;; ♡♡♡ | Thymewillow

Het was wel mooi hoe ze iedereen kon zien, hoe ze kon bekijken wat ze deden daar, en hoe ze soms hun dromen in kon dringen. Nou was dat eigenlijk nog nooit gebeurd, maar het kon. Als ze het echt wilde. Maar ze deed het niet. Haar kits, die inmiddels apprentices waren, moesten op zichzelf steunen, en ze durfde niet naar Thyme. Ze had hem voor het laatst gezien toen ze ruzie met hem had, en... Spijt bekroop haar weer. Ze had hem moeten vertellen dat ze wel van hem hield. Dan was hij misschien in vrede door blijven leven. Nu had ze hem voor eeuwig met een schuldgevoel gelaten, en dat gold ook voor haar. Alle grijze vachten in Starclan - en dat waren er een boel - leken op die van hem. In alle gele ogen kon ze verdrinken, als ze ook maar een beetje aan zijn glimlach erbij dacht. Terwijl ze dus opgerold lag, in de schaduw van een struikje, zag ze er weer één. Weer zo'n donkergrijze vacht die haar verschrikkelijk aan hem deed denken. Die manier van lopen, die ogen... Oh... Het was net hem. Nee, het was hem! Ze rees op tot ze op haar poten rustte. "Thyme?" fluisterde ze, terwijl tranen opwelden in haar ogen.

Was.. Was hij in Starclan? Vol ongeloof dacht Thymewillow terug aan wat er gister - nee, toen hij nog leefde- gebeurd was. Was hij echt zo in die status dat hij gewoon zichzelf had laten verdrinken? Als hij eraan terug dacht, schaamde hij zich eigenlijk best wel. Maar hij miste zo erg de poes, de poes die hij ooit naast zich had, die altijd voor hem klaar stond, en misschien nu wel op hem wachtte. Hij keek schuw om zich heen, terwijl hij wende aan het nieuwe uitzicht. Voorzichtig deed hij een paar stappen, en hij keek naar zijn poten. Die waren bekleed met vonkjes. God, hij was echt in Starclan. Hij sloot even zijn ogen, en deed ze weer ogen, en stond opeens oog in oog met een zilveren poes. Dé zilver-grijze poes, die hij al zo lang gemist had. "Thyme?" Zijn hart -als hij nog een hart had- maakte een sprongetje van vreugde. "Icicle? Ben jij het echt? Ik, oh, wat heb ik je zo ontzettend gemist.." Tranen welden bij hem op, en ontroerd keek hij naar de ander, de gene die hij altijd zou steunen, en liefhebben.

Die onmiskenbare blik, zijn tranen in zijn prachtige gele ogen; het was hem. En dan hoe hij sprak, ze had alles aan hem gemist. Echt alles. "Icicle? Ben jij het echt? Ik, oh, wat heb ik je zo ontzettend gemist.." Ze stond daar maar, met tranen die haar blik vertroebelden. Na enkele momenten van stilte duwde ze haar kop onder zijn kin, en liet alle tranen die ze ooit had ingehouden eruit stromen. "Het spijt me zo, Thyme, het spijt me zo... Ik had je moeten vertellen dat ik van je hield, dat het goed was, ik had jullie nooit achter moeten laten. De kits, en jij, ik... Het was niet jullie schuld, Thyme, ik was gewoon zo..." huilde ze, gedempt in zijn borstvacht. "Ik wilde gewoon niet meer," ademde ze erachteraan. Oh, was hij maar niet boos. Nee, hij moest boos zijn, dat verdiende ze. Ze was een vreselijke mate, en een nog ergere moeder. Oh...

Opeens voelde hij de poes tegen zijn borst aan drukken. Even verbaasd wankelende hij, maar al gauw stond hij weer recht, om zijn mate een teder likje over haar oor te geven. "Het spijt me zo, Thyme, het spijt me zo... Ik had je moeten vertellen dat ik van je hield, dat het goed was, ik had jullie nooit achter moeten laten. De kits, en jij, ik... Het was niet jullie schuld, Thyme, ik was gewoon zo..." huilde Iciclespirit. Op zulke momenten zou hij normaliter zich ongemakkelijk voelen, maar deze keer voelde hij zich zo zelfverzekerd over wat er hier gebeurde, alsof hij alle touwtjes in zijn poten had."Ik wilde gewoon niet meer," ademde de kleinere kattin ten slotte, en zijn vacht was nat geworden van de tranen die hij, maar vooral zij, lieten vallen. "Shh, het is al goed.. Iedere kat lijdt zijn of haar eigen weg, en dit was de jouwe.." murmelde hij, terwijl hij zijn neusje op haar oor legde, als troost. "Onze kits zijn nu sterke apprentices, en Scar wordt binnenkort al weer Warrior." eindigde hij tenslotte, hopend dat hij nu haar even afleidde van wat er gebeurd was, wat niet meer veranderd kon worden.

Onderwerp: Re: ;; ♡♡♡ | Thymewillow