Eavesdropping

Zira was chagrijnig bij haar kittens weggelopen. Iemand zou wel op ze letten; de bezorgdheid die ze zou moeten hebben was er niet bij haar. Als ze dood gingen maakte haar dat bar weinig uit. Wat haar wél uitmaakte was dat ze haar poten wilde strekken, en niet alleen in die verdomde barn; nee, ze wou haar poten strekken door is een flink eind te rennen. Ook had ze gewoon even tijd nodig voor haarzelf, zonder dat iedereen kon meeluisteren met wat ze allemaal zei en zonder dat iedereen kon meekijken met wat ze allemaal deed. Zira begon gauw met rennen, en rende binnen enkele minuten één van de eerste straten van de mensen in. De straten waren hard en van steen, niet de perfecte ondergrond om op te rennen, maar haar verharde pootkussentjes hadden er geen last van - ze was er echter aan gewend. Haar nagels tikten op de grond doordat deze niet goed ingeklapt konden worden en de hondentanden om haar nek rammelden heen en weer. Het waren geluiden die ze gemist had.

+ 1e post Glamour.

Nieuwsgierig keek Glamour naar katten die langs kwamen. Kittypets, twolegs en zelfs een paar van die zwerfkatten. Verscholen achter een tak bespiedde ze iedereen. Haar avonturen waren nu al een tijdje geleden en ze was waar hartstikke naïef. Mama had iets gezegd over haar nieuwe mentor, die moest nu toch wel komen? Het was een poes, dat kon niet anders. En ze moest mooi zijn, mama zou niet omgaan met niet mooie katten. Een knappe lapjespoes kwam voorbij. Maar toen zij om haar heen keek zag ze dat de poes een oog miste. Twee jonge katers liepen langs, maar dit waren duidelijk geen kittypets, ze droegen niet eens halsbanden. Bijna gaf ze op en wou naar binnen gaan toen er een slanke tabby kat langs liep. Deze kattin zag er interessant uit. Ze had een stoere uitstraling, en een halsband. Misschien niet de mooiste, maar dan was het een kittypet toch? Toch hield ze zich nog even schuil. Misschien kwam zij wel naar haar, dat zou ze wel doen als ze hier voor haar was toch?

Zira bleef stilstaan toen ze beweging zag. Een kleine kittypet stond aan de kant van de weg en zat haar nieuwsgierig op te nemen. Een vragende blik kwam in de rode ogen van Zira. Wat moest dat ding van haar? Met een vastberaden tred liep de commander naar het kleintje toe. "Wat is er aan de hand?" bromde ze de kitten toe en keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. Wat moest dat mormel?

Glamour leunde iets verder voorover en moest zich stevig vasthouden met haar achterpoten om niet over de rand te vallen. Blijkbaar had de poes haar opgemerkt want ze keek haar kant op. Het poesje glimlachte zenuwachtig. Mama had verteld dat je altijd beleefd moest zijn tegen vreemden. Nu ze eindelijk een vreemde zag leek ze alle regeld vergeten te zijn. "Wat is er aan de hand?" bromde de poes. Even staarde Glamour de ander schaapachtig aan. Toen herinnerde ze dat er haar iets gevraagd werd."Eh... Bent u hier met een reden?" vroeg ze nauwelijks verstaanbaar. Straks dacht ze nog dat ze gewoon een Kittypet zonder manieren was in plaats van de dochter van haar vriendin. Na weken wachten klampte Glamour zich nu volledig vast aan ieder sprankje hoop dat ze haar nieuwe mentor nog zou vinden. Nu er weer een sprankje hoop was was ze er helemaal van overtuigd dat dit haar nieuwe mentor was.

"Eh... Bent u hier met een reden?" miauwde de witte kitten en verbaasd gingen de wenkbrauwen van Zira omhoog. Vervolgens knikte ze met een beginnende grijns op haar gezicht. "Ja zeker." miauwde ze. De kitten was duidelijk op iemand aan het wachten en daar kon de Elitepoes goed gebruik van maken.

Glamour piepte bijna van geluk. "Ja zeker." Ze was hier voor haar! Dat wist ze heel, heel zeker. Maar je moest bescheiden blijven vond ze, anders veranderde de poes nog van gedachten. ''Voor een poesje genaamd Glamour? Een licht crème huiskat zoals ik?'' vroeg ze. Nu zou de poes ja zeggen, dat moest wel. Toch?

De ander was zeker blij met haar antwoord. Mooi, mooi. ''Voor een poesje genaamd Glamour? Een licht crème huiskat zoals ik?'' vroeg deze dan ook snel en een gemaakte glimlach kwam op Zira's gezicht. "Jazeker," miauwde ze, want hoe kon die kitten anders dan op zichzelf doelen? "Ik ben hierheen gestuurd om naar Glamour te zoeken." miauwde ze met een bevestigende knik.

Onhandig klauterde het poesje van de schutting en kwam met een plof naast de tabby poes terecht. "Dat ben ik! Mama vertelde al dat u me zou komen halen, maar het duurde zo lang. Gaan we nu naar uw twolegs?" vroeg Glamour enthousiast. Eindelijk had ze haar mentor gevonden! Tenminste, dat dacht ze. De kitten wist absoluut niet wat voor grote fout ze nu maakte. Over een paar dagen zou een mooie Kittypet poes hier naar haar zoeken. Dat zou haar echte mentor geweest moeten zijn. Maar ze was te naïef om te kunnen bedenken dat een poes met littekens misschien wel helemaal haar mentor niet was.

De kitten plofte naast haar neer. Het was een onhandig type, maar ze was slank gebouwd dus Zira geloofde er wel in dat deze 'Glamour' een goeie aanwinst zou kunnen zijn voor de BloodClan. Het gebeurde niet vaak dat ze zomaar een kitten meenam om, nou ja, te ontvoeren, maar dit was een te goede kans. "Dat ben ik! Mama vertelde al dat u me zou komen halen, maar het duurde zo lang. Gaan we nu naar uw twolegs?" ratelde het pluizige ding en een grijnsje kwam op haar gezicht. "Jouw mama heeft mij gevraagd of ik jou eerst wat anders wil leren, hoe je goed op jezelf kan leven. Dus dan gaan we eerst naar een andere plek, voor we naar mijn huismensen gaan." miauwde ze op een overtuigende toon.

Blij keek ze de grote poes aan. Het poesje luisterde ongeduldig en deed haar best niet alvast vooruit te rennen. "Oké, dat is goed. Brengt u me er naartoe?" mauwde ze. Wat had die poes een vreemde halsband. Misschien moesten die witte dingen diamanten voorstellen? In vergelijking met die van andere kittypets was hij in ieder geval erg vreemd. Glamour hoopte dat de poes haar halsband mooi vond. Roze, wit blauwe nep-diamantjes.