Got a crazy feeling that I think you're just right + Yu

Briarpaw was hier nog nooit geweest, tijd om het te verkennen dus. Ze had nog maar zo weinig dingen gedaan, het werd hevig tijd dat ze zichzelf nieuwe dingen leerde, tot ze een nieuwe mentor had. Ze stopte even om haar nagels aan te scherpen tegen een boom. Terwijl ze dat deed rook ze een heleboel oude geuren, allemaal verschillend. De ene was van de Bloodclan, de andere van een clan uit hun territoria. Het was fijn om die allemaal door elkaar te ruiken, behalve dan die van de Bloodclan, en die vreemde geuren die bij geen enkele clan hoorden. Ze proefde nog meer lucht en bemerkte iets verder een nieuwe geur. Op haar hoede liep Briar er naar toe. Daar zag ze een wit en zwarte poes staan met felle ogen. Zij had haar nog niet gezien. "Oef!", zuchtte ze, heel stilletjes, en draaide zich om om weg te rennen.

-Ehm, Yu is een poes XD

Ze had besloten om de dag te plukken, in de rogue velden, wel te verstaan. Ze had besloten te jagen in de oude schuur waar ze ook een keer met Jafar was geweest. Daarna had ze haar buikje rond gegeten, en genoten van het gevoel van hoog in een boom zijn en de geur van zomer. Yu kwam echter weer in beweging toen ze iets rook. Thunderclan. Clankatten kwamen niet vaak hier, te ver lopen voor veel. De zwart-witte poes liet zich uit de boom glijden en klom lening naar beneden. Ze stond klaar, en hoewel ze de kat niet kon zien, rook ze die maar al te duidelijk. Ze liep rond, het struikgewas om haar heen strak in de gaten houdend. "Eenie, Meenie, Miney, Mo! Catch a tiger by the toe..." Zong ze, langzaam en speels. Ze had wel zin in een plagerijtje, deze dag was te rustig tot nu toe. "If he hollers, let him go! Eenie, Meenie, Miney..." Yu stond nu stil bij een struikgewas waarvan ze dacht dat de ander er zat. "Mo!" Ze duwde een paar takken weg.

Na enkele passen te hebben gezet hoorde Briar de poes achtjes zingen; "Eenie, Meenie, Miney, Mo! Catch a tiger by the toe. If he hollers, let him go! Eenie, Meenie, Miney... De stem zweeg en klonk dichtbij, te dicht, maar Briar kreeg haar poten niet verzet. Plots klonk er geritsel in de struiken vlak voor zich. "Mo!" De poes kwam tevoorschijn uit de struiken waardoor de Briar naar achteren deinsde. De vreemdeling rook vies, die geur had ze alleens geroken, en daar had ze geen leuke herrineringen aan overgehouden. De rosse poes gromde en liet haar nagels en tanden zien om haar trillende lijf in bedwang te houden, zonder succes. "Ga weg," gromde ze kort.

-Oeps... xD
-PS: flut sorry

Er zat zowaar een kat achter. Een rode poes, die dus verantwoordelijk as voor de thunderclan stank. Yu dacht angst te ruiken en zag haar trillen. Aw, wat schattig. "Ga weg," De gevlekte poes grijnsde wijder. "Maar waarom dan? We hebben toch plezier?" Ze liep om de apprentice heen. "Of ben je verdwaald? Dit is namelijk rogue gebied..." Ze sprak met gespeelde onschuld. Ze schoot naar voren zodat haar kop vlakbij die van de clankat was. "En het is hier heel gevaarlijk voor kleine clankatjes!" Ze nam weer afstand, en ging in haar volle lengte staan. Ze was niet enorm groot, goed, dat gaf ze toe. Haar blik veranderde van speels naar honend. "Bovendien meurt het hier nu door jou. Dus het meer gepaste verzoek is..." Ze kwam weer heel dichtbij. Vandaag had ze zin om irritant te zijn, om katten bang te maken, dat soort dingen. Ze wilde niet strategisch zijn vandaag. Vervolgens fluisterde Yu, zo zacht dat alleen de ander het kon horen. "Ga zelf weg." Vervolgens grinnikte, wat aanzette tot een harder gelach, alsof ze de leukste grap ooit had gemaakt. Misschien ging ze wel doen alsof ze een paar schroefjes los had. Als het clankatten maar weghield.

"Maar waarom dan? We hebben toch plezier?" Briarpaw rolde met haar ogen, die kat was niet normaal, maar ze had wel al door dat het niet zo gauw op een gevecht uit ging komen, dus stopte ze met trillen en keek de kat doordringend aan. "Daarom," het typische vage antwoord dat ze vroeger al zo vaak had gehoord, alleen nooit uit haar eigen mond. "Of ben je verdwaald? Dit is namelijk rogue gebied... En het is hier heel gevaarlijk voor kleine clankatjes!" Terwijl ze die zinnen zei liep de poes om haar heen en nam vervolgens weer afstand. "Ja, het is hier vast heel gevaarlijk," gromde ze sarcastisch. "Bovendien meurt het hier nu door jou. Dus het meer gepaste verzoek is..." de zwart witte kat kwam weer dichter. 'Ja hoor, die stank komt van mij. Je zou jezelf eens moeten ruiken, bah!', dacht ze, alleen zou ze dat nooit luidop zeggen.