Still don't know how to act, ey?

"Viperpaw, het wordt eens tijd voor je training, dit is het officiële einde van je luizenleventje." Deelde hij mee en gaf de jonge Apprentice een flinke por tussen zijn schouderbladeren. Goed, het was maar even doorbijten. Deze Apprentice verdiende een positieve mentor en geen gedeprimeerde zak, en wie weet, misschien zou het trainen van een Apprentice hem wel goed doen. Zolang het maar niet zo ging als bij Slatepaw.. Slik.
De grijze kater had het kamp al verlaten voordat hij er zeker van was of zijn por de Apprentice had gewekt. Als hij niet zou komen opdagen voor zijn training zou het zijn eigen schuld zijn, heel makkelijk zou hij niet van zijn mentor afkomen, want de meeste Apprentices die hij had gekregen waren ook warriors geworden. Dus met veel geduld bleef hij ook wachten, maar hoe langer dat wachten zou duren, hoe meer tijd hij had om na te denken over minder vrolijke dingen.

tag -- Viperpaw eerst

Het jonge katertje werd wakker van een stem en een por. Viperpaw opende zijn ogen en zag dat hij niet meer in de nursery lag. Dat was nogal wennen. "Viperpaw, het wordt eens tijd voor je training, dit is het officiële einde van je luizenleventje," waren de woorden geweest die nu tot hem door drongen. Viperpaw stond op en maakte zijn half lange vacht schoon. Hierna verliet hij de apprentices den en verliet vervolgens ook het kamp, want hij zag Ashdrizzle nergens. Maar hij kon zijn geur wel volgen. Zijn geur leidde hem naar de Pinewoods. Was dit het begin van zijn training of iets dergelijks? Het was niet zo heel moeilijk, een geur volgen. Vooral omdat spelletjes als verstoppertje ook zo werkte. Ineens zag hij een grijze vacht met de geur van Ashdrizzle. Viperpaw grijnsde en zonk door zijn voorpoten, waarbij hij luidruchtig op zijn mentor afsloop. Hij zette af met zijn achterpoten en sloeg zijn voorpoten slungelig om zijn mentor heen. "Hé, daar!" Miauwde hij luid met een grijns.

Het duurde wel een tijdje voordat een nieuwe geur zich in de lucht mengde en die nieuwe geur werd vergezeld door het geluid van redelijk luide pootstappen. Misschien waren ze niet zo luid voor een kitten, maar voor een getrainde warrior was de enige optie voor dat geluid een ongetrainde apprentice. De grijze kater zuchtte, want het geluid werd wel iets verminderd, maar nog steeds hoorbaar. Het feit dat de wind niet zijn kant opstond was ook iets waar hij in zijn gedachten wel om kon lachen. Ja, dit was een typisch geval dat nog veel moest leren. Maar wie begon er ook met veel kennis? Dit maakte het mentor zijn wel wat leuker.
Dus bleef hij staan, alsof hij van niets wist en opeens stopte het geluid en voelde hij poten om zich heen geslagen worden. Bij het moment van contact liet hij zich op zijn zij vallen, zodat zijn belager klem zat tussen zijn zwaardere lichaam en de grond. "'Hey' Viperpaw," Snoof hij en kwam soepel overeind, waarna hij een mildstrenge blik op de apprentice wierp. "zo spreken we warriors niet aan, goed? Ik zie dat ik je eerst een lesje respect moet bijbrengen voordat we überhaupt beginnen aan spannende trainingen."

Viperpaw voelde zich trots toen hij Ashdrizzle op zijn zij wist te werpen. "Hey Viperpaw," zei de grijze warrior. "Há, daar had ik je even, hé?" Miauwde hij met een brede, trotse grijns. Viperpaw was een kater met een beste ego en dat maakte het wat arrogant. Maar het paste bij hem, Viperpaw was nou niet het type waar je een onzeker iemand in kon vinden. "Zo spreken we warriors niet aan, goed? Ik zie dat ik je eerst een lesje respect moet bijbrengen voordat we überhaupt beginnen aan spannende trainingen." Nu trok Viperpaw een 'wenkbrauw' op. "Wauw, ik had wel een losser persoontje in je verwacht, Ashdrizzle," miauwde Viperpaw. "Maar, prima, meneer," miauwde hij vervolgens melodramatisch met een rol van zijn ogen. "Goed, wat gaan we doen, vandaag?

