A lonely speaker in a conversation

Met grote passen stapte Panthergrowl het kamp binnen. Een kleine vogel bungelde uit zijn bek. Hij liet deze op de prooistapel vallen, die overigens bijna alleen maar uit vis bestond, en liet zichzelf daarna dramatisch op zijn zij vallen. Hij was moe, en het liefste wilde hij hier gewoon midden in het kamp zijn ogen dicht doen en in slaap vallen. Beter idee; hij ging het gewoon doen. Er scheen namelijk een lekker zonnetje die perfect was om in te luieren - niet te warm en niet te koud. Ideaal om lekker in te zonnen. Maar net nadat hij zijn ogen gesloten had en zichzelf een beetje opkrulde om een middagdutje te houden, hoorde hij pootstappen wel heel dichtbij komen. Meteen keek hij op en om zich heen, zoekend naar de oorzaak. Konden ze niet wat zachter doen?

- Eerste post Ghostpaw!

_{Zuchtend kwam ze het kamp binnen, met enkel één klein muisje. Ze had het echt geprobeerd, maar ze kreeg gewoon geen enkel dier meer te pakken. En dat terwijl ze altijd juist een goede vrij jager was geweest. Het leek wel alsof ze het vergeten was. Normaal was het ook iets wat ze gewoon elke dag standaard deed en als je het dan bijna drie manen niet gedaan had verleerde je het wel. Maar misschien kon ze met hulp wel weer alles oefenen, want echt compleet verleerd kon ze het niet hebben. Vroeger jaagde ze soms zelfs 's nachts, dus ze kon het niet verleerd zijn. Zuchtend legde ze de kleine muis op de prooi stapel en keek ze rond. Het was vrij rustig. Ghost had zin in een simpel gesprekje, dus hoopte ze dat de kat waar ze op af liep daar ook zin in had. Pas toen ze vlakbij was, leek het erop dat de kater sliep. Hij keek op zodra ze er aan kwam lopen. "Oh sorry!" verontschuldigde ze zich gelijk. "Ik dacht dat u wakker was, sorry," legde ze met een waterige glimlach uit. Oeps.}

Zijn blik viel op een grijze en al wat oudere apprentice. Ghostpaw was het, een poes die een tijd terug in het water gevallen was of zoiets. Zijn gele ogen stonden geërgerd maar ook nieuwsgierig. Wat kwam ze doen? "Oh sorry!" hierbij ging de geërgerde blik weg uit de ogen van Panthergrowl. Deze apprentice had tenminste manieren. "Ik dacht dat u wakker was, sorry," de grijze kater beantwoordde de glimlach met een knikje. "Nu ben ik wakker, dus wat kwam je doen?" miauwde hij en keek haar met een veelzeggende blik aan. Schiet maar raak.

_{In het begin had de kater nog wel geërgerd naar haar gekeken, wat Ghostpaw dus echt niet fijn vond, al veranderde dat zodra ze haar excuses aan hem had aangeboden. Oké, het was wel logisch dat hij een beetje geërgerd was, Ghostpaw was ook bijna de duivel zelf als je haar wakker maakte als ze echt net lekker sliep. "Nu ben ik wakker, dus wat kwam je doen?" sprak de kater, terwijl hij haar aankeek. "O, ehm.. Ik was eigenlijk gewoon opzoek naar gezelschap!" legde de langharige poes uit, hem met een afwachtende blik aankijkend. Ja, misschien had hij wel helemaal geen zin in gezelschap, dat kon gewoon!}

Hij grinnikte om de vrolijke manier van doen die de apprentice had. "O, ehm.. Ik was eigenlijk gewoon opzoek naar gezelschap!" klonk het en Panther rees zijn wenkbrauwen op. Hij stond nou niet bekend als een gezellige kletskous, dus hij snapte niet waarom Ghostpaw naar hem toegegaan was om dit op te zoeken. "Gezelschap? Gewoon praten en zo?" miauwde hij dus ook niet-begrijpend en grinnikte zachtjes.

_{"Gezelschap? Gewoon praten en zo?" vroeg de kater niet begrijpend. Hij grinnikte zachtjes. Ghostpaw knikte enthousiast en keek hem met haar blauwe ogen vrolijk aan. Wist hij niet wat gezelschap was? Of was hij geen gezelschap? "Ja precies! Of nou ja, gewoon iets zoals praten weet je wel? Gewoon.. gezelschap?" sprak de poes vrolijk, niet goed wetend hoe ze het nou eigenlijk moest uitleggen. Hij snapte het vast wel, toch?}

"Ja precies!" klonk het vrolijk en een grijns verscheen op het gezicht van Panther. Nou, die had wel héél veel zin in gezelschap dan. "Of nou ja, gewoon iets zoals praten weet je wel? Gewoon.. gezelschap?" Rustig knikte Panther en legde zijn kop terug op de grond. Niet om asociaal te zijn, maar omdat hij nog steeds moe was. "Nou, wat heb je vandaag gedaan?" sprak hij toen met een hint van nieuwsgierigheid in zijn stem, waarbij hij met zijn gele kijkers naar de blauwe lucht staarde.

Onderwerp: Re: A lonely speaker in a conversation