Bad news

Met zware poten stapte hij terug naar het onderkomen van zijn eigenaar. Hij was er al een paar dagen niet geweest, en vroeg zich af of Rina en zijn eigenaar het wel zouden redden. Hij ging uit van wel, Rina was misschien niet de sterkste kat die hier rond liep, ze had wel hersenen. Hopelijk wist ze zichzelf uit de problemen te houden.
Toen hij echter bij het onderkomen aan kwam was er niemand. Waarschijnlijk was zijn eigenaar even weg, opzoek naar eten ofzo. Waar Rina was, mocht Joost weten. Misschien was ze wel weg, was ze een vriendelijk mens tegen gekomen die voor haar wilde zorgen en was met hem meegegaan.
Jinx schudde die gedachte van zich af en ging op zijn vertrouwde matje liggen, wachtend tot er iemand kwam opdagen.

-Voor nu even Rina alleen!

De poes rende achter een vlinder aan, niet omdat ze kinderachtig was. Eerder omdat ze zich verveelde. Jinx was er dagen niet komen opdagen en verder had ze niks te doen. Plots spotte ze zijn zwarte vacht en geur. Een grijns kwam op haar gelaat en zakte in jaaghouding. Tot ze zich staartlengtes achter de kater bevond. Met een krachtig sprong ging ze naar zijn richting in de poging op zijne ug te belanden. 'Jinxie!' miauwde ze luid en optimistisch. Ze stond op en like haar voorpoot. 'Waar was je al die tijd?' vroeg ze nogsteeds blij met een bezorgde toon in haar stem. Ze dacht eerder dat die 'Claw' hem al verscheurd had. Tenminste, dat dacht ze. Aangezien Hurricane haar over hem in de Elite gehoord had.

Het zonnetje scheen op hem en verwarmde zijn zwarte vacht. Rustig legde de kater zijn kop op zijn poten, terwijl hij zijn ogen sloot. De laatste dagen waren druk geweest, dus hij kon wel even uitrusten, toch?
Net toen hij wat weg begon te doezelen in het heerlijke zonnetje, werd hij plots verrast. Een rode schim besprong hem en Jinx sprong meteen op, zijn nagels uit geklapt en klaar voor een gevecht. 'Jinxie!' Hij zuchtte toen hij Rina's stem herkende en liet zijn dreigende houding varen. Hij glimlachte naar haar. "Jezus man, ik schrok me kapot."Miauwde hij grinnikend, waarna hij zijn vacht weer op orde bracht. 'Waar was je al die tijd?'De bezorgde toon in haar stem liet hem geamuseerd snorren. "Hier en daar, ik moet alles nog een beetje verkennen in die clan." De kater stopte met zichzelf te wassen en keek de poes vol interesse aan. "En met jou Rina? Houd je het een beetje uit?" Een plagende blik kwam in zijn ogen. "Mis je je mensen al?"

De poes ging naast hem zitten. "Jezus man, ik schrok me kapot." Rina grinnikte met gesloten ogen, maar deed ze snel weer open. "Hier en daar, ik moet alles nog een beetje verkennen in die clan. En met jou Rina? Houd je het een beetje uit?" De poes knikte bij de vraag. Ze begreep zelf ook wel dat hij lang weg was, en ze nam het sowieso niet kwalijk. Want de kater moest zijn loyaliteit bewijzen, en Rina dacht dat ze het erger maakte ondanks dat hij nogsteeds met een kittypet als haar vrienden was. "Mis je je mensen al?" vroeg de kater met nogsteeds de plagende blik als altijd. Rina keek hem in zijn ogen aan. "Nop, ik vind het hier veel lekkerder, en er is trouwens nog meer prooi in het park, iets genaamd worstjes, maar verder weet ik het niet.' Ze hield haar schouders op. "En er is iets dat ik je miet vertellen...' zei ze nogal nerveus, wat verlegen keek ze naar haar voorpoten. Was het wel verstandig? Ze wist het niet eens zeker. Maar Jinx was de enkge kater die ze vertrouwde. Het moest wel.

De poes haar groene ogen staarde hem aan. Ze zag er goed uit, haar vacht was glad en mooi. Ze had duidelijk een beter leven hier en dat deed hem goed. "Nop, ik vind het hier veel lekkerder, en er is trouwens nog meer prooi in het park, iets genaamd worstjes, maar verder weet ik het niet.' Hij lachte uitgelaten toen ze haar schouders ophaalde. "Worstjes zijn heerlijk, mensen zijn nergens goed voor, behalve het eten dat ze maken. Dat is geweldig."Miauwde hij geamuseerd. Echter verdween de blijdschap uit zijn ogen toen hij de nerveuze blik van Rina zag. Hij vernauwde zijn ogen wat. "En er is iets dat ik je miet vertellen...' Begon ze, terwijl ze naar haar poten keek. Er kwam een ietwat bezorgde, maar bovenal verwarde blik in zijn ogen. "Wat is er Rina?" Hij probeerde haar blik te vangen. "Valt iemand je lastig ofzo?"

