Don't be sad

Onderwerp: Don't be sad za 12 sep 2015 - 11:41

Met kleine pasjes was ze de nursery uit gerend. Nieuws was haar oren binnen gekomen. Greykit was in de medicine cat's gelegd. Waarom wist ze niet, maar ze vond dat ze steun moest geven aan haar vriend. Hij was nu alleen in de nursery en ze moest hem gezelschap geven, want anders was het wel zielig. Toen ze bij de den van de grote medicine cat kwam keek ze om zich heen. Eerst kon ze de kater niet vinden, maar al snel had ze hem zien liggen. Voorzichtig liep ze langs andere nesten tot ze bij Grey aankwam. "Heeewy", zei ze een beetje op een vrolijke toon. Grey moest niet verdrietig zijn. Al zou het wel moeilijk zijn om niet verdrietig te zijn. Hij lag hier alleen en hij was ziek, dus niet blij zijn zou wel moeilijk moeten zijn.

Onderwerp: Re: Don't be sad za 12 sep 2015 - 13:31

Grey was nu al een tijdje hier, een tijdje zonder zijn moeder. Even was hij best wel alleen, hij had alleen de grote pluizige kater die hij eens om de zoveel tijd tegen kwam. Hij was gaan liggen, hij begon enorm te hoesten. Even voelde het als of hij niet meer kon ademen, hij raakte geschokt zijn keel met zijn pootje aan. De pijn ging door zijn lichaam heen, hij hijgde. Het stopten even, hij wist dat het voor even was. Ook voelde hij zich niet goed, hij had zijn staart om zich heen geslagen. Hij lag er ongeveer al een paar dagen, niet echt lang. Hij had iedereen over stuur gebracht, iedereen en vast ook zijn sibelings en ouders. Hij spitste zijn oren toen hij pootstappen hoorden, hij staarde op. Hij stond verzwakt op, zijn zicht was nu nog erger dan dat het eerst was. "Heeeewy" zei een kitten op een vrolijke toontje, hij kneep een beetje met zijn ogen. Het was een grijze vlek, ook haar stem herkende hij. Het moest Crescent zijn, wat moest zij hier. Hij begon weer zijn longen uit te hoesten, zijn ogen stonden wijd open van de angst. Geen lucht, geen leven. Alleen was deze korter dan de vorige, hij probeerde een glimlach op te zetten. "Hoi." Miauwde hij kortbondig, hij ging weer liggen en sloeg zijn staart verdedigend om hem heen. Blij zijn ging nu wel moeilijk, waar was zijn moeder. Waar was mama als hij die nodig had, alleen zij was er niet. Ze was meer bezig met zijn andere sibs als of hij er niet meer bij hoorden, hij staarde naar de grond.

Onderwerp: Re: Don't be sad zo 13 sep 2015 - 10:59

De kater kneep een beetje met zijn ogen en Crescent probeerde blij te glimlachen naar hem. Maar hij kon niks zeggen, want een hoestbui overspoelde hem. De kleine poes stapte een beetje geschrokken naar achteren terwijl ze hem een beetje geschrokken aankeek. Na de hoestbui probeerde hij te glimlachen en toen keek Crescent hem met wat medelijden aan. "Heey", zei ze nu een stuk minder vrolijk en op een rustige manier. "Ik hoorrde dat je ziek was." Voorzichtig besloot ze naast het nest te gaan zitten. "Hoe gaat het met je?" Ze had nooit gedacht dat het zo erg was. Wat had hij?

Onderwerp: Re: Don't be sad zo 13 sep 2015 - 11:21

Greykit staarde naar de blauwe ogen van de kattin, dat waren vlekjes haar ogen. Kleine blauwe vlekjes, hij kneep mijn zijn klauwtjes in de grond. Hij stond met moeite recht overeind, hij zag hoe de kattin naar achteren stapten. De grijze vlek deinsde naar achteren, "Heey", zei ze als of hij haar niet gehoord had. Zijn oren wiebelde en hij hoopte dat hij nu wel haar richting in staarde, elke vlek leek nu wel op elkaar. "Ik hoorrde dat je ziek was." Zei Crescentkit Voorzichtig en ging naast hem zitten, hij stond nog recht overeind tot hij haar vacht in de zijne voelden. Hij nieste even waarna hij zijn kop even schudden, hij keek nog steeds recht voor zich uit. Hij wist niet precies waar ze zat, zijn oren wiebelde toen hij haar geluid hoorden en probeerde haar richting in te kijken. "Hoe gaat het met je?" Vroeg zijn vriendin, hij probeerde haar in zijn zicht te krijgen. Hij was niet echt zo een kei in het zien van katten of stenen, "ik overleef het wel," Miauwde hij serieus nog steeds klonk het op een kort antwoord. Hij woonde hier met een grote wollige kater, gelukkig was die kater wel aardig. Stenen en Crescentkit vergelijken was best wel moeilijk, ze waren beide grijze vlekken. "Maar hoe is het met jouw?" Vroeg hij, hij wilde het liever niet over zijn staat hebben. Hij schaamde zich best wel erg dat hij hier nu zat, hij wiebelde met zijn oren. Deze gingen elke kant op, hij hoorde de laatste tijd best wel veel. Hij ging langzaam zitten en sloeg zijn staart om beschermend om zich heen, hij hoopte liever niet dat het erger werd.

