Sunset training

De avond was gevallen en de zon begon onder te gaan. Dit was het tijdstip dat Innerghost had afgesproken met Airpaw om te gaan trainen. De deputy zat dan ook rustig en op tijd te wachten tot de grijze apprentice in beeld zou komen.

OOC: Laten we er een lekkere SPT/middel-post-topic van maken zodat het lekker vlot gaat.

Rustig wachtte Innerghost af, als Airpaw nu zou komen, zou ze nog op tijd zijn. En ja, hoor, daar kwam de cyperse poes aan getrippeld. Ze was nog jong, nog maar acht manen, ze had nog zeker vijf á zes manen te gaan voor ze warrior zou worden. "Ik ben er," klonk haar stem. "Je bent op tijd, goed zo," miauwde ze, waarna de deputy opstond. "Ik begin altijd met een goede warming-up," miauwde Innerghost, waarna ze het kamp verliet en begon te rennen, Airpaw met zich mee wenkend. "Vanavond gaan we het vechten trainen en ik zal je een paar goede trucs leren," vertelde ze.

Innerghost versnelde haar pas toen Airpaw met haar mee begon te rennen. Het stukje conditie bracht ze altijd net over het randje voor de gene die ze trainde, zodat de conditie groter en beter werd. Innerghost vertelde wat ze gingen doen en Airpaw leek daar blij mee te zijn. "Ik heb het territorium al redelijk leren kennen," vertelde ze. "Dat dacht ik al, je bent ook al twee moons apprentice," merkte Innerghost op. Innerghost rende door tot ze bij het open veldje kwamen. "Goed, we zijn er," miauwde Innerghost, terwijl ze stopte met rennen en tot een halt kwam.

Ook Airpaw kwam tot een halt en Innerghost viel haar afwachtende vragende blik op. "Zoals ik je al had verteld gaan we trainen op het gebied van vechten," sprak Innerghost. "Je bent slank en licht gebouwd wat inhoud dat snelheid jouw sterke kant is," vertelde ze. "Hier gaan we dus ook gebruik van maken," ging ze verder. "Dit is wat je gaat doen, je blijft om me heen draaien op flinke snelheid en haalt elke keer wanneer ik één zeg uit naar mijn kop, wanneer ik twee zeg haal je uit naar één van mijn schouders, bij drie grijp je me vast om mijn nek," miauwde ze. "Wanneer je aanval mislukt en ik zal je eerlijke kansen geven, hoor, spring je vijf keer heen en weer," miauwde ze.

Airpaw liet merken dat ze het begreep en begon toen eerst rustig en daarna sneller om haar heen te rennen. "Één!" Liet Innerghost horen. Ze zou het vanzelf wel merken of het lukte of niet. Als het niet lukte, moest ze dus vijf keer heen en weer springen, als het wel lukte mocht ze door gaan. "Drie!" Riep ze, terwijl ze met Airpaw mee draaide. Als Airpaw haar aan zou vallen, zou Innerghost een poging doen deze te ontwijken.

De eerste klap was raak en daar was Innerghost trots op. Goed. Toen Innerghost 'drie' zei, was Airpaw echter te langzaam en miste ze haar nek, want Innerghost ontweek haar aanval. Innerghost stopte met mee draaien en als het goed was wist Airpaw nu wat haar te doen stond. "Je weet nu wat je te doen staat," miauwde Innerghost.

OOC: Geeft niet, ik vind het wel goed als je af en toe wat godmod met; nu is het raak en nu niet. Zolang het maar realistisch blijft c:

Net iets te laat reageerde de poes, waardoor haar zwarte deputy makkelijk de aanval kon ontwijken. Dat deed ze dan ook en de grijze tabby schoot door en kon nog maar net haar evenwicht behouden. Lichtelijk hijgend draaide ze zich om naar Innerghost, haar ogen afgewend. Tot haar geluk was Innerghost niet teleurgesteld. "Je weet nu wat je te doen staat," De poes knikte en begon heen en weer te springen, zachtjes tellend. Bij 5 stopte ze en ging ze weer normaal op haar poten staan. Hoewel haar ademhaling wat sneller was dan normaal, lag er een vastbesloten blik in haar ogen en ze begon weer om Innerghost heen te rennen, wachtend op verdere commando's.

oke fijn! c: jup zal ik doen.

Het ging allemaal op een prima tempo, Airpaw leek het niet te makkelijk voor zichzelf te maken en haar ademhaling was overduidelijk versneld. Goed, dat was goed. Zo trainde je zowel conditie als alertheid en dat was belangrijk. Ook moesten de technieken er ook wat inzitten, maar dat zat ook wel goed. Toen Airpaw weer om haar heen begon te draaien op snel tempo, draaide Innerghost met haar mee. "Één!" Riep ze uiteindelijk. Na een poosje riep ze, "twee!" Innerghost draaide met de apprentice mee en zei later weer, "twee!"

