Just let me show you {Brokenfeeling}

Trots liep Deathbite langs richting het Bloodclankamp, niet ernaartoe, maar een eindje verder, naar zijn stekje. "Dit, dit is mijn plekje, het is hier rustig en hier ben ik alleen., miauwde hij toen ze aankwamen bij een grote boom een eindje van zijn kamp vandaan. "Ik slaap niet zo goed in de barns in ons kamp", zei hij ter verklaring. "Te druk daar, en bovendien, ik schiet niet zo goed op met de andere katten", zei hij achteloos. Wat kon het hem schelen, allemaal rotkatten waren het, zijn mede-Bloodclanners, ze voelden zich allemaal te goed voor hem. "Eens je ook in de BC zit zal je het ook wel merken, die drukte, maar misschien vind jij dat juist leuk." Hij keek om zich heen, ging zitten en nodigde Brokenfeeling met zijn staart uit om naast hem te komen zitten.

Ze volgde de kater de bittere lucht van bloodclan werd steeds duidelijk, ging hij haar meenemen naar het kamp? een beetje geschrokken keek ze om haar hen, maar hun pad ging de andere kant op. hij stopte bij een grote boom en vertelde dat hij hier sliep omdat het vaak druk was in de kamp, ze schudde haar kop. "Ik hou niet echt van drukte" mauwde ze, en ging naast hem liggen toen hij met zijn staart op de grond tikte. ze was gewend geraakt aan de bittere lucht die hij mee droeg, en begon best al vertrouwd te ruiken. ze kroop wat dichterbij hem toen een koude wind door haar vacht blies, "Ik denk als ik word geaccepteerd in de clan, dat ik vaak bij jou kom" snorde ze en legde haar kop op aar poten, ze hield ook niet zo van drukte om haar heen. ze had het liever stil om haar heen, dat kalmeerde haar en zo kwam die andere karakter ook een stuk minder snel naar boven.

Brokenfeeling ging met haar kop op Deathbites poten liggen, dus likte hij enkele keren over haar oor en legde zijn kop op de hare. "Dat zou fijn zijn"., antwoordde hij. "Vertel me eens wat meer over jezelf, jouw verleden ken ik al - deels - maar wie je echt bent? Dat vraag ik mij af?" Deathbite keek haar vragend aan, terug in haar groengele/geelgroene ogen. "Bijvoorbeeld wat je leuk vindt, behalve moorden, en waarom je de Riverclan hebt verlaten." Hij was een beetje nieuwsgierig geworden, naar haar toe. 'Wat gebeurt er met me?!', dacht hij in zichzelf, hij voelde zich een beetje vreemd, en hij bedacht zich hoe vreemd het was dat hij zo overeenkwam met een meisje, niet echt iets voor hem.

ze genoot even van het moment met Deathbite maar toen hij vroeg wie ze echt was, staarde ze dood vooruit. haar gedachten werd overspoeld met herinneringen, en gevoel borrelde weer na tijden om hoog. "wie ik ben?" mauwde ze zachtjes, ze dacht weer diep na opzoek naar de juiste woorden. even twijfelde ze, ze wist niet wat ze moest zegen. toen haar iets naar boven schoot, "Vertel maar eerst wie je bent" mauwde ze met een kleine lach. ze draaide zich om zodat ze op haar rug lag en gaf hem een plagend likte over zijn kin, eerst hij en dan pas zij.

Plotseling werd Brokens blik heel erg kil, maar snel herpakte ze zich en glimlachte ze weer. "Vertel jij maar eerst wie je echt bent." Wat een antwoord... "Nee nee. Lady's first", glimlachte hij vrolijk, wie hij was, dat ging ze pas weten als hij wist wie zij echt was. "Zo makkelijk kom je er niet vanaf. Zoals je al hebt gemerkt ben ik een doorzetter", grapte hij. Deathbite dacht terug aan hun gevecht, nog voor zonhoog, en nu was het al bijna zonsondergang. Stemmingen slaan snel om... Net zoals vroeger, dacht hij triest terug, en zijn glimlach verdween als sneeuw voor de zon.

