At the dawn you thought would never come

Het was zonhoog en er was niets te doen, dus lag Moonkit op de grond, met haar kleine tandjes in een mosballetje. Plots zag ze haar papa staan, dus trippelde de kleine kitten naar hem toe. Ze kwam langs achter en sprong op haar vaders rug. "Hallooooo!!", riep ze luid in zijn oor. Moon kwam van zijn rug af en liet trots haar mosballetje vallen. "Kijk! Kijk!", riep ze vrolijk. "Heb ik zelf gemaakt! Helemaal zelf!" Met haar staart omhoog en twinkelende oogjes keek ze fier in haar papa's ogen. Ooh wat zou hij trots zijn.

Eerste post Rustscar

Met zijn ogen gesloten lag hij in de warme zin van zonhoog, het werd binnen kort een stuk kouder dus genoot hij nog van de warmte op zijn pels. Zijn staart zwiepte lichtjes over de grond toen een koude windvlaag door zijn vacht blies, de geur van kat was hier overal maar zijn neus rook een hele bekende geur. Moonkit was in de buurt, dat wist hij zeker. hij wou zich net weer in slaap dommelen toen een kleine gewicht zijn haren ophoog liet rezen, zijn ogen stonden wijd open van schrik maar de gewicht glijden al van zijn lijf af. De witte vacht van Moonkit kwam tevoorschijn en dat liet hem weer rustig liggen, de kitten had een mosballetje in haar bekje hangen. En vertelde hij trots ze was, hij snorde blij en gaf haar en likje over haar bol. "hij is heel mooi Moonkit!"

Toen haar papa Moon likte en snorde dat hij het heel mooi vond, begonnen het kleintje haar oogjes nog feller te glanzen. "Wil je met me spelen?", vroeg ze met een pruillipje aan hem. "Wil jij een gewonde kat zijn? Dan kan ik je verzorgen!" Opgetogen sprong Moonkit van de ene plek terug naar de andere. "Komaan papa! Ga op je zij liggen, dan kan ik je wonden verzorgen!" Nog steeds springend-huppelend-scheeflopend ging de kit naar een plekje hoog gras en nam wat in haar mond, zoals ze altijd deed. Ze kauwde erop en spuugde het op haar papa's flank. Vrolijk begon Moonkit het papje uit te smeren, hij had immers een diepe snee, gelukkig was zij er om hem te helpen.

(Moonkit heeft een nogal hevige fantasie ^^)

Hij knikte bij haar vraag en deed wat ze zei, hij liet zich op zijn flank vallen en deed net als of hij erge pinn had. Hij volgde de kitten en keknwat ze allemaal deed, de pakte wat blaadjes en maakte er een papje van die ze ook op zijn flank smeerde. "auw! Dat doet pijn" mauwde hij met een lach en wees met zijn poot naar zijn flank, "kun je me iets geven tegen de pijn?" mauwde hij, en legde zijn kop op de grond net alsof die erge pijn had.

"Oh! Sorry!", riep Moonkit serieus uit. Wat moest ze nu doen? Ze snelde naar de doornstruiken en pakte enkele besjes die eraan hingen. Heel stilletjes, zodat niemand kon horen dat ze het niet wist, fluisterde ze: "Deze zijn toch niet giftig?" De witte pluizebol liet de blauwe vruchtjes vallen keek haar papa vragend aan. Ze hoopte van niet...

Heel erg flut en kort sorry...

Hij keek hoe het witte vachtjes verdween in de struiken en later weer terug kwam met een paar besjes, ze aarzelde even en kwam dichterbij "Deze zijn toch niet giftig?" fluisterde ze, hij hief zijn kop op en snuffelde aan de paarse besjes. "Nee, maar pas op voor de rooie" mauwde hij toen hij zin. Kop schudde, hij ging weer liggen zodat ze veder kon mrt hem beter te maken.

"Nee, maar pas op voor de rooie," waarschuwde haar papa haar. "Oké!", fluisterde ze terug. Moonkit schoof de rooie besjes opzij en gaf de ander aan haar papa. "Ziezo, deze helpen wel tegen je pijn. Het moet wel nog eventjes inwerken, dus je zal je toch nog even niet zo goed voelen." Troostend likte Moon tussen zijn oren en ging naast hem liggen. Ze moest nog eventjes wachten tot ze het bladerpapje eraf kon doen en zijn wonde opnieuw verzorgen. "Nog eventjes geduld, papa," fluisterde ze lief in zijn oor.

"oke!" fluisterde ze en schoof de andere besjes aan de kant, hij kauwde zachtjes op de andere besjes die hij gekregen had en snorde toen hij een teoosende lik van Moonkit kreeg, "Volgens mij werk het al" mauwde hij en sloeg zijn staart om haar witte vacht toen ze naast hem kwam liggen, hij lachtte eventjes toen ze zei dat hij geduld nodig had. "Ik heb alle tijd"

"Ik heb alle tijd," snorde de kater met zijn staart rondom Moonkit. "De tijd is over!", riep ze en stond op. Moonkit wreef de pap weg en likte de zogenaamde wonde. "Klaar, nu alleen nog wat meer... euhm... genezende planten." Snel nam ze zog wat gras en kauwde erop. Terwijl Moon dat deed, was ze helemaal gefocust op haar poten. Voorzichtig, ja! Zo!, dacht ze in zichzelf. De kitten liep eventjes naat de zijkant van het kamp en nam enkele bladjes die ze vervolgens op zijn vacht legde. "Deze zullen het bloeden stelpen, dan kan je er weer tegenaan." Zei ze opgewekt. Ze gebaarde met haar staart dat hij op kon staan. "Papa," fluisterde Moon. "Zou ik een goede medicine cat zijn? Want later, als ik groot ben, wil ik ook doen voor de clan wat Acefray nu allemaal doet!"

"de tijd is over!" hij knikte en hief zijn kop weer, en keek toen ze weer eg trippelde en met wat bladeren terug kwam, en op zijn 'wond' legde. Hij hees zich zelf ophoog zodat hij weer zat, "papa" fluisterde ze, Zou ik een goede medicine cat zijn? Want later, als ik groot ben, wil ik ook doen voor de clan wat Acefray nu allemaal doet!" hij knikte, "ik denk als je zo door blijft gaan, dat Acefray jou heel graag als leerling zou willen. En dat je een hele goeie medicijn kat word" mauwde hij en gaf haar een knip oog, "misschien zou je wel eens wat tips vragen aan Acefray. Dat zou die niet heel erg vinden" snorde hij.

"Dat is waar!", miauwde ze vrolijk. Ze keek even rond, er was niets speciaals aan de gang, dus voreg ze aan haar papa:"Zullen we een spelletje spelen? Nu iets anders!" Moonkit rende naar de doornstruiken en ging er naast zitten, met haar ogen strak naar buiten gericht, op de mooie weides en vlaktes, de bomen met hun stevige naalden... in de verte. Ooh ze wou zo graag het territorium helemaal verkennen... "Papa," miauwde het eindelijk rustig geworden poesje. "Als ik oud genoeg ben, wil jij mij dan alles laten zien wat ik nu nog niet kan?" Nog steeds met haar oogjes naar buiten krulde Moonkit haar staartje rond die van hem.

Onderwerp: Re: At the dawn you thought would never come