Today blood will flow over the ground | Deathbite

Bloed stroomde over haar flank heen toen de tanden van de hond in haar vel boorde, haar oren waren in haar nek gedrukt en haar nagels sloegen krachtig in de kop van de hond. Een valse diepe grom glipte er uit haar keel toen ze met haar achterpoten de borst van de hond open haalde, het gepiep klonk heerlijk in haar oren en het warme bloed voelde goed op haar lijf. Elke haar op haar lijf stond overeind en haar ogen waren tot spleten geknepen, een pijnskreet galmde door de stegen van de Twolegplace toen de hond haar hard vastkreep en woest met zijn kop schudde, en door elkaar werd geschud. Haar nagels schoten over zijn neus heen, en gelukkig liet de hond haar vallen. Pffoehh..Met een harde plof viel ze op haar buik, maar als snel hief ze zich zelf omhoog om volgens de hond weer een lesje te leren. Ze dook in een en spande haar spieren aan voor de sprong, maar inplaats dat ze op zijn rug belande bleef ze staan. En keek toe hij een andere kat op haar af rende, was die mafkees niet goed jn zijn kop ofz!?

-Only Deathbite

In de verte klonk een woeste blaf, een hond. Die domme, gevaarlijke wezens waren weer in de buurt. Tijd om het mormel eens wat te laten zien. Hoe dichter Death bij het geluid kwam, hoe beter hij de geuren kon proeven, de geur van Fortuna, een oude bekende. De hond was niet zo klein, eerlijk gezegd. Maar hij had het voordeel van de verrassingsaanval. Snel spurtte de kater op het beest af en zag Fortuna vreemd naar hem kijken. Ja, die machtige Death komt je redden. Hij sprong op het beest en zette zijn tanden in de flank. Het zou hem leren katten aan te vallen, als hij dit zou overleven, off course. Death sprong van de rug af en liep naar de gewonde poes toe. "Die tanden zaten diep," mauwde hij allesbehalve bezorgd met zijn ogen gericht op het op hen afstormende beest.

Met gespleten ogen keek ze de kater strak aan, was ze net zo goed bezig. Komt ed weer zo'n klojo je redden' Now way! ze wou net op de grote hond springen, toen ze in haar ooghoek merkte dat de kater stopte met het aanvallen en op haar afliep, "Die tanden zaten diep," ze haalde haar schouders op, zo erg waren ahar wondjes ook niet. Maar voor ze antwoord kon geven zag ze hoe de tanden van de hond weer naar toe hapte, met een soepele sprong belande ze boevn op de nek van de hond. Krachtig beet ze in zijn nekvel, en haalde een paar keer uit over zijn kop. met een snelle beweging sprong ze wat veder op de rug van het beest, en plante haar nagels diep in zijn schouders. Als die kater nou eens op de flank zou sprigen kon zij de buik van de hond proberen open tehalen.

De zwarte kattin sprong soepel opzij toen de tanden naast hen hapten. Ze leidde de hond van Death af zodat die hond niet meer naar hem zou happen. Hij zag hoe ze keek naar zijn flank en Death had haar plan al snel door, dus ja, waarom niet? Hij sprong op de flank van de hond en beet er hard in alvorens het met zijn klauwen open te halen en grijnsde breed. Wat een dom mormel was dat beest wel niet, te dom om zich te focussen op meer dan één kat. Death schudde zijn hoofd, hij zou zelf liever dood zijn dan een hond.

flut^^

Hij had haar blik opgemerkt en sprong naar de flank van het beest, meteen greep ze haar kans en gleed van zijn rug af. Ze dook ineen en rende snel onder hem heen, krachtig heet ze hem in zijn poot. De hond kromp half in een, ze ontblote haar nagels en met al haar kracht boorde ze nagels in de open en blote buik van de hond. Haar nagels scheurde een geote stuk van zijn buik open, bloed stroomde uit zijn half opengereten buik. Het gejank klonk pijnlijk in haar oren, ze stapte onder hem vandaan voorsat hij neerviel. Nog een paar keer haalde ze uit naar het beest toen hij nog probeerde haar te verwonden, maar al snel begon de hond meer in te krimpen. En viel hard op de grond neer, hijgend stapte ze een beetje weg van de hond. Als Deathbite niet was gekomen was ze nog wel een tijdje bezig, ze keek naar haar bloedeige poot. Haar nagels was gescheurd toen ze uithaalde naar zijn buik, het moest een behoorlijke klap zijn geweest. Met een troste blik keek ze hoe de hond zijn laaste hapen uitblies voor ze haar kop naar de kater draaide, "Hmm.. Dit was een makkie" mauwde ze met een kleine valse grijns.

