Rest in pieces

"Ga van mijn plek af." klonk het opeens. Howl schrok wakker en keek naar de kater die boven haar hing. Ze knipperde de slaap uit haar ogen en bleef stug liggen. "Jouw plek? Geintje zeker. Had je die vette reet van je maar eerder hier moeten parkeren." En ze legde haar kop weer neer, in de veronderstelling dat de kater weg zou gaan, dat gebeurde wel vaker. Maar dat gebeurde niet. Het onverwachtse gebeurde. Ze voelde nagels over haar kop trekken, en de pijn sudderde haar rug in. Met een kwade grauw sloeg ze haar nagels in zijn nek en beet hem in zijn oor. Ze liet los. Keek naar haar schade. Bloed sijpelde uit de wond op haar kop langs haar oor en toen haar oog. Howl haalde nog een keer uit, recht over de neus van de stakker. "Veel plezier met je plekje. Ik zou er maar niet  teveel van genieten of te diep slapen.." Ze wou de kater vermoorden, maar ze hield zich in. Zij was er uiteindelijk met minder kleerscheuren vanaf gekomen dan hij. Niemand besteedde ook aandacht aan haar terwijl ze, bloedend, de schuur uit liep.

Stiekem sneakte ze de achteringang van Claw's schuur weer in. Ze was er eerder geweest, maar toen zonder uitnodiging. Zo ook nu, ze was er klaar mee. Dat eeuwige gekloot in de die schuur en elke keer de gevechten om plekken. En dan nu had ze ook nog een kras over haar kop! Howl mopperde terwijl ze omhoog klom om Claw te zoeken. Misschien dat hij iets wist voor de kater. Ze was stil. Haar ego was gekrenkt.

[Kater is NPC c: Dus beslis maar wat Claw ermee wilt als Howl 't verteld! B)]

Claw bromde dat ze hier geen gewoonte van moest gaan maken. Maar als het zo doorging dan trok ze bij hem in. Dat had ze wel besloten. Dat of ze zou eigenhandig die schuur afbreken zodat niemand er nog in kon slapen en ze allemaal naar buiten moesten. Rotkatten. "Oh ja. Terwijl jij niet keek heb ik ondertussen wel 20 verschillende katers gehad. Daarom kijk ik nu ook zo vrolijk. Omdat ik een goeie beurt heb gehad van de halve clan." Er kwam een sarcastische grijns op haar gezicht. "Ik ben half in mijn slaap aangevallen door een van die leuke leden die zo graag mijn plek moest hebben. Vanavond krab ik z'n strot eruit." zei ze. Maar eerst zou ze hier even bijkomen van de schrik. "Ik ben niet vrolijk.." pufte ze vervolgens terwijl ze neerstreek. Haar kop deed pijn.

Howl keek naar Claw toen ze uitgesproken was. Ze schaamde zich nu wel een beetje. Ze kwam zijn barn in, kwaad, en ging vervolgens tegen hem staan zeuren. "Sorry dat ik zo zeur.. Ik had gewoon niet verwacht dat iemand me zo zou aanvliegen." ze was wel een beetje van haar stuk gebracht. Ze had verwacht dat ze toch wel beter in de Elite stond. Dat ze een beetje rang voor zichzelf had gemaakt. Howl likte aan haar poot en wreef die over haar kop om het bloed eraf te halen. "Het was ook niet mijn bedoeling om zo je welverdiende nachtrust te komen verstoren." verontschuldigde ze zich toen. Langzaam begon ze ook wel weer te kalmeren, dat gebeurde altijd rond Claw. Howl haalde diep adem en waste het laatste beetje bloed van haar kop en wang. Het was bijna gestopt met bloeden. "Alles goed?" vroeg ze toen maar, om een normaal gesprek te startten.

Hij vertelde haar om zich niet druk te maken. Dat zou ze dan verder ook niet meer doen, het zou wel goed komen. "Met mij gaat het ook goed. Ondanks dat dan natuurlijk. Maar alles is goed." de trainingen met Brokenfeeling gingen ook goed. Hoewel ze soms nog wel het idee kreeg dat de poes niet van haar wou leren omdat ze alles al dacht te kunnen. Claw kwam naar haar toe en Howl liet haar kop iets zakken naar hem toen hij het bloed van haar kop likte. Toen vroeg hij naar haar mening over Yu, zijn dochter. Een kleine grijnsje kwam op haar gezicht. "Een slim meisje, dat zeker. Lijkt ook echt als twee druppels water op jou. Ik vind haar leuk." Niet leuk als in liefde-leuk, maar leuk als in dat ze een leuke persoonlijkheid had. "Wanneer ga je haar member maken?" Howl had de indruk gehad dat ze al een tijdje bezig was met haar trainingen en er wel bijna klaar voor zou zijn. "Ontspan je is man. Ik ga je niet vermoorden of zo."

Claw was heel trots op zijn dochter, dat hoorde ze ook wel als hij over haar sprak. Howl liet een klein glimlachje over haar snuit gaan. "Ik twijfel ook geen moment over dat Yu zich niet zou vermaken op haar huidige plekje. Maar zo moet wel een keertje doorgroeien." zei ze kalm. Howl moest lachen toen hij zijn grapje maakte. Lachen hoor Claw, wat een grap. "Ik had bijna onderweg nog iemand vermoord. Maar ik zou niet durven om jou je leven te ontnemen. Al weet iedereen wel dat ik zou winnen hoor." Ze deed er nog een ijdele 'hairflip' achteraan. Ja vast. Howl zou het waarschijnlijk helemaal niet winnen van Claw. Maar het zou wel een spannend gevecht zijn. "Ik ben een beetje klaar met vechten voor vandaag, dus je zult helaas je beurt moeten afwachten."