Onderwerp: Re: Don't be sad zo 13 sep 2015 - 12:05

"ik overleef het wel" Crescent keek een beetje bezorgd toen hij dat zei, maar ze geloofde hem wel. Acefray kon hem wel behandelen, dus daar hoefde ze zich geen zorgen over te maken. Grey vroeg hoe het met haar ging en Crescent was even in de war. Hij was degene die ziek was toch? Maar ergens snapte ze het wel. Dan voel je je beter als je er niet aan denkt. De kitten kreeg een klein glimlachje op haar gezicht. "Het gaat goed!", zei ze op haar normale vrolijke toon. "Ik heb je zus Bitterrrkit ontmoet trrrouwens" Ja, ze moest een onderwerp aanslaan, dus hopelijk zou hij dit prima vinden. De rollende 'r' ging ook steeds beter en daar was ze ook heel trots op.

Onderwerp: Re: Don't be sad zo 13 sep 2015 - 12:12

Grey keek ongeveer de richting op van zijn vriendin, vaak was het hier enorm donker en kon je alleen maar het spoor volgen door je reuk vermogen. Hij vroeg zich wel af waar Acefray zou zijn, het was namelijk al een tijdje geleden dat hij hem gezien had en had gesproken. Eerst kon ze niet echt praten, dat wist hij nog. Het was wel te verstaan maar vaak moeilijk, alleen leken er voort gangen in te komen. "Het gaat goed!"zei ze op haar normale vrolijke toon. Ze klonk goed, hij knikte. Ze klonk ook weer gelijk zo vrolijk als vroeger, een kleine glimlach toonde op zijn gezicht. "Ik heb je zus Bitterrrkit ontmoet trrrouwens" Miauwde ze met een duidelijke rollende 'R' erin. Hij knikte er weer op, gelijk ging zijn aandacht naar zijn achter poot. Deze was een keer verdraait door zijn oudere zus, even leek het heel wat te zijn maar dat was niet zo. Zijn zus wilde niet dat hun mama erachter zou komen, ook nooit is Snowy erachter gekomen. Daar was hij eigenlijk best wel blij mee, "hoe ging dat?" Vroeg hij aan zijn vriendin. Hij wist dat Bitter best wel hoe zou je dat kunnen zeggen. Bitter kon zijn, hij probeerde haar aan te kijken.

Onderwerp: Re: Don't be sad zo 13 sep 2015 - 14:10

Grey vroeg hoe dat gegaan was en Crescent richtte haar ogen op de hemel. Hmm, ze wist het nog niet zeker. Daarom ook haalde ze haar schouders op. "Mwah, goed", zei droogjes. Ook zijn zusje Reedkit had ze ontmoet. Misschien moest ze de rest van zijn zusjes en broertjes ook maar eens ontmoeten? Nou, dat zou later komen. Nu stond ze bij de zieke Grey. "Ken jij mijn zusjes en broertje?", vroeg ze nieuwsgierg. Zij wist volgens haar wel wie er in zijn nestje zat, maar of Grey dat zou weten van haar nestje. Crescent was naar veel nestjes geweest. Naar die van Snowynight, naar die van Strugglebug als voorbeeld. Maar het nestje van haar mama zat toch wel het volst. Er waren 8 kittens en maar 1 mama en geen papa. Dat was wel moeilijk. Misschien was mama wel moe daarom?

{ kort sorry ;-;

Onderwerp: Re: Don't be sad zo 13 sep 2015 - 14:25

Greykit staarde naar zijn vriendin, ze leek wat rustiger te zijn geworden. Hij focuste een serieuze blik op haar, misschien was de zweer niet meer zoals vroeger of Crescent is veranderd of hij zelf alleen had hij er maar amper iets van gemerkt. Hij had gewoon zijn staart bij hem gelaten, straks zou er iets ergs mee gebeuren. Hij had weleens het probleem dat iemand op zijn staart stond. "Mwah, goed" zei ze droogjes, zijn ogen versmalde. Waarom zou zij het zo kort houden, wat waren haar achter middelen. Hij vroeg zich wel iets af, ook waarom kende zij bijna al zijn sibs. Ze was aardig maar je kon ook niemand 100% vertrouwen, alleen hij kende haar best wel lang. "Ken jij mijn zusjes en broertje?" Vroeg Crescent an hem, hij schudden zijn kopje. Hij had weleens Furzekit gesproken alleen leek die niet op Fawnstap en had ook geen vergelijking in de familie, hij moest daar goed over na denken. Oké hijzelf had ook niet echt iets, hij was grijs met grijze ogen en leek totaal niet op zijn ouders. Alleen.. Hij wist het gewoon niet zeker meer, hij schudden zijn kop. Furzekit moest wat hebben wat gelijk stond met de moeder van haar, "Alleen Furze," Antwoorde hij kort. Hij wilde niet zijn gedachten aan haar vertellen en misschien zou hij dan geen vrienden meer zijn met de kattin die naast hem zat.

