He chased me and he wouldn't stop

Een luie uitdrukking was duidelijk zichtbaar in het oog van Sour. Hij zwierf maar wat rond, steeds sliep hij ergens anders 's nachts. Soms zelfs hele nachten niet, als hij werd weggejaagd van een rogue z'n territorium en geen slaapplek vinden kon. Echter was hij al de hele dag in hetzelfde gebied; het was een bewoond gebied, dat was duidelijk aan de verse geur, maar de kat van wie het territorium was had hem nog niet geroken of tenminste niet aangesproken. Het was nu al laat en de eerste sterren verschenen in de paarsrode lucht. Sour verwachtte niet dat de eigenaar of eigenares van het territorium nog naar hem toe zou komen, maar hij had het fout. Of het was net zoals hem een zwerver die niet echt een vaste plek had en ook in het territorium van de ander beland was.

- Eerste post Shaela

_{De poten van de kleine poes hadden haar naar het Rogue territory geleidt, een plek waar ze erg lang niet meer geweest was. Echt heel lang. Ze was afgelopen maanden niet verder gegaan dan de stad, gedeeltelijk uit angst voor haarzelf, maar ook omdat ze elke keer dat ze ook maar in de buurt kwam van het gebied, bloed begon te ruiken. Ze wist heus wel dat het psychisch was, dat het was omdat ze zichzelf nooit had vergeven voor de moord op de Rogue, maar toch kon ze zich er niet doorheen bijten. Toch vond ze dat het daar vandaag eindelik eens tijd voor was. Ze kon niet eeuwig haar angst wegstoppen in een duister hoekje, ze kon niet altijd wegrennen. Nou ja, dat kon ze eigenlijk wel, maar ze wilde het niet meer. Nee, ze had daar gewoonweg geen zin meer in. Dus ze was al vroeg vertrokken. Toen ze net aangekomen was, had ze inderdaad overal bloed geroken, hoewel er nergens bloed was. Ze was door gaan lopen, tot de geur vervaagde. En het was nu weg. Tenminste, bijna. Ze rook nog altijd bloed, al was dit oud bloed. Vast een prooidier. Ze zuchtte en liep door. Ze had geen doel, ze wist niet waar ze naartoe zou lopen maar ze liep door tot de geur compleet weg was.
Enkele sterren hadden de hemel al verlicht, maar daar in tegen verdween de blauwe lucht en wisselde deze zich in voor een paarsachtige kleur. Shaela had haar nagels in de grond gedrukt, terwijl ze probeerde zichzelf weer wat rustiger te krijgen. De geur van bloed werd elk moment weer sterker. Ze dacht er weer te veel over na. Ze schudde kort haar kop en liep door. Elke keer zag ze weer voor zich hoe de kater zijn nek brak, elke keer hoorde ze weer dat gruwelijke, krakende geluid. Ze zuchtte en keek nerveus om zich heen. Toen ze een onbekende kat rook, wist ze dat het een prima afleiding kon zijn. Ze ging stil staan en snoof alle lucht op. Haar grijsachtige ogen zochten naar een kat en het duurde dan ook niet erg lang voor de kleine poes deze gevonden had. Ze liep rustig naar de kater toe. "Hey afleiding," sprak ze vrij rustig. Ze fronste kort toen ze terug dacht wat ze zei. Afleiding? Serieus? Dat was echt niet nodig om te zeggen van haar. "Ik bedoel eh.. ik bedoelde niet afleiding maar wat anders," verbeterde ze zichzelf, nadenkend over een woord wat op afleiding leek. Scheiding, gasleiding, opleiding, voorbereiding.. Nee, dat was ook raar om te zeggen. Ze ging zitten. Oké, hij was wel bedoeld als haar afleiding, maar dat hoefde ze niet zo duidelijk te maken. Ja. Dit was niet echt het slimste wat ze gezegd had. "Ik ben Shaela," veranderde ze het (nog eigenlijk niet eens begonnen) gesprek met een kleine, onschuldige glimlach. Ja. Dit was weer echt typisch Shaela. Ze praatte echt altijd te impulsief.

{ Shaela spreek je uit als Sha-iela}