It's time to see what i can do |OPEN|

Moonkit liep door het kamp. Ze beelde zich in dat een blaadje een gewonde kat was en dus nam ze wat gras beet met haar mond en kauwde erop, ze had het de medicine cat al eens zien doen, alleen dan niet met gras. Ze spuugde het papperige gras op het blaadje en smeerde het een beetje uit. Trots keek het witte katje naar haar werk. Plots zag ze verderop nog een blaadje liggen, dus racete ze er naar toe. Daar deed ze het zelfde, en ook bij degene daarna, en daarna... Ze raakt het spelletje maar niet beu, maar ze zou het wel leuker vinden als ze echt een kat kon verzorgen.

Airpaw had zichzelf na een succesvolle jacht wat rust gegund, waardoor ze nu even rustig in het zonnetje kon liggen. Het zou waarschijnlijk niet lang meer Greenleaf zijn, des te meer een reden voor haar om er nu nog even van te genieten.
Haar rust werd echter verstoord door een kitten die telkens maar heen en weer racete, huppend van blaadje naar blaadje. Eerst schonk ze er niet veel aandacht aan, maar toen ze zag hoe de kitten steeds een papje uitspuugde op de bladeren en dit uitsmeerde, was haar nieuwsgierigheid toch wel gewekt. De grijze poes stond op en trippelde op de kitten af. "Hallo daar,"begroette ze het jongere poesje vriendelijk. "Wat ben jij aan het doen?"

"Hallo daar." De kleine kit schrok van een stem achter haar. "Wat ben je aan het doen?" Ze draaide zich verbaasd en verlegen om. "Ik ben gewonde katten aan het verzorgen," zei Moonkit vrolijk tegen de grijs-witte kat tegenover haar. "Zie je dat niet? Er is net een gevecht geweest, en nu moet ik alle gewonden verzorgen!" De enthousiaste kitten nam wild nog een hap van het gras en spuugde het papje uit op een ander blaadje. "Doe ik het goed? Ik doe toch niets stouts he?" Bang keek ze de ander aan. "Ik ben Moonkit, trouwens. En jij bent...?, zei ze terwijl ze het paje uitsmeerde.

Ietwat verbaasd en verlegen draaide het jonge poesje zich naar haar om. "Ik ben gewonde katten aan het verzorgen," Klonk haar hoge stem vrolijk. "Zie je dat niet? Er is net een gevecht geweest, en nu moet ik alle gewonden verzorgen!" Over enthusiast nam de kitten nog een hap van het gras en spuugde dit op een ander blad. Airpaw begon haar bedoelingen door te krijgen en glimlachte warm. "Ah, ik zie het nu."Stemde ze in. "Doe ik het goed? Ik doe toch niets stouts he?"Ietwat bang werd ze aangekeken. "Nee hoor! Volgensmij doe je het prima!"Miauwde Airpaw warm en bemoedigend, de kitten moest vooral haar dromen najagen. "Ik ben Moonkit, trouwens. En jij bent...?, De poes smeerde het papje uit. Airpaw ging zitten en keek toe. "Airpaw, aangenaam."Ze besloot het spelletje mee te spelen. "Dus Moonkit, waarom is hier een gevecht geweest?"

De grijs-witte kat stelde zich voor als Airpaw. "Wat een mooie naam!", riep Moon vrolijk uit. "Dus Moonkit, waar is hier een gevecht geweest?" Ze dacht even na. Moonkit had nog niet echt een oorsprong van het gevecht. Plots kwam het in haar hoofd. "Vossen! Vossen hebben ons kamp omsingelt! Kijk! Je ziet ze net wegrennen!" Moonkit sprong een beetje naar voren en gromde met haar tanden bloot alsof ze een vos wegjoeg. "Vandaar zijn er zoveel gewonden...", mauwde ze triest. Plots keek ze opzij en snorde teleugesteld en verdrietig:"Deze kat heb ik niet op tijd kunnen redden," terwijl ze naar een dor bladje keek. "Ze is dood. Moge de Starclan je helpen in je verdere leven," mompelde ze met haar snoet in het bladje.

Het duurde even voordat de kitten wist waarom en door wie het kamp en de blad-warriors aangevallen waren. "Vossen! Vossen hebben ons kamp omsingelt! Kijk! Je ziet ze net wegrennen!" De kitten zette haar pluizige vacht op en sprong naar voren, haar tanden grommend ontbloot alsof ze een gevaarlijke warrior was die een aantal vossen wegjoeg. Airpaw hield nog net haar lach in, de wittige kitten was meer een bolletje wol dan een warrior. "Vandaar zijn er zoveel gewonden..."De stem van de kitten was nu weer triest en ze snorde teleurgesteld en verdrietig. "Deze kat heb ik niet op tijd kunnen redden," Zogenaamd bedroefd keek de grijze poes naar een dor blad, die kennelijk dood was. "Ze is dood. Moge de Starclan je helpen in je verdere leven," Airpaw knikte met respect. "Moge Starclan over hem waken." Mompelde ze.

Moonkit deed alsof ze een heel ritueel maakte, waarbij Airpaw mompelde: "Moge Starclan over hem waken." "Kom op, we moeten niet verder gaan treuren! Kijk daar! Een vos! Hoe durft het motmel hier te komen!? Snel val hem aan, dan kan ik die twee daar verzorgen!" Het kleintje snelde naar de andere kant van het kamp met gras in haar mond, klaar om de slachtoffers van de vos te verzorgen. "Oh nee, jij bent erg gewond!", miauwde ze geschrokken tegen een half blaadje. Moon keek naar Airpaw. "Goed bezig!", riep ze bemoedigend, ze hoopte dat de leerling de vos kon wegjagen terwijl de witte kat de 'gewonde katten' hielp.