Haar poging lukte niet, hoe moest ze het vertellen? nog steeds worstelend met haar gedachten's staarde ze voor zich uit. "Uhm.. ik vind zwemmen leuk" kwam er moeilijk uit, "Oh en ik vind naar de sterren kijken ook leuk" het werd steeds makkelijker, "En natuurlijk vind ik het leuk om van die heerlijke vlees van de twolegs te stelen" mauwde ze toen ze haar tong over haar lippen liet glijden, "en waarom ik de Riverclan uit ben gegaan.." ze zuchtte diep, ja hoe moest ze dit vertellen. "Zoals je al weet heb ik wraak genomen op de katten die me vroeger in de schaduw lieten liggen, mijn.. uhm.. gedachten draaide door, en viel meerdere katten aan. onschuldige en zo kwam er een dag dat de leider er achterkwam.. ik..ik wou har aanvallen, en daar door ben ik de clan uitgetrapt" mauwde ze kill, haar ogen waren niet meer het zelfde ze waren donker gekleurd en haar haren stonden half overeind. ze schudde haar kop, ze moest zich nu onder controle houden! "Ooit neem ik weer wraak op die.. Butterstar" vervolgde ze, "En nu jij" en keek hem weer aan.

Terwijl ze wat over haarzelf vertelde zweeg Deathbite als een graf en hij luisterde bijzonder goed. "Wel, als eerste: ik ben niet echt beste vrienden met water, tenzij om het te drinken. De sterren, tja, vind ik ook niet bijzonder, vooral niet met dat Starclan gedoe, daar geloof ik niet in. Ik hou van vechten doden, bloed, gebroken beenderen en eigenlijk niet echt van iets anders" vervolgde hij, nog steeds zonder te glimlachen. "Ik kom niet goed overeen met andere katten, totaal niet eigenlijk, maar goed. Ooh, ik ben iets vergeten; ik hou wel van klimmen, in bomen bedoel ik. Daarom slaap ik hier, 't is te zeggen... Niet hier, maar daar... daarboven."zei Deathbite en hij wees met zijn staart naar twee dikke takken die een stuk tegen elkaar aan zaten. "Ziezo, this is me." mompelde hij, nog altijd versuft voor zich uit starend. "Heeft Butterstar in zijn jeugd jou eigenlijk ooit iets misdaan?", miauwde hij.

Aandachtig luisterde ze naar zijn verhaal, ze schudde haar kop toen hij vroeg als Butterstar iets met haar verleden had. maar ze veranderen snel haar onderwerp toen ze merkte dat de kater zich anders gedroeg, "Death?" mauwde ze en keek hem aan, "Is er iets?" vervolgd ze, het leek als of die in eens een stemming-wissel had. gewoon uit het niets, het was net zo leuk maar nu gedroeg die zich in eens anders. wat kon er zijn?

"Ach, niets. Ik... gewoon, bad memories." kalmeerde hij haar. "Maak je maar geen zorgen hoor.", glimlachte hij en likte haar flank. Hij was eventjes van de wereld, leek het. "Ik ben moe, 'k ga even slapen", zei hij alvorens zijn boom in te klimmen. "Als je wilt mag je ook komen hoor." glimlachte hij gespeeld naar haar.

Dat liet ze geen tweede keer horen en ging achter de kater aan, ze sloeg haar nagels in de boom en klom soepel naar boven. ze zocht een grote tak uit waar ze met zijn tweeën op kon liggen en kroop dicht tegen hem aan, ze genoot nog even van het moment en sloot haar ogen. ze voelde zich vertrouwd en gelukkig bij deze kat, met de gedachten in haar kop viel ze in een vredige slaap.

Een tijdje later werd Deathbite wakker en zag dat de zon al opkwam. Toen merkte hij dat er iets pluizigs naast hem zat. Hij keek om en zag Broken naast hem liggen. Ze sliep zo rustig dat Deathbite haar maar niet ging wakker maken. Hij klom uit de boom en ging snel een beetje jagen, zodat ze lekker konden eten tegen de tijd dat de mooie kattin wakker werd. Hij hoopte op een lekker dikke eekhoorn, of misschien een ekster, of een duif! Het water liep hem in de mond. Greenleaf was heel zeker weten zijn favoriete seizoen, al was het bijna gedaan, hij moest er nog veel van genieten.

ze opende haar ogen toen de kater naast hem bewoog, hij klom uit de boom en liep weg. ze vertrouwde de kater en deed haar ogen weer dicht, en bleef nog even slapen. maar haar slaap was maar kort want de heerlijke geur van vers prooi stroomde in haar neus, ze opende langzaam haar ogen. en keek naar beneden de kater had zo te zien een goeie jacht gehad, haar nagels boorde in de tak en ze strekte haar achterpoten zodat haar rug krom werd. nog even gaapte ze diep voordat ze naar beneden klom en daarna tegen over de kater ging liggen, "Zo te zien heb je een goeie jacht gehad" snorde ze vriendelijk. en keek naar de prooien die hij had gevangen, het water liep bekand uit haar mond.