Hij ging verder niet meer op haar opmerking over zijn dochter in en dat vond ze prima. Ze wist dat hij geen zin had in dit soort gesprekken zo laat op de avond, en eerlijk gezegd had ze dat zelf ook niet echt heel erg. De sfeer veranderde in iets meer ontspannen, iets goeds. Ze zuchtte kalm toen Claw bij haar ging liggen. "Ja sorry, geen nachtelijk vechten voor jou. Dan moet je een andere poes aan de haak gaan slaan om dat mee te doen." zei ze tegen hem met een glimlachje. Howl legde haar kop ook neer, tegen zijn vacht aan. Dit keer ging het gelukkig beter dan de vorige keer dat ze de schuur in was gekomen. Toen was er een soort van onenigheidje uitgebroken na wat handelingen tussen de twee. Howl was blij dat het nu beter ging. Ze voelde hoe haar hart klopte in haar keel. Ze vond de kater nog steeds ontzettend leuk en ze wenste met heel haar hart dat hij hetzelfde over haar zou kunnen zeggen binnenkort.

Ze lag rustig met de kater in zijn barn. Nog nooit eerder had ze zich zo kalm gevoeld in de aanwezigheid van een andere kat. En dat deed haar goed. Howl keek even rond. Het was een simpele schuur. Wel mooi, als je in je eentje hier zat had je alle ruimte. Maar werd dat niet eenzaam op een gegeven moment? Howls staart krulde zich om zichzelf en een stukje om Claw heen. Toen vroeg hij of haar aanbod nog steeds stond. "Mijn... aanbod?" ze was even aan het puzzelen wat hij hiermee kon bedoelen. Toen ging haar gedachte terug naar die ene avond dat ze hier ook samen hadden gezeten. Toen ze hem aan had geboden op hem te letten. Zodat hij rustig kon slapen. "Oh dat aanbod! Ja, die staat nog steeds." zei ze met een glimlachje. Tuurlijk zou ze op hem willen letten als hij rustig lag te slapen. Het was niet echt alsof ze verwachtte dat hij aangevallen zou worden midden in de nacht, maar wie weet.

Howl voelde dat de kater zich comfortabel maakte op haar. Ze vond het best, als hij maar rustig kon liggen. Haar kop dreunde nog steeds. De wond klopte, maar dat was een goed teken. Dan ging het genezen. Claw dreef langzaam weg in zijn slaap en Howl hoopte dat hij eindelijk een keertje rustig kon slapen. Na een uur of twee trok er een siddering door de kater die ze voelde. Zijn ogen gingen open Howl wachtte even met vragen of er iets gebeurd was. Toen ze naar hem keek leek hij verward en Howl wist niet zeker wat er gebeurd was. Ze drukte haar neus tegen die van hem aan. "Wat was er? Eng gedroomd?" vroeg ze toen aan hem. Zelfs de grote, boze katten konden eng dromen. Het was toch wat.

Ze keek hem aan, hij was zich nog even weer aan het herpakken. Wakker worden uit een enge droom was niet heel prettig. Claw vertelde dat het over zijn vader ging. Als ze zo de verhalen van hem kon aannemen moest dat ook geen fijne kater geweest zijn. Maar hij brak het snel weer af dat het er niet toe deed, hij had geslapen. Toen bedankte hij haar. Een glimlach kwam op Howl haar gezicht te staan. "Geen probleem." zei ze tegen hem. Toen zei Claw dat het haar beurt was. Howl's ogen werden wat groter. Haar beurt? "Ik blijf liever nog even tegen je aanliggen denk ik.." zei ze toen zachtjes. Ze voelde zich helemaal niet moe. Howl drukte haar kop tegen hem aan. Ze voelde zich zo prettig nu. Het was ontspannen, rustig, kalm.. ze had totaal geen tijdsbesef en ze voelde zich alsof ze zweefde. Maar ook voelde ze alsof iemand op haar borstkas stond en alsof haar hart en maag samenknepen bleven. Maar het voelde goed. "Ik hou van je."

Howl bleef stil nadat ze het gezegd had. De kater reageerde niet compleet zoals ze verwacht had. Want de eerste keer dat het iets in die richting was gekome was hij weggelopen van haar. Nu was dat niet zo en bleef hij liggen. Alleen wist hij zich geen houding te geven, en Howl zichzelf eigenlijk ook niet helemaal. Ze haalde diep adem. "Je hoeft er niks mee te doen, dat is aan jou. Maar ik wou gewoon dat je het wist." zei ze toen rustig. Howl keek even weg en toen ging haar blik weer terug naar Claw. Hij keek heel ernstig. "Je kijkt alsof ik je ernstig beledigd heb." stelde ze toen rustig. Ze moest heel kalm blijven, maar vanbinnen was ze aan het flippen. Zou hij wel hetzelfde van haar zeggen? Als dat niet zo was dan was het over, en zou ze ook niet verder meer proberen om zo dicht bij Claw te komen. Hoewel ze toch altijd zou blijven dromen van een leven met de zwarte kater met de groene ogen.