Ehm. I don't know.

<sub>Ghostpaw had zich plat tegen de grond gedrukt het moment dat ze een kleine beweging in het gras zag. Ze had al een langere tijd de geur van een dier geroken, maar ze had niets kunnen zien en aangezien ze dichtbij was, wilde ze ook niet bewegen. Maar nu had ze het dier gezien, dus nu wilde ze het ook niet verpesten. Ze keek strak voor zich uit en luisterde naar alle geluiden die een prooi konden zijn. Ineens zag ze een graspolletje voor haar neus bewegen. Het was vrij duidelijk dat dit niet de wind was, dus waagde de jonge poes een gokje en sloeg ze razend snel met haar poot naar het bewegende polletje, om overeind te springen vlak daarna en te kijken wat ze geraakt had. Ze stond oog in oog met een blazende rat - en ze had echt nog nooit een rat zien blazen dus dit was best wel eng voor der, welke begon te happen richting haar poot. Nog eens sloeg ze hard tegen het bruinachtige, dikke beest. Deze rolde opzij en sprong opnieuw op, om opnieuw tegen de poes te blazen en weer naar haar poot te happen. Dit keer was het echter raak en hing het venijnige beestje met zijn scherpe tanden in haar pootje. Ze snoof geïrriteerd en sloeg het dier tegen de grond, om er snel een eind aan te maken. De beet verslapte langzaam en uiteindelijk viel hij op de grond. De poes keek naar haar pootje, maar zag tot haar geluk geen bloed. Ze pakte het beestje tussen haar tanden en streek met haar poot kort over het gras. Au, dat had nog flink pijn gedaan.

- Snakepaw!</sub>

_{Ghostpaw keek geïrriteerd naar de kleine wond, al had ze het geluk dat hij niet zo lang vast had dat hij helemaal doorgebeten had. Ze zag nog geen bloed, dus vond alles al prima. Ze wist namelijk dat ratten nare ziektes over konden brengen en dat kon ze er dus écht niet bij hebben. Nee, ze was echt heel erg blij dat hij niet doorgebeten had. Rotbeest. Nog enkele keren gleed de poot van de apprentice over het gras, totdat het iets minder pijn deed. Ze zuchtte en zette haar poot weer normaal op de grond. "Gaat het?" klonk er plotseling. Ietwat geschrokken keek Ghostpaw achter zich, waarna haar blik op een jongere apprentice viel, van de RiverClan. Ze was zo bezig met de pijn, dat ze niet eens opgemerkt had dat er iemand ook maar in de buurt was. Glimlachend knikte ze naar de apprentice. "Oh ja hoor, het heeft niet doorgebeten gelukkig," stelde ze vriendelijk vast. Kort keek ze naar de apprentice. "Jij bent.. Snakepaw, toch?" vroeg ze hem toen, hopend dat ze gelijk had. Ze kende de meeste katten wel, maar de nieuwere apprentices en kits had ze niet helemaal meegekregen, dus ze hoopte dat ze goed zat.}