Ceremonie september

De wonden op haar lichaam leken niet meer zo soepeltjes te genezen als voorgaande moons en de vermoeidheid leek haar elke dag weer een beetje meer te pakken te krijgen. Haar groene ogen stonden doffer dan normaal en haar trotse en ambitieuze houding was gekrenkt. Alsof die laatste twee verloren levens haar energie met zich mee hadden genomen. Shrewstar stapte uit haar den, waar ze steeds meer en meer tijd doorverbracht (misschien dachten haar clangenoten dat ze steeds in gesprek was met Innerghost en andere senior warriors, terwijl ze eigenlijk sliep door de hulp van de kruiden van Acefray om weer op krachten te komen). Nog altijd had ze spijt dat ze zo dom was geweest en de woede van Innerghost was ook terecht geweest, als had ze er natuurlijk niet al te welkom op gereageerd. Ze had anders nu gewoon even energiek hier kunnen staan, voor haar clan, maar nee, die had ze in de steek gelaten.
“Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen op de open plek.” Galmde haar stem met wat minder volume door het kamp. Haar kijkers gleden over de verschillende katten en om het spelletje mee te spelen liet ze een tevreden glans in die groene bollen verschijnen. Er waren wel veel kittens die een rang omhoog zouden gaan, een lichtpuntje. “Het is weer tijd voor een clanceremonie en met trots kan ik zeggen dat Shadowclan vandaag een stuk sterker zal worden. Icypaw, Slatepaw, Emberpaw, Ivypaw en Dimpaw, kom naar voren.” Ze beek het vijftal apprentices eerst goed, voordat ze naar de eerstgenoemde toestapte. “Icypaw, jij hebt je trainingen voltooid en zal hierbij de naam Icyflare ontvangen. Slatepaw, ook voor jou geldt dit, Slatefur zal jouw warriornaam naam worden. Emberpaw en Ivypaw, jullie zijn op hetzelfde moment apprentices geworden en zullen ook warriors worden. welkom Emberspark en Ivywing. En tenslotte, Dimpaw, ik kan je een volwaardig warrior noemen van onze Clan, draag de naam Dimlight met trots.” Ze knikte naar de katten en deed een stap naar achteren, zodat ze met felicitaties overstroomd konden worden.
Met haar staart gebaarde ze weer om stilte, ze ging natuurlijk weer verder. “Nu wil ik alle kittens naar voren roepen, die de leeftijd van zes moons hebben bereikt.” Ze wachtte af tot de hoge, enthousiaste en misschien nerveuze, piepjes waren uitgestorven. “Snowykit en Lionkit, hierbij ontvangen jullie de namen Snowypaw en Lionpaw, jullie zullen getraind worden door Foxfire. Canarykit, jij krijgt de naam Canarypaw en Sinclaw zal jouw mentor worden. Tearheart, ik geef jou de leiding over de trainingen van Driftkit, nu Driftpaw. Innerkit, jij bent nu ook oud genoeg om apprentice te zijn en hierbij geef ik je de naam Innerpaw, jij zal getraind worden door Frostlake en Swiftkit, jij zal vanaf nu Swiftpaw heten en hierbij worden jouw trainingen geleid door Tigerleap. Thawkit, kom naar voren, jouw mentor zal Dauntrose worden en Stormkit, nu Stormpaw, Rustscar wordt jouw aangewezen mentor. Forestrain, jij zal de trainingen leiden van Pandakit, die hierbij de naam Pandapaw ontvangt, en Cloverblossom aan jou de eer om Grudgekit tot een volwaardig warrior te maken, die nu de naam Grudgepaw zal dragen. Frozenkit, jij bent oud genoem om de naam Frozenpaw te dragen en Forestrain zal jou op het pad der warrios helpen, ook voor jou, Echokit, zal dit gelden, welkom in de clan als Echopaw en Lurkingshade zal jou hierbij helpen.”
Het waren veel kittens en dus gaf ze elk van hen ook wel even de tijd om hun mentor te vinden en te begroeten. Voor small talk was er echter geen tijd. “Dan hebben we nog vier apprentices wiens trainingen stilliggen. Carrionpaw, jij zal je mentor delen met Canarypaw. Catchingfire, ik hoop dat jij Frostpaw wat verder kan helpen en Lightningpaw, jij zal meedoen met Frostlake en Innerpaw.”
“Dan heb ik nu ook nog wat vervelende mededelingen,” Bromde ze, iet wat meer tegen haar zin in, omdat het dit keer niet over leuke kleine kittens ging die geboren waren, maar erg slechtuitziende zaken. “Er is weer een Windclan kat op ons territorium gesignaleerd en dit heeft er bijna voor gezorgd dat we een warrior kwijt waren geraakt. Arcanewish’s toestand is zo erg dat ze haar volledige warriortaken niet meer op kan pakken. Hierbij krijgt ze dan ook de rang van Elder toegewezen. Ook is waardig warrior Charspell overleden, bij haar bevalling. Fawnstep heeft zich aangeboden om de zorg voor de kittens op zich te nemen. De eerste signalen voor greencough zijn ook weer gezien in ons kamp, Greykit heeft het opgelopen en ik roep iedereen op aandachtig te kijken of andere clangenoten de symptomen ook vertonen. Ga dan zo snel mogelijk naar Acefray om het te melden.”
Ze zwiepte met haar staart. De ceremonie was tot een einde gekomen.