"Worstjes zijn heerlijk, mensen zijn nergens goed voor, behalve het eten dat ze maken. Dat is geweldig." miauwde de kater geamusseerd voordat zijn blije blik vervaagde toen hij de hare zag. "Wat is er Rina? Valt iemand je lastig ofzo?" Vroeg de Elitekat met een verwarrende blik tegenover haar. Rina liet haar kop half zakken en keek naar de zijkant waar het bos zich bevond. "Ik... Ik... " Kon de rossige kattin alleen maar uitbrengen. Ze keek nerveus snel van de groengele ogen van de kater weer naar de grond. Een spijtig gevoel overviel haar dat ze het zo ver gebracht heeft. Maar ze heeft het eenmaal gezegd en dus moest het maar. "Ik denk dat ik... Nou ja... Zeg maar... Zwanger ben." De laatste twee woorden kwamen zachter uit dan normaal was en de poes keek een beetje onzeker over wat ze zei. "Maar het is nog niet zeker!" voegde ze er snel eraantoe om de kater wat meer te kalmeren voor als hij paniekerig werd. "Ik denk het alleen maar," De poes wou niet zeggen wie hij was totdat ze zeker wist hoe de zwarte kater zou reageren.

"Ik... Ik... " begon ze. Onbegrijpend keek Jinx haar aan. Wat speelde hier? "Ik denk dat ik... Nou ja... Zeg maar... Zwanger ben." Ah, dat dus. De kater verstijfde even, trok zijn spieren aan. Wat was dit? Was er een soort kitten bom afgegaan? Eerst Brat en Hurricane, daarna hij en Zira en nu Rina? Het was bijna te toevallig.
De zwarte kater slikte, niet precies wetend hoe hij moest reageren hierop. Moest hij blij zijn? "Maar het is nog niet zeker!" Werd er snel aan toegevoegd. "Ik denk het alleen maar," Toen hij zag hoe paniekerig en onzeker de poes was, tikte hij haar bemoedigend aan met zijn staart. "Nou, dan hebben we iets gemeen." Hij kon zich wel voor zijn kop slaan toen hij bedacht hoe dom dat klonk. "Niet dat ik zwanger ben, natuurlijk, maar we worden beide ouder." Legde hij wat onbeholpen uit. "Maar ik weet zeker dat je een prima moeder wordt... Alleen, wie is de vader?" Hij klonk koel en kalm, een klein glimlachje op zijn gelaat. Dat was hij van binnen echter niet, wat moest hij hiermee? Hij gaf om Rina, maar wist niet of hij het aan kon om ook nog haar op te vangen. Hij had al zoveel aan zijn hoofd.
Toch zou hij er voor haar zijn. De rossige poes was als een soort familie van hem geworden in de afgelopen tijd.

"Maar... Dat is geweldig!" Hij glimlachte vaagjes naar haar. Hijzelf dacht er helaas niet hetzelfde over. Hij, een vader? Wat moest hij doen? "Gefeliciteerd! Je wordt vast een geweldige vader!" snorde de poes blij. "Hoe is ze? Wat is haar naam? Mag ik haar ontmoeten!?" Hij slikte. Oei, nee, dat leek hem absoluut geen goed pan. Hij glimlachte echter gespeeld. "Misschien later." Ontweek hij haar vraag, waarna hij snel aan haar vroeg wie de vader was, om het onderwerp te veranderen.
Ze leek ietwat onzeker te worden en Jinx keek haar argwanend aan. "Eh... Hij is hartstikke aardig en. Nogal schattig als hij nors is. Het is een beetje raar als ik je zeg dat we elkaar kenden toen hij me nogal... Ontvoerd had." Bij haar laatste woorden sprong hij verontwaardigd op. "Wat?" Riep hij verbaasd uit, zijn groene ogen priemden de hare vast. "Als hij je ontvoerd heeft, hoe kan je hem dan nog vertrouwen? Voor hetzelfde geld gebruikt hij je alleen maar! Weet hij het zelf al?"Er lag een bezorgde blik in zijn ogen. Zijn woorden klonken misschien boos, maar hij bedoelde het goed. Hij gaf gewoon om haar.

