Het was nogaltijd aan het donderen en bliksemen. Goldenmoon zat nog altijd met takarashi inn haar hoofd. Ze hed het gevoel één van haar vrienden kwijt te zijn. Clan katten waren meestal niet de beste vrienden van poesiepoesen en nu had ze een soort haat gevoel voor hem. Ze was even blijven kijken naar de bliksem. Maar nu liep ze door, niet naar het kamp. Daar was ze nog niet aan toe. Ze wist niet waar ze naartoe ging. Ze liep gewoon door zonder te beseffen naar waar. Haar gedachten waren vreed. Ze voelde boosheid bijna haat maar ook verdriet. "Verdriet voor een poesiepoes JIJ." zei ze in zich zelf? Goldenmoon wou het gewoon niet geloven dat ze echt zich verdrietig voelde voor een poesiepoes. Ze had een schult gevoel over wat ze had gezecht. Maar ook weer niet, want het was zo goed als de waarheid. Misschien de scheld woorden niet. Ze schudde zich nog eens uit, niet dat het veel hielp. Ze hoorde een takje kraken. Ze deed haar mond open. Rook ze dat nu goed of.... Takarashi. Ze ging zitten en wachte even. Het was wel duidelijk dat hij haar volgde. Maar tegelijke tijd vond ze het dom. Hij wist hoe gevaarlijk het was. Normaal zou ze hem moeten aan vallen. Maar eerst wilde ze naar hem luisteren. Wat zou hij zeggen, iets over daar pas. Een grom kwam op maar verdween al snel.
(Dit is een nieuw deel van new home, new life.....
dat staad bij de tweebenen huizen. Omdat takarashi
is weg gelopen, en een rogue word moesten we het verplatsen)
Onderwerp: new life, new love. 
di 28 jun 2011 - 22:39