Lijstje:

Dauntrose was opgewonden. Vandaag werden haar kittens apprentice! Ze wekte hen liefdevol uit hun slaap. "Thawkit, Stormkit opstaan." Zachtjes neusde ze de kittens overeind en trok haar evenbeeld naar haar toe. Ze begon haar dochtertje een grondige wasbeurt te geven. Natuurlijk duldde ze geen tegenspraak en als ze dat wel deden trok ze zich daar niets van aan. Toen haar dochter piek fijn verzorgd was liet ze los. "Voor jullie eigen bestwil." Ze wikkelde haar lange staart rond het zwarte katje en trok die naar zich toe. Daunt herhaalde haar handelingen tot Thaw ook er perfect uitziet. Ze wierp een blik op de ingang. “Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen op de open plek.” Ze grijnsde breed en duwde haar kittens vooruit. "Vooruit jullie twee." Ze keek naar de andere kittens die apprentice werden en ging dan bij de moederkatten zitten, met een trotse blik in haar ogen. “Het is weer tijd voor een clanceremonie en met trots kan ik zeggen dat Shadowclan vandaag een stuk sterker zal worden. Icypaw, Slatepaw, Emberpaw, Ivypaw en Dimpaw, kom naar voren.” Ze luisterde naar de namen en riep ze allemaal. Bij Dimp...light riep ze het hardst. "Dimlight, Dimlight..." Ze stond op en liep naar haar ex-apprentice. Ze was trots en dat gevoel glom ook in haar ogen. Dimlight was een kreng, zachtjes uitgedrukt, maar het was ook haar apprentice -eh- geweest en ze mocht daar wel trots op zijn. "Gefeliciteerd, je zult een goed warrior worden."  “Nu wil ik alle kittens naar voren roepen, die de leeftijd van zes moons hebben bereikt.” Ze glimlachte nog naar Dim en liep terug naar de moederkatten. Haar blauwe ogen keken van Shrewstar naar haar kittens en weer terug. De ceremonie vorderde snel. Tot het moment van haar kittens kwam. Haar hart bonsde in haar keel. "Thawkit, kom naar voren, jouw mentor zal Dauntrose worden en Stormkit, nu Stormpaw, Rustscar wordt jouw aangewezen mentor." Haar mond viel zowaar open, maar ze klapte die snel toe. Ze liep naar haar eigen zoon en drukte haar neusje tegen het kleine zwarte. "Gefeliciteerd Thawpaw... zoon." Ze knipoogde naar hem en stapte toen achteruit. Tussen de warriors. Haar blik kruisde die van Stormk... Stormpaw. De ceremonie ging verder en ze luisterde beleefd, feliciteerde iedereen etc. "Dan heb ik nu ook nog wat vervelende mededelingen." Ze trok met haar oren terwijl ze vol afschuw luisterde. Ze moest ook eens langsgaan bij Fawnstep, om haar te feliciteren. De ceremonie liep ten einde en ze stond op. Haar ogen gingen langs de katten heen. Ze zocht Blackpaw, Thawpaw, Stormpaw & Ravenheart. Maar misschien moest ze blijven zitten, tot ze zelf naar haar toe kwamen. Dat was misschien het handigst.