"Kom op, we moeten niet verder gaan treuren! Kijk daar! Een vos! Hoe durft het motmel hier te komen!? Snel val hem aan, dan kan ik die twee daar verzorgen!"Beval de kitten haar waarna ze weer naar het andere kant van het kamp sprintte. Airpaw verwonderde zich om haar energie. Lachend schudde de apprentice haar kop, ze had wel wat beters te doen dan een onzichtbare vos verjagen, maar dit was eigenlijk best wel leuk. De kittens was bezig een half blaadje te verzorgen en sprak Airpaw bemoedigend toe. De grijze poes greens bij haar woorden en 'vocht' nog even met de vos, waarna ze zich omdraaide en naar Moonkit liep. "En, Medicibe Cat Moonshine, zal deze het redden? Is er iets wat ik kan doen om je te helpen? Alle vossen zijn weg!"

"En, Medicine Cat Moonshine, zal deze het redden? Is er iets wat ik kan doen om je te helpen? Alle vossen zijn weg!", riep Airpaw toen ze naar haar toe liep. "Ooh ja! Er is nog veel werk!", riep de pluizebol hevig uit. Plots merkte ze dat ze niet Moonkit werd genoemd, maar Moonshine. "Ooh, Moonshine, dat is zoooo'n mooie naam!" Moon keek rond, geen gewonde kat meer te bespeuren. "Ons werk zit erop," snorde ze. Vermoeid van al dat geloop ging de kitten liggen en waste zichzelf. Ze klopte met haar staart op de grond naast zich ten teken dat Airpaw naast haar mocht komen zitten. Met twinkelende oogjes zei Moonkit: "Het was leuk om al die katten te helpen, wel jammer van die ene..." Versuft legde ze haar kop op d'r poten en staarde voor zich uit.

"Ooh ja! Er is nog veel werk!"Klonk de stem van het witte poesje hevig, waarna ze kennelijk doorkreeg dat Airpaw haar bij een warriornaam had genoemd, iets wat de kitten bleek te waarderen. "Ooh, Moonshine, dat is zoooo'n mooie naam!" Warm glimlachte de grijze poes naar Moonk-... Moonshine. Ze wist ook wel dat ze eigenlijk te oud was voor dit soort spelletjes, maar voor één keer gaf ze zichzelf toestemming. "Ons werk zit erop,"miauwde de kitten trots en volmaakt, waarna ze ergens ging liggen en zichzelf ging wassen. Ze klopte met haar staart op de grond, een uitnodiging die Airpaw maar al te graag aannam. "Het was leuk om al die katten te helpen, wel jammer van die ene..." Warm snorde Airpaw. "Het is oké, jij hebt het super gedaan. Hij was niet meer te redden, dat is niet jou schuld." Zei ze vriendelijk en bemoedigend. Wat een wijsheid... Over een blaadje...
"Zeg Moonshine, waarom wilde jij zo graag een medicinecat worden?"

De jonge kater trippelde naar buiten. De zon prikte in zijn ogen en even slaakte Flame een gaap. Zijn blik gericht op zijn zusje die aan het praten zat met een grotere kat. Nogal te enthousiast rende de rode kitten op hun af. Zijn lichtgroene ogen versmalden speels bij het mikken van zijn zusje. Met een krachtige sprong belandde hij op haar. Voorzichtig om haar niet pijn te doen beet hij in haar oor. 'Gotcha!' lachte hij. Het was altijd leuk om zijn zusje te bespringen. Aangezien ze niet bepaald warrior wou worden had ze waarschijnlijk ook geen belangstelling voor vechten of beschermen.

De poes had het maar moeilijk met die vraag. "Euhm... Ik denk omdat ik het leuk vind om katten te verzorgen, al is het niet echt verder gekomen dan blaadjes,"Besloot het bolletje pluis uiteindelijk maar. Airpaw glimlachte breed naar haar, als de kitten doorzette zou Acefray haar vast wel opmerken. "Maar sst, tegen niemand zeggen dat het blaadjes zijn he?!"vervolgde de kitten zachtjes. De grijze poes hield haar lach in en knikte, een serieuze uitdrukking op haar gezicht. "Maar natuurlijk, ons geheimpje,"zei ze serieus. "En ik denk ook omdat het mij zo leuk lijkt om de clan op die manier te dienen." Airpaw kon dat ergens wel begrijpen. Zijzelf was ook wel geïnteresseerd in de Medicine cats, maar ze wist dat ze nooit goed genoeg zou zijn. "Hoe is het eigenlijk, om leerling te zijn?" Airpaw dacht even na en wilde toen antwoord geven, echter werd hun conversatie ruw onderbroken toen een rode kit zich boven op de witte kitten stortte. Geschrokken stond Airpaw op, die had ze niet zien aankomen. "Hey! Voorzichtig jij!"

Airpaw deed haar mond open om te antwoorden maar sloot hem plots weer. Moonkit wou net vragen waarom tot ze de reden al op haar rug voelde. 'Gotcha!', hoorde ze haar broer boven zich roepen. "Hey! Voorzichtig jij!", riep Air daarop. "Nietes," gilde ze naar Flame. Moonkit probeerde haar hoofd te draaien om zacht in haar broers nek te bijten, ze zou hem niet weer laten winnen omdat hij veel beter en geïnteresseerder vocht, dat hij beter kon vechten zou ze hem nooit zeggen, dat zou hem zichzelf te goed doen voelen. Ze stoeide nog even op de grond tot ze zich bedacht. Als apprentice vond je dat typische kittengedrag waarschijnlijk stom en belachelijk, dus streek de kitten haar haren goed en liep terug naar de apprentice. "Broertjes," zuchtte ze.