Demon days [Sushi]

De angst om Moon tegen te komen had haar een beetje weggejaagd bij rogue gebied, maar ze wist ook dat ze te veel van een zwerver was om stil op een plek te blijven. En dus stapte ze het gebied in dat ze vaag herkende als terror's claws territorium. Een golf van angst spoelde over haar heen, al lukte het haar enigszins om op vier poten te blijven staan. Ze was sterker dan kitten nu, en ondanks haar tengere en lichte bouw had ze bepaalde kwaliteiten. De poes kon zelf jagen nu. Een soort van vechten. Natuurlijk zou ze alles proberen om te voorkomen om te vechten met een tc lid, die waren haar te sterk. Yu dacht terug aan haar vorige mentor, Sushi. Hoe ze haar eigen vlees en bloed had verraden om sterker te worden. Alsof er naar haar geluisterd werd rook ze de onmiskenbare geur van de sterke poes. Aan de grond genageld bleef de bloodclanner staan. Ondanks de walmende elite geur hing er een vaag vleugje eigen aan haar, waar nog steeds rogue aan kleefde. Ze hervatte zichzelf en ging alert staan, oren gespitst. Vanbinnen was ze doodsbang, maar ze besloot een stenen masker op te zetten. Iets waar ze aardig goed in was geworden.

Het was pas een dag geleden dat ze met Claw gesproken had. Over hun bondgenootschap, al hoewel, dat was het belangrijkste in hun gesprek. Ze hadden het over meer gehad, waaronder een onderwerp haar eigenlijk best nieuwschierig gemaakt had, Yu. Hij had haar gezegd dat ze groot was geworden, sterk. Ze hoopte ergens wel dat ze haar training een beetje onthouden had, dan was ze nog sterker geworden dan met alleen de trainingen van de bloodclanners. Ze wist niet hoe het daar ging maar erg sterk zagen ze er in ieder geval niet uit. En alsof ze haar gehoord hadden kwam een bekende geur haar neusgaten in. Een geur die ze al in geen moons meer geroken had. Er was een bloodclangeur mee vemengd maar dat was niet raar. Een lichte zucht gleed over haar lippen terwijl ze in de richting van te geur draafde. En daar stond de zwart witte poes. Een grijns sierde langzaam over Sushi's kop terwijl ze haar bekeek. Gespannen, en ze kende haar goed genoeg om te zien dat ze bang was maar negeerde dat. Ze zag er best goed uit. Al was haar bouw nogsteeds te slank. Rustig stapte de poes in de richting van de Bloodclanner. 'Yu?' fluisterde ze een beetje. Ze kreeg het gevoel alsof ze haar kitten voor haar had staan, maar hielp zichzelf eraan herinneren dat dat niet zo was, sterker nog ze was helemaal niet aardig geweest. Maar ze kon zich er niet van weerhouden om haar neus even in de poes haar nek te duwen. 'What are you doing here?' vroeg ze rustig en hield zich ontspannen liet merken dat de poes niet bang hoefde te zijn.

'Yu?' In een ruk draaide ze zich om naar de stem die ze maar al te goed herkende. Sushi. Ze poes was ongeveer zoals ze zich had herinnerd; groot, intimiderend. Het was echter raar om niet meer haar kop in haar nek te gooien om oogcontact te maken. De poes bleef aan de grond genageld staan, haar schouders strak gespannen in angst. Nu was het voorbij. De ontmoetingen met haar oude mentrix die ze in haar hoofd had afgespeeld waren altijd beangstigend, met Sushi die woedend was en uit op wraak. Maar er gebeurde iets compleet anders, iets onvoorspelbaars, iets wat ze nooit had verwacht. De rogue liep naar haar toe, en drukte haar snuit in haar vacht. Yu kon niet bewegen. De herkenbare geur was overwelvend. Heel haar leven had ze alleen katers vertrouwd, omdat ze simpelweg niet veel poezen kende. Ze dacht aan alle katten om wie ze gaf of had gegeven; Claw, Jafar, Ripa, Cloud, en nog een paar andere. Allemaal mannelijk. Ze kon geen enkele poes opnoemen. Maar nu Sushi zo tegen haar aangedrukt was, nu ze alles herinnerde kon ze niet anders dan toegeven dat Sushi een vrouw figuur in haar leven was waar ze om gaf. De training was altijd hard geweest, maar ze had geleefd voor Het idee van een compliment. Ze streefde er elke keer naar om beter te zijn dan de laatste, en ze had wel wat geleerd. Dus, voor deze keer, liet Yu haar neus in Sushi's vacht zakken. 'What are you doing here?' De kattin zette een stapje achteruit en dacht even na. "Niet jagen op uw gebied," Grapte ze. Ze had veel vragen, maar ondanks dat ze nu wat meer ontspannen was voelde ze vanbinnen nog angst. Ze wou vragen hoe het zat met de tc, of haar gebied nog zo groot was, hoe het zat met Vinal. Maar ze had nog geen antwoord gegeven op haar vraag. "Ik zit misschien in de elite, maar ik ben nog steeds rogue van hart." Als haar vader het maar niet zou horen. Hadden de twee lekaar nog gezien? Na enige aarzeling besloot ze dan toch wat te vragen. "Hoe gaat het? Met de terrows claw, en met u?" Ze stond stevig, maar voelde zich nog steeds bibberen. Goed, Sushi was misschien niet meer drie keer zo groot, maar kon makkelijk elke young-one de koude rillingen geven.

