Hunting

Amberpaw opende langzaam haar ogen, er was weer een nieuwe dag aangebroken en dat betekende dat ze weer wat dingen voor de clan kon gaan doen. Ze had voor zo ver ze wist vandaag geen training, maar ze wist wel dat ze zich beter wel nuttig kon maken. Ze wilde namelijk zo goed mogelijk haar best doen, om te bewijzen dat ze een goede warrior zou worden en dat kon alleen als ze hard haar best deed als een apprentice. Ze stond op en strekte haar lichaam even uit, daarna liep ze zachtjes de den uit, want ze wilde niemand wakker maken die nog sliep, ze wist niet of sommigen nog wel sliepen, want soms deden ze ook wel alsof en wachtten ze tot hun mentor hun zou roepen, maar Amberpaw wist dat ze niet meer kon slapen en ze wilde ook dolgraag naar buiten. Ze knipperde even met haar ogen tegen het zonlicht dat haar begroette toen ze buiten kwam, het was altijd even fel, maar haar ogen wendden er snel aan. Ze keek even rond het kamp en liet haar ogen naar de prooistapel gaan, die was niet heel erg goed gevuld en ze besloot dat ze vandaag wel kon gaan jagen. Ze wilde namelijk iets voor de clan betekenen en het was daarom wel een goede beslissing. Ze had al snel besloten waar ze naartoe zou gaan en liep naar de uitgang van het kamp toe.
Toen ze er eenmaal door was keek ze even om zich heen en bepaalde welke richting ze uit wilde gaan. Ze had al besloten dat ze naar de uilenboom zou gaan en ze had haar weg ernaartoe al snel gevonden. Ze volgde het pad waaraan te zien was dat het vaker gebruikt werd, het was ook wel te begrijpen, want het was dan een vertrouwde weg en veel katten kozen die. Het duurde niet lang voor ze bij de uilenboom aankwam en ze keek even naar de grote boom voor haar. Ze herinnerde zich nog een verhaal die ze had gehoord toen ze een kitten was, maar ze geloofde het verhaal allang niet meer en ze was niet echt bang meer voor de uil. Ze liep even naar het stroompje toe dat er vlakbij zat en dronk iets, daarna ging ze op een goede plaats om prooi te kunnen bestuderen wachten en keek naar het stroompje, nu het groenblad was zouden er meer prooien zijn die dorst hadden, dus dit was de juiste plek om de prooi af te wachten, de wind blies in haar gezicht, dus dat zou de prooi ook niet veraden dat zij hier was. Ze wist niet hoelang ze er al had gelegen, maar uiteindelijk kwam er een muis aan bij het stroompje. Ze wachtte even en maakte haar spieren klaar om de muis te vangen. Ze begon er naartoe te sluipen en uiteindelijk sprong ze. Ze muis had geen kans meer en ze beet het diertje snel dood. Ze begroef het diertje en rook in de lucht of er misschien meer prooi aan zou komen.

Moonpaw was altijd als een van de eerste wakker. Dan ging hij naar buiten, en keek naar de dageraaf. Degene die dan het kamp bewaakte, was er al snel aan gewend, en keek dus niet raar op toen Moonpaw die morgen door de groene varentunnel naar buiten drong. Zijn ogen volgden rusteloos die dageraadschemering, die langzaam optrok toen die zon steeds harder begon te schijnen. Clangenoten begonnen zich te roeren, en hij zag de dageraadpatrouille vertrekken. Misschien ging hij maar eens aan Fireheart vragen of hij mee mocht, hij was toch steeds zo vroeg wakker! Zijn blik gleed af van de lekkende zonnestralen, Amberpaw, een jonge apprentice, was blijkbaar wakker. Ze zag hem blijkbaar niet, want ze liep bijna direct naar de kampuitgang. Jagen. Moonpaw vroeg zich af of ze gezelschap wou. Hij besloot haar maar even alleen te laten, hij kon altijd nog gaan jagen. Maar hij vroeg zich af hoe goed ze was. Moonpaw twijfelde, hij wou haar achterna, maar hij wou ook op Brightpaw wachten, misschien konden ze iets gaan doen! Uiteindelijk ging hij toch maar jagen, en als Amberpaw geen gezelschap wilde, kon hij nog altijd alleen gaan jagen. Hij stond op en trippelde naar de kammpingang. Toen hij de tunnel door was, snoof hij Amberpaws geur op, en hij begon te rennen. Ze ging blijkbaar naar de Owltree. Niet direct zijn eerste keus, maar goed. Hij minderde vanzelf vaart en ging zachter sluipen. Even bleef hij staan, en hij concentreede zich op het trillen van de grond, het geluid van dieren, en de prooigeur die met de wind meevoer. Twee ogen openden zich en hij plaatste zijn gewicht naar zijn flanken. Muis. En toen sprong hij. bij zijn neerkomst onderschepte hij het diertje en midden in de lucht hapte hij. Dood. Hij begroef zijn prooi voor later en ging de struiken door naar Amberpaw. Hij rook een dode prooi en zag haar toen zitten bij het kleine stroompje dat daar blijkbaar nog liep van Nieuwblad. Ergens hoopte hij dat ze hem zou opmerken, en ergens niet, want dat zou beteken dat hij niet voorzichtig genoeg was geweest. Niets aan de hand. Hij liet zijn staart de bladeren ritselen, zodat ze wist dat er nog een kat was. Toen stapte hij het licht in. 'Hey Amberpaw!' Snorde hij vrolijk. 'Jagen?' Vervolgde hij. Zacht, om geen prooi te laten schrikken liep hij naar haar toe, en liet zich naast haar neerzakken.

