When kittens are more than 'just' kittens [Butterstar]

Silvercloud trippelde richting de leadersden om Butterstar eens op te zoeken, nu ze haar kittens had. Gisteren was ze langs de nursery gegaan. Ze had zich de afgelopen dagen niet bepaald lekker gevoeld, wat haar een excuus gaf om haar trainingen met Outpaw even aan de kant te duwen. De kater was al zo goed als een warrior, waardoor hij zelfs niet veel training meer nodig had. Eenmaal bij Butter's den hield ze halt. "Ben je wakker, Butterstar?" vroeg ze voorzichtig om te horen of ze er eigenlijk wel was. Even draaide de poes zich zijdelings om naar de nursery. Ergens begreep ze niet dat ze met haar nest kittens hier lag tijdens leaf-fall, terwijl de nursery meer dan warmte bood.

Haar blauwe ogen waren gericht op haar kleine kittens een warme blik in haar ogen. Toen ze echter haar naam hoorde keek ze omhoog. De stem had ze duidelijk herkend als die van een van haar vrienden en betere warriors. "Ja Silvercloud?" Vroeg ze met een warme lichaam en rekte haar lichaam deels uit zonder haar kittens te wekken. "Waar kan ik je mee helpen?"

"Ja Silvercloud?" De warrior betrad de den bij het horen van Butterstar's stem. "Waar kan ik je mee helpen?" Een kleine glimlach verscheen op haar snoetje bij de woorden van de leader. "Op dit moment met niets." beantwoorde ze haar vraag. "Ik wilde alleen eens een keertje langskomen en je kittens een bezoekje brengen." Even ging haar blik naar de hoopjes vacht en vervolgens naar Butterstar zelf. Ze wist maar al te goed dat de poes een leven verloren was bij de geboorte van haar kittens. "Gaat het goed met hen? Gaat het goed met jouw?" Bij dat laatste fronste ze even. Ze wist dat velen zich altijd bekommerde om de kittens, maar Butterstar was toch net iets belangrijker. Zonder haar waren de kittens niets.

Een warme glimlach lag op haar lippen de stem van Silvercloud horend en ze gaapte even zichzelf uitrekkend opkijkend naar de zilverkleurige kattin. "Natuurlijk, je bent meer dan welkom om mij en de kittens te bezoeken Silver." Grinnikte ze zacht een van haar kittens een zachte lik gevend terwijl ze knikte op haar vraag. "Het gaat heel goed ja, ze groeien als kool." Grinnikte ze zacht haar blauwe ogen trots terwijl ze naar haar kittens keek voor ze zichzelf een lik gaf. "Het gaat ja. Ben nogsteeds aan het bijkomen van mijn leven verliezen lijkt het wel." Ze grinnikte luchtig alsof het niet de meest enge ervaring was geweest die ze ooit had mee mogen maken. "Het is vreemd om te bedenken dat dit dus nog acht keer gaat gebeuren.." Mompelde ze langzaam haar kittens aankijkend. "maar het was het waard.."