{Echopaw} Gasoline

Stom snertbeest! Het was haar eerder verteld dat konijnen te snel waren voor hen om te vangen, maar omdat Echo graag geloofde dat ze iets sneller was dan de meeste katten in haar clan, en ervan hield om alles te doen wat haar werd afgeraden, was te het beestje toch maar gewoon na gaan jagen toen het voorbijrende. Ze probeerde nog sneller te lopen. Haar voetjes trommelden op de zachte bosgrond. De poes was er bijna. Ze kon het konijn bij de lurven grijpen. Nu! En op dat moment botste ze tegen een wel erg stevige struik op en rolde ze naar achter. Nu rook ze het pas. Riverclan. "Bah!" spuugde ze. Hadden die visvreters er een Shadowclanprooi bij gekregen.

Een zacht gekraak van een nekbot klonk door het struikgewas. Een grom ontsnapte uit haar bekje. Die was van Shadowclan! "Dank u zeer voor de prooi, kikkervreter!" riep een al lagere stem van een kater. Wat een sukkel was ze toch ook! Ze wist dat de grens daar was, en dat bosje had ze kunnen mijden. "Smerige Riverclanner!" riep ze naar de zichtbaar wordende rode snuit in de struiken. Echo was teleurgesteld; ze had hem mogelijk kunnen pakken, maar ze had hem gemist. Bijna had ze weer eens een lekker muisje in d'r snavel kunnen steken. Maar nee hoor. Bedankt, Riverclankat. En bedankt Lurkingshade.

Hij vond haar duidelijk maar niks. 'Een niks' om het zo maar te zeggen. Ze was dan ook jonger, en zeer waarschijnlijk minder goed in jagen. Naar hij pestte haar gewoon een beetje. "Kan ik er wat aan doen dat Shadowclanners niet fatsoenlijk kunnen jagen?" Zijn toon was uitermate vervelend. Plakkerig, te zoet. Ze vernauwde haar ogen. "Ik vraag me dan toch af hoe ik nog leef als je denkt dat m'n clan niet kan jagen. Dat jullie nou op vis jagen omdat jullie bang zijn voor muizen..." Ze hief haar kop op. Ze ging zich niet uit de tent laten lokken. Daar deed ze niet aan.

Oh, daar ging haar argument. Een beetje beduusd staarde ze naar de muis. "Hm hm, dood vallen ze mee, nietwaar?" Ze vernauwde haar ogen maar weer, en hoopte dat ze nog iets van sense maakte. Nee, eigenlijk echt totaal niet. Damn it. "Pff, dat hoef jij toch zeker niet te weten? Dat ga ik jou echt niet aan je lelijke snuit hangen hoor," Weer gooide ze haar kop in haar nek, zich opnieuw in de arrogantste positie opstellend die ze maar kon aannemen. Hij had een muis en een konijn, zij had niets. "Dat konijn was van mij, als jij er af was gebleven met die smerige oestertengels van je,"

Ze liet het even achter zich, dat hele argument over niks vangen en wel wat vangen. Toen hij begon over haar verjagen van zijn gebied werd het pas interessant, vond ze. Hij had zijn nagels al buiten, en ze lichtte een poot op, om het vel wat in te trekken en de klauwen te zien verschijnen. Ze zette nog eens een stap voorwaarts. Ze wist dat ze niet kon winnen van de kat, maar ze ging zich geen lafaard tonen, en nu angstvallig terugspringen. "Try me," gromde ze maar, zich voorbereidend op in ieder geval een soort aanval van de kater. Nu viel haar pas op hoe hij eigenlijk boven haar uit torende, en de spieren onder de gladde, dikke haren. Hij was zo out of her league.