Amberpaw rook nog een keer goed in de lucht, maar ze kon nog geen nieuwe prooi vinden, het zou natuurlijk ook wat tijd kosten voor er weer een ander prooidier zou komen, want de geur van de dode muis zou de anderen wel even op een afstandje houden, dus misschien was het beter als ze iets verder ging, maar ze wilde ook niet te ver weg van de plek waar ze haar prooi begraven had, straks zou iemand het stelen, ook al wist ze bijna zeker dat dat niet zou gebeuren, maar ze wilde er gewoon zeker van zijn. Plotseling hoorde ze geritsel naast haar, maar ze wist dat het geen prooidier was, daar was het te luid voor, maar dat betekende niet dat het geen gevaar kon zijn. Ze wachtte geduldig af, maar toen ze het lichaam van Moonpaw tevoorschijn zag komen wist ze dat het geen gevaar was geweest, maar je kon maar nooit zeker genoeg zijn, want straks was het een jonge vos geweest en dan had ze die begroet als een clangenoot en dat zou ze zichzelf dan nooit vergeven, als ze het zou overleven. Maar het was gelukkig geen dier dat haar zou aanvallen. Ze grinnikte even bij zichzelf dat ze had gedacht dat Moonpaw een vos of een das was geweest, want ze wist dat de apprentice totaal niet op een van die dieren leek. "Hey." Begroette ze Moonpaw. Ze had natuurlijk kunnen verwachten dat iemand anders ook wel zou gaan jagen, maar ze was er wel blij mee dat het een andere apprentice was en niet een warrior, want die zouden waarschijnlijk alleen maar commentaar op haar jagen hebben. Ze wist namelijk wel dat ze nog niet perfect was in het jagen, maar zolang was ze dan ook weer niet een apprentice. Ze hoorde de vraag van Moonpaw en knikte. "Ik ben inderdaad aan het jagen. Ik wilde iets nuttigs voor de clan doen." Gaf ze als antwoord, ze wilde eigenlijk ook wel weten wat Moonpaw hier had gebracht. "En wat brengt jou hier?" Vroeg ze aan de andere apprentice. Ze ging rustig zitten en wachtte op een antwoord van de andere apprentice.

(Ik weet niet precies hoe lang hij is, ik heb hem namelijk op mijn nintendo 3ds afgemaakt, maar ik hoop dat hij goed is.)

Amberpaw schrok even, maar tooen ze zag dat het maar allleen hem was, ontspande ze. Blijkbaar had ze hem niet verwacht. Of iemand. Maar ze leek het tot zijn opluchting niet erg te vinden dat hij achter haar aan was gekomen. Hey." Begroette ze Moonpaw. Hij glimlachte, liep tot haar, en zette zich neer. Ze hoorde de vraag van Moonpaw en knikte. "Ik ben inderdaad aan het jagen. Ik wilde iets nuttigs voor de clan doen." Gaf ze als antwoord. Moonpaw glimlachte even, hij had dus gelijk gehad! 'En wat brengt jou hier?" Vroeg ze. Ze ging rustig zitten, en dus had Moonpaw tijd om na te denken wat hij ging antwoorden. 'Ik euhm, jagen. En ik zag je het kamp uitgaan, dus ik dacht dat je het misschien leuk vond om gezelschap even te hebben!" Vervolgde hij. Hij hoopte dat hij het goed genoeg uitgelegt had. Het was... gecompliceerd. 'En wat heb je al gevangen?' Vroeg hij dan maar, om het gesprek een beetje op gang te houden. 'Muis? Of iets anders?' Moonpaw keek naar de rivierbedden en hoorde in de stilte een zacht gekrabbel, hij gaf Amberpaw een teken met zijn staart dat ze nog even stil moest zijn. Moonpaw sloop met zijn gewicht op zijn flanken naar de oever toe. Toen zag hij het, waterrat, knabbelend op iets. Moonpaw bleef nog een paar tellen zo staan voor hij zich met een grote sprong op het diertje wierp. Hij proefde de smaak van Waterrat in zijn mond en moest de verleiding weerstaan om het niet om te eten. Maar dit was voor de oudsten zei hij zichzelf streng voor. Hij trippelde voldaan terug naar Amberpaw, 'Zo!' Miauwde hij vrolijk.

