Actually Bored

De kattin keek met een nadenkende frrons naar haar dikke buik. Er was geen twijfel aan dat ze zwanger was. Toch wist ze dat het minstens twee á één maan duurde voordat ze de kittens kreeg. Nogal slaperig keek ze om zich heen. Haar blik richtte zich op de Queens die de den met haar deelden en een hoopje vachtjes dat slapende kittens aantoonde. Clover moest wel toegeven, de nursery was de meest comfortabele laats. Ze had altijd gedroomd van kittens en het was hier lekker warm en knus. Haar blauwe ogen staarden in het niets toen ze haar kop op haar poten liet leunen. Een zucht ontsnapte uit haar. Het verbaasde haar dat nog niemand gevraagd had wie de vader was.

- First Rustscar daarna open voor Flamekit, Moonkit & Rustscar

De kattin was nogal ingedommeld in haar eigen gedachtes. Toen ze plots een bruine gedaante de nursery in zag verschijnen. Grizzlyface? Met een ruk keek ze op en ontmoette de blauwe ogen van Rustscar. "Hey Cloverblossom" miauwde de kater als begroeting. 'Hey Rustscar,' snorde ze geamuseerd. Blij wat gezelschap te hebben. 'Ik zie dat je hard gewerkt hebt,' haar blik gleed op zijn houding. 'Ga maar zitten en maak het je gemakkelijk.' Ze klopte met haar staart naast zich als gebaar daar te zitten. "Hoe is het met je dikke buik?" grapte de kater, vervolgens ging hij zitten. De kattin kon een snor niet onderdrukken. 'Ach, je went er wel aan. Sterker nog, zo te zien verwacht je ook kittens, dikzak.' plaagde ze terug terwijl ze in zijn buik porde. De kater was half mager. Hij was niet echt dik in Clover's zicht. Maar vroeger vond ze hem wel dik.

Een ogen knipperde de jonge kitten open toen hij beweging in de nursery zag. Zijn blik richtte zich op een grote, bruine gedaante beter bekend als zijn vader. Meteen sprong Flamekit op. Zonder om te kijken waar zijn zusje was stond hij op, rekte zich uit en strompelde naar zijn vader die naast een witte, dikke poes zat te praten. Hij herkende haar wel. Het was Cloverblossom. En ze verwachtte kittens. Halve jaloezie en toch een tikje woede kwam bij hem op bij het besef dat Rustscar de vader van het nestje was. Als dat wel zo was was hij een gemenerik. Dan had hij mama achtergelaten, wie ze ook was. Dat liet de rode kater heus niet zomaar achter. Eenmaal naast zijn vader mauwde hij boos: 'Pap! Wat doe je? Je houdt toch van mama?' Zijn ronde, lichtgroene oogjes maakte hij groot voor extra effect. Wie zijn moeder ook was, die vond het vast niet leuk dat haar partner, aka zijn vader, met een andere poes omging. En no way dat Flamekit dit zal toestaan.

De kattin grinnikte toen de kater vroeg of hij bij haar kon zitten. 'Ja graag, maar een waterratje of iets kleins is al goed.' Ze rolde op haar rug tot haar vacht weer helemaal onder het mos zat. Haar blauwe ogen keken voor een paar tellen geschokt op bij het horen van een kittenstemmetje. "Pap! Wat doe je? Je houdt toch van mama?" Zonder wat te zeggen keek de kattin weg, haar beschamende uitdrukking verborgen. "Natuurlijk hou ik van mama, heel veel zelf. Maar Cloverblossom is mijn aller beste vriendin, en vond het wel leuk om haar gedag te zegen. Of mag dat niet van jou?" Verdriet glom in haar ogen je kon haar tranen duidelijk zien. 'Geen zorgen Flamekit, ik pak je vader heus niet van haar af.' miauwde ze zacht.

"Natuurlijk hou ik van mama, heel veel zelf. Maar Cloverblossom is mijn aller beste vriendin, en vond het wel leuk om haar gedag te zegen. Of mag dat niet van jou?" De rode kater keek hem even scherp en streng aan. 'Nee!' siste hij vastbesloten. 'Want straks wordt je verliefd op haar en dan komt het alsnog niet goed!' Zo koppig als hij was liep hij verder naar zijn vader. 'En haar buik dan? Jij bent zeker de vader?! Nou wat zal mama daarvan vinden!' Zijn lichtgroene ogen waren groot van woede. Zo dom was hij heus niet. Door al die woede vergat hij de witte poes. 'Geen zorgen Flamekit, ik pak je vader heus niet van haar af.' Flamekit gromde 'Ik wou dat ik dat kon geloven. Maar je kent haar niet eens.' beet hij haar toe. Plots zag hij haar verdriet. De kitten liep langzaam achteruit. Dat was zijn mintpunt, vanaf jongs af aan. Hij werd te snel boos.

De kattin negeerde de jonge kitten. Hoeveel haar eigen zoon kon pijndoen. "Nee natuurlijk niet, Cloverblossom heeft een geweldige partner. En ik zou het mama nooit aan durven doen, ze is de beste en de mooiste poes van de clans!" Cloverblossom spitste haar oren bij die woorden. Op dat moment wou ze Rustscar een dankbare lik over zijn oren geven maar met Flame erbij zou het geen goed teken voor hem zijn en dus hield ze zich koest. 'Je hebt het flink mis, jonge kater.' miauwde ze ver van de verdriet vandaan. Haar stem klonk eerder streng. 'Ik ken je moeder al jaren.' Meer zei ze niet. Ze bleef zwijgen. Als Moonkit maar niet kwam.

Flamekit keek verrast op toen de witte poes hem vertelde over dat ze zijn moeder kende. De rode kater wou net wat zeggen. Maar algauw sloot hij zijn mondje bij een bekende stem. Met een ruk keek hij om en stond oog in oog met Moonkit. 'Moonkit!' mauwde hij luid. Blij zijn zusje te zien. Snel rende de kitten naar haar toe. 'Cloverblossom steelt papa van ons af!' Riep hij naar het poesje. Nogsteeds boos op zijn vader die blindelings meedeed. Maar als zijn vader op de witte poes verliefd was dan zou hij hun zeker uit elkaar drijven.

- Misschien dat Clover en Rust het zeggen dat ze hun ouders zijn?