De hond was dood, eindelijk. Na een paar soepele bewegingen van Fortuna was het doodgebloed, lekker wreed en pijnlijk. Dat kon je horen aan het vreselijke gejank dat uit zijn keel kwam. Dat hoge, schriele geluid. "Hmm.. Dit was een makkie," grijnsde ze. Deathbite lachte, als hij er niet was geweest was zij misschien wel dood. "Yeah, sure," spotte hij, "Je had mijn hulp ook absoluut niet nodig." Death zou het niet zo erg hebben gevonden moest die hond haar hebben vermoord, en daarbij, hij had haar zonet aan een tandje geholpen, nog eentje die ze zelf had veroverd.

"Yeah sure" spotte hij, "Je had mijn hulp ook ansoluut niet nodig" ze legde half haar oren in haar nek, en draaide met haar ogen. "Dat klopt" snauwde ze, "Ik had jou hulp absoluut niet nodig" en staarde hem met een kille blik aan, hij was de gene die leuk aan kwam rennen en mee wou vechten. Als hij er niet was geweest was die hond net zo goed dood als nu, ze hief haar poot omhoog en likte de plek waar haar nagel was gescheurd. "Wat kom je hier eigenlijk doen?" vroeg ze maar na een lange tijd, wat moest ze anders zegen?

Na een beetje gesnauw hier en platgelegde oren daar vroeg de zwarte kattin: "Wat kom je hier eigenlijk doen?" Deathbite keek kil terug, wat kon het haar zelfs schelen. "Just hangin' around," miauwde hij kort en bondig. Fortuna zou niet moeten weten dat hij haar wou helpen, hij walgde zelfs van zichzelf. "En jij," vroeg hij terug om de stilte te verbreken. Zij zou waarschijnlijk willen zeggen wat voor speciale, typische Bloodclan dingen ze had gedaan. Veel katjes vermoord?", spotte hij grijnzend.

"Zoals je ziet een hond vermoorden" mauwde koeltjes, maar een grijns was op haar snuit gekruld. 'He is just a idiot' ze likte de haren die in de war zaten op haar borst weer recht voor ze haar ogen weer op de kater richtte, "Veel katjes vermoord?" Spotte hij met een vieze grijns, 'You never now" mauwde ze met een valse lachje, misschien wel of misschien niet.

"Zoals je ziet een hond vermoorden." Het antwoord op zijn eerste vraag. Wauw, bravo, wees trots op je sarcasme. "You never know." Antwoord op zijn tweede vraag. Wauw, bravo, lekker mysterieus, alsof het hem wat kon schelen. Ze probeerde hem echt te intimideren. Death lachte, wat had ze toch een humor, zeker van hem gestolen. "Zullen we anders even gezellig een wandelingetje maken?", mauwde hij sarcastisch, wat zij kon, kon hij ook. En hij zou graag met haar spelletje meedoen. "Oh nee, vergeet het maar," mauwde hij toen snel. "I don't really like girls. Girls like you." Death grijnsde weer en lachte toen heel hard. Die Fortuna was zo een dom wicht, typisch voor haar soort.

Met een frons keek ze hem aan, "Je weet dat je niet grappig bent? En dat jou woorden nergens op slaan?" sprak ze koeltjes, en keek hem met een normale blik aan. Ze sloeg haar staart om haar middel heen, en wachtte af op zijn 'geweldige' woorden. Waarom kon die hond niet slimmer zijn en hem vermoorden? Urg.. Ze schudde haar kop, waarom kon hij niet gewoon weg gaan?

Opmerkingen hier, opmerkingen daar... Hij was diep gekwetst hoor, eerlijk waar. Of nee, toch niet. Hij wierp een spottende blik naar Fortuna die zei: 'Het doet me niets wat jij zegt, rot maar gewoon op.' Die blik was vrij duidelijk, alleen, misschien niet voor die domme kat van een Fortuna. Ze mocht dan beeldschoon zijn, slim was ze zeker niet. Hij lachte weer, niet om wat Fortuna gezegd had, niet van wat hij over haar dacht, maar van wat hij van haar woorden maakte. Hij lachte weer, harder, harder en keek toen heel serieus. Alsof er niets grappigs was gebeurd. Zo was hij nu eenmaal, een beetje gek in zijn kop.

Ze rolde met haar ogen toen hij een soort waarschuwende blik op haar wierp en toen hard begon te lachen, ze legde geïrriteerd haar oren plat in haar nek. Maar hem aanvallen deed ze niet, ze had net haar wonden schoon en droog gelikt. "Kan je niks anders dan lachen?" vroeg ze, tja.. Ze konden ook gewoon een normaal gesprek houden maar hij moest zo sarcastisch doen. En dat irriteerde haar nou gewoon.

"Kan je niks anders dan lachen?" Die vraag stoorde hem, natuurlijk wel, vechten, en goed zeg. Hij gromde kort en miauwde er achteraan: "Ik denk dat ik maar eens moet gaan." Death grijnsde en knikte kort en beleefd, sarcastisch beleefd naar de poes. "Leuk je weer eens gezien te hebben," vervolgde hij, al klonk het totaal niet alsof hij het zo leuk had gevonden. En dat was zijn bedoeling. Trots draaide de kater zich om en liep de bosjes in. Hij had zin in een dutje.

Death topic uit