OOC: Je mag zelf bepalen wanneer het raak is of niet & de momenten tussen de getallen door kan je evt gebruiken om het gene te doen wat ze doen moet als het niet raak was en anders ga je gewoon door met t draaien :')

Ze draaide zo snel mogelijk met de poes mee, proberend haar ademhaling onder controle te houden. "Één!" Even wachtte de poes, waarna ze zo snel ze kon naar de kop van de poes uithaalde. Nog maar net wist ze de poes te raken, het was voornamelijk geluk geweest. De poes schudde het echter van zich af, ze moest zich blijven concentreren. "twee!" De apprentice haalde uit naar de zwarte schouder van haar commander, maar ze de poes ontweek haar aanval. De grijze poes stopte en sprong braaf 5 keer heen en weer, haar ademhaling nu een stuk sneller dan normaal. Maar ze stopte niet, opnieuw begon ze met draaien en opnieuw haalde ze uit naar de schouder van haar mentor, dit keer met een schijnbeweging. Deze was echter te voorspelbaar, waardoor ze nogmaals miste. Ietwat gefrustreerd stopte Airpaw met cirkelen. "Het gaat vaker mis dan goed." Hijgde ze, waarna ze gefrustreerd haar mentor aan keek. "Wat doe ik fout?"

De uithaal naar haar kop was net raak, als dit niet hun eerste training was geweest had Innerghost deze niet mee laten tellen. De tweede uithaal naar haar schouder was mis en dat gold ook voor die daar na. Airpaw had dus twee keer vijf keer heen en weer mogen springen. "Het gaat vaker mis dan goed," merkte Airpaw op en Innerghost knikte terwijl ze haar apprentice aankeek die zwaar aan het hijgen was, goed. "Wat doe ik fout?" Vroeg Airpaw. "Goed dat je het vraagt," merkte Innerghost op. "De manier waarop je draait is niet goed genoeg. Het gaat er om dat wat ik je nu leer, dat je dat ooit kan gebruiken in een gevecht," vertelde de mentor. Innerghost begon op een snel tempo om Airpaw heen te cirkelen, zijwaarts met haar kop naar Airpaw toe gericht. Innerghost ging steeds sneller en haalde uit naar de flank van Airpaw, ze bleef door gaan en haalde uit naar de achterpoot van Airpaw, vervolgens ging Innerghost abrupt de andere kant op en haalde uit naar de andere poot van Airpaw. Haar doel was dat ze raak waren. "Vervelend, hé? Het doel van deze techniek is de ander te verwarren en te verwonden. Hierdoor zal de tegenstander zich slecht kunnen concentreren op wat er allemaal gebeurt en kan je uiteindelijk toeslaan..." opdat moment sprong Innerghost naar voren en deed een poging haar apprentice tegen de grond aan te pinnen en haar kop naar de nek van Airpaw te brengen. "Wanneer je vijand zo op de grond licht, is deze verslagen en zal die gene weg rennen. Doden mag niet, maar goed verwonden wel," sprak Innerghost. "Wanneer je tegenstander lang genoeg zo tegen de grond licht, zal deze opgeven en om genade vragen. Opdat moment moet je loslaten en je tegenstander laten gaan, dan heb je gewonnen," beëindigde Innerghost haar verhaal.

Ze kneedde de grond met haar poten en keek wat zenuwachtig de poes aan, afwachtend wat ze te zeggen zou hebben. Gelukkig was de zwarte poes niet boos, integendeel zelfs. Ze complimenteerde haar en legde uit hoe ze het beter kon doen, waarna ze snel om de jonge apprentice heen begon te draaien. Airpaw probeerde de aanvallen te ontwijken, wat amper lukte. Haar deputy was behoorlijk snel en Airpaw bewonderde haar, het was duidelijk dat de poes niet voor niets deputy was geworden. "Vervelend, hé? Het doel van deze techniek is de ander te verwarren en te verwonden. Hierdoor zal de tegenstander zich slecht kunnen concentreren op wat er allemaal gebeurt en kan je uiteindelijk toeslaan..." Afgeleid door de woorden van de poes kon ze niet op tijd de aanval van de poes ontwijken en zware, zwarte poten pinde haar op de grond. Ietwat beschaamd probeerde Airpaw haar blik te ontwijken, al luisterde ze aandacht naar wat Innerghost te zeggen had. "Wanneer je vijand zo op de grond licht, is deze verslagen en zal die gene weg rennen. Doden mag niet, maar goed verwonden wel. Wanneer je tegenstander lang genoeg zo tegen de grond licht, zal deze opgeven en om genade vragen. Opdat moment moet je loslaten en je tegenstander laten gaan, dan heb je gewonnen," Airpaw knikte begrijpend, al zou ze niet snel een kat vermoorden. "Oké, bedankt Inner-" Midden in haar zin gaf ze plots een harde trap tegen de buik van de zwarte poes, hopend deze zo te verassen en van haar af te schoppen. Het was misschien niet heel netjes, maar de poes bedoelde het niet verkeerd.

