Goodmorning

Ze was al vroeg op, om één of andere reden. Het was niet zozeer dat ze de slaap niet kon vatten, dat was normaal geen probleem voor haar. Ze was ook niet bepaald een ochtendpersoon, alles voor haar gebeurde s'avonds, dan bloeide de wereld. Toch was ze vanochtend vroeg wakker geworden, zonder de neiging om zich nog voor een paar minuten om te draaien en verder te tukken. De ochtend had haar dan ook weer beloond: Sagepaw kwam het kamp binnenlopen met een verse forel in haar bek. Ze had niet bepaald honger, dus kwam het spartelende dier op de prooistapel terecht en zou later functioneren als een lekker tussendoortje voor een Elder of kitten. Ze zou even kijken of Vixencry misschien in de buurt was, voor wat nuttig tijdverdrijf, maar in plaats van haar liep ze bijna tegen Robinwing aan. De kater groette haar, en ze knikte beleefd terug naar de abessijn. "Goedemorgen, Robinwing," groette ze hem. "Lekker uitgeslapen?" zei ze met een grijnsje, en ze keek langs hem heen de Warrior Den in. Die was behoorlijk leeg.

Misschien had ze behoorlijk wat lef om een Warrior zomaar een standje te geven, maar het was niet serieus bedoeld en dat was duidelijk te merken. De poes was nooit echt bijzonder serieus, tenzij het om haar ging. Qua introspectie kon ze een stuk serieuzer zijn dan ze soms deed blijken, en een stuk slimmer. Maar goed, terug naar haar gesprek met de kater. Hij gaf een komisch antwoord terug, om het gesprek lekker luchtig te houden. Zijn hele houding was wat laks, iets vertelde Sagepaw dan ook dat hij vandaag niet zo productief zou zijn. "Ik weet niet of Butterstar het dan met de wereld eens is," zei ze grinnikend. De poes was behoorlijk serieus en fel wat haar clan betrof. Ze straalde helemaal toen hij haar vangst complimenteerde, ze hield van complimentjes. "Vixencry," antwoordde ze enthousiast op zijn vraag, wat hem wellicht ook meteen liet weten dat ze blij was met die transgressie.

De zon scheen nog bleekjes over het kamp heen. Het was nog steeds Greenleaf, maar weldra zou het Leaffall worden en zou het gebied bedekt zijn in dorre blaadjes en herfstachtige kleuren. Tot dan genoot Sagepaw nog met teugen van de zon die heerlijk op haar rug brandde. Ze kon niet anders dan het met Robinwing eens zijn, Butterstar zag er vaak toch iets te gestrest uit. Ze wilde zelf dan ook absoluut geen Clanleider worden. "Dan blijft het ons geheimpje," reageerde ze op de kortharige kater. Ze vond het wel mooi hoe glad en netjes zijn vacht altijd leek te zijn. Het zou vast ook heerlijk zijn met zwemmen, zo'n korte pels. Ze keek hem trots aan toen hij Vixencry complimenteerde. Ze was ook behoorlijk blij met de poes als haar mentor, ze had het namelijk veel erger kunnen treffen. "Ik weet zeker dat je een goede mentor zou zijn geweest. Ik stel middagdutjes namelijk ook wel op prijs," zei ze lachend. Ze ging er vanuit dat de kater niet altijd zo lui was, maar zijzelf kon er ook wel wat van.