Tag: Stormpaw, Thawpaw, (Dimlight), Clan.

De hele nacht had ze niet kunnen slapen. Op de één of andere manier wist ze gewoon dat ze heel snel een apprentice zou worden en die spanning voelde ze. Haar ijsblauwe oogjes bekeken nieuwsgierig de Nursery. Ze zou eindelijk oud genoeg zijn om getraind te worden, ze zou eindelijk iets waard zijn en op avontuur uit mogen. Ze miste haar moeder wel op dit soort momenten, aangezien ze haar moeder graag trots had willen maken. Snowbell was waarschijnlijk wel heel trots op haar zusje, Canarykit, die dezelfde leeftijd had als zij, en dus ook snel een leerling zou worden. Toch had ze niet verwacht dat het zo snel zou zijn gebeurd als nu. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen op de open plek," hoorde ze de leader, Shrewstar zeggen. Haar kittentijd was omgevlogen. Ze stond meteen opgewekt op, en rekte zich uit. Haar oortjes stonden nieuwsgierig rechtop, aangezien ze toch wel erg benieuwd was geworden. Het kleine grijze poesje trippelde vrolijk naar de plek waar de stem vandaan was gekomen. Ze was zeker niet alleen. Nadat ze erg op had gekeken naar de apprentices die nu warriors waren geworden, hoorde ze dat de kittens aan de beurt waren. Ze hoopte toch echt dat ze een geweldige mentor zou krijgen, aangezien ze toch wel erg graag zo goed mogelijk getraind wilde worden. Ze glimlachte vrolijk, maar schudde wat nerveus met haar kleine staartje. "Snowykit en Lionkit, hierbij ontvangen jullie de namen Snowypaw en Lionpaw, jullie zullen getraind worden door Foxfire. Canarykit, jij krijgt de naam Canarypaw en Sinclaw zal jouw mentor worden. Tearheart, ik geef jou de leiding over de trainingen van Driftkit, nu Driftpaw. Innerkit, jij bent nu ook oud genoeg om apprentice te zijn en hierbij geef ik je de naam Innerpaw, jij zal getraind worden door Frostlake en Swiftkit, jij zal vanaf nu Swiftpaw heten en hierbij worden jouw trainingen geleid door Tigerleap. Thawkit, kom naar voren, jouw mentor zal Dauntrose worden en Stormkit, nu Stormpaw, Rustscar wordt jouw aangewezen mentor. Forestrain, jij zal de trainingen leiden van Pandakit, die hierbij de naam Pandapaw ontvangt, en Cloverblossom aan jou de eer om Grudgekit tot een volwaardig warrior te maken, die nu de naam Grudgepaw zal dragen. Frozenkit, jij bent oud genoem om de naam Frozenpaw te dragen en Forestrain zal jou op het pad der warrios helpen, ook voor jou, Echokit, zal dit gelden, welkom in de clan als Echopaw en Lurkingshade zal jou hierbij helpen." Het drong even tot haar door. Het was dan nu echt officieel, ze was een apprentice met een mentor! Ze kende haar mentor niet meteen bij naam, maar was wel erg benieuwd geworden. Ze werd samen getraind met de zoon van Innerghost, Lionpaw. Hij was de broer van Swiftkit, de poes met wie ze goed kon opschieten. Haar zusje had Sinclaw als mentor gekregen, dat vond ze vast erg leuk. Even keek Snowypaw wat afwachtend en nieuwsgierig in het rond. Haar blauwe kijkers spotten haar mentor Foxfire en ze trippelde op hem af. "Hallo Foxfire," sprak ze vrolijk waarna ze even haar neusje tegen die van haar mentor drukte. "Ik hoop dat je me veel gaat leren."

Tag: Lionpaw 'nd Foxfire - Clan

Het poesje klauwde haar nageltjes diep in de bast van de omgevallen boom. Met haar achterpootjes krabbelde ze in het droge schors, maar het viel van het hout en liet haar zonder enig houvast. Ze sukkelde naar beneden, op de grond. "Mooi niet boomstam! Ik za-" Haar intimidatierede werd onderbroken door de stem van iemand die ze graag hoorde. Immers was het niet zomaar een dag waarop ze op een groot stuk boomstam probeerde te geraken; het was een speciale. Apprenticetijd was aangebroken voor haar en haar zusje, en de leader van hun fantastische clan kondigde aan dat het echt zo was. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen op de open plek," Kijk, ze kon het dan niet, maar oud genoeg was ze absoluut. Tijd om haar eigen prooi te gaan vangen.