Innerghost deed haar verhaal en Airpaw luisterde. Ondertussen deed Innerghost de technieken zelf voor en pinde ze Airpaw uiteindelijk tegen de grond. Terwijl ze Airpaw zo tegen de grond aanhield vertelde ze verder. Onverwachts kreeg ze een schopje tegen haar buik. Zo hard was het ook niet voor Innerghost, maar hard genoeg om haar wel het effect van verassing te geven. Innerghost stapte van Airpaw af en liet haar overeind komen. "Begrijp je wat ik je vandaag geleerd hebt? Wat we vandaag hebben gedaan is ook je huiswerk, dit kan je oefenen met andere apprentice en de volgende keer testen we het weer en verwacht ik dat je minder vaak heen en weer hoef te springen," sprak Innerghost duidelijk. "En dan nu kunnen we verder gaan met kracht, want daar mag je ook wel een paar klauwtjes meer van krijgen," merkte Innerghost op terwijl ze Airpaw mee wenkte.
Innerghost begeleidde haar apprentice naar een dun boompje toe. Dit boompje was niet heel stevig, maar wel stevig genoeg om je kracht op uit te oefenen. Bij dit boompje kon je meteen ook zien hoe veel kracht er uitgeoefend werd. Dit hing namelijk af van hoe ver het boompje heen en weer zwaaide. Innerghost ging er voor staan en sloeg een keer stevig met haar linker poot tegen het boompje aan. Het boompje zwaaide een aantal keer heftig heen en weer voor het weer op zijn plek stond. Vervolgens deed ze het zelfde met haar rechter poot, weer het zelfde effect alleen dan wat heftiger. "Perfect," merkte Innerghost op. "Ik neem aan dat je opgelet hebt, dus nu mag jij," sprak ze. Spierpijn kweken, dat was haar doel voor vandaag en de komende trainingen.

Het had gewerkt! Ze had de poes even verrast, net lang genoeg voor haar om vrij te komen. Met glimmende ogen keek ze de zwarte poes aan. "Begrijp je wat ik je vandaag geleerd hebt? Wat we vandaag hebben gedaan is ook je huiswerk, dit kan je oefenen met andere apprentice en de volgende keer testen we het weer en verwacht ik dat je minder vaak heen en weer hoef te springen," ze knikte. "En dan nu kunnen we verder gaan met kracht, want daar mag je ook wel een paar klauwtjes meer van krijgen," Haar mentor draaide zich om en wenkte haar te volgen. Dit deed ze braafjes, blij dat ze even op adem kon komen. Echter kwamen ze al snel aan bij een dun boompje, waar haar training verder zou gaan. Eerst deed Innerghost het voor; ze sloeg hard tegen een dun boompje, die heen en weer schudde. Fronsend keek Airpaw toe. "Perfect,"Murmelde Innerghost. "Ik neem aan dat je opgelet hebt, dus nu mag jij," haastig knikte ze, waarna ze op het boompje af liep. Eerst sloeg ze ietwat onzeker tegen de boom, die amper meegaf. Bij Innerghost had het er makkelijk uit gezien, dit was echter niet het geval.
De poes ging in een stevige houding staan, zodat ze veel kracht kon zetten en begon zo hard mogelijk tegen de boom te slaan, steeds opnieuw. Er was effect, de boom wiebelde wat, maar het was ver weg van wat haar zwarte mentor had bereikt.

Innerghost bekeek de houding van Airpaw terwijl ze eerst wat onzeker tegen het boompje aansloeg, vervolgens wat steviger ging staan en nog eens tegen het boompje aan sloeg. Dit keer wiebelde het boompje wat. "Zet je achterpoten iets meer uit elkaar," miauwde ze. "Nu, wissel af met je linker en rechter voorpoot en sla twintig keer heel snel achterelkaar aan. Je spieren moeten gaan branden. Negeer de pijn wanneer je tegen het boompje aan slaat, hier wordt je alleen maar harder van," sprak Innerghost als opdracht voor Airpaw.

"Zet je achterpoten iets meer uit elkaar,"Airpaw deed wat haar gevraagd werd. "Nu, wissel af met je linker en rechter voorpoot en sla twintig keer heel snel achterelkaar aan. Je spieren moeten gaan branden. Negeer de pijn wanneer je tegen het boompje aan slaat, hier wordt je alleen maar harder van," Even slikte de poes, negeer de pijn? Kon ze dat wel?
Die gedachte duwde ze echter snel weg, ze moest zich focussen. De grijze apprentice haalde een aantal keer diep adem en zette zich schrap, waarna ze herhaaldelijk tegen de boom begon te slaan. Ze probeerde steeds harder te slaan, iedere keer op een andere manier om te kijken wat het meeste effect had. De poes sloeg zo hard ze kon, maar toen ze de twaalf had gehaald stopte ze toch, zwaar hijgend. Een moment twijfelde ze; stoppen of de pijn negeren en doorgaan? Ze besloot te doen zoals Innerghos had gevraagd; na één enkele seconde rust begon ze met een grom opnieuw te slaan, totdat ze de 20 had gehaald. Daarna stopte ze hijgend, het duurde even voordat ze woorden uit kon brengen. "Zo, goed?"