Useless|+Hunter

Elke keer als de kater hier kwam, hoorde hij die vervelende keffertjes. Hij hoorde hun hoge blaf al van ver. Waarom kwam hij hier überhaupt nog heen? Hij rolde geërgerd met zijn ogen en liep richting het geluid. Plots dook er een andere geur op naast de stank van de keffer. Hunter keek op en volgde het geurspoor van een andere Bloodclankat. Al snel had hij de kater gevonden. Hij kende hem eigenlijk niet zo goed. Hunter kwam iets dichterbij gelopen maar bleef op acceptabele afstand staan. 'Hallo. Ook zo aan het genieten van Meneer Keffer?' vroeg hij. Het geblaf was nog steeds duidelijk te horen. Waarschijnlijk was hij zelfs al dichterbij de hond dan net. Of hij was luider gaan blaffen, dat kon ook nog.

'Indeed, indeed,' De valse grijns om het gezicht van de kater was duidelijk te zien. 'Wat dacht je van... Wat training?' vroeg hij toen. Hunter had zijn plan vrij snel door en dacht met een grijns aan hoe stil het toch zou zijn als het keffertje er niet meer was. Als nog een extra hint schoten de nagels uit de hulzen van de kater tegenover hem. De grijns van Hunter werd nog groter en hij volgde het voorbeeld. 'Ik denk maar dat we aan Mister Pain-in-the-ass maar is een bezoekje moeten brengen.' zei de Bloodclankat tegenover hem. 'Jazeker. Laten we hem dan maar eens gaan zoeken.' grijnsde Hunter terwijl hij de bruine kater aankeek. Het was vast niet moeilijk om Meneer Keffer te vinden. Je moest alleen die gruwelijke stank volgen en naar z'n gekef luisteren. Makkelijker was het niet.

Tornado liep richting de geur en Hunter volgde hem braafjes. 'Getver, het beest hoeft niet eens iets te doen en hij laat me al huilen.' Hunter grinnikte zachtjes om zijn reactie. 'Hoe langer ik die geur ruik, hoe zekerder ik ervan wordt dat mijn neus eraf valt.'
Ja, de bruine tabby kon niet wachten tot de rust en stankvrije zone er was. Na door een paar tweebeennesten te zijn gelopen hadden ze de bron van de stank gevonden. Een grijns verscheen op zijn snoet toen Hunter zag dat het arme beestje was vastgebonden aan een muurtje. Daarbij was hij niet veel groter dan zijzelf. Dit werd gewoon te makkelijk. De hond had de twee katten al geroken, maar dat maakte het niet minder voordelig voor ze. Hunter sprong op de grond en stond op veilige afstand van de hond. De keffer keek hem aan en begon te grommen en wild te keffen. Wat een verrassing. Dat beest had dan ook niets anders gedaan dan keffen. De andere Bloodclanner kon als het goed is op de rug van die hond springen en door de afleiding kon Hunter de hond weer belagen. 'Durf je op het mormel te springen? Dan schiet ik gelijk te hulp zodra hij afgeleid is door je.' legde Hunter snel zijn plan uit terwijl hij wat ijsbeerde voor de ogen van de hond.

Tornado gaf de kater achter hem de kans als eerst toe te slaan. Even wachtte hij af tot hij zijn Clangenoot weer hoorde mauwen. 'Durf je op het mormel te springen? Dan schiet ik gelijk te hulp zodra hij afgeleid is door je.' De bruine tabby kater knikte. 'Alles om hem te laten stillen.' vlak na zijn antwoord rende hij grauwend op het beest af. Zijn lange nagels tikten tegen de stenen vloer aan en de adrenaline voelde de kater door zijn lijf golven. Met een krachtige sprong belandde hij op de rug van het harige beest. Dat als een dol beest rondjes begon te rennen dat zijn poot verstrikt zat in zijn ijzeren touw. Voordat de hond iets tegen aan kon doen boorde de Elitemember zijn nagels diep in zijn rug totdat hij het hoorde piepen. 'Hier had ik zo lang op gewacht.' siste hij in het oor van de hond.