Het katertje was trots, om eigenlijk helemaal niets, maar goed, zo waren de meeste Shadowclan katten, zeker als ze nog zo jong waren. Ashdrizzle trok zich er niets van aan, want het kon later wel een goede eigenschap worden. "Wauw, ik had wel een losser persoontje in je verwacht, Ashdrizzle," Hij trok hier iet wat streng een wenkbrauw voor op, want hij werd weer op zo'n uiterst informele toon aangesproken. "Maar, prima, meneer," Natuuurlijk stond de toen hem niet aan, maar het was tenminste het juiste woord. "De volgende keer mag die eigenwijze toon d'r uit of ik laat jou een Moon lang de elders verzorgen." Antwoordde hij met een gekopieerde toon van Viperpaw.
"Goed, wat gaan we doen, vandaag?" Ging hij verder en Ashdrizzle richtte zijn blik nuchter en luchtig voor zich uit. "Vertel mij eens wat je zoal weet over onze Clan." Ja dag, hij ging Viperpaw niet zijn zin geven. Hij begon lekker bij de theorie.

Viperpaw wiebelde even met zijn oren toen het antwoord van Ashdrizzle kwam. "De volgende keer mag die eigenwijze toon d'r uit of ik laat jou een Moon lang de elders verzorgen." Viperpaw zweeg en weerhield zich er van met zijn ogen te rollen, in plaats daarvan knikte hij enkel. No way dat hij een moon lang de elders zou gaan verzorgen. Twee keer per quarter moon vond hij al teveel. Vervolgens vroeg Viperpaw wat ze gingen doen, deze trainingsdag. "Vertel mij eens wat je zoal weet over onze Clan." Zijn kaak viel bijna letterlijk op de grond, in ieder geval hing zijn bek even open. "Serieus?" Vroeg hij verontwaardigd. "Shadowclan is een trotse clan, we staan boven de andere vier clans en dat moet zo blijven," miauwde hij nuchter.
"En nu?" Vroeg hij.

De apprentice beschikte gelukkig nog over een verstand, want hij hield wijselijk zijn grote mond. Deze mond viel echter wel open bij het begin van de training. "Serieus?" Ashdrizzle vertrok geen enkele spier op zijn gelaat en bleef rustig voor zich uitkijken, wachtend tot Viperpaw met een antwoord kwam en geen geklaag. "Shadowclan is een trotse clan, we staan boven de andere vier clans en dat moet zo blijven," De grijze kater lachte zacht, geamuseerd. "En nu?" Hij richtte zijn kalme blauwe kijkers weer op de kater. "Meer." Zei hij. "Wie zijn onze afgelopen leaders geweest? Wat onderscheidt ons van de andere clans? Wat zijn onze sterke en zwakke punten?"

Stiekem had Viperpaw gehoopt dat Ashdrizzle zelf in zou zien dat het begin van deze training nergens op sloeg en hij zou beginnen met het echte. Maar nee, natuurlijk niet. Viperpaw moest meer vertellen. "Wie zijn onze afgelopen leaders geweest? Wat onderscheidt ons van de andere clans? Wat zijn onze sterke en zwakke punten?" Viperpaw trok beide 'wenkbrauwen' op naar de kater. Zwakke punten, serieus? "Voor Shrewstar was éigenlijk Rushstar onze soort van leader, al was hij nooit echt een leader, daarvoor was Brokenstar onze leader met de deputy Raindrop, beide gestorven aan greencough," miauwde hij simpel weg. "Ik lette wel op tijdens de nursery tales," miauwde hij droogjes. "Verder zijn onze sterke punten dat we ons kunnen voortbewegen in de schaduwen, onverwachts aanvallen, dat we slim zijn en onze trots hoog houden," miauwde hij. "We hebben veel zelfvertrouwen wat ons best dominant maakt over de andere clans... en zwakke punten? Die kennen we niet," vervolgde hij met een langzame grijns op zijn gelaat.