Zijn harde stem had duidelijk invloed. De poes legde haar oren in haar nek en ergens leefde Jinx met haar mee, toch zou hij zijn woede niet zomaar laten varen. "Dat is juist het probleem, ik moet het nog vertellen." Jinx keek haar strak aan. "Zo'n monster is hij ook weer niet," Moest hij dat echt geloven. "Hij heeft me gered van Hurricane en van een storm, meer kon hij niet voor me doen."Er lag een overtuigende blik in haar ogen, maar Jinx had het niet eens door. Hurricane? Zijn half broer? Welke rol speelde deze in dit verhaal? Het duizelde hem, echter zou hij dat niet aan Rina laten zien, die moest hier nog even niet van weten. Het zou het alleen maar lastiger maken.
Plots richtte de poes haar ogen op haar poten. "Als jij kan liefhebben, waarom ik niet?" De kater zuchtte en schudde de gedachte aan Hurricane van zich. Kort tikte hij Rina bemoedigend aan met zijn staart. "Natuurlijk kan jij dat, en wie ben ik om je tegen te houden?" Mompelde hij. "Ik wil je enkel waarschuwen. Als er iets is wat ik geleerd heb, dan is het dat katers vieze, achterbakse wezens zijn. Vooral als het gaat om poezen. Blijf op je hoede." Hij keek haar strak aan, hopend dat zijn woorden goed tot haar door zouden dringen. "Wat is zijn naam?"

De poes keek weer op toen de kater met zijn staart bemoedigend een tikje gaf. "Natuurlijk kan jij dat, en wie ben ik om je tegen te houden?" mompelde de kat. Rina slikte zachtjes, nogsteeds zweeg ze. "Ik wil je enkel waarschuwen. Als er iets is wat ik geleerd heb, dan is het dat katers vieze, achterbakse wezens zijn. Vooral als het gaat om poezen. Blijf op je hoede." Rina keek weer weg zodat de zwarte BloodClankat haar mond niet zag bewegen. "Dat ken ik al te goed," mompelde ze erg zacht, al zou het haar niets verbazen als Jinx haar had gehoord dus keek ze weer betrapt weg. Toch had het geen nut en dus keek ze naar hem en ontmoette zijn strakke blik. "Wat is zijn naam?" Rina leek totaal onvoorbereid op die vraag. Wat als hij hem zal opzoeken om hem aan te vallen of vermoorden? Rina schudde haar kop, zo is Jinx niet. "Springtrap," antwoordde ze, bij iedere letter werd ze steeds stiller.

"Dat ken ik al te goed,"murmelde de poes zachtjes, echter hard genoeg voor Jinx zijn scherpe oren. Fronsend probeerde hij haar blik te vangen. Had Rina een slechte ervaring gehad met liefde? Plots besefte hij hoe weinig ze eigenlijk over elkaar wisten. Niets van elkaar verleden, althans. Hijzelf had er nooit het van ingezien, maar dit riep toch een aantal vragen bij hem op. Echter zou hij er niet op in gaan. Rina moest er zelf voor kiezen het hem te vertellen, als ze het niet wilde had hij daar vrede mee. Immers had hijzelf ook zo zijn geheimen.
De kater besloot het onderwerp maar te veranderen en vroeg naar de naam van haar geliefde. Hij zou hem gaan zoeken, checken of de kater echt wel oké was. Dat zou hij echter achter Rina's rug doen, het was niet van belang dat zij het wist, anders zou ze hem nog proberen tegen te houden. "Springtrap,"Miauwde zachtjes, haar stem stierf langzaam uit. Stomverbaasd keek Jinx haar aan. "Een clankat?"Bracht hij vol minachting en ongeloof uit. Die vieze krengen waren niet te vertrouwen, tenminste, 90 % ervan.

"Een clankat? vroeg de kater. Zo te horen eviel het hem niet. Rina keek weer weg met platte oren en knikte. Vervolgens snoof ze, ugh, door die storm was ze nog verkouden uit. De poes ging zitten, "Wat ik nog niet weet..." miauwde de poes om van onderwerp te veranderen. "Waarom wou je eigenlijk naar de BloodClan gaan?" ze keek hem vragend aan en likte haar voorpoot ritmisch. Je ging toch niet voor de lol daarnaartoe? Of wel?


flut :/

De poes knikte en Jinx keek haar stom verbaasd aan. Een clankat? Echt waar? Jinx knarste zijn tanden en keek de poes aan. Er waren clankatten die wel oké waren, neem bijvoorbeeld Bleaktail of Snowleap. Maar meer dan die twee kon hij niet echt opnoemen. God wat hoopte hij dat Rina zich niet in de val liet lokken. Hij twijfelde er niet aan dat ze voor zichzelf kon zorgen, maar toch kon hij het niet laten. Hij zou opzoek gaan naar die Springtrap, en hem heel duidelijk maken dat hij geen spelletjes met haar moest spelen.
"Wat ik nog niet weet..." Klonk de poes toen. Jinx keek haar ietwat nieuwsgierig aan. "Waarom wou je eigenlijk naar de BloodClan gaan?" Ai, waarom toch altijd die vraag? Hij kon hem niet volledig eerlijk beantwoorden, omdat veel dingen zeer persoonlijk waren. Hij zuchtte diep. Hoe moest hij dit uitleggen? "Er was een kat.. Raza."Begon hij weifelend. "Ik mocht haar wel, maar ze werd vermoord door een mens. Ik wilde wraak." Zijn stem was koel. Misschien besefte Rina het niet, maar Jinx was niet langer meer een onschuldige kater. Er kleefde bloed aan zijn poten. "Daarom ben ik bij de Elite gegaan. En ik was toe aan iets nieuws, ik leef mijn hele leven al zo." Hij grijnsde half naar haar.