"Het is weer tijd voor een clanceremonie en met trots kan ik zeggen dat Shadowclan vandaag een stuk sterker zal worden. Icypaw, Slatepaw, Emberpaw, Ivypaw en Dimpaw, kom naar voren," Zo begon Shrewstar het proces. De vijf apprentices kwamen voort uit de massa van katten, om de warriornamen aan te nemen. Icyflare. Slatefur. Emberspark, Ivywing. Dimlight. Geen slechte namen, de zwart-witte kit moest het hen nageven. Ze hoopte maar dat zij ooit een mooie naam kreeg, want die koos je immers niet zelf. Echofrost? Echodance? Echo... Uhm... Ze kon even niets bedenken. Hoefde ook niet; ze werd naar voren geroepen, samen met alle andere zes-moons-oude kits. De oudere gevlekte poes keek op de bijna-apprentices neer. Echokit zocht de blik van haar leader. Groen. Niet blauw, zoals de hare. Die van de queen in de nursery was ook blauw geweest. Ze was nog altijd concurrentie. "Snowykit en Lionkit, hierbij ontvangen jullie de namen Snowypaw en Lionpaw, jullie zullen getraind worden door Foxfire. Canarykit, jij krijgt de naam Canarypaw en Sinclaw zal jouw mentor worden. Tearheart, ik geef jou de leiding over de trainingen van Driftkit, nu Driftpaw. Innerkit, jij bent nu ook oud genoeg om apprentice te zijn en hierbij geef ik je de naam Innerpaw, jij zal getraind worden door Frostlake en Swiftkit, jij zal vanaf nu Swiftpaw heten en hierbij worden jouw trainingen geleid door Tigerleap. Thawkit, kom naar voren, jouw mentor zal Dauntrose worden en Stormkit, nu Stormpaw, Rustscar wordt jouw aangewezen mentor. Forestrain, jij zal de trainingen leiden van Pandakit, die hierbij de naam Pandapaw ontvangt, en Cloverblossom aan jou de eer om Grudgekit tot een volwaardig warrior te maken, die nu de naam Grudgepaw zal dragen. Frozenkit, jij bent oud genoem om de naam Frozenpaw te dragen en Forestrain zal jou op het pad der warriors helpen, ook voor jou, Echokit, zal dit gelden, welkom in de clan als Echopaw en Lurkingshade zal jou hierbij helpen," Als laatste ook nog! Maar ze was apprentice. Terwijl iedereen gelukkige piepjes uitstootte zat ze daar, kop opgericht en haar borst volgezogen met trots. Terwijl haar leader doorging wreef ze haar kop langs de flank van haar zusje. "Apprentice Panda!" miauwde ze enthousiast.

Toen de ceremonie voorbij was ging ze zoeken naar haar mentor. Na een paar keer te hebben gevraagd wie Lurkingshade was werd ze gewezen op een vrij kleine kater aan de zijkant van de kattenmassa. Ze liep op hem af, een beetje achterdochtig. Hij was zwart met wit. Met groene ogen, half onder zijn oogleden verstopt. Haar staart gaf een zwiep voor ze, pontificaal in zijn zicht ging zitten. Haar donkerblauwe blik zocht in zijn gifgroene kijkers. "Lurkingshade?" vroeg ze. Haar kopje hoefde niet speciaal ver omhoog te reiken voor ze volledig voor zijn netvlies zat, maar ze richtte zich toch op tot die hoogte. Het was immers wel een volwassen kat. "Ik ben Echopaw," Trots sprak ze haar nieuwe naam uit, haar borst vooruitduwende in het proces.

“Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen op de open plek.” Een van zijn grijze oortjes draaide zich naar de bron van het geluid, maar zijn blauwe kijkers bleven geamuseerd gericht op een paar kleine kittens die aan het spelen waren en verbaasd opkeken toen Shrewstar de gebruikelijke clanceremonie aankondigde. De kittens dartelden snel weer de nursery in, omdat ze misschien nog niet oud genoeg waren, of gewoon bang waren voor die hele meute van clankatten, die onderhand zich wel verzameld hadden op de open plek. Pas toen het rumoer een beetje verdwenen was, voegde de kater zich bij de rest en keek met milde interesse naar de zwart witte clanleader. “Het is weer tijd voor een clanceremonie en met trots kan ik zeggen dat Shadowclan vandaag een stuk sterker zal worden. Icypaw, Slatepaw, Emberpaw, Ivypaw en Dimpaw, kom naar voren.” Goedkeurend knikte hij en voor een kort moment liet hij zijn blik rusten op zijn dochter, de enige van zijn dochters, die vandaag warrior zou worden. “.. Slatepaw, ook voor jou geldt dit, Slatefur zal jouw warriornaam naam worden.” De rest was minder belangrijk voor hem, deels omdat het de kittens van Thrushdive waren en deels omdat hij nieuwsgierig naar de reactie van Slatep-- nee Slatefur wilde kijken.
Na de ceremonie, die een hele hoop kittens naar de apprentice den verplaatste, kwam hij overeind. "Gefelciteerd." Glimlachte hij, zijn hele houding straalde trots uit. Al die trainingen waren professioneel afgehandeld, maar hij kon er niets aan doen dat hij als vader trotser was dan als mentor. "Ik vind dat je nu een prachtige naam hebt."

Het was weer tijd voor een ceremonie; de eerste ceremonie sinds dat ze warrior was. Haar gouden ogen volgden de bewegingen van Shrewstar een beetje bezorgt; ze zag er niet tiptop uit. Toen de zwart-witte poes op de hogesteen stond, zag ze er al een stuk beter uit. Misschien had Foxfire het verkeerd gezien. Nieuwsgierig naar wat de leidster te zeggen had trippelde ze naar voren. Zou ze misschien een apprentice krijgen? Ze hoopte zeker van wel; ze had tijd zat om poten en wilde graag wat meer doen voor de ShadowClan, anders voelde ze zich zo nutteloos. Met een glimlach op haar gezicht keek ze naar de katten die warrior werden. Icypaw, Slatepaw, Emberpaw, Ivypaw en Dimpaw werden nu warriors, met de namen Icyflare, Slatefur, Emberspar, Ivywing en Dimlight. Het waren allemaal mooie namen, vooral Icyflare vond Fox echt prachtig. Ze riep dus ook luidkeels mee met de andere katten en feliciteerde hen allen snel. Shrewstar maande iedereen tot stilte en vervolgde toen. Er waren nogal wat kittens die apprentice werden. Foxfire voelde zich warm worden vanbinnen, van de spanning. De eerste twee kittens werden opgenoemd, Snowykit en Lionkit. Meteen schoten haar ogen naar hen. Toen hoorde ze echter haar eigen naam. Foxfire keek naar Shrewstar met een gigantische grijns op haar gezicht. Ze stond te popelen om naar haar apprentices toe te gaan maar wachtte netjes totdat de ceremonie afgelopen was. De meldingen waren jammer genoeg niet zo prettig. Er waren wel twee warriors verloren. Ééntje was elder, maar de ander.. Fox rilde bij de gedachte.
Toen Shrewstar klaar was met de ceremonie trippelde de rode warrior op haar twee apprentices af, die zich bij elkaar gevoegd hadden. Ze glimlachte toen Snowykit - nee, Snowypaw - haar neusje tegen de hare aandrukte. "Natuurlijk zal ik je veel leren," miauwde ze grijnzend en keek toen naar Lionkit. "en jou natuurlijk ook," vervolgde ze waarna ze haar neusje tegen de zijne aanduwde. "Ik wil eigenlijk vanavond al beginnen," deelde ze mee. Het was nog niet laat op de dag dus de twee zouden genoeg tijd hebben om nog goed uit te rusten.

In alle rust zat hij vlak voor de ingang van de nursery. Hij kon de ademhalingen en geluiden van zijn mate en kittens precies volgen. Hij zat er graag. Zo stoorde hij de kattin niet direct, maar hij was er meteen als er iets was. De kittens waren natuurlijk niet van hem, maar hij zou van ze houden zoals hij van hun moeder hield; met heel zijn hart. Op deze manier zag hij dan ook meteen hoe de gevlekte kattin die hen leidde op de grote rots in het midden sprong. Hij wist al wat er ging gebeuren, en zette wat kracht met zijn achterpoten, om een beetje omhoog te komen. In midden-beweging bedacht hij zich en ging toch maar weer zitten. Hij zat daar wel lekker eigenlijk. No problem.

