Four trees, four clans, different stories. (Rustscar)

De voer reusachtige eikenbomen versperden zijn verdere zicht. De grijs gekleurde kater staarde naar de mastejeuze bomen, groot en oud. Even oud als de clans waarschijnlijk. Misschien hadden zijn ouders hier ook ooit gestaan, en het uitzicht bewonderd. Daarbij ging haast elke krijger of leerling wel een keer naar de Grote Vergadering. De enige plek waar een krijger zeker kon zijn van het feit dat er geen gevechten zouden ontstaan. Nu was dat een regel, maar regels werden gebroken. Dat wist de kater maar al te goed. Er waren veel halfclanners de laatste tijd en sommig katten hadden totaal geen respect voor de Starclan. De overleden katten die tussen de prachtige sterren jaagden. Zilverpels was altijd stralender en indrukwekkender tijdens volle maan. Een zachte zucht verliet de kater waarna hij langzaam dichterbij de bomen kwam en in de schaduw ervan plaats nam. Geuren van de vier clans zorgden er voor dat hij alert maar ontspannen rond keek. Oude krijgers die hier rondgelopen hadden. Avonturen hadden meegemaakt, kittens hadden gekregen en waren dood gegaan. Starclan haalde elke kat op zijn of haar tijd. Soms leek het te vroeg, soms precies op tijd. Er waren altijd goede en slechte katten geweest. Die nu nog onderdeel vormde van de verhalen die de Elders aan de kittens vertelde. Verhalen sie niet vergeten werden. Zou hij ooit onderdeel zijn van zo'n verhaal. Zou hij als een groots krijger gezien kunnen worden. Of zou hij enkel zijn taak volbrengen en dan in de vergetelheid raken? Zijn staart sloeg de kater langzaam over zijn voorpoten heen terwijl zijn blauwe ogen langzaam tot spleetjes werden dichtgeknepen.