{Slatepaw} Reflections

Steeds vaker was de zwarte kater naar de Little Creek in het territorium gegaan de laatste tijd. Vroeger had hij het er niet prettig gevonden door het stromende water en de voor hem intense geluiden die hierbij hoorden, maar tegenwoordig zag hij dit juist als rustgevend. Gloriousnight zat aan de oever van de stroom, en keek naar de door het water verstoorde reflectie die hij zelf was. In diepe gedachten was hij dit keer niet; hij staarde enkel, luisterend naar de klotsende geluiden om zich heen. Het was pas dat zijn oren zich ergens anders op richtte toen de herkenbare ShadowClan geur zijn neus lichtjes binnendrong, en achter hem enig geritsel te horen was. Gloriousnight wendde zijn blik rustig af van het water, en keek naar achteren.

Het was wárm. Slatepaw wist het niet anders te beschrijven. Ze had braaf haar taken gedaan, maar dat werkte uiteindelijk wel degelijk uitputtend genoeg om ervoor te zorgen dat de poes wat moest drinken. De leigrijze kattin wurmde zich dan ook door de struiken heen. De stroom zou zeker weten nog wel genoeg water hebben om haar dorst te lessen. Mits deze niet opgedroogd zou zijn door de warmte, maar daar ging Slatepaw niet vanuit. De poes keek echter eventjes wat verbaasd op toen er al iemand was. Nou ja, ze had wel kunnen verwachten dat er nog meer katten dorst hadden natuurlijk. Was dat niet Gloriouspaw? Oh nee wacht hij was laatst Warrior geworden, het was Gloriousnight. "Uhm.. Hi," sprak de poes, een klein beetje verlegen tegen de vreemde.

Toen hij zich omdraaide keek Gloriousnight recht in de ijsblauwe ogen van een grijze apprentice. De kater dacht even diep na om zich de naam te herinneren. Oh ja, Slatepaw. "Uhm.. Hi," sprak ze verlegen tegen hem. De kater was even stil, en bleef haar aankijken. Hij kon zich niet herinneren dat hij vaak met deze poes had gesproken, wat zijn nieuwsgierigheid lichtjes wekte, al liet hij dit niet merken. "Oh, hallo," sprak hij toen, alsof hij pas net door had dat ze zowat naast hem stond. "Slatepaw, niet waar?" vroeg hij iets stiller, waarna hij een zeldzame lichte glimlach vertoonde.

Gloriousnight had haar zeker weten opgemerkt, want de kater keek haar ondertussen aan. Slatepaw keek terug met een wat nerveuze glimlach. Ze had zichzelf een tijdje teruggetrokken en sinds dien had ze niet heel erg veel contact gehad met mede apprentices of warriors. Nou ja, Gloriouspaw was zeker weten een tijdje mede apprentice van haar geweest. Ze glimlachte wat zachtjes toen hij zich tenminste haar naam herinnerde. Dan was ze niet helemaal 'onzichtbaar' geweest. "Klopt, en jij bent Gloriousnight toch?" sprak ze met een voorzichtig lachje. Ze wist het eigenlijk wel zeker, maar de warrior naam was nog zo nieuw dat ze niet zeker wist of ze hem goed onthouden had. Beter dat ze het dan eventjes controleerde.

Hij merkte vrijwel direct op dat de poes redelijk nerveus was. Of misschien verlegen? Nieuwsgierig keek hij haar aan. Tijdens zijn apprentice-tijd had hij niet veel met andere apprentices opgetrokken, waardoor hij velen nauwelijks kende. Slatepaw leek hetzelfde op een of andere manier te zijn ondergaan. "Klopt, en jij bent Gloriousnight toch?" vroeg ze met een verlegen lachje. "Goed geraden," antwoordde hij met een lichte glimlach. "Word jij binnenkort ook geen warrior, Slatepaw?" vroeg hij toen nadat hij zich realiseerde dat zij eigenlijk niet heel veel jonger was dan hij. Hij was zelf een maan te laat warrior geworden, dus bij haar kon het ook niet lang meer duren, toch?