- Telefoonpost

'Alles om hem te laten stillen.' antwoordde de andere kater nadat Hunter zijn plannetje had uitgelegd. Al snel rende de bruine kater op het beest af en met een krachtige sprong belandde hij op de rug van de hond. Snel rende ook Hunter nu op het beest af terwijl de hond wild rondjes rende en zo verstrikt raakte met zijn poot in de ijzeren ketting. Vervolgens hoorde hij zijn medebloodclanner iets mompelen tegen de hond, terwijl hijzelf zijn klauwen gebruikte en over de flanken van het beest krapte. Nu die verstrikt zat besloot hij dat het handiger was om er eens een flinke duw aan te geven. Natuurlijk viel de hond om omdat hij al verstrikt zat en met een kleine grijns op zijn gezicht begon Hunter zijn nagels over de buik te halen. Haren vlogen in het rond en ook het bloed droop er nu vanaf. Hij hoorde hoe de hond begon te piepen, wat ervoor zorgde dat de grijns alleen maar groter werd. Dit volume was een stuk aangenamer dan hiervoor. 'Langer laten lijden of afmaken dat beest?' vroeg Hunter terwijl hij de andere kater aankeek terwijl zijn klauwen nog in de buik van de hond geboord zaten.

'Laten lijden. Dat laat me voelen hoe geweldig ons plannetje afgelopen is.' antwoordde de andere kater. Hunter knikte terug. Lijden was altijd goed. Het voelde sosieso goed om zijn nagels ergens in te hakken en vervolgens het bloed te zien druipen van zijn klauwen. Dat was het gevoel van macht. En dat was een geweldig gevoel. Hij was erop getraind om ervan te gaan houden. Zelfs toen hij zijn vader had vermoord voelde het nog goed. Ergens. Snel schudde hij die gedachte uit zijn hoofd. Nee, hij moest gewoon eraan blijven denken hoe hij deze hond had neergehaald. Hunter keek toe hoe het beest uiteindelijk ophield met ademen. Ach, aan alles kwam een eind.

Heeft Tornado al een halsband?

Met een trotse houding bekeek hij hoe het beest voor het laatst hard begon te piepen. Maar zijn twolegs kwamen niet eens. Of ze waren niet thuis, of ze wouden ook van hem af. Als Tornado een twoleg was zou hij gewoon toekijken hoe een stelletje katjes hem afmaakten in plaats van hetzelf te doen.'Goed gedaan, bro.' grinnikte hij vals terwijl hij de laatste ademhalingen van het beest hoorde voordat de fonk in zijn ogen uitging. 'Ik heet Tornado trouwens.' stelde hij zich voor. Het was handiger om hun namen eerder te weten. Maar na zijn dood kon ook.

Tornado topic uit

Hunter keek nog heel even naar het beest. Of eigenlijk was zijn aandacht gericht op de halsband. De was van zwart leer. Gewoon simpel. En aangezien hij zelf nog geen halsband had en de Bloodclanner naast hem wel, zou het vast niet uitmaken als hij deze stal. De hond zelf had er nu toch niks aan. 'Goed gedaan, bro.' hoorde hij de kater naast hem zeggen en met een grijns keek Hunter hem aan. 'Jij ook goed gedaan. Zonder jouw was het niet gelukt.' antwoordde de bruine tabby kater terug. 'Ik heet Tornado trouwens.' stelde hij zich toen voor. Hunter had er helemaal niet bij stilgestaan dat ze elkaars namen eigenlijk niet wisten. 'Hunter.' stelde hij zichzelf kort voor. Zijn blik richtte hij weer op de halsband en hij liep wat dichter naar de dode hond. Hij boog zich over de nek om met zijn tanden bij de halsband te kunnen en trok deze na wat moeite van de kop van de hond. Zo, deze was nu van hem.

Topic uit