Oh god, please go away.. | Deathbite

Met een chagrijnige uitdrukking zoch ze een plekje bij een oude boom, uitgeput liet ze zich naast de wortels van de stam vallen. Een pijnlijke steek ging door haar buik heen, en misselijkheid overspoelde haar. Haar hoofd draaide en het gevoel dat haar prooi naar boven kwam werd steeds erger. Haar haren rond haar ruggengraat rezen onhoog toen er weer een pijnlijke steek door haar ging, haar flank rees op en neer. Ze ademde diep in en uit en drukte haar pijn weg, het zweet brak haar bekant uit. Haar ogen kneep ze tot spleetjes toen er zeer bekende geur haar neus binnendrong, geweldig daar zat ze net op te wachten. "Oh god.. Please go away Deathbite!" gromde ze, geen idee waar hij zich bevond alleen zijn geur werd steeds sterker en sterker.

Deathbite liep door het bos tot hij een zwoegende kat zag liggen, waarbij de haren overeind stonden en die was aan het hijgen. Hij kon niet weggaan, niet als het Broken was, hij kon haar zo niet achterlaten. Ze hadden dan wel ruzie gemaakt, het kon gewoon niet. Dus liep hij naar haar toe."Oh god.. Please go away Deathbite!" , gilde ze. Ze kee niet zijn kant op, en kon dus ook niet zien dat hij verdrietig en teleurgesteld in haar richting keek. "Het spijt me," fluisterde hij zo stil dat zelfs hij het bijna niet kon horen en Broken alleen als ze er echt op lette. De kater voelde één enkele traan over zijn wang glippen en veegde die snel af aan zijn poot. Hij had zo veel spijt wat er tussen hen was gebeurd, toen hij zo terug naar haar keek.

Ze trok geirriteerd toen ze de kater op haar af zeg lopen, maar snel trok ze haar kop weg zodat ze hem niet aan keek. "Het spijt me," hoorde ze zachtjes, ze zuchtte en liet haar kop op haar poten vallen. Ze slorg haar staart om haar opgezwollen buik heen, en probeerde de misselijke gevoel weg te krijgen. "Is dat alles?" mauwde ze emotieloos en staarde nog steeds voor haar uit, ze wou dit niet. Ze wou een vannde beste member proberen te worden. Trainen en lol maken met haar vrienden, maar het leek allemaal dat hij dat verbeidde het te doen. "Anders mag je weer gaan, ik voel me namelijk niet lekker!" bromde ze er achter aan, nog even en al haar prooi zal omhoog komen. Ze kneep haar kaken op elkaar toen er weer een pijnlijke steek door haar buik ging, en boorde haar nagels diep in de grond. Arrghh! Waarom moest ze het weer krijgen!?

"Is dat alles? Anders mag je weer gaan, ik voel me namelijk niet zo lekker!" Death had het gevoel dat hij Broken niet meer kende, als ze het te moeilijk vond om hem te vergeven, dan kon hij misschien maar beter gaan. "Wil je dat ik ga?", fluisterde hij gekwetst. 'Jij smeekte me op je knieën om je niet te verlaten,' dacht hij boos. En daar kwam ook nog eens bovenop dat zij gemeen had gedaan tegen hem, hij was gewoon weg gewandeld, om de controle niet te verliezen, om haar niet woedend aan te vallen. Begreep ze dan niets? "Jij vroeg mij zelf om je niet te verlaten, dan kom ik je toevallig tegen en zie dat je hat lastig hebt, dus wil ik je helpen, maar dan keer jij me letterlijk de rug toe," siste hij. Dacht ze misschien dat de wereld aan haar voeten lag, dat hij haar slaafje was en alles zou doen om haar gelukkig te maken? Alsof hij geen eigen leven, gedachten en gevoelens had. Dus... misschien was het maar beter om niet bij haar te zijn. "Je hebt gelijk, jij haalt toch alleen de beste kat in mij naar boven," en daarmee bedoelde hij dat ze al zijn zwakke kanten naar boven hield, zijn beleefde 'ik'.

