Midnight worries [open]

Onderwerp: Midnight worries [open] wo 3 jun 2015 - 16:57

Everstar schrok wakker uit een nachtmerrie. Lionroar had erin gezeten. Hij was weer geweest zoals ze hem vóór Tawnylights dood had gezien. Hij had zich gedragen als een vriend. Ze wist nu dat dat allemaal leugens waren geweest, maar in haar droom had ze niets gedaan om hem tegen te houden. Haar echte zelf wist dat hij een verrader was, maar haar droom-zelf glimlachte naar hem, praatte met hem en deed niets toen hij het kamp verliet en naar de Uitkijkrots liep waar het zou gebeuren, waar het allemaal mis zou gaan. Zijn pootafdrukken in de grond waren die van een das, maar voor ze iets kon doen werd ze wakker. Ze huiverde. Ze had al genoeg vergelijkbare dromen gehad. Sommige waren gruwelijk, vol dood en bloed aan Lionroars poten en de klauwen van dassen. Sommige waren meer zoals deze, rustiger, maar misschien nog wel erger. Ze herinnerden haar er steeds weer aan hoe blind ze was geweest.

Ze had absoluut geen zin meer om te slapen en ging het kamp uit. De kat die op wacht zat stelde ze met een knikje gerust dat er niets aan de hand was. De frisse lucht buiten werkte kalmerend. Overdag werd het steeds warmer nu nieuwblad in volle glorie was uitgebarsten, maar de nachten waren nog altijd kil. Het was nieuwe maan en donker, maar haar kattenogen hadden genoeg aan sterrenlicht om te kunnen zien. Het was stil, op het zachte geruis van de wind in het gras na. Everstar liep wat rond. Hoewel ze overdag ook wel last hadden van de dassen, waren ze vooral 's nachts actief, dus ze lette goed op. Die beesten hadden haar al een leven ontnomen, dat mocht niet opnieuw gebeuren.

Ze snoof de frisse nachtlucht op en keek om zich heen. Toen merkte ze de kat op. De wind waaide naar hem toe, waardoor Everstar hem niet had geroken, en ze kon niet goed zien wie het was. Een clangenoot die ook niet kon slapen? Of was het iets vijandigers dan dat?

Ripa was weer is aan het sluipen, alleen moest hij nog steeds katten bang laten maken voor de Bloodclan dat ze nog steeds gevaarlijk waren. Dus hij was klaar om aan te vallen op deze groep katten want elk stukje had een andere geur, hij wilde en moest dienen voor de leider. Hij was nog laat op, hij deed dit alles ook moest hij Yu beschermen. Hij moest de leider beschermen en moest de taken doen om deze te behalen, het was warm weer. Hij bespotten een tabby kattin, ze was oranje en had prachtige groene ogen. Hij sloop langs bosjes en gebieden, hij moest haar volgen waar ze ook naar toe zou gaan. Hij bleef zich als een beest te gedragen, zijn ogen versmalden en had zijn klauwen uitgeklapt. Claw ik zal je helpen met je doel, klonk er in zijn hoofd en sloot kort zijn ogen. Hij rende naar de kattin toe en sprong op haar af, hij was klaar voor een gevecht. Hij probeerde zijn klauwen in de kattin te krijgen, in haar flank. Hij ging vlug naar de andere kant zodat ze hem niet goed kon zien in het donker, zijn gloed rode ogen kleurde in het duisternis. Weer rende hij naar haar toe en gaf een vlugge klap om daarna naar haar gezicht uit te halen, hij keek haar strak aan. Hij kende haar niet, hij kende geen enkele kat alleen Claw en Yu de gene die hij moest dienen. De Thunderclan had kon hem niet waarderen en wilde hem vermoorde waarvan Claw hem gered had, daarom respecteerde hij hem. Hij sprong naar de rug van de kattin, hij wist niet of dat ging lukken. Ze had namelijk best wel veel spieren voor een kattin, hij gromde en sprong weg. Hij staarde haar streng aan, vele wonden en littekens sierde zijn gezicht ook had hij nog steeds een hoofdwond. Deze zal wel weg trekken, hij wist niet wat hij meer kon doen. Misschien, hij rende naar haar weer toe en probeerde om naar haar poot te happen. Hij moest eerst zien om haar naar de grond te krijgen, dan zal hij wel uitvogelen wat hij daarna zou doen met deze kattin. Alleen moest er wel iets gedaan worden waardoor Bloodclan eindelijk wel gevreesd zou worden, Hij sprak niet en bleef stil. Hij sprak tegen niemand die hij niet kende, een keer wel maar dat was een kat.