"Het is weer tijd voor een clanceremonie," begon ze, en liet een vijftal apprentices voortkomen. "Icypaw, jij hebt je trainingen voltooid en zal hierbij de naam Icyflare ontvangen. Slatepaw, ook voor jou geldt dit, Slatefur zal jouw warriornaam naam worden. Emberpaw en Ivypaw, jullie zijn op hetzelfde moment apprentices geworden en zullen ook warriors worden. welkom Emberspark en Ivywing. En tenslotte, Dimpaw, ik kan je een volwaardig warrior noemen van onze Clan, draag de naam Dimlight met trots," Samen met de rest van de clan humde hij de namen. Hij kende de katten nauwelijks. Slatefur en Ivywing had hij ontmoet toen ze nog kits waren, maar dat was niet echt een reden om mee te schreeuwen zoals hun mentoren en ouders zouden doen. Nadat het weer stil was gevallen ging ze verder. "Nu wil ik alle kittens naar voren roepen, die de leeftijd van zes moons hebben bereikt," Een aanzienlijk grote groep kittens kwam naar de rots toe, en één voor één kregen zij een naam en een mentor. Forests gedachten dwaalden af. Zijn blik keerde hij af van de ceremonie en naar de slapende lichaampjes van zijn kittens. Ooit zouden zij daar staan, zes moons nog maar. Crookedpaw, Darkpaw, Lightningpaw, Spiritpaw? Zijn hart werd warm bij de gedachte. Hij kon niet wachten! Hij keek pas weer terug toen hij zijn naam hoorde vallen, een beetje betrapt. Maar Shrewstar had het niet gezegd omdat hij niet oplette, nee. Ze had hem een kitten toegewezen. Ene Pandapaw. Was hij even blij dat zijn leader de naam na de zijne had genoemd. "...en Cloverblossom aan jou de eer om Grudgekit tot een volwaardig warrior te maken, die nu de naam Grudgepaw zal dragen. Frozenkit, jij bent oud genoem om de naam Frozenpaw te dragen en Forestrain zal jou op het pad der warriors helpen, ook voor jou, Echokit, zal dit gelden, welkom in de clan als Echopaw en Lurkingshade zal jou hierbij helpen," Nog één. Frozenpaw en Pandapaw dus. Als hij ze maar kon vinden.

Toen de ceremonie voorbij was ging hij op zoek naar zijn apprentices. Een zwart en wit poesje wees hem op Pandapaw; een eveneens gevlekt poesje. "Ik ben Forestrain," zei hij met een grijnsje. "Als je wil kunnen we zo vast een rondje door het territorium maken?" Met een knikje van zijn kop gebaarde hij naar de uitgang van het kamp. Als ze zou instemmen zouden ze Frozenpaw gaan zoeken.

OOC;; Frozenpaw, je mag er gewoon bij komen hoor

Innerkit geeuwde diep terwijl hij zijn staart om zijn lichaam bond. Hij ging in een balletje liggen voor de Nursery. Hij wou weg daar, hij wou zo snel mogelijk weg van die vreselijke plek. Hij wou niet meer tegen zijn broertjes en zusjes aan rollen en hij wou zeker niet nog eens bij zijn tante gaan liggen. Sinds zijn moeder gedood was, had hij er helemaal geen zin meer in. En zeker in Innerghost niet. Ze was er ampere, zeker voor hun niet, maar ja meer had hij niet verwacht, hij zag haar ook bij zijn moeder amper. Hij had al een hele tijd ook niet in haar nest geslapen maar in het oude nest van zijn moeder. Ja, ze dacht toch niet echt dat zij zijn moeders plek zomaar in kon nemen. Kwaad draaide hij even met zijn oren. Maar ook met het slapen in zijn moeders nest was hij klaar mee. Hij was geen 3 maanden meer, en zijn moeder van al zeker 2 maanden dood. Hij moest het uit zijn kop zetten. Kort keek hij op toen hij Shrewstar een aankondiging hoorde maken en begon met een ceremonie. Hij draaide zijn kop weg en sloot zijn ogen weer. Waarom zou hij luisteren. Hij was een half clan, niet belangrijk. Daarbij kon niemand hem uit staan, zelf Tallshadow zag hij amper. En toch sprong zijn kop op toen hij zijn naam hoorde. Alleen zijn naam, niet die van zijn broertjes op zusjes. Meteen sprong hij op zijn pootjes en liep naar de groep toe. Hij werd apprentice, meende ze die. Kort gleed er een trotse houding over zijn lichaam voor hij om zich heen keek. Zijn mentor. Hij keek op naar de kater die naar hem toe liep en raakte kort zijn neus aan. Innerpaw, wauw dat klonk echt goed. Voor even leek hij weer zichzelf, vrolijk en trots. 'Dank u, Frostlake. Waarneer beginnen we?' vroeg hij enthousiast. Toch keek hij om zich heen tot hij de kater zag. 'Tallshadow' riep hij blij. De laatste aantal keren was hij behoorlijk sagerijnig tegen de kater. 'Tall, ik ben een apprentice!' riep hij vrolijk.