"wil je dat ik ga?" maar voor ze antwoord kon geven sprak hij veder, "jij vroeg mij zelf om je niet te verlaten, dan kom ik je toevallig tegen en zie dat je hat lastig hebt, dus wil ik je helpen, Je hebt gelijk, jij haalt toch alleen de beste kat in mij naar boven," even bleef ze nog een tijdje zo liggen en staarde de dieote in, maar uiteindelijk zuchtte ze diep en draaide haar kop naar hem toe zodat ze haar ogen in die van hem kon boren, "Ik keer me rug nuet naar je toe Death, ik heb nu even moeilijk.." sprak ze zacht, maar voor ze veder kon praten. Sprong ze op en rende een stukje van de kater weg, ze liet zich zelf vallen en rekte haar kop uit, al haar prooi kwam naar boven te stromen. Ze kon het niet tegen houden. Met een vies gezicht spuugde al haar eten weer uit, haar hoofd tolde maar haar misselijke gevoel was een stukje minder geworden. "arg.. Bah" mauwde ze tegen haar zelf, en lieo een stukje weg van haar kots maar al snel liet ze zich neervallen en sloot moeizaam haar ogen, ze had geen zin on te praten. En nu helemaal niet ondat ze had overgegeven..

"Ik keer me rug nuet naar je toe Death, ik heb nu even moeilijk.." Ze liep van hem weg, toen zag hij dat ze kotste en weer een eindje verder liep, en dan neerzakte. Hij wist niet wat te doen, behalve dat hij niet ging opgeven. Hij liep langs het braaksel heen naar Broken. "Ik kan je helpen," mauwde hij, hij moest en zou dit met Broken oplossen. "Je kan zo niet eeuwig blijven liggen," miauwde hij vastberaden. "Alsjeblieft," smeekte hij, "Laat. Mij. Je. Helpen." Nog steeds was haar rug ,aar hem toe, maar hij hoopte dat ze redenlijk ging doen en zich zou omdraaien.

"ik kan je helpen" hoorde ze zich achter haar, de kwter was blijkbaar weer naar haar toe gelopem. Ze lief haar kop op haar poten vallen, maar spitsde haar oren om te lusiten wat hij te vertellen had. "je kan zo niet eeuwig blijven liggen" ze wou een antwoord geven maar besloot toch haar mond te houden, "Alsjeblieft, Laat. Me. Je. Helpen"" Hoorde ze hem smeken, ze zuchtte maar bleef liggen hoe ze lag, maar na een tijdje draide ze haar kop naar hem toe. "vooruit" zuchtte ze, en keek hem strak mar met doffe ogen hem aan.

Death dacht dat het allemaal verloren moeite was dus wou hij zich net omkeren, toen hij Broken hoorde zuchten;"Vooruit," en hem aankeek. Haar ogen waren gevoelloos, maar dat had hij eigenlijk wel verwacht. De kater liep naar haar toe en wou iets doen, maar hij wist niet wat, realiseerde hij zich. "Heb je iets nodig? Water of een bepaalde kruid?", vroeg hij dan maar. Dat kwam ten minste minder onnozel over dan: 'Kan ik wel iets doen?' of: 'Ik weet totaal niet wat te doen, dus wat moet ik dan doen?'.

"Heb je iets nodig? Water of een bepaalde kruid?", nadenkend beet ze op haar onderlip, ze had zonet wat gedronken en kruidens? Die zou ze pas later nodig hebben, haar maag knorde luid en nu pas merkte ze ook dat het leek dat er ratten aan haar maag aan het knagen waren. "Een lekker verse prooi zal me goed doen" mauwde ze zachtjes en knikte afwezig, ze had zonet haar lunch er uitgebraakt dus schreeuwde haar maag weer om voedsel.

