Is it really you...? (Eternity)

De rode poes keek met een nors gezicht naar haar kittens, Hoe hard het ook klonk ze voelde niks voor haar kittens geen liefde geen bezorgdhied niks, Ze waren een grote mislukking en ze moesten haar echten het tegendeel bewijzen, De poes zuchte en gleed met haar Cyan blauwe ogen door de Barn heen, Tot een witte kattin haar aandacht trok ' This...cant be!' klonk een stem geschrokken met een verscheurde blik keek brat de kattin aan, Ze stond op en liep met kleine stapjes naar de kattin toe, 'Mother is it really you...?'

De kattin zuchtte. Er kwam een tijd dat ze is met haar dochters moest gaan praten. Zodat ze even konden praten wat er in hun brein gaande was dat ze zelfs tot kittens zijn gekomen. Bij haar zoon, Cyber. Boeide het haar geen reet of hij bleef leven of stierf. Haar dochters waren qua karakter een exact evenbeeld van haar. Maar kittens... Nee. Dat liet tonen dat ze zwak zijn, dat de katers hun gedomineerd hebben dat ze zelfs in verwachting zijn gekomen. Bij haar dochter, Brat, schrok ze het meest. Eternity had totaal niet verwacht dat die poes zelfs kittens gekregen had. Met de roddel dat hun vader zelfs weer een Young One gemaakt was. En ze was ouder dan hem. Voor de witte poes waren poezen die ouder waren dan katers een taboe voor haar. Dat hoorde toch niet? Alsof je een Member was en met een Kitten nog kittens kreeg. Het was duister in de Barn, omdat het avond was. Haar blauwe ogen flitsten in de duisternis vlak voordat ze oog in oog was met haar dochter. 'Mother is it really you...?' Meteen versmalde ze haar ogen tot spleetjes. 'Of course it is me, don't be so mousebrained.' gromde ze. Met lange passen kwam ze steeds dichterbijer naar de rode poes toe. Haar blik gleed naar de twee zwarte kittens. 'En wat heeft dit te betekenen?' vroeg ze dwingend en streng voordat ze naar de hoopjes vacht wees met haar voorpoot. Weer ging haar blik terug naar Brat. 'Ik denk dat ik wel wat uitleg verdien hmm?'

De worden van de kattin hoorde ze niet eens ze kon het niet geloven al die jaren dat ze dacht dat haar moeder dood was, Maar hier stond ze als of er niks aan de hand was als of ze maar een weekje weg was geweest als of ze haar dochter nooit achter had gelaten, Brat keek haar moeder met een gebroken gezicht aan 'Mother...' siste ze zacht 'Why?' de rode poes kon moeilijk uit haar worden komen dit alles was zo overweldigend, 'Why did you leave me? was'nt i good enough for you?' haar stem net als haar blik waren gebroken, Net zoals zij dat was al die moons gelden.

'Mother...' hoorde ze nog maar net. Nogsteeds met een nors gezicht keek ze naar haar dochter. 'Why?' Ze spitste haar oren. Dat was dus ook haar vraag. 'Why did you leave me? was'nt i good enough for you?' Eternity keek haar vals aan. 'Ach Bratje van me,' siste ze. Vervolgens tilde ze haar kop op door haar staart onder haar kin te leggen en het omhoog te duwen. 'Je WAS goed genoeg voor mij, voor de familie. Maar nu twijfel ik.' Ze keek acterend nadenkend naar haar. Vervolgens wees ze naar haar twee kittens. 'Dit,' mauwde ze met een walgelijke blik naar de zwarte hoopjes. Ze wees ernaar met haar voorpoot. 'Ik had je hoger ingeschat, Brat. Je hebt niet voor niets die naam gekregen van me, je moet macht tonen, en dus niet door één of andere Young One gedekt worden.' Het laatste spuugde ze wat luider uit. Wat dus de kans gaf van anderen om wakker te worden en te kijken waar dat luid gepraat vandaan kwam.

Aandacht iets wat ze nooit van haar moeder gekregen heeft iets waar ze naar verlangde zelfs nu nog naar alles wat ze haar had aangedaan het bleef haar moeder and blood is thicker than water, Brat zuchte en deed een stap dichter naar haar moeder toe ze keek even kort naar haar kroost maar righte haar ogen al snel weer op de witte kattin ' But mother' begon ze zachtjes ' There real father is somebody els' daar stopte ze iets verteld haar dat het misshien geen goed idee was om te vertellen dat Hurricane hun vader was ze wilde niet dat haar moeder alles ging door vertellen maar toch dat zal ze toch niet doen? nee ze hield nog steeds van haar toch? daarom was zo terug gekomen toch? 'There real father is Hurricane' het laaste zei ze bijna onverstaanbaar, met grote ogen keek ze haar moeder weer aan haar cyan blauwe ogen boorde in haar ogen, 'Mommy you stil love me right?'

Ze zuchtte teleurgesteld. Nietwetend wat ze met deze dochter moest doen. En dan moest Zira het haar nog uitleggen. Ze konden ook gewoon niet zonder haar is een normaal leven leiden. ' But mother' Met een kille blik keek ze van haar kleinkinderen naar haar dochter toe. ' There real father is somebody els' Haar ogen werden groot. Eindelijk iets wat haar is een beetje liet denken wat het waard wat dat haar dochter gemaakt voor was. 'There real father is Hurricane' Oké, wie in Scourge's naam was Hurricane? Hij klonk als een stoere kat, 'Weet je Brat,' Ze slaakte nog een zucht. 'Ik weet echt niet wat ik van je moet denken, ik vraag me af hoeveel katers jou wat hebben aangedaan tegen de tijd dat ik weg was. En dat wil ik ook niet weten, ook.' siste ze. Dreigend liep ze dichterbijer toe. 'Maar jij... Als jij klaar bent met die mormels van je, wil ik is weten waarom je in Scourge's naam met twee, of misschien zelfs meer, katers bent omgegaan. Je heet niet voor niets zo.' Ze draaide zich om, op weg naar de ingang, en de uitgang, van de Barn. Haar oren spitsten bij het horen van haar dochter die haar weer wat vroeg. 'Mommy you stil love me right?' Eternity draaide met haar ogen. Zonder om te kijken antwoorde ze; 'Verman je,' voordat ze verdween tussen de deuren.

- Eternity uit
Wel kort xD

Met tranen in haar ogen keek ze hoe haar moeder de bran uit liep, Haar worden beleven in haar hoofd rond hangen 'Je heet niks voor niks zo' ' Ik weet niet wat ik van je moet denken vervolgens liep er een traan over haar wang en raakte de grond, Weer liet haar moeder haar achter alleen terwijl ze haar zo nodig had, Darling she is a bad cat' klonk een stem vervolgens om haar te troosten maar brat begon alleen te frozen taren rolden van haar wangen af en raakte de koude grond, ' It's...Not...het...Fault...It's...me! brat begon te snikken en kon niet meer uit haar worden komen, het kon haar niet schelen dat katten haar aankeken ze zag het niet eens het was net als of alles zwart werd behalfe zij en haar moeder die van haar weg liep voor de tweede keer liet ze haar achter.

Topic uit