OCC: Raak please niet in de war met Bone want hij krijgt nog de naam Ripa

Iets vijandigers dan dat. Toen hij op haar af stormde, sprong ze opzij en rolde door, waardoor zijn aanval haar miste. De tweede keer dat ze uithaalde, zette ze alleen een paar snelle stappen naar achteren. Toen hij sprong zette ze zich schrap. Zodra ze zijn poten op haar rug voelde, maar nog voordat zijn volle gewicht op haar terechtgekomen was, liet ze zich vallen, zodat hij meegetrokken werd in die val. De kater hapte naar haar poot, maar zij had haar nagels uitgeslagen en haalde uit naar zijn gezicht. Ze vernauwde haar ogen. Ze herkende de geur nu: BloodClan. Maar ook nog een restje van iet anders, te vaag om te plaatsen. Ze wist zeker dat ze hem niet van een gevecht met BloodClan kende, maar waarvan dan wel?

Ripa zat op de rug en kon wat klappen geven over haar flank alleen toen de kattin neer knalden liet hij los en schoot overeind, hij moest Bloodclan gevreesd laten maken. Dat was zijn taak, de kattin haalde uit naar zijn gezicht waarna hij haar poot los liet en het bloed kon hij al proeven van de kattin. Hij gaf haar een flinke kopstoot om haar duizelig en hoofdpijn te geven, vlug sprong hij naar achteren en gromde. Hij staarde met gespleten ogen naar haar en ging voor zijn volgende aanval, hij rende naar haar toe en haalde uit naar haar gezicht. Hij moest overwinnen, hij moest Clans bang laten maken voor Bloodclan. Hij had vele littekens over zijn gezicht, hij moest Thunderclan eigenlijk hebben voor wraak wat ze hem hadden aangedaan. Bloodclan had hem gered van zijn dood, hoe kon hij ooit meer dankbaar voor hun zijn. Hij hapte naar haar nek en zetten zijn poten tegen haar borst aan om juist harder aan haar nek te kunnen rukken, hij moest en zal. Het weren velen klappen en ook had hij pijn van de klappen die de kattin had gegeven, hij was een sterke kater en hopelijk zou hij gevreesd worden.

De kopstoot had ze niet aan zien komen en even voelde ze een vlaag van duizeligheid. Ze kreeg meteen een flashback naar haar gevecht met de das, waarin een klap tegen haar kop haar uiteindelijk fataal was geworden. Ze schudde haar kop. Concentreer je, zei ze tegen zichzelf. Een kopstootje als dit had echt niet zo'n groot effect. De BloodClanner haalde uit naar haar gezicht. Everstar sloot haar ogen om die te beschermen, maar liep wel wat flinke krassen over haar neus op. Een dun straaltje bloed sijpelde naar beneden. Bij zijn volgende aanval, die gericht was op haar nek, sloeg ze hem opzij voordat hij zijn tanden in haar keel kon zetten. Ze rende lang hem, sprong op zijn rug en hapte naar de achterkant van zijn nek.

Het gebeurde de laatste tijd steeds vaker dat de poes het op een nachtelijke wandeling waagde. Ze wist dat ze haar energie overdag nodig had, maar ze kon er nou eenmaal niets aan doen dat de zorgen zodanig aan haar hoofd zeurden dat de slaap geen intrede maakte. Een zachte zucht verliet haar bekje, al spitste ze plots haar smalle oortjes toen ze in de verte lawaai hoorde. Bijna meteen herkende ze het vurige gestalte van haar Clanleider, waaronder zich een vreemdeling bevond. Aan diens geur kon ze afleiden dat hij een Bloodclan kat was. Haar nekharen rezen omhoog en zodra ze zag dat Everstar naar zijn nek hapte, sprong ze zelf ook in het gevecht. Ze wist dat Everstar dit alleen aankon, maar dit ging even niet om de eer van de poes. Maar om het feit dat er zich een indringer in het territorium bevond. Haar nagels haakten zich in de flank van de bruine kater, waarna ze een venijnige draai maakte en met haar poten naar beneden trok. Dit zorgde ervoor dat ze enkele diepe sneden veroorzaakte, wat er hopelijk voor zorgde dat de kater zou doorzakken door diens poten vanwege het gewicht van de rosse poes boven hem en de schade die Spottedwish had aangericht aan zijn achterpoot.