Hij keek bezorgd naar de emotieloze Broken die zei: "Een lekker verse prooi zal me goed doen" Death knikte kort en liep snel weg op zoek naar prooi. Hij bleef dichtbij Broken zodat hij haar geur nog kon ruiken en soms nog een stukje vacht kon zien. Na een tijdje te hebben rongewandeld proefde hij eindelijk een prooigeur in zijn mond. Zacht sloop hij naar voren om het roodborstje te bespringen. Plots liet hij een takje knappen waardoor het beestje omhoog vloog en Death een onhandige sprong in de lucht moest maken. Hij kon de prooi nog net vastgrijpen met zijn klauwen en viel hard op de grond. Vlug stak de kater zijn nagels in de nek van het dier en liep stijfjes terug naar Broken. "Hier," snorde hij, al wist Death wel dat hij geen gesnor terug ging krijgen toen hij het roodborstje naast Broken neerlegde.

Met gespleten ogen keek ze de kater na toen hij weg liep op zoek naar prooi, af en toe ving ze nog een glimp van zijn vacht. Ze zuchtte eventjes en legde haar kop op haar poten, ze was moe van wat ze gisteren had gedaan, dus besloot ze even haar ogen te sluiten. "Hier" geschokken hief ze haar kop, en keek met geote ogen om haar heen. Maar al gauw werd ze rustig toen de kater bekend voor kwam, ze snoof aan de roodborstje die Death bij haar had neergelegd. Ze zette krachtig haar tanden in het kleine vogel en scheurde ene groot stuk van zijn lijf af, "Bedankt" mauwde ze met een volle mond, snel likte ze haar lippen toen er bloed van haar kin begonnen te druppelen.

Death keek toe hoe Broken de prooi opat en zijn ogen begonnen te glimmen toen ze "Bedankt" zei. "Graag gedaan," spinde hij en kwam naast haar liggen, wel niet zo dicht, hij wou haar nu niet boos (/bozer) maken. "Verder nog iets?", miauwde hij liefkozend. De kater hoopte dat ze hem zou vergeven, hij had ten slotte hetzelfde bij haar gedaan.

Flut sorry^^

"Graag gedaan" ze knikte, en begon aan een uitgebreide wasbeurt. Een beetje slomp legde ze haar poot in haar nek zodat ze haar achterpoot goed kon schoonlikken. "Veder nog iets?" even wachtte ze voor ze antwoord gaf, "Niet echt" mauwde ze tussen een paar likken door, nadat ze zich ze helemaal schoon had gelikt. Kroop ze wat dichter bij Death en legde haar kop op haar poten, "Ik kan niet wachten tot ik een member ben" mompelde ze, het duurde haar allemaal te lang.

Ze had niets meer nodig, maar Death was nog steeds bezorgd. Broken kwam dichter bij hem liggen wat hem blij maakte, zouden hun problemen dan zijn opgelost? "Ik kan niet wachten tot ik een member ben," mauwde Broken mompelend. "Ach, zo lang duurt het allemaal niet meer," mauwde Death troostend. Hij keek naar Brokens buik, tjonge! Die was gegroeid zeg! Hij vroeg zich af hoeveel kittens in die bolle ruimte zouden zitten, 2? 3? Misschien wel 4, maar hoe meer, hoe erger het zou zijn voor haar. "En besides, member zijn is nu niet zo geweldig, het scheelt maar weinig van young one, zoiets van 3 verschillen," snorde de tabby kater.

"en wat zijn de 3 verschillen?" grapte ze even, en porde hem zachtjes in zijn flank. Ze rolde even op haar rug toen haar buik in de weg zat toen ze zich zelf wou oprollen. "Arggh.. Ik kan niet eens normaal liggen" bromde ze boos, en sloeg maar uitgeklapte klauwen om haar heen. Haar blik gleed echter meteen naar. De halsband van haar partner, er was iets nieuw. Hij had een.."Death! Je heb een hondentand! Wat goed!"

