Ending this path with the stars in my paws. {Doodtopic}

Met een schok werd de grote Warrior wakker. Een nachtmerrie had hem vannacht geteisterd. Iciclespirit was in zijn droom gekomen en riep om hulp, terwijl zij steeds dieper en dieper in het water wegzakte, totdat hij wakker schrok. Thymewillow sloot zijn ogen, en haalde haperend adem. Niet aan denken, niet aan denken. Hij had de laatste tijd last van deze dromen, alsof ze iets zeiden. Maar hij had zichzelf belooft aan zijn kinderen te denken, en tot nu toe was het ook gelukt. Ze hadden hem nodig, en hij stond altijd voor ze klaar, ondanks dat hij soms doodop was. Hij stond op en liep de den uit. Zonder de aandacht te schenken aan zijn vieze vacht brachten zijn poten hem buiten het kamp. De grijze kater besloot maar zijn intuïtie de boel te leiden. Het was een mooie ochtend, en vermoeid keek de oude kater om zich heen. Hij sloot zijn ogen, en alweer zag hij het beeld van Iciclespirit in zich. Hij zag voor zich hoe hij haar redde, en hoe toen de liefde opbloeide. Beverig opende hij weer zijn geel-groene kijkers, en liep weer gedachteloos verder.
Uiteindelijk was hij bij de rivier aangekomen. De grens van Thunderclan en Riverclan. Op deze plek had hij zijn liefde gevonden. Een traan biggelde over zijn wang. Hij wou de zilver-grijze poes weer zien. Haar geur weer ruiken. Haar naast zijn vacht voelen. In haar mooie diepblauwe ogen kijken, totdat hij bijna in haar ogen verdronk. En als hij dat weer wou, dan moest hij dit leven achter zich leven. Zijn gebroken leventje, waar hij toch uiteindelijk zijn liefde vond, maar die toch weer snel afgelopen was doordat zij opeens spoorloos verdwenen was. Hij sloot zijn ogen. Thymewillow had een beslissing gemaakt, die hij niet weer kon omkeren. Een beslissing die iedereen in het diepste zou raken, maar dit was zijn keuze. Hij haalde nog één keer diep adem en toen sprong hij het water in.
Een koude golf spoelde over hem heen, en intuïtief begon hij te spartelen, maar al snel dwong hij zichzelf te stoppen. Hij opende zijn ogen, en zag water om zich heen, en sloot ze algauw weer. Ademen kon hij niet, en langzaamaan voelde hij zijn bewustzijn wegebben. Dit zou het einde zijn.
Opeens zag hij zijn hele leven voor zich. Hoe hij geboren werd. Hoe zijn moeder, die vuile Rogue, dacht dat hij niet levend op aarde was gekomen. Hoe hij vriendelijk ontvangen werd in Thunderclan, en Blizzardstorm hem samen met Frogkit, Duckkit en Hollykit opvoedde alsof hij haar eigen zoon was. Hoe Frogkit, Duckkit en Hollykit stierven van greencough. Hoe hij alleen apprentice werd, en hoe Blizzardstorm vermoord werd. En hoe hij uiteindelijk zijn eigen echte broer vermoord had. Hoe hij uiteindelijk warrior geworden was, Hoe hij Iciclepsirit redde van de dood, en hoe zijn bevriend werden, wat uiteindelijk leidde tot een nestje kittens. Flashkit, Mallowkit en Fluffykit. Hoe Fluffykit in een twolegdraad met stekels terrecht kwam en haar naam veranderde in Scarkit. Hoe Mallowkit heel ziek werd, en nog steeds op het randje van de dood was. Hoe Flashkit en Scarkit Flashpaw en Scarpaw werden. Hoe Iciclespirit verdween, en hoe hij toen in een depressie terrecht kwam. Hoe hij Cedarflake ontmoette, en hoe hij bevriend met haar werd. En hoe hij in de laatste momenten van zijn leven geteisterd werd door nachtmerries.
Het werd zwart voor zijn ogen, en hij zag opeens een kat voor zich. Blizzardstorm! Hij probeerde verrukte te miauwen, maar het water en bloed in zijn mond versperde dat. Hij probeerde zich te bewegen, maar dat lukte niet. Hij kon alleen maar toezien hoe zij hem wenkte. Het werd hem volledig zwart, en hij ademde niet meer. Hij was er niet meer, zijn leven was geeindigd.