Toen Swiftkit de stem van hun leider over het kamp hoorde bulderen meende ze te geloven dat ze het zichzelf wijs maakte. Maar toen haar ijsblauwe ogen de gestaltes van bewegende katten opvingen, schoot ze zo snel als ze maar kon in beweging. Het was zover! Eindelijk! Ze zou apprentice worden! Zowel energie als adrenaline schoot door haar lijf heen toen ze naar voren sprintte, om enkel bijna tegen iemands rug te botsen toen ze zichzelf terug tot stilstand dwong. Een zo goed als onhoorbaar excuusje werd door haar gemompeld waarna ze zich een weg voorbij de des betreffende kat baande. Ze wou een plekje hebben waar ze een goed zicht had op de zwart met witte kattin. Haar blik lichtte op bij het zien van diens gestalte. Ooit zou ze staan waar zij nu stond! Daar was ze zeker van! Of misschien kwam dit door het feit dat ze een teveel aan zelfvertrouwen had. Alhoewel ze wist dat ze nog veel te leren had, had ze eveneens ook het gevoel dat ze het later ver zou schoppen. Maar waarschijnlijk had bijna iedere naar macht strevende kit dit. Even keek ze haar moeder, Innerghost, aan en wierp ze haar een dolblije blik toe. Echter probeerde ze zich hierna te herpakken en zich kalmer op te stellen, wetende dat het er vast niet bepaald volwassen uitzag als ze zich nu als een stuiterbal ging gedragen.

Eerst waren de volleerde apprentice's aan de beurt en kregen ze stuk voor stuk hun nieuwe krijgersnaam. Enthousiast riep ze samen met de rest van de Clan hun nieuwe namen uit, zich nu al inbeeldende hoe het zou zijn als zij later in hun poten stond. Maar vooraleer dat zou gebeuren moest ze zich eerst als een betrouwbare, sterke en loyale kat van de Shadowclan bewijzen. Toen de kittens eindelijk naar voren werden geroepen had de donkerrode poes er moeite mee om niet meteen overeind te springen en naar voren te stuiteren. Ze moest zich volwassen gedragen. Of toch tenminste als een apprentice, aangezien ze over enkele seconden er eindelijk eentje zou zijn! 'Nu wil ik alle kittens naar voren roepen, die de leeftijd van zes moons hebben bereikt.' Had het geklonken. Haar oortjes hadden zich naar voren gespitst en haar beide felle blauwe ogen waren zo groot en rond als die van een uil. Nieuwsgierigheid stroomde van haar lichaam af. Wie zou haar mentor worden? Zou hij of zij een sterke warrior zijn? Ze hoopte in ieder geval van wel, aangezien ze niet met een zwakkeling opgescheept wou zitten. Net zoals bij de pasbenoemde krijgers, kwamen de kittens één voor één aan de beurt. Ze wierp degene waarmee ze al eens een gesprek gevoerd had een grijns toe, zich er nu al op verheugende om samen met hen straks een nest uit te zoeken in hun nieuwe den. Eindelijk zou ze verlost zijn van die ambetantige nieuwgeboren kittens! Eindelijk weg uit die krappe, veel te naar-melk-ruikende den! Eindelijk- 'en Swiftkit, jij zal vanaf nu Swiftpaw heten en hierbij worden jouw trainingen geleid door Tigerleap.' De rode poes vervloekte zichzelf in stilte dat ze bijna het moment waarop ze tot apprentice benoemd werd gemist had. Meteen was haar interesse in de rest van de ceremonie verdwenen en herhaalde ze de naam van haar mentor in haar hoofd. Tigerleap? Kende ze die naam ergens van? Opnieuw speelde ze de naam in haar kopje af, en dat terwijl ze rondkeek en zocht naar het bijpassende gestalte. Een geïrriteerde zucht verliet haar bekje toen ze de kat maar niet kon vinden. Ge-wel-dig. Ze wist niet wie het was, maar deze krijger zat nu al opgescheept met een leerling die hem of haar niet eens kende noch herkende. Ach, dan zou haar mentor maar zelf naar haar toe moeten komen. Misschien dat als ze alsof deed dat ze de ceremonie nog aan het volgen was het niet zou opvallen. Maar tegelijkertijd had ze ook de neiging om haar vrienden te gaan feliciteren. Ugh! Gefrustreerd beet ze op de binnenkant van haar kaak terwijl ze nogmaals de open plek, welke niet zo 'open' meer was rondkeek. "Waar is die kat.." Mompelde ze zachtjes terwijl ze haar blik wat vernauwde.