De grote roguepoes merkte hoe de bloodclanner schokte bij haar naam. Natuurlijk had die wel kunnen verwachten dat zij op zou duiken als Yu haar gebied op liep. Iedere kat kon verwachten dat ze op kwam dagen als ze haar gebied op stapte. Kort bekeek ze de poes. Ze was nogsteeds klein en smal maar duidelijk geen kitten meer en naast haar eigen training was het ook duidelijk dat Bloodclan haar ook trainingen had gegeven. Of die goed genoeg waren zou ze zelf nog wel uitmaken, ze zou wel eens zien wat de kleine poes nu kon. En misschien als Sushi vond dat er nog wat miste kon ze Yu alsnog hier en daar wat lesjes geven. Want ze was niet van plan om haar nog eens zoveel manen uit het oog te verliezen. Het was dan niet officieel haar kitten maar zo voelde het wel en nu ze zag hoeveel de zwart witte bloodclanner gegroeid was deed het ergens pijn dat ze dat gemist had. Al was het helemaal niet haar taak om die pijn te voelen. Het was Moonwhite die die pijn moest voelen. En toch had ze het gevoel dat zij zelf meer een moeder was geweest voor de kitten dan Moonwhite. Al zou ze dat natuurlijk nooit aan iemand toegeven, ze was niet gek. Ze had geen zwaktes, ze haatte kittens en deed het alleen omdat ze een sterker leger wou. Dat moest ze de katten wijs maken. Inclusief Yu en Vinal zelf, ze mochten niet het idee hebben dat ze haar over konden halen of zoiets. Ze voelde het neusje van Yu in haar vacht en glimlachte even. Het voelde eigenlijk wel goed zo. Toch stapte ze een stap achteruit om de poes weer aan te kijken en grijnsde om de reactie. 'Well if you are not hunting, what are you doing?' grijnsde ze. Kort zuchtte ze op haar volgende woorden. Ze was een bloodclanner nu, ja, haar neus was ook niet kapot. 'Yeah I can smell that..' En knikte even. 'I'm glad you didn't loose your Rogue-heart' Ookal was de poes een bloodclanner nu, ze verwachtte niet dat ze haar nooit meer op haar gebied zou vinden. Ze bekeek de bibberende poes even toen die vragen begon te stellen. Ze was nog veel te gespannen in haar ogen, ze moest duidelijk maakte dat dat niet meer hoefde. Voor haar was ze niet meer de grote gemene mentrix. 'I'll tell you all about it, but what you do say we first get ourselves something to eat hmm?' vroeg ze kalm. Jagen ontspande gelukkig heel snel.

'Well if you are not hunting, what are you doing?' De poes haalde zon beetje haar schouders op. 'Yeah I can smell that.. I'm glad you didn't loose your Rogue-heart' Yu kon het niet helpen, ze was ook blij. Het voelde nog steeds een tikje raar om zo nochelant te praten met iemand waar je heel lang bang voor was geweest.  'I'll tell you all about it, but what you do say we first get ourselves something to eat hmm?' Ze rolde haar schouder naar achter, en ontspande zich. Ze had niet doorgehad dat haar maag inderdaad wat leeg aanvoelde. "Goed idee." Glimlachte ze, en opende haar bek om een geur op te pikken , wat niet lang duurde.