For the laws that I break, I am going to hell || Whitelion

Verveeld rekte de redelijk kleine poes zich uit terwijl ze midden in het kamp lag te genieten van de zon. Waarom zou ze iets doen als ze ook gewoon niets kon doen. De poes was liever lui dan moe en dat liet ze graag merken. Ze hield er van als ze omzeild werd door katten en die apprentice van haar had ze nergens gevonden dus die trainde zichzelf maar. Het was niet haar probleem dat dat mormel geen training wilde. Ze kwam kort overeind en gaapte luid. Ze stond langzaam op om een prooi van de stapel te pakken voor zichzelf. Ze greep een dikke roodborst van de stapel en liet haar tanden meteen in de vogel zinken terwijl ze weer was gaan liggen midden in het kamp. Ze zou die apprentice vanmiddag wel gaan zoeken of morgen middag nu was het een lekker weertje en opstaan was onnodig tenzij ze iets nodig had.

Vandaag had Whitelion wel degelijk wat slaap gekregen, aangezien hij zo doodmoe was geweest dat het een heerlijke, droomloze slaap was. Het hielp niet veel voor zijn humeur, want toen hij wakker werd was hij nog knorriger dan ervoor. Hij had de energie niet om te klagen en te zagen op zijn clangenoten als hij moe was, maar wel na een goede nachtrust - al had hij liever veel langer geslapen. Chagrijnig liep de witte kater op een poes af die midden in het camp op haar gemakje een vogel zat te eten. Ze had waarschijnlijk nog niet al te vele uitgespookt vandaag, en dat zinde hem niet. Ze zou moeten jagen, of op zijn minst moeten trainen - ze waren al zwak genoeg zonder luie katten. "Moet jij niet aan het werken zijn", blafte hij daarom ook meteen niet al te beleefd tegen Northernlight.

De poes maakte lange likken met haar ruwe tong over de lange vacht terwijl ze even kort opkeek naar de deputy en hem even kort aankeek voor ze verder haar vacht verzorgde. Toen ze vond dat hij een antwoord verdiende op die uiterst onvriendelijke melding. 'Well i Could if i would but i don't so i won't.' Zei de poes alsof het de normaalste zaak van de wereld was om de deputy tegen te spreken. De kater had zijn respect absoluut verdient hij was een deputy en boven alles een senior warrior Maar gelukkig voor hem weerhield dat haar niet. Ze zuchtte terwijl ze weer naar hem opkeek. 'Vind je het erg om even uit mijn zon te stappen?' Zei ze nors terwijl ze hem geïrriteerd aankeek.

Zijn gezichtsuitdrukking, die sowieso al niet vrolijk was, werd zo mogelijk nog bozer. Hij kende Northernlight natuurlijk, wist hoe irritant ze was - hoe tegendraads. Al wist hij ook dat het iet alleen tegen hem was, en dus niets persoonlijks. Dat was toch al iets, nietwaar? "Ja, dat vind ik erg.", antwoordde hij, met zijn ogen rollen. De witte kater verzette geen poot. "En als je niet van plan bent om iets nuttigs te doen, eet dan in ieder geval het eten van katten die het wél verdienen niet op.", ging Whitelion verder. Wat dacht ze wel niet, een hele dag liggen luieren en dan nog eten van prooi dat bedoelt was voor nuttige clangenoten?

De poes keek hem vermaakt aan toen hij niet uit de weg wilde gaan. Ze pakte haar prooi uitdagend op en ging een stukje verder liggen. Ze nam nog een grote hap van de roodborst die nog lekker vers was. Als hij niet aan de kant wilde ging ze wel wat verder liggen. Zo onder de indruk was ze niet. Haar ouders waren overleden voor ze ze had gezien en ze was opgevangen door een pleegmoeder maar manieren had ze nooit echt geleerd of willen leren. 'Maar ik moet toch echt eten. Plus ik doe wat nuttigs ik lig hier ongelofelijk knap te zijn. Dat is de reden waarom ik de prooi verdien.' Ze likte langs haar lippen en keek met een gemixte blik naar de kater. Een gemixte blik van arrogantie en uitdaging. De poes werd steeds erger in haar gedrag de laatste paar manen.

