Little wishes, little liars {Bleaktail}

Met een ontspannende uitstraling stapte de kater met zware poten richting Fourtrees. Hij had geen flauw idee wat hij daar moest. Maar dat was één van de weinige, rustige plekken waar hij kon nadenken. En soms ontmoette hij een kat om mee te praten. Hij zuchtte bij die gedachten. Hier had hij Rainsteps voor het eerst ontmoet. Hij had voor het eerst haar zoete geur kunnen ruiken en ook meteen de liefde in haar mooie waterblauwe ogen. Maar nu was haar geur kwijtgeraakt. Ookal leek het alsof het nogsteeds, na 10 manen, in de lucht hing. Het leek alsof hij haar warme vacht naast zich kon voelen en haar geur kon opdrinken. Maar dat was verleden tijd. Hij was toen nog jong en niet bewust van zulke risico's. Dit was de straf wat StarClan hem gegeven had. Hij deed zijn best het verdriet te uiten op de platte aarde. Zijn vacht tintelde. Hij was nu wel toe aan wat gezelschap. Aan iemand waar hij zijn problemen en geheimen kon toevertrouwen. Maar hij had niet echt vrienden gemaakt. Zelfs in zijn Clan niet. Hij had zich altijd schuil gehouden.

- First Bleaktail

Diep in gedachten verzonken liep de grijze kater op de Fourtrees af. Hij was op weg naar huis. Tja, thuis. Wat was eigenlijk nog thuis? De ene keer was wat voor hem lag thuis en zodra hij zich omdraaide was dat nog steeds zo. Hij zou het nog lang niet kunnen maken om Rogue te worden. Niet zo lang Icicleshard nog met de kittens zat. En dus zou hij nog lange tijd heen en weer moeten blijven lopen en oppassen met alles wat hij zei. De Bloedclan en Rogue's mochten niets horen van de Shadowclan maar ook niet andersom. Het was nog al verwarrend zo nu en dan. Bovendien probeerde een enkeling hem te verlijden toch wat door te vertellen. Ja, het was niet echt een prettig leven zo. Bleaktail keek op. In de verte bij de Fourtrees zat een rood oranje kater. Zo te ruiken van de Riverclan. Ondanks dat hij al helemaal geen vijandig gedrag meer vertoonde mocht hij wel oppassen. Andersom kon het natuurlijk nog altijd wel. Voorzichtig liep hij op de kater af. En bleef een eindje verderop zitten. De afstand tussen de twee was groot maar ze zouden elkaar met een beetje moeite prima kunnen verstaan. "Hallo."Miauwde hij vriendelijk. Bleaktail had geen idee wat voor andere groet beter gepast zou zijn. Of wat hij er achteraan zou kunnen zeggen. Wie wist was deze kater wel helemaal niet in de stemming voor een gesprek. Of bestonden vriendelijke Shadowclanners niet echt.