[Hij is goed genoeg! D'ont worry! ;D]

Amberpaw wachtte rustig op een antwoord, ze wilde niet opdringerig overkomen en ze was al blij dat ze iets gevangen had en ze had dus wel wat geduld voor Moonpaw om iets te zeggen. "Ik euhm, jagen. En ik zag je het kamp uit gaan, dus ik dacht dat je het misschien leuk vond om gezelschap te hebben!" Zei Moonpaw. Ze knikte, ze vond het niet zo erg dat hij haar gevolgd was, het was tenminste een apprentice en niet een warrior en daar was ze best wel blij mee. "Ik ben blij dat je geen warrior bent, een apprentice is veel beter." Zei ze. "En wat heb je al gevangen?" Vroeg Moonpaw. Ze wist dat ze nog maar één prooidier had gevangen en daar was ze ebst wel blij mee, ze had tenminste iets om mee naar het kamp te nemen. "Muis? Of iets anders?" Voegde'hij er nog aan toe. Ze wist heus nog wel wat ze had gevangen en hoefde er daardoor ook niet over na te denken. Ze zag dat hij haar een teken gaf dat ze even moest wachten met antwoorden en dat het beter was als ze stil was. Ze zag hoe hij een waterrat begon te besluipen en wachtte rustig af op wat er zou gebeuren en of het hem zou lukken om het te vangen. "Zo!" Miauwde Moonpaw vrolijk. "Dat was een goede vangst!" Zei ze tegen hem. Ze wist dat ze nog steeds de vraag moest beantwoorden, maar ze had zo'n gevoel dat ze nu minder dan Moonpaw had en ze wist niet wat hij ermee zou doen als ze het hem zou vertellen, hoeveel ze had gevangen. "Om terug te komen op je vraag, ik heb een muis gevangen en was bezig met nieuwe prooi te zoeken totdat jij kwam." Zei ze en keek naar hem, wachtend op zijn reactie, ze wist niet goed wat ze moest verwachten, dus wachtte ze maar gewoon.

"Ik euhm, jagen. En ik zag je het kamp uit gaan, dus ik dacht dat je het misschien leuk vond om gezelschap te hebben!" Zei Moonpaw. Ze knikte, "Ik ben blij dat je geen warrior bent, een apprentice is veel beter." Zei ze. "En wat heb je al gevangen?" Vroeg Moonpaw. "Muis? Of iets anders?" Voegde'hij er nog aan toe. Moonpaw keek naar de rivierbedden en hoorde in de stilte een zacht gekrabbel, hij gaf Amberpaw een teken met zijn staart dat ze nog even stil moest zijn. Moonpaw sloop met zijn gewicht op zijn flanken naar de oever toe. Toen zag hij het, waterrat, knabbelend op iets. Moonpaw bleef nog een paar tellen zo staan voor hij zich met een grote sprong op het diertje wierp. Hij proefde de smaak van Waterrat in zijn mond en moest de verleiding weerstaan om het niet om te eten. Maar dit was voor de oudsten zei hij zichzelf streng voor. Hij trippelde voldaan terug naar Amberpaw, 'Zo!' Miauwde hij vrolijk. "Dat was een goede vangst!" Zei ze tegen hem. Om terug te komen op je vraag, ik heb een muis gevangen en was bezig met nieuwe prooi te zoeken totdat jij kwam." Zei ze en keek naar hem, wachtend op zijn reactie. 'Waat? Nog maar een? En jij zit nog? Kom op!' Snorde hij vrolijk. Een spelletje om het meest te jagen was precies wat de poes nodig had. Dan kwam ze even uit de beleefde houding. 'Of wil je soms dat ik meer vang dan jij?' Plaagde hij met twinkelende oogjes.

[Hij houd gwn van plagen, neem het niet te serieeus op! XD]