Een lage grom rees op uit zijn keel, de blik in zijn verschillend gekleurde ogen was geïrriteerd. Kon ze nog onrespectlozer zijn? "Oké, aangezien je blijkbaar zelfs na bijna 2 jaar hier niet snapt hoe de clan werkt, zal ik het even voor je uitleggen:", begon Whitelion, zijn stem duidelijk boos, bijna vijandig zelfs. Maar hij moest zich inhouden, als ze dat knappe gezichtje van haar zou willen houden. "Hardwerkende katten trainen en vangen prooi. Prooi die dan gegeten word door kittens, onze toekomst, queens, die de toekomst verzorgen, elders, die een heel leven van hard werk achter hen hebben, en de warriors en apprentices, die hard gewerkt hebben voor die prooi." Deze bijdehante poes moest nodig eens aangepakt worden. "Nu, heb je daar ergens arrogante 'knappe' poes bijgehoord?" Je kon zó de aanhalingstekens horen in zijn stem.

Ze rolde met haar ogen en dacht even te overduidelijk na. 'Nee die heb ik niet gehoord, moest je vast zijn vergeten.' Zei ze met en brede grijns terwijl haar staart heen en weer sloeg. Kon hij niet gewoon even leuk wieberen en een ander lastig vallen. Wat wilde hij nou dat ze na 2 jaar ineens is iets ging doen. Succes daar mee, ze von het zo wel prima, lekker luieren. Lekker roodborstje eten beetje het territorium af sneaken en rond hobbelen ergens anders. 'Maar Whitelion kun je alsjeblieft even iemand anders gaan lastig vallen of zelf eens iets gaan doen. Begrijp het ook wel je bent jaloers op mijn jeugdigheid en natuurlijk mijn knapheid. Kan je ook niets aan doen.' Zei ze uitdagend terwijl ze gewoon nog een stuk vlees van het roodborstje aftrok en het gewoon oppeuzelde. Wat wilde hij doen dan midden in het kamp? D'r billenkoek geven omdat ze een stout meisje was geweest. Ha succes. Ze schoot even kort in de lach om haar eigen gedachtes en schudde haar kopje terwijl ze hem geen blik meer waardig gunde.

Woedend staarde hij de poes aan, in gedachten zichzelf aanmanend om rustig te blijven. Ze waren midden in het camp, starclanverdomme! Ze was zo frustrerend, ze was zo dom, ze was zo lui, ze was zo egoïstisch.. Rustig white, rustig blijven. De grote kater haalde eens diep adem, maar toen Northernlight nog het lef had om gewoon verder te eten van haar roodborstje, was dat de druppel. Hij griste de prooi vanonder haar vandaan en legde het een eindje verder neer. toen Whitelion terug naar haar gekeerd was, was de uitdrukking op zijn gezicht duidelijk woest. "Aangezien je het op deze manier wil spelen, denk ik dat je een lesje nodig hebt." Soms was de macht van een deputy toch zooo leuk. "Je zult een maan lang apprentice taken uitvoeren, misschien leer je dan weer wat respect. Ik zal ervoor zorgen dat iedereen het weet, zodat iedereen weet hoe onrespectloos je bent en weet wat je straf is."

Ze volgde haar prooi met een geïrriteerde blik en liet die vervolgens op de witte kater vallen. Met een geïrriteerde en -een poging tot- intimiderende houding stapte ze dicht naar hem toe. Dacht hij werkelijk dat ze dat ineens wel zou gaan doen omdat meteen de deputy pissy was geworden. Ze schoot in de lach bij de laatste opmerking. "Whitelion, ik zou heel snel stoppen met wat je ook denkt te doen. Dit gedrag heeft echt geen effect op mij. En ik jaag niet voor de clan, ik train mijn apprentice als die er zin in heeft. Dat is al genoeg, en nu wil je mij apprentice taken geven?" Ze schoot harder in de lach. "Je bent gewoon nog dommer dan je er uit ziet. Maar goed ik wil best bij de kleine fragile kittens ander mos neer leggen." Zei ze met een sadistische ondertoon, ze zou ze waarschijnlijk niet eens wat aandoen maar dat hij zo kon denken was al genoeg. "En nu ga jij uit mijn weg en ga je een ander pesten!" Zei ze respectloos en hard door het kamp, ze was helemaal klaar met die kater. Ze stapte langs hem naar haar roodborst die ze tussen haar poten klemde en meteen weer aan stukken scheurde om te eten.