Ver: Anime Wolven Warriors.

Hoofdstuk 1.

Het geritsel in de struiken verraadde de komst van de jonge pup al, hij liep gewoon hard door het bos. Hij had nergens zin in vandaag, altijd moest hij naar zijn ouders luisteren, nou vandaag niet. Hij liep weg! Zo! De wit/rode Animewolf pup liep boos door het bos, hij gromde naar alles wat hij zag. De vogels vlogen verschrikt op en de rest van de dieren verstopte zich. Waarom moest hij altijd naar zijn ouders luisteren?
“Ralf doe dit!”
“Ralf laat dat..!”
Altijd weer. Ralf had er schoon genoeg van, ze zochten het zelf maar uit. Hij wist wat hij ging doen, hij ging op zoek naar de wereld van de Warrior Wolven. Zijn vader had hem hier over verteld, Ralf wist niet meer precies hoe het ging. Maar ooit lang geleden moest een poort naar een prachtige wereld worden geopend, een wereld met eenhoorns, draken en nog veel meer. Een groot aantal Anime Wolven ging er naar toe. Ralf zuchtte, meer had zijn vader niet verteld. Hij mocht toch meer weten? Tenslotte was hij al vijf maanden, dat was toch oud? Maar nee, steeds was hij weer te jong voor alles. Ralf werd er gek van. Om hem heen scheen de zon op de groene bladeren van de grote bomen, het waren vooral eiken. Mooie grote eiken. Ralf genoot van de speelse wind, die door zijn vacht waaide. De stilte van het bos, die enkel verstoord werd door de vogels en het geritsel van beestjes die onder de blaadjes door kropen. Ralf hield van het bos, het bos maakte hem rustig, het gaf hem een goed gevoel. Maar soms vond hij het bos ook wel eng, ‘s nachts bijvoorbeeld. De bomen leken monsters voor hem. Pa vond hem een bangerd, maar dat was hij zeker te weten niet. Zijn ogen waren gewoon nog in ontwikkeling, straks zag hij alles net zo goed ‘s nachts als zijn vader en dan waren de bomen zeker geen monsters meer. Hij was dan geen watje meer, dat was hij toch al niet. Ralf stapte met flinke pas door, hij dwong zich zelf om niet om te kijken. Dan had hij verlangen naar huis en dat totaal niet de bedoeling. Hij slikte moeizaam, even had hij twijfel, moest hij wel gaan? Zijn broertjes en zusjes missen, zijn moeder, de verhalen van zijn vader? Ja, hij zou dat missen, het kon hem niets schelen. Hij had een nieuw doel en dat was duidelijk hoor. Ralf ging weer verder, nu met wat zwakkere pas. Zijn ogen tuurden in de verte, door de vele bomen heen. Opeens was er geritsel.. Ralf keek wat geschrokken op, wat was dat? Even was het stil, de wind waaide door zijn vacht, terwijl hij afwachtend stil stond. Weer geritsel. “Wie is daar?!’’ riep hij. Half boos en half bang, geen antwoord. “Wie..’’ verder kwam hij niet, opeens sprong er iets op hem. Door het plotselinge gewicht viel hij op de grond, met de poten wijd. “Oef”! Het gewicht op hem was er van af gesprongen. Ralf richtte wat verdwaast zijn kop op en keek in de ogen van een andere wolf. Verschrikt sprong hij op, nu kon hij de Anime Wolf beter zien. Het was een pup, zo ongeveer even oud. De pup keek hem lachend aan, “Suprise” glimlachte hij. Ralf keek verbaasd naar de vreemdeling, hij en de vreemdeling keken elkaar enkele lange seconden aan, tot Ralf maar iets zei. ‘’Wie ben je?’’ vroeg hij, de andere pup deed zijn kop schuin, zodat zijn donkerblauwe haren voor zijn ogen vielen. ‘’Ik ben Sterrenpoot’’ stelde de pup zich voor. Ralf wou net vragen waarom, toen de pup hem al antwoord gaf. ‘’Omdat mijn poten en pels schitteren als sterren’’ legde hij uit, alsof hij Ralf’s gedachten las. Ralf bekeek hem beter, nu zag hij het ook. De vacht van de was een soort van lichtgrijs en schitterde inderdaad, zeker in het zonlicht. ‘’En jij?’’ zei Sterrenpoot opeens. ‘’Ik ben Ralf’’ Stelde Ralf zich voor. De pup keek hem vragend aan, ‘’Ralf? Is dat het?’’ Ralf werd boos, nou ja, alsof hij er aan iets kon doen, dat zijn ouders hem zo hadden genoemd. ‘’Jij zit dan niet in een roedel,’’ zei de pup opeens, ‘’Of gaat het anders met de roedels hier?’’ ‘’Hoezo anders?’’ vroeg Ralf benieuwd. De pup staarde hem even aan, hij dacht blijkbaar ernstig na, ‘’Ik vertel je het.’’ Hij haalde diep adem, als een nieuwslezer die het nieuws ging vertellen, en begon. ‘’Ik kom uit Fantasierijk. Dat is een prachtig rijk, met Eenhoorns en draken. Alles wat hier niet is.’’ Vertelde hij. Ralf’s bek viel open van verbazing, dat zocht hij! Sterrenpoot vertelde verder, ‘’Er zijn daar vier roedels: de Maanroedel, de Bergroedel, de Bosroedel en de Meerroedel. Ik zit in de Maanroedel. De roedels leven jammer genoeg niet in een bepaalde harmonie met elkaar. Er is al jaren oorlog. De roedels trainen hun wolven tot Warriors. Ik ben een leerling en straks word ik een sterke krijger. ‘’ De pup stopte met vertellen en keek vrolijk naar Ralf. Ralf staarde vol ongeloof in zijn ogen terug. ‘’Waar is dat?’’ vroeg hij. ‘’Achter de poort’’ was het antwoord. ‘’Maar wolven van hier, kunnen er niet door.’’ Toen Sterrenpoot het teleurgestelde gezicht van Ralf zag, zei hij: “maar ik kan hem laten zien, moet toch terug.” Ralf knikte blij, maar toch was hij boos en verdrietig, het kon niet. Sterrenpoot draaide zich om, wenkte hem met een zwiep van zijn staart, Ralf volgde hem. Sterrenpoot haalde onderweg een dode haas op, blijkbaar had hij dat gevangen. Opeens waren ze bij een open plaats, waar twee grote stenen waren. Sterrenpoot legde zijn prooi neer. “Let op!” Ralf keek verwachtingsvol naar Sterrenpoot.

