My beautiful kittens [geboortetopic]

De poes keek naar buiten. Ze had Newleaf altijd al het mooiste seizoen gevonden en was blij dat haar kittens de pracht van Newleaf als eerste zouden zien zodra ze hun ogen zouden openen, maar het was nog niet zover. De kittens waren er nog niet. Haar adem stokte toen er een pijnscheut door haar lichaam trok. Verschrikt keek ze op. Kwamen ze eraan? Waren de kittens er? Ze wist het niet ze had nog nooit kittens gehad en had ook niet verwacht dat ze er ooit zou hebben.

Bij de volgende wee begon de poes te persen tot er een kleine kat naast haar lag. Opgelucht nam de poes diep adem. Ze leefde. Ze begon de kitten te likken en beet de navelstreng door. Haar tong ging rustig over de kitten heen. Over haar lichtbruin gestreepte vacht en haar witte pootjes. ’Sedgekit’ Zei ze tussen het likken door.

Veel tijd om de poes te bekijken had ze niet want ze voelde nog een andere kat komen. Ze zette haar tanden opeen en perste. Ze legde de pasgeboren kater naast Sedgekit en beet ook zijn navelstreng door. Blueleaf begon ook deze kitten te likken. Haar tong ging rustig over de kitten heen. Even nam ze de tijd om het kleintje te bekijken. Het was een rode kater met een cypers patroon. Ze glimlachte. De kater had ook een wit rondje om zijn ogen en witte wangen. ’Hidekit’ Zei ze. Hidekit. De kitten was prachtig. Ze was moe, maar likte de twee kleintjes elk om beurt. Haar twee prachtige kittens.

Manen had hij in een buik gezeten. De prachtige veiligheid van zijn moeder om zich heen. Het leek een eeuwigheid te duren voordat er beweging kwam in de buik van zijn moeder. Wat de bewegingen waren wist hij niet. Pas later zou hij te horen krijgen dat het weeën waren. Weeën die hem en zijn zus naar buiten persten. Hidekit reageerde er haast niet op. De veiligheid was alles behalve beangstigend. Nee, hij vond het prima zo. Een rustig gevoel dat was het enige wat hij kende. Een soort oude wijsheid dat zich kenbaar maakte. Ja, hij zou komen en gaan. De weeën kwamen en gingen. Alles kwam en ging en nu vond de kitten dat nog een enorme geruststelling. Hij voelde nu een koude lucht langs zijn vachtje komen en liet een zachte piep horen. Een piep dat het teken gaf van de geboorte en van het leven. Een leven dat duidelijk zichtbaar was. Echt bewegen deed hij niet, nee hij lag tevreden. De honger in zijn maag kwam en ging. Net zoals alles. Hij wist niet wat voor een grote waarheid het was. Alles kwam en ging. Er kwam een begin en een einde. Er was een leven en een dood. Nee, echt beangstigend was het niet. Het was enkel de pure waarheid, de waarheid die hij pas later echt zou gaan ontdekken. Heel even bewoog hij zijn kopje iets opzij. De warme likken van zijn moeders tong drongen door zijn lichaam heen. Enkel heel rustig. De tong kwam en de tong ging weer weg. De stem van zijn moeder kwam, en de stem van zijn moeder ging weg. "Hidekit." Was het enige dat hij had gehoord. Het enige dat hij besefte. Kwam en ging... Misschien zou hij er later niet zo'n geruststelling uit halen, maar nu was het, het beste dat hij kon beseffen.

De kater bewoog zijn kleine kopje iets opzij. 'Hallo' Zei ze liefdevol tegen de kleine kitten terwijl ze ze om beurt bleef likken. Welkom bij de windclan' Ze drukte haar warme neus tegen de zijkant van de kater en daarna tegen de flank van de kleine poes. Het was een liefdevolle beweging. Ze stopte even met de katten te likken en bleef een tijdje naar haar kittens kijken. Uiterlijk gezien leken ze niet veel op elkaar, maar misschien zou de gelijkenis later in hun karakter blijken. Nu was het voor Blueleaf genoeg om te weten dat ze allebei leefden. Haar kittens leefden. Het was haar gelukt.

Kou overspoelde de poes toen ze plotseling op iets zachts landde. Ze bewoog haar nog zwakke pootjes en voelde dat ze naast iets donzigs en warms lag. Het voelde vertrouwd en de warmte en de zoete geur die er vanaf kwam trok haar aan. Ze hief bibberend haar kopje en piepte. Plotseling voelde ze iets warms over haar heen gaan, iets dat bij het zachte wezen hoorde. 'Sedgekit,' zei het. Sedgekit... Ze gebruikte haar weinige beetje energie om dichter tegen de vacht aan te kruipen. Nu voelde ze de warmte en veiligheid die het uitstraalde nog sterker. Mamma... Sedgekit begroef haar snuitje in de vacht en bleef zo liggen terwijl haar moeder met haar tong de warmte in haar lichaam weer terugbracht. Ze bewoog haar kopje richting de zoete geur en begon instinctief uit de tepel te drinken.

Tussendoor voelde ze weer een schok door het lichaam van haar moeder gaan. Kort daarna werd er een lichaampje naast haar neer gelegd. Het voelde een beetje zoals haar moeder, alleen dan veel kleiner en met een natte vacht, net zoals Sedgekit. 'Hidekit,' zei haar moeder. Toen Sedgekit klaar was met drinken voelde ze zich plotseling heel moe. Met een volle buik kroop ze dichter tegen Hidekit aan. Hidekit, mijn broertje...

Onderwerp: Re: My beautiful kittens [geboortetopic]