Zoals hij had gehoopt, zag Deathbite een dikke eekhoorn smullen van een eikel. "Hoe dikker, hoe beter", mompelde hij in zichzelf. Traag sloop hij naar voren, gefocust op elke spier in zijn hele lichaam, en op de eekhoorn. Toen hij opsprong zag hij de eekhoorn sloom zijn kant op kijken, maar toen was het al te laat, Deathbite had de eekhoorn al met zijn klauwen vast en krabde hem zachtjes in zijn vel, dat hij maar veel pijn had, die domme eekhoorn. Toen werd hij het beu, dus sloeg hij snel met zijn poot tegen zijn hoofdje, waardoor de nek brak. Hij begrooef het dode beest en ging verder op jacht. Na een specht en een muis te hebben gevangen ging hij terug met z'n drie prooien. Toen hij aankwam bij de boom zag hij dat Brokenfeeling nog sliep, maar ze werd al snel wakker en kroop naar beneden uit de boom. "Zo te zien heb je een goede jacht gehad", snorde ze. "Ja, madame. Het menu van vandaag: een domme, slome eekhoorn, een dove specht en een blind konijn. Althans, op hun reacties af te zien", grinnikte hij. Zelf pakte Deathbite de eekhoorn, die zag er toch niet meer uit door zijn klauwen, en schoof de specht en de muis naar Broken toe. "Bon appétit.", mauwde Deathbite en hij nam gulzige happen van de eekhoorn.

Ja, madame. Het menu van vandaag: een domme, slome eekhoorn, een dove specht en een blind konijn. Althans, op hun reacties af te zien" grinnikte hij, ze lachte even en pakte de specht en de muis die Death naar haar toe schoof. "Bon appétit." ze knikte en plante haar tanden in de specht waar ze een grote stuk van afscheurde, met een goedkeurende gesnor at ze de specht en de muis helemaal op. ze likte haar lippen af toen er alleen nog een hoop botjes over was, en begon aan een wasbeurt. rustig likte ze haar pels weer netjes, "Het was heel aardig wat je heb gedaan voor me" mauwde ze tussen een paar likken door, hij was goeie heer geweest die twee dagen en ze wou hem zeker vaker op komen zoeken.

Samen genoten ze van hun maaltijd. Tussen het eten door miauwde Broken iets tegen hem. "Wat was aardig? Ik bedoel, wat heb ik voor je gedaan dat aardig was?", bromde hij naïef. Hij at de laatste happen van zijn eekhoorn en stond op. "Kom je mee wandelen?", vroeg hij, en hij stond op, wachtend op Broken.

flut sorry ^^

Ze keek hem vragend aan, wist het niet wat aardig was? "Kom je mee wandelen?" vroeg hij later, ze knikte en stond op. ze rekte zich even goed uit voordat ze naar Death toe liep en met hem gaan wandelen, een glimlach was weer op haar snoet te vinden. dit gevoel had ze nooit gehad. ze zuchtte even en begon te wandelen.

~ haha ook flut x3

Aardig... Nog nooit had iemand hem aardig genoemd, en hij ook nog nooit iemand. Hij kende gewoon geen aardige katten, en zelf was hij het ook niet echt. Maar wat had hij dan gedaan. Hij had geen idee. Was het dan zo aardig om prooi te gaan halen of vriendelijk te doen... Vriendelijk! Dat was het, hij was vriendelijk geweest! Deathbite walgde van zichzelf, vriendelijkheid, ugh. "Ik ben niet aardig, noch vriendelijk", bromde hij boos en hij liep snel weg, met het gevoel dat hij wel kon kotsen.

"Ik ben niet aardig, noch vriendelijk" mauwde hij en liep weg, wat had ze gedaan? ze had alleen gezegd dat ze hem aardig vond. zachtjes liep ze achter hem aan, ''Wat heb ik gedaan?'' mauwde ze zachtjes en hield haar kop schuin, was er eindelijk iemand die haar een gevoel gaf dat ze niet een gemene rot kat was. ging het weer mis, boos boorde ze haar nagels in de grond. en haar ogen waren gespleten op de grondgericht, zo kon ook niks goeds doen! zelf de kater begon van haar te walgen en dat kwam behoorlijke pijnlijke aan.

Toen hij verderop ging zitten hoorde Deathbite Broken achter hem: "Wat heb ik gedaan?" "Niets, ik ben gewoon niet aardig", gromde hij als antwoord, recht naar de grond starend, in plaats van naar Broken. "Ik hoor niet aardig te zijn, ik ben niet zo. Het... het komt door dat gevoel..., mompelde Death. Wat was er gebeurt, de afgelopen dagen? Hij wist niet wat hem overkwam.

"Ik hoor niet aardig te zijn, ik ben niet zo. Het... het komt door dat gevoel... mompelde de kater, ze ging zitten en probeerde contact te zoeken met zijn ogen. ze sloeg haar staart om haar middel en zuchtte ''Welke gevoel?''