Ripa merkte dat bijna al zijn klappen lukte alleen toen hij naar haar nek hapten sloeg ze hem weg, even kneep hij zijn ogen dicht en schudden zijn kop. Alleen toen hij zijn ogen weer open deed was ze er niet meer, ze sprong onverwacht op zijn rug en hapten naar de achterkant van zijn nek. Hij gromde en besloot juist te gaan zitten, Hij concentreerde zich op haar greep. Hij wist dat hij zijn zichzelf zal ontwaken, hij voelde de tanden waarna hij zijn ogen opende en versmalden. Probeerde hij haar af zich te krijgen en ging op zijn rug liggen, daarna draaide hij zich om en gaf een flinke klap naar de kattin. Hij wist niet of dat deze raakten, deze Clan zal voortaan beter letten op Bloodclanners. Je kon zien dat zijn vacht was verwilderd en zijn ogen ook, zijn klauwen zaten nog onder het bloed van andere slachtoffers. Alleen merkte hij een kattin in zijn oog hoek, hij ontweek de eerste slag alleen wat ze daarna aanrichten tot zijn poten niet. Hij gromde, twee tegen een. Alweer, wat had iedereen tegen hem. Mocht hij niet een keer in zijn uppie iemand verzwakken en terug laten keren om bij de Clan te laten janken, hij voelde de pijn bij zijn poten maar bleef staan. Zijn massieve spieren en lichaam kon heus wel een kattin aan, hij sloeg met zijn rechter poot naar de kattin die hem aanviel. Hij draaide zich daarna met een ruk om, om haar een flinke trap in haar gezicht uit te delen. Niet voor de wonden maar voor de pijn die ze zou kunnen hebben, ze zouden denken dat hij een beest zou zijn door zijn vlugge strakke en sterke aanvallen. Vele katten spraken dat tegen hem, hij sloeg weer naar de kattin. Hij wist niet wat hij had aangericht maar hopelijk wel iets.

Met een zucht was ze wakker geworden toen ze wat gestommel gehoord had. Toen Zira gezien had dat Ripa uit het kamp sloop, had ze besloten hem achterna te gaan. Wie weet was dit alles toch een grote act, ging hij nu met zijn vroegere clangenootjes meeten. Natuurlijk zou dat niet het geval zijn en dat wist ze zelf ook wel, maar het was haar taak als commander en ze wilde niet falen of iets fout doen. Ze zou deze kans niet verknallen.
Toen zijn geurspoor naar het clanterritorium leidde, kneep ze haar ogen toch tot spleetjes. Al leek de geur niet naar het bekende thunderclan te gaan maar naar de windclan. Met een grijns volgde ze hem, zichzelf afvragend wat hij nu weer ging doen. Toen ze aankwam, was het duidelijk dat er een gevecht aan de hand was. Dat was hij dus aan het doen. Er verscheen een lichtelijke geamuseerde blik op haar gezicht toen ze zag dat hij het tegen twee warriors op moest nemen. Zira trippelde dichterbij, miauwde een snelle "Hallo," tegen Ripa en haalde vrijwel meteen uit naar de dichtstbijzijnde kat. Natuurlijk niet naar Ripa, maar ze raakte één van de twee windclanners vol in het gezicht. Het was de gevlekte poes, en Zira besloot om die maar aan te vallen en de rode poes aan Ripa over te laten. Ze hapte naar het oor van de jongere kattin.