"En wat zijn de 3 verschillen?" Death grijnsde vrolijk en miauwde:"Enorm groot." Het leek erop dat Broken hem had vergeven, waar hij geen problemen mee had. Broken gromde even dat ze niet normaal kon liggen en Death lachte. "Hoe zou dat komen," en porde haar terug. Hij zag haar naar zijn hals kijken. 'Wat is daar nu zo vreemd aan?', wou hij zeggen, tot hij zich realiseerde wat er aan zijn nek hing, hij had het nog niet lang, dus hij vergat dikwijls dat hij er ééntje had, een hondentand. "Death! Je heb een hondentand! Wat goed!" Hij snorde kort en krulde zijn staart in de hare. " Ééntje maar, het is nog niet bepaald iets om trots op te zijn, helaas, maar ik zal er zeker genoeg hebben tegen de tijd dat zij oud genoeg zijn," miauwde hij en wees naar haar opgezwollen buik. "Snap je?" De kater glimlachte, zo ééntje die bij hem heel zeldzaam was. Hij zou dolgraag mentor willen worden van één van die mormels.

Ééntje maar, het is nog niet bepaald iets om trots op te zijn, helaas, maar ik zal er zeker genoeg hebben tegen de tijd dat zij oud genoeg zijn," ze knikte, ennwieblde nog wat heen ennweer voor ze haar aandacht weer op de kater richtte. "Als je 1, 4 of zelf 12 hondentanden aan je halsband heb. voor mij blijf je altijd het zelfde" en likte even zijn wang, een rilling ging door haar heen toen haar rong over zijn wang gleed, op een of andere manier gaf het haar een raar gevoel. Haar gedachten ging naar de witte member, zou ze het vertellen? Nee ze had beloofd aan Draco er nooit over te spreken, en dus hield ze het voor haar zelf.

"Als je 1, 4 of zelf 12 hondentanden aan je halsband heb. voor mij blijf je altijd het zelfde" Deathbite snorde. Broken likte hem over zijn wang, hij likte terug. "I know sweetie. Maar ik zou dolgraag mentor worden," mauwde hij met een knikje naar haar buik. Als hij mentor zou worden van één van hun kinderen, dat zou fantastisch zijn. Mentor van de sterkste, natuurlijk. Niet dat hij met lievelingetjes werkte, maar hij wou niet opgeschept zitten met een kleine loser, al was het nog zijn kind. "Hoe gaat het eigenlijk, met je buik?", vroeg hij bezorgd. "Niet te veel last van, hoop ik?"

"Een beetje" mauwde ze koeltjes, en sloeg beschermend haar staart om haar opgezwollen buik heen. Hoe veel ratten zouder en in zitten? 2 of 3? Misschien wel 4!? Dan zou ze helemaal gek worden, "Ik de knals je Claw het verteld, dat hij misschien wel naar je luisterd." snorde ze, "Hij is een goeie kater" vervolgde ze er snel achteraan, tenmisnte veel katyen zagen het niet. Maar zij, zij had geen peoblemen met haar leider, ze mocht hem eigenlijk wel.

Death schrok van Brokens woorden. "Bedoel je dat ik Claw moet vertellen over hen?", miauwde hij met zijn blik op haar buik gericht. Hij snapte het niet goed, eerst wou ze dat niet, en nu plotseling weer wel. Ach, hij wou graag dat anderen het mochten weten. Hij was niet zo'n vaderfiguur, dus als Broken het geheim zou willen houden en dat hij hen zou moeten opvoeden... Hij dacht erover na. Wat was het ergste dat er dan kon gebeuren? Nee, hij zou die kittens echt nooit alleen kunnen opvoeden.

Onderwerp: Re: Oh god, please go away.. | Deathbite