Arrogant was Artemis over de grenzen van hun gebied gegaan, en een ander territorium ingestapt. Ze was natuurlijk te mooi om niet ergens anders een poot neer te zetten; ze had alle recht om hier te komen -vond ze. Een klein briesje ging door haar vacht. Ze stond stil, en deed even haar ogen dicht. Wat was het heerlijk, dat gevoel van de wind om je vacht. Ze opende haar mooie blauwe kijkers weer, en opeens stond er een witte poes, iets ouder dan zij, voor haar neus. "Wat doe jij op mijn territorium?!" miauwde de witte poes. Automatisch schoten Artemis'haren overeind, maar ze dwong ze weer te liggen. Ze schudde haar mooie kop heen en weer, en keek de ander doordringend in de ogen aan. 'Dwus dit is jouw territoriwum? Zwo zo.. Niet slewcht." miauwde ze niet compleet vlekkeloos. Ze was inmiddels al wel gegroeid tot een mooie poes, die later nóg mooier zou worden. Eigenlijk zat alleen haar spraak nog niet goed, maar dat was ook wel logisch, met haar leeftijd van 2 moons.