Everstar was zo gericht op haar tegenstander dat ze Spottedwish pas opmerkte door de BloodClanners reactie. Ze vroeg zich af wat Spottedwish midden in de nacht buiten deed. Aangezien het Spotted was, kwamen er natuurlijk meteen gedachten aan geheime ontmoetingen met haar vader in haar op. Maar ze kon hier natuurlik net zo goed om dezelfde reden zijn als Everstar. Wat de reden ook was, het kwam nu mooi van pas. Niet dat ze die BloodClanner niet in haar eentje had aangekund, natuurlijk... Ze beet de BloodClanner hard in zijn nek, waarna ze va zijn rug sprong. Toen hij uithaalde naar Spottedwish, beet Everstar in zijn staart en gaf er een harde ruk aan om hem uit zijn evenwicht te brengen, zodat zijn aanval zou missen.
Ze was al helemaal blij met Spottedwish' aanwezigheid toen een tweede BloodClankat opdook. Everstar maakte een mentale notitie: twee patrouilles per nacht in plaats van alleen de maanhoogpatrouille. De nieuwkomer viel Spottedwish aan, zodat de kater zich weer op alleen Everstar kon richten. Everstar keek even naar hem, afwachtend wat hij ging doen. Opeens herkende ze hem: hij was die rare ThunderClanner! Een apprentice, toen nog, maar dezelfde kat. En hij had behoorlijk wat bijen in zijn kop, toen al. Ergens deed het haar plezier dat andere clans net zo goed te maken hadden met verraders in hun midden. Alleen waren hun verraders geen deputy's.

Het was haar gelukt om schade bij de kat aan te richten, maar nog voordat ze zich volledig kon terugtrekken haalde hij al opnieuw uit. Echter had Everstar ervoor gezorgd dat de Bloodclanner deze miste.
Zodra een tweede kattin opdaagde, weer één van die Elite katten, stond ergernis in haar ogen. Wat moesten deze mormels hier? Zouden ze hier een of andere bijeenkomst houden of zo? De calico poes zuchtte luid en ontweek de krabben die naar haar gezicht werden geworpen. Echter had ze de beet die volgde niet zien aankomen en grauwde ze even, nog net op tijd een schijnbeweging makende en tegelijkertijd haar oor dus reddende. Nu dat ze vlak tegenover de andere poes stond kon ze haar eens goed bekijken. Het eerste wat haar opviel was dat de oogkleur van de kattin nogal .. apart was. Haar goudkleurige ogen daarentegen hadden zich vernauwd in die van haar tegenstander gepriemd. Vervolgens rende ze naar voren, om vlak voor de poes plots door haar poten te zakken. Met haar voorpoten haalde ze uit naar die van de Elite kat, proberende om haar ook op de grond te krijgen.

Ripa keek kwaad naar de twee katten, hij hijgden. Hij werd aan best wel veel kanten aangevallen, maar hij was het gewend. Hij zag hoe Zira tevoorschijn kwam, ze begroeten hem. Hij hijgde en gromde, het was zijn gevecht. Maar ze mocht helpen, want geen enkele Bloodclanner vertrouwde hem. Hij kon zich nu wel weer focussen op de kattin die hij al bevocht, de oranje. Zijn staart bloeden en zijn nek, hij gromde naar haar. Hij haalde een paar keer uit naar de kattin waarna hij probeerde om met zijn poten bij haar nek te grijpen, zijn gloed rode ogen staarde haar aan. Het was vreemd om een poes aan te vallen, hij probeerde haar tegen de grond aan te duwen. zijn klauwen tegen haar hoofd aan te meppen, hij probeerde haar tegen de grond aan te krijgen. Na het hem eenmaal was gelukt keek hij haar in haar ogen, even bleef hij stil. Hij kon haar vermoorden, dat zag hij vaker al in. Zijn ogen versmalden, Zira was met de andere poes aan het vechten. Hij ging van de kattin af, zijn klauwen waren nog steeds ontbloot. Hij opende zijn mond en keek even naar Zira, haar lukte het goed om tegen een krijger te vechten. Maar zij was ook echt een Bloodclanner, hij wachtte op de kattin als ze zou opstaan. Hij probeerde vaker een kat tegen de grond aan te pinnen om er een te vermoorden maar moorden deed hij nog niet, hij was een waardige krijger en moest luisteren naar de bevelen van zijn leiders. Hij haalde naar haar uit als ze eenmaal weer opgestaan was en goed stond, hij sloeg een paar keer heen en weer met zijn staart.