‘’Oh heilige poort.
Breng mij naar het oord.
Waar Fantasie bestaat.
De plaats die ik niet in de steek laat.
Breng mij naar Fantasierijk.
Breng mij naar het mooiste rijk.’’

Dichtte Sterrenpoot en opeens begon er iets te bewegen tussen de twee stenen. En opeens was er de poort, de poort was geen echte poort. Het was iets dat leek te draaien, het was schitterend. ‘’Wooo’’ was Ralf’s reactie. Sterrenpoot draaide zich om, ‘’Doei, tot ziens!’’ riep hij nog en verdween toen door de poort. ‘’Wacht!’’ Riep Ralf, hij vergat even wat Sterrenpoot had gezegd en sprong hem achterna. Pas toen hij door de lucht ging, bedacht hij het weer. Hij kon er niet door heen. Hij wachtte op de smak, maar die kwam niet. Hij ging door. Opeens viel hij naar beneden, hij keek verdwaasd op. En keek naar een verbaasde Sterrenpoot. Sterrenpoot staarde hem aan, zijn ogen leken wel van glas. Hij snapte er duidelijk niks van, Ralf ook niet. Waarom kon hij door de poort? Had Sterrenpoot dan ongelijk? Of.. Hij wist het niet. “Maar dat kan niet!’’ Zei Sterrenpoot, toen er, naar Ralf,s gevoel, een uur verstreken was. Al waren het maar een paar minuutjes. Ralf slikte moeizaam, wat dacht Sterrenpoot nu? Sterrenpoot staarde hem niet meer zo aan, als net, maar keek nog steeds verbaasd. Ralf kwam overeind en keek zijn nieuwe vriend, hopelijk, aan. ‘’Ik weet het niet’’ De woorden kwamen nauwelijks uit zijn bek, alsof ze niet naar buiten wouden. Hij had twee gevoelens, hij voelde zich gelukkig, want hij was in Fantasierijk geland, maar ook bang. Bang. Al wist hij niet waarom. ‘’Kom mee. We moeten nu naar mijn roedel toe’’ zei Sterrenpoot opeens. Ralf knikte. Sterrenpoot draaide zich om en rende, met de haas in zijn bek, weg. Ralf volgde hem.


Hoofdstuk. 2

Ralf volgde Sterrenpoot, ze rende door het hoge gras, wat soms kriebelden. Ze sprongen over een boomstam, wat Ralf de eerste keer tegen aan smakte. Sterrenpoot had gewacht tot hij er over heen kwam, de tweede keer lukte wel. Sterrenpoot bleek haast te hebben, zijn vacht glinsterde in het zonlicht, zijn staart was, door zijn snelheid, gestrekt. Ralf was moe intussen, zo veel had hij nog nooit gerent. Zijn poten deden zeer en hij hijgde van moeheid. Maar Sterrenpoot had over duidelijk haast, hij rende door en door en… Ach, laten we er maar op houden dat hij door rende. Ralf, die intussen bezweet was, stopte opeens. Hij kon niet meer, ‘’Sterren-Hijg- Sterrenpoot- Hijg- Stop nou even’’ Riep hij hijgend. Gelukkig, Sterrenpoot stopte. Hij keek om en kwam weer terug naar Ralf. Sterrenpoot zweette ook wat, maar was veel minder moe dan Ralf. Hoewel hij dit niet elke dag deed, om eerlijk zijn, is dit zijn tweede keer. ‘’Moe?’’ vroeg hij, een beetje domme vraag. Ralf zag eruit, alsof hij elk moment in elkaar kon storten. ‘’Welnee. Ik wou alleen vragen of er een omweg was. Ik wil er langer over doen’’ zei hij licht geïrriteerd. Sterrenpoot moest lachen om zijn nieuwe vriend, hij was best grappig. Gelukkig lachte Ralf ook mee. ‘’We rusten wel even uit’’ stelde Sterrenpoot voor. Ralf knikte dolblij en smakte op zijn zij. Hij hijgde nog steeds, maar niet zo erg meer als net. Sterrenpoot ging maar ook even liggen, maar hij lette wel goed op. Ralf niet, die lag met zijn ogen dicht te zonnen. Sterrenpoot, die zich vlug verveelde, zei maar wat. ‘’Wat zijn jou krachten’’ vroeg hij aan Ralf. Ralf, die lekker uitgestrekt op zijn zij lag, dacht even na. “Ik kan vuur besturen en dingen laten zweven’’ antwoordde hij.