Amberpaw wachtte rustig af, hoever ze nog rustig kon zijn. Ze wilde dolgraag meer vangen en waarschijnlijk zou er een opmerking over komen, maar ze wilde het eerst horen. Waarom? Dat wist ze niet, ze zou zo wel verder gaan jagen en het zou vast wel goed komen, het zou waarschijnlijk niet eens uitmaken als ze niks meer ving, ze had het geprobeerd. "Wat? Nog maar een? En jij zit nog? Kom op!" Hoorde ze Moonpaw vrolijk snorren. Hij kan wel vrolijk zijn. Ik heb nog een hoop te vangen als ik het zo hoor. "Of wil je soms dat ik meer vang dan jij?" Ze hoorde de plagende toon en stond op. "Rustig maar, daar hoef je je geen zorgen over te maken, want dat laat ik niet gebeuren." Zei ze en draaide haar rug naar hem toe. Ze begon te ruiken en te luisteren naar enige tekenen van een prooi. Ze moest en zou er nog een vangen, want ze wilde van Moonpaw winnen, het maakte niet uit hoe, maar ze wilde het gewoon. Ze rook de geur van eekhoorn, alleen nu was de vraag nog waar het was. Het kon in de boom zijn, maar ook op de grond en op de grond zou het een stuk makkelijker te vangen zijn, want ze was nog niet echt gewend om in bomen te klimmen. plotseling zag ze een pluizige staart en hoorde ze zacht geritsel. Ze wist dat de eekhoorn voor haar moest zijn, daar was geen twijfel over mogelijk. Ze wachtte geduldig en langzaam maar zeker verscheen er meer dan alleen een staart. Ze maakte haar spieren klaar en sprong. De eekhoorn probeerde weg te komen, maar ze had haar nagels al in de staart van het dier gezet. Ze hield de eekhoorn tegen de grond en beet snel de nek door. Ze liep ermee terug naar Moonpaw en keek hem uitdagend aan. "Denk maar niet dat je gaat winnen." Zei ze plagend.

[Bright is vast ook wel welkom. Ik wil graag dat ze wat actiever word.]

Brightpaw was al vroeg op, heel vroeg. Iedereen lag nog te slapen, behalve de gene die het kamp aan het bewaken was. Ze liep op hem af, hij vroeg zich af waar ze heen ging. 'Jagen, ik heb toestemming', zei ze kort af terwijl ze zonder op antwoord te wachten het kamp verliet. Ze zet zich zelf nog al laag neer, vond ze zelf. Ze rende het kamp uit en ging dus inderdaad jagen. toen de dageraad was begonnen ging ze terug naar het kamp met twee konijnen drie muizen en een vinkje. 'Hier zou de clan wel blij mee zijn', mompelde ze ongelukkig. Ze was inderdaad ongelukkig, alleen was ze gelukkig bij Moonpaw, haar beste vriend, of meer. Brightpaw zag Moonpaw uit de Apprentice den gaan. Ze wouw naar hem toe lopen alleen een zware stem achter haar hield haar tegen. Ze keek om met een ruk maar er was niets. Ze keek nog eens van links naar rechts, niemand. Ze keerde haar amber kleurige blik weer op waar Moonpaw was. Alleen die was het kamp uit. Ag ja, die ziet ze later op de dag nog wel. Ze liep terug naar de den en ging even kijken. niemand. Misschien kon ze nog op patrouille, nope. Ze ging wel jagen. Dan maar alleen. Ze liep weer het kamp uit richting de uilen boom. Ze was daar nu niet meer bang. Ze kon er alleen wel goed jagen. Ze kwam er best snel aan. "Denk maar niet dat je gaat winnen." Hoorde ze een apprentice stem. Ze bracht de stem even op z'n plaatsje. Het was de stem van Amberpaw! Haar zusje. Ze sprintte naar haar toe, Moonpaw was er ook. Er kwam een grijns op haar gezicht. 'Hey! Wat doen jullie', zei ze met haar normale zacht vriendelijke stem.

Wat? Nog maar een? En jij zit nog? Kom op!" Snorde Moonpaw vrolijk. 'Of wil je soms dat ik meer vang dan jij?' Plaagde hij met twinkelende oogjes. Rustig maar, daar hoef je je geen zorgen over te maken, want dat laat ik niet gebeuren." Zei ze en draaide haar rug naar hem toe. Hij glimlachte, ze reageerde precies zoals hij had verwacht. Hij zag hoe ze begon te luisteren en keek hoe een harige eekhoorn doodde. Ze liep ermee terug naar Moonpaw en keek hem uitdagend aan. "Denk maar niet dat je gaat winnen." Zei ze plagend. Moonpaw wou juist iets terugmiauwen toen plots Brightpaw tevoorschijn kwam. Hij snorde vrolijk. 'Hey! Wat doen jullie', zei ze met haar normale zacht vriendelijke stem. 'Ik ga Amberpaw inmaken bij om ter meest jagen!' Lachte hij nu volop. Hij keek even tersluiks naar Amberpaw, hoe zou ze hierop reageren. 'Zin om mee te doen?' Vroeg hij vervolgens, hi moest toch alleen met Brightpaw praten over bepaalde dingen. 'Hey Amberpaw, ik win toch!' Miauwde hij vrolijk als altijd en stak zijn tong uit. 'Wedden?' Vroeg hij sluw. Als het ergens omging won hij toch altijd!

[Kort, ik schrijf er morgen nog wle een stukje bij Dx]