Haar tegenstander had haar aanval niet zien aankomen en er verscheen een grijns op de snoet van Zira. Ze was zelfverzekerd, natuurlijk, ze was immers de commander van de elite. Maar de aanval op haar poten had ze niet verwacht en ze belandde hard op de grond, waarbij ze zo snel mogelijk zichzelf omrolde om weer overeind te komen.
Haar rode ogen spuwden vuur toen ze weer op haar vier poten stond en haar lange nagels gingen dus ook meteen richting het gezicht van de kattin. Hierna spande ze haar spieren aan en sprong zo hard mogelijk tegen de ander aan, zodat die hopelijk zou omvallen - en niet zo snel weer overeind kwam als zijzelf.
Toen zag ze Ripa naar haar kijken en haar ogen vernauwden zich toen ze de rode kattin op de grond zag liggen. Ergens herkende ze deze, maar wist niet zeker waarvan. Was de leider van de windclan niet ook een rode poes? Zira gaf een knikje aan de nieuwe member, als toestemming dat hij de ander mocht vermoorden.

Het herkennen van de kat met wie ze vocht zorgde ervoor dat haar gedachten even naar hun vorige ontmoeting gingen. Die afleiding had haar bijna fataal kunnen worden. De kater wist haar tegen de grond te duwen, maar leek toen even te wachten. Vanuit haar ooghoeken zag Everstar de andere BloodClanner een knikje geven. Mooi niet, dacht Everstar. De aarzeling van de kater had haar tijd gegeven om overeind te komen en meteen ging ze weer in de aanval. De ander haalde uit en Everstar voelde dat hij haar schouder raakte, maar ook haar eigen poot schoot naar voren om hem in zijn gezicht te krabben. Daarna dook ze omlaag en opzij en hapte naar zijn achterpoot, terwijl ze hem met haar schouder een harde duw gaf. Als hij haar tanden wilde ontwijken, zou hij zijn poot moeten optillen en dus minder stabiel staan, zodat de duw hem omver zou werpen.

Algauw voelde ze stekende nagels over haar gezicht glijden en had ze even moeite met haar evenwicht te behouden toen het bloed haar zicht begon te versperren. Ze schudde haar kopje en knipperde enkele keren, nog net op tijd diens aanval opmerkende en vliegensvlug wegspringende toen de andere vlakbij haar was. Nu ze haar kans had, nam ze deze ook. Net zoals haar vijand liep ze naar haar toe, haar nagels ontbloot en deze dan ook ik diens schouders vestigende toen ze op haar rug sprong. Snel opende ze haar mond, een poging makende om haar tanden in diens nek te zetten. Vermoorden wou ze niet; enkel een duidelijke waarschuwing achterlaten.

- Sorry voor de enorm late reactie!! Maar dit topic was iets te belangrijk om gewoon te laten verstoffen.

Ripa had gehoord dat Zira een teken gaf om de leider te vermoorden, alleen dat deed hij niet. Hij wilde haar een eerlijke kans geven om toch door te zetten, hij hoefden haar niet te vermoorden. Hij was een eerlijke vechter, ze was opgestaan. Hij probeerde toen ze was opgestaan weer uit te halen, het lukten en raakten haar schouder. Alleen zijn haalde uit toen hij haar had geraakt en voelde een kras in zijn gezicht, een grom ontstond. Hij probeerde daarna op haar rug te springen om haar open te krabben, alleen dook ze omlaag om daarna zijn achter poot beet te pakken. Hij wist wat hij moest doen en trapten met zijn achterpoot dieper in haar mond zodat ze zou kunnen stikken, terwijl ze hem met haar schouder een harde duw gaf. Hij deed het altijd anders dan andere katten, hij probeerde om te draaien. Zodat zijn poot meer schade kreeg maar hij op zijn rug lag, hij probeerde haar te trappen en probeerde met zijn losse poot tegen een van haar achter-voor poten te raken. Hij probeerde zich meer omhoog te krijgen om daar in haar nek te krabben maar de leidster zou iets moeten bedenken, ze zou moeten multitasking.

Onderwerp: Re: Midnight worries [open]