Er was nog vrij veel van de dag over, en Sagepaw vroeg zich af of ze toch niet nog iets moest gaan doen. Ze had weliswaar al gejaagd, maar hoeveel droeg één vis bij aan een volledige Clan? Daar kon je nog niet eens één kat van voeden. Maar goed, ze hadden genoeg Warriors, dus alles zou uiteindelijk niet allemaal alleen op haar rusten. Robinwing bedankte haar, en ze lachte even naar hem. Zo goed kende ze Butterstar nou ook weer niet, maar ze ging ervan uit dat de poes niet echt dol was op grapjes over haar. Vooral niet in deze tijden: de poes had het druk met allerlei dingen. Zoals dat dassengedoe dat nog steeds niet volledig opgelost was. "Productief zijn wordt overgewaardeerd," vertelde Sagepaw aan Robinwing, waarna ze geeuwde. Eigenlijk was ze best moe. Haar poten waren nog nat en zwaar van het vissen, en ze was nu al best even wakker. Ze zou liegen als ze zou zeggen nu geen dutje te willen doen. "Misschien kruip ik m'n nest zo ook even in." De kater stelde voor om de avondpatrouille te lopen, wat ze dan wel weer zag zitten. Dan had ze ook nog een excuus om even te gaan slapen, ze moest nou eenmaal alert zijn voor de patrouille. "Ja, tuurlijk! Gezellig," antwoordde ze enthousiast.  

Nou werd zij zelf uitgemaakt voor luilak, hoe onbeschaafd. Ze zette een quasi-beledigd gezicht op en maakte een verontwaardigd geluid. Zij, lui? Nooit. Vervolgens glimlachte ze weer naar de gestroomlijnde, bruine kater. Ze volgde zijn blik naar de forel die ze niet lang geleden op de prooistapel had geslingerd. Hij glinsterde en weerspiegelde het zonlicht, ze realiseerde zich toen pas waarom die beesten ook wel regenboogforellen werden genoemd. "Ik ken het. Van die Warriors die hun taken iets te serieus nemen en praktisch allergisch zijn voor lol," sprak de poes met een rol van haar ogen. Ze had een hekel aan die beesten die dachten dat het Clanleven gelijk was aan het leven in een klooster. Vroeg opstaan, niks leuks doen, alleen maar werken. Zo hoefde het niet te zijn: het leven kon een feest zijn, je moet alleen zelf de slingers ophangen. Alleen was Sage een kat, dus kon ze geen slingers ophangen, maar goed. "Helaas valt het wel op als je midden in het kamp ligt te slapen," merkte ze op op zijn volgende uitspraak. Butterstar zou daar waarschijnlijk niet heel vrolijk van worden.

Ergens vond ze het wel fijn hoeveel Robinwing het met haar eens was. Meestal botste ze hier en daar wel met andere katten, om één of andere kleinzielige reden, maar met Robinwing leek alles tot nu toe wel goed te lopen. Ze besloot dat ze de kater wel leuk vond. "Iedereen bedoelt het goed," voegde ze toen aan hem toe. Butterstar's stress was waarschijnlijk ook het best voor de hele Clan, iemand moest de touwtjes nou eenmaal in handen hebben, en wat dat betrof vertrouwde ze de poes wel. Sagepaw lachte even om zijn opmerking, en beeldde zich toen in hoe Robinwing geweest zou zijn als Apprentice. Bijzonder laks, bijzonder ondeugend, althans, dat was wat ze dacht. "Misschien dat ik maar weer iets nuttigs moet gaan doen," zuchtte ze toen.        

Robinwing vertelde dat elke Clan wel rotte appels had, en dat deed haar meteen aan haar vader denken. Niet dat ze hem goed kende, maar het was de enige kat in de Clan waar ze echt iets tegen had. Maar dat was eigenlijk ook iets heel persoonlijks: het was niet dat hij gewoon een Fox-hearted was, of dat hij echt iets verschrikkelijks had gedaan. Nou ja, hij had Lakepaw en haar nooit verteld dat hij daadwerkelijk hun vader was, terwijl hij het makkelijk had kunnen weten. Alleen al het denken aan die kater maakte haar boos. "In deze Clan hebben we er vast ook wel een paar," antwoordde ze toen, haar stem een stuk minder vrolijk dan eerst. Er kon wel weer een glimlachje van af toen de kater zijn volgende opmerking maakte. Robinwing had een bepaalde positieve energie, die haar ook leek te infecteren. Hij was leuk. "Tot vanavond," lachte Sagepaw naar hem. Ze draaide zich om, haalde haar staart langs zijn kaaklijn en liep glimlachend het kamp uit, tijd voor de jacht.  

- Topic uit