De poes keek hem aan terwijl de kater haar het uitlegde. "Er was een kat.. Raza. Ik mocht haar wel, maar ze werd vermoord door een mens. Ik wilde wraak." De poes knikte. Mmmmh, Raza... ze had daar wel over gehoord. "Oh, die Raza! Ja, Snake heeft mij alles vertelt." Ze keek blij maar bij de naam Snake werd haar blik weer wat downer. Toch kon Rina zich niet voorstellen dat deze zwarte kater ooit een tamme kittypet was zoals Rina zelf. "Daarom ben ik bij de Elite gegaan. En ik was toe aan iets nieuws, ik leef mijn hele leven al zo." Nogmaals knikte de kattin, ze begreep zijn keuze. Al kon de poes niet één dag volhouden in de BloodClan. Ze was gewoon niet gemaakt om te vechten. "Ik herinner me nog toen ik nog een kitten was," miauwde ze met een nadenkende blik, alsof ze niet veel van haar verleden wist, wat dus ook zo was. "Ik leerde wat vechten door mijn vader, die woonde in de BloodClan maar werd een kittypet. Ik kon nogal goed vechten, al zeg ik het zelf. Mijn siblings hadden altijd diepe wonden door mij waardoor mijn ouders mij steeds minder aardig aanpakten. Ik was dus weggelopen, maar ik weet niet meer of ik nog kan vechten. Het was erg lang geleden. Ik had mijzelf beloofd nooit meer te vechten en alleen maar te vluchten." Nee, de poes was vast niet in staat weer te vechten. Ze was zo gehecht aan vluchten geraakt dat ze dacht dat dat de oplossing was. Misschien was het ook zo. Ze had niet gevochten sinds haar zesde maan.

Best wel lang xD

"Oh, die Raza! Ja, Snake heeft mij alles vertelt."Miauwde de poes. Verrast keek Jinx op, ze kende Snake? Wat was dit? Verward keek hij haar aan, had ze in de Elite gezeten? Dat kon hij zich slecht voorstellen, Rina was een zachtaardige poes. Althans, die indruk gaf ze. Hij zag haar niet aan voor een haatvolle moordenaar, zoals de meeste Elite katten. Maar, besefte hij zich, waarschijnlijk dacht de poes hetzelfde over hem.
"Ik herinner me nog toen ik nog een kitten was," Er lag een nadenkende blik in haar ogen terwijl ze begon met vertellen. "Ik leerde wat vechten door mijn vader, die woonde in de BloodClan maar werd een kittypet. Ik kon nogal goed vechten, al zeg ik het zelf. Mijn siblings hadden altijd diepe wonden door mij waardoor mijn ouders mij steeds minder aardig aanpakten. Ik was dus weggelopen, maar ik weet niet meer of ik nog kan vechten. Het was erg lang geleden. Ik had mijzelf beloofd nooit meer te vechten en alleen maar te vluchten." Hij knikte begrijpen, aha, zo zat het dus. "Vluchten is niet altijd de juiste optie."Miauwde hij voorzichtig. "Je moet ook kunnen vechten, anders kan het nog eens goed mis gaan." Een klein glimlachje kwam op zijn snuit. "Gelukkig heb je een grote, sterke Jinx om jou en je kittens te beschermen, niet?"

Bij zijn woorden snorde Rina geamuseerd. Jinx wierp haar een kleine glimlach toe. Nog steeds wist hij niet precies wat hij over haar zwangerschap moest denken, maar hij had besloten dat het haar eigen probleem was. Rina was volwassen, en hoe graag Jinx haar ook wilde helpen en vertellen wat ze wel en niet moest doen, hij wist dat hij dat niet kon. Hij was niet echt haar grote broer, hij was simpelweg een goede vriend. Hij had het recht niet.
"Ik denk dat de grote, sterke Jinx meer kittens dan alleen de mijne moet beschermen, niet?" grapte ze, terwijl haar rode poot hem grappend porde. "Ach, voor jou kan ik wel wat tijd vrijmaken hoor,"grinnikte hij zachtjes. "En als je nog tijd hebt wil ik je wat laten zien."Nieuwsgierig keek hij haar aan, wat zou ze hem laten zien? "Maar natuurlijk."