OCC: Niet erg Dani het mystieke boompje

Onderwerp: Re: Don't be sad ma 14 sep 2015 - 18:01

Furze! Hoe had hij Furze ontmoet? Nou grappig. De enige kater in het nestje was een apart gevalletje, dus het zou niet raar zijn als hij gewoon wat mannelijke aandacht nodig had. Die hij blijkbaar bij Grey had gevonden. Crescent wou niet dichterbij komen bij Grey. Niet omdat hij eng was, nee dat zeker niet. Hij lag hier niet voor niks en zij wou gewoon het liefst niet ziek zijn eigenlijk. Wat niet raar was toch? Hopelijk zou hij het niet persoonlijk opvangen. "Ooh leuwk", begon ze nog op dat voorzichtige toontje. "Hij is eniwge jongens kat bij ons.", zei ze er nog lachend achteraan. Wel zielig eigenlijk voor hem, maar Furze zou dat wel aankunnen toch?

{ Een hele post over mijn eigen karakter. x3

Onderwerp: Re: Don't be sad wo 16 sep 2015 - 8:24

Greykit keek zijn vriendin aan, ze leek wat naar achteren zijn gestapt. Dat kon hij zien, de vlek was wat meer naar achteren gegaan. Even zuchten hij waarna weer een hele hoestpartij begon, hij bleef even alleen maar hoesten. Het stopte vlug weer, zijn ogen probeerde naar zijn vriendin te kijken. Haar blauwe ogen moest hij zoeken, haar lieve aardige blik. "Ooh leuwk", begon Crescentkit nog op dat voorzichtige toontje. "Hij is eniwge jongens kat bij ons.", zei ze er nog lachend achteraan. Hij wiebelde met zijn oor en bleef even stil, waarom bleef ze zo ver weg. Was hij eng, "hij is wel.... aardig." Zei hij tegen haar. Hij stond op, verward als hij was en duizelig bleef hij toch recht op. "We kunnen buiten gaan spelen als je wilt?" Miauwde hij, hij wilde wel nog steeds vrienden met haar blijven alleen leek het zo moeilijk. Hij stapten naar de uitgang en wachten niet eens op haar antwoord, hij draaide zich om en probeerde haar aan te staren. Zijn staart lag op de grond, daar bleef deze even liggen.

OCC: Hahahaha Ja xD

Onderwerp: Re: Don't be sad za 26 sep 2015 - 10:21

"hij is wel.... aardig." Crescent bewoog even met haar oortjes. Furze was de enige kater. Ja ieewl, maar wel haar broertje dus stomme dingen mocht hij niet over hem zeggen. "We kunnen buiten gaan spelen als je wilt?", zei hij en Crescent keek hem vragend aan. Grey stapte gelijk naar de uitgang en Crescent probeerde haar staart tegen zijn borst te leggen om hem te stoppen, maar hij liep gewoon door. "Nee!", riep ze hem achterna. "Jij moet rusten" En Crescent wist dat ze gelijk had. Grey was heel erg ziek en dan moest hij in zijn nestje blijven liggen tot hij beter was.

Onderwerp: Re: Don't be sad za 26 sep 2015 - 11:32

Greykit stond bij de uitgang en bleef wachten op Crescent, zij duwde haar staart tegen zijn borst aan. Hij probeerde haar aan te kijken, hij wist weinig over Furze alleen dat het een kitten was die bij hem binnen kwam voor de rest wist hij weinig over Furze te vertellen. "Nee!" riep zijn vriendin hem achterna. "Jij moet rusten" vervolgede ze haar woorden, hij probeerde haar aan te kijken. Misschien had ze gelijk, ze had misschien heel erg gelijk maar dit was niet hoe ze vroeger samen speelden. Het was niet meer als vroeger en dat maakten hem kwaad, ook wist hij dat de groenhoest die hij dus had erg dodelijk was voor kittens dus het zou beter zijn als Crescent gewoon weg zou gaan. Hij was het van plan om het rustig uit te leggen maar zijn kille harde blik zei wat anders, "het is beter als je nu kunt gaan." Miauwde hij. Het klonk nog wel naar gepiep, ze waren beiden veranderd of ieder geval zij of hij ook? Iets in dit moment verwarde hem, hij begreep niet echt hoe het verder moest gaan. Hoe zou zij denken over dit, zou ze kwaad zijn. Hij probeerde weer zijn nest terug te zoeken, het was nog al moeilijk als je blind was en niemand wist het. Hij probeerde om zich te focussen op een grijze vlek alleen sommige stenen waren ook grijs, hij wiebelde met zijn oor.

Onderwerp: Re: Don't be sad