij weggeslagen. De klauwen van de das hadden zijn buik geraakt en even moest hij rust nemen terwijl het gevecht doorging.>

De das was niet voor een gat te vangen. Ze legde haar oren weer plat en gromde nogmaals. Claw had nog een poging gedaan om de das te doden maar het was niet helemaal goed gegaan. Ze snoof hardgrondig en sloop in en lange houding om de das heen. "Jij bent een dood stuk vlees" blies ze naar de das. Draco besloot zich opeens erin te mengen maar moest al snel weer afhaken na een wond in zijn zij of buik. Ze liet een grom horen en stevende in een zigzag beweging op de das af die compleet gedesoriënteerd werd. Het beest wendde zich tot Claw en liet zijn kaken vlak voor diens neus op elkaar klappen. Woest gromde ze en vloog de das naar de keel, haar poten om zijn nek klemmend met haar nagels in zijn stugge huid geklemd. Ze opende haar bek en liet haar tanden in het vlees van de das zinken, direct in de slagader waarna ze het beest wild werd en haar af schudde. Met een harde bons landde ze op de grond. Versuft bleef ze even liggen en keek op en zag hoe de das kermend heen en waar schudde met zijn kop. Hij was er geweest. Haar gifgroene ogen stonden immens bevredigd terwijl ze de blik van Claw ontmoette.

De poes kreeg een klap tegen haar kop, en werd vrijwel meteen daarna weggesmakt alsof ze niets woog door dat vieze zwart-witte beest. Alles leek opeens heel snel te gaan. Haar leerling stond daar, samen met nog een andere Young One, en Raza was er ook ergens tussen. Uit het niets zag ze een knap, zwart gezicht vlakbij haar en vrijwel meteen stond ze overeind. Claw. Met een grauw richtte ze zich op het beest en ze sloeg haar nagels in zijn zij, waarna ze haar kaken om zijn vlees sloot en bloed haar mond inkwam. Haar rode blik schoot omhoog naar Summer, de Young One, en ze grinnikte toen die de slagader te pakken kreeg. Toch leek de das niet meteen om te vallen, en een vragende blik schoot door haar ogen heen. De das leek te gaan liggen, maar zijn poot schoot toen naar zijn rug waar de Young One zat. "Pas op," miauwde Zira, maar op de één of andere manier moest ze die kat helpen. Zuchtend sprong ze omhoog en trok de kattin in haar nekvel van het beest af, net op tijd voordat de klauw hen kon raken. Er lag een waarschuwende blik in haar ogen toen ze Summer aankeek.

+Gotta be the dramaqueen

Onderwerp: Re: We are being attacked! zo 3 mei 2015 - 15:58

Licht hijgend keek ze toe hoe hun leider, Summer en Draco aanvielen. Ook haar mentor deed mee en ze vernauwde haar ogen toen die bijna een klauw tegen haar kreeg. Haar groene ogen bekeken de das, een grote wonde zat op zijn zij. Grijnzend danste ze langs de kater heen, waarbij ze af en toe een schijn beweging maakte. Toch leek de weerstand van de das te minderen, aangezien Summer en Claw hem naar de keel waren gevlogen. Eenmaal aangekomen bij zijn zij, zette ze haar klauwen fel in het lapje vlees. Ze probeerde het nog verder open te scheuren en trok met haar tanden aan het vlees voor meer effect. Kermend van de pijn sloeg het beest haar weg, waarna ze versuft met haar kopje schudde. Even draaide de wereld, maar toen was ze net helder genoeg om de klauw op haar af te zien komen en weg te springen. Waarna ze vermoeid bleef zitten.

Onderwerp: Re: We are being attacked! ma 4 mei 2015 - 10:21

Even volgde hij de drie kattinnen. Summer die de das naar de keel vloog en Zira die er voor zorgde dat Summer geen klauw in haar gezicht kreeg. Daarna volgde hij Five die ook de das bij de keel greep en dat alles gebeurde in een paar seconden. Net genoeg om hem weer op adem te laten komen. Hij bracht zijn gewicht op zijn achterpoten en schoot vooruit, bij elke pas boorde hij zijn nagels in de grond voor meer grip. De das was verzwakt, verzwakt door het bloedverlies dus dit was hun kans. Met een harde knal buikte hij zijn schouder tegen die van de das. De das wankelde en viel op zijn rug. Claw draaide zich razendsnel om en zette de voorkant van de das vast. Hij ging met zijn volle gewicht om de buik van de das zitten en hield zijn voorpoten vast. Het beest probeerde hem te happen en met zijn achterpoten te raken, wat hem steeds bijna lukte. “Kan iemand die vervloekte achterpoten tegen de grond houden.” Siste hij toen. “Summer en Five bijt zijn keel door.” Hij keek op naar de Young Ones. Zij mochten het karwei afmaken.

Ze zag hoe Claw de das op de grond beukte en grijnzend keek ze toe. Dat zou die das leren, maar waarschijnlijk kon hij het niet meer na vertellen dan. Dat zij en Summer de eer kregen om de das te doden was nieuw voor haar, maar zonder aarzelen sprong ze op het arme beest af. Ze zat op de linkerschouder van de das en keek of ze Summer ergens zag aankomen, want dan kon die bij de recht gaan zitten en zouden ze zo de keel simpel kunnen doorbijten. Ze dacht dat ze de tabby vacht van de kattin in de tumult zag en beet zonder aarzelen in de keel van het dier. Dadelijk zou de andere kattin erbij zitten en zouden ze hem doden, al maakte de das nu al wel rare gorgel geluidjes.

Onderwerp: Re: We are being attacked!