Brotherly love to da rescue!

Hij had getraind en niet zo'n beetje ook. Zijn lange vacht verborg de lading spieren die eronder zaten. Hij had zich volledig gericht op zijn vechttrainingen, al hadden zijn jachttechnieken daar niet onder geleden. Natuurlijk zou hij problemen hebben met een doorgewinterde Shadowclannen, puur vanwege hoe zijn lichaam gevormd was, maar hij had, in zijn mening, de perfecte combinatie van kracht en snelheid. Nu had hij daar momenteel helemaal niets aan. Door zijn vele trainingen, had hij zijn familie een beetje op de tweede plek laten liggen. Na de dood van zijn moeder en de verbanning van zijn vader, had hij zijn zusjes en de rest van de halve familie niet meer gesproken. Daar moest hij maar eens verandering in gaan brengen, zeker nu hij had gezien dat het met Tinderlight niet zo goed ging. Hij liep iets wat onzeker op zijn zusje af en legde een konijn bij haar neer. "Hey zus," miauwde hij zachtjes. "Zin om een konijn te delen?"

[Tinderlight only~]

Tinderlight liet haar kop met een klein plofje op haar voorpoten vallen, waarna ze haar ogen eventjes kort sloot. Haar poten deden zeer, ze had de hele ochtend gejaagd. Maar het had wel geholpen om haar gedachten iets te verzetten. Op het moment dat ze even niks meer te doen had, begon ze zich namelijk weer rottig te voelen. Maar ze kon niet eeuwig bezig zijn en zichzelf blijven pushen. Haar lichaam zei het nu, het was even genoeg. Dan maar hopen dat ze snel weg kon dutten, hoefde ze ook nergens aan te denken. Wat verrast en misschien een beetje verward schoot haar kopje omhoog toen iemand haar aansprak. "Oh.. hi Lizard," groette ze haar broer, waarna ze eventjes naar het konijn keek. "Nee, neem zelf maar, ik heb al gegeten." Nee, dat had ze niet, maar ze had geen honger.