Vrolijk keek ze op toen ze weer hoorde dat er een ceremonie kwam. Zowiezo luisterde ze elke keer mee. Maar deze keer van ze haar 6 moons voorbij.Deze keer zou zij ertussen kunnen zitten. Nieuwschierigheid en zenuwen stroomde door haar aderen terwijl ze zich naast haar zusje neer zette en op keek naar de leidster. Haar nog kleine lichaam trilde een beetje van spanning. Ach wat hoopte ze dat ze er tussen zou zitten. kort raakte ze weer in trans terwijl ze dacht aan de trainingen die ze zou meemaken. Het rennen door het woud, het trainen van gevechten, het jagen. Het leek haar geweldig om een apprentice te zijn. Veel beter dan hier met een kitten naam de hele dag niets te doen. Dan kon je teminste iets nuttigs doen. Natuurlijk zou ze haar zusje dan niet meer elke seconde zien maar dat maakte niet uit, ze zou haar nogsteeds vaak zien. En misschien konden hun mentoren wel een keer beslissen om samen te trainen. Oh dat zou geweldig zijn. Dan kon ze haar zusje alles laten zien wat ze geleerd had. Snel keek ze op toen ze haar naam noemde. Ietwat beschaamd keek ze rond. Had ze de benoeming van de nieuwe warriors nou gemist. Ze had niet eens meegejuigd. En dat was nog wel een van haar favoriete stukjes. "..Pandakit, die hierbij de naam Pandapaw ontvangt, en Cloverblossom aan jou de eer om Grudgekit tot een volwaardig warrior te maken, die nu de naam Grudgepaw zal dragen. Frozenkit, jij bent oud genoem om de naam Frozenpaw te dragen en Forestrain zal jou op het pad der warrios helpen, ook voor jou, Echokit, zal dit gelden, welkom in de clan als Echopaw en Lurkingshade zal jou hierbij helpen." Wacht. Wacht. Ze had haar eigen namenceremonie gewoon half gemist. Wie was haar mentor nou? Ze keek beschaamd naaar de grond. Pandapaw, het klonk heerlijk. Haar mentor zou haar wel vinden toch? En dan zou iemand vast wel een keer zijn of haar naam noemen.

Ze duwde haar neusje in de vacht van haar zusje, ze waren apperentices eindelijk. 'Eindelijk, gefeliciteerd Echopaw' sprak ze trots en keek haar aan. Maar die liep al snel naar haar eigen mentor. Ietwat onwetend keek ze om zich heen. Wie was haar mentor. Ze had de naam niet eens gehoord hoe moest ze de kat dan vinden. Gelukkig liep de kater zelf al naar haar toe en stelde zich zelfs voor. Alsof hij haar gedachte had kunnen lezen. 'Hey ik ben Pandapaw' kort raakte ze zijn neus aan zoals ze de andere apprentices en hun mentoren had zien doen en keek vrolijk naar hem op. Meteen keek ze naar de kamp uitgang toen hij het over een rondje in het territorium had. Snel knikte ze. 'Tuurlijk' Dat aanbod ging ze zeker niet afslaan. Ze mocht eindelijk had kamp uit. Waarom zou ze dan nog willen wachten.