Time for something new

Toen de witte kattin haar ogen open deed, slaakte ze een zachte zucht. Het was al weer zo lang geleden dat ze in Starclan was geweest. De laatste keer hier had ze haar vader, Cinderfall, leren kennen. Ze keek om zich heen, zou hij er vandaag weer zijn, of zou iemand anders haar komen bezoeken? Een zachte wind streek door haar witte vacht heen terwijl ze om zich heen keek, het gebied van Starclan was zo prachtig. Alles leek zo vredig en rustig, terwijl het in de echte wereld zo harsh en chaotisch was. Ze zuchtte zachtjes en ging zitten, eens zien wie er op haar af zou komen deze keer.

[Alleen Dreamheart & Lovetear, pls~]

Haar diep blauwe ogen stonden zich al een tijdje gefocust naar beneden. Het leven dat ze ooit geleefd had. Haar kinderen die ouder en in sommige gevallen wijzer werden. Het liet haar glimlachen. Ze waren allemaal nog zo vol in het leven. Allemaal genoten ze hadden ze over haar dood heen kunnen komen en Dreamheart zag niets liever dan dat. Toch werd ze terug geroepen naar de realiteit en draaide haar oren richting de flame point poes die opstond. In stilte stond de calico samen met haar op en stapte met haar mee. Het leven gng door en zo ook was het nu aan Honeypaw om haar nieuwe naam te verkrijgen. Het bracht meerdere gevoelens met zich mee die Dream overvloedde. Het gemis voor Honey's moeder was daarin een van de voornaamste. Lostvoice was haar vriendin geweest en oh. Hoe Dream had gehoopt haar terug te kunnen roepen voor het te laat was geweest.. Hoewel ze dit verdriet in haar hart droeg gaven haar ogen en haar mond niets weg en ging de langharige Calico met een glimlach naast Lovefeather zitten. "Welkom terug in Starclan Honeypaw." Sprak ze zacht haar stem vol rust en kracht. Een stem die de laatste maanden van haar leven nooit meer zo weerklonken had.

Gelukkig hoefde ze niet al te lang te wachten voordat er niet één, maar twee katten op haar afkwamen. Beide herkende ze niet, al had ze wel verhalen gehoord over de calico kattin. Beleefd en met respect boog ze haar kopje naar de twee Starclan kattinen. "Gegroet," zei ze op een zachte toon, voordat haar nieuwsgierigheid het over nam. "Pardon, maar u bent Dreamheart, toch? Ik heb veel van u gehoord in Riverclan," vroeg ze voorzichtig, voordat ze zich richtte op de flampoint kattin. "Het spijt me, u komt me niet bekend voor," gaf ze daarna met een licht trillende stem toe. Ze wilde geen disrespect tonen naar de twee katten toe, dat was zo ongeveer het laagste wat je kon doen. Ze was nu in hun territorium en vroeg zich stiekem af of Starclan katten ervoor konden zorgen dat katten die hun kwamen bezoeken niet meer terug konden naar hun lichaam.

Kinderachtig als ze was kon ze het niet laten om even te grijnzen naar Lovefeather toen Honeypaw haar wel herkende maar de flame point niet. Haar staart gleed even speels heen en weer voor ze deze weer rond haar pootjes krulde en warm glimlachte naar de witte kattin. Ze leek zo veel op Lostvoice. Het was pijnlijk om aan te zien. Toch glimlachte ze warm en knikte naar de jonge Apprentice. "Dat ben ik inderdaad." Spinde ze zachtjes en draaide haar hoofd naar de Flame point die zichzelf voorstelde. "Zozo, doe maar formeel." Mompelde ze grinnikend met haar oren trekkend en keek naar Honeypaw haar reactie afwachtend. Lovefeather was niet zo lang geleden overleden wat haar zacht liet glimlachen. Riverclan was haar nog niet vergeten..

De moeder van Creamyfrost? Honeypaw slikte moeizaam, ze wist dat ze met niemand mocht spreken over wat ze zou zien in Starclan, maar toch vond ze het jammer dat ze aan haar beste vriend niet mocht zeggen dat ze zijn moeder had gesproken. Ze boog haar kopje respectvol naar de overleden kattin. "Het is een eer u te mogen ontmoeten, Lovefeather. Net zoals voor u, Dreamheart. Er gaan nog steeds vele verhalen door Riverclan over hoe u was voor de clan," miauwde ze met respect. Ze keek de twee kattinen eventjes aan. Mocht ze erover beginnen? Of zou ze maar gewoon wachten totdat de twee overleden katten zelf erover begonnen. Oké, ze had helemaal geen idee wat er nu ging gebeuren, waardoor ze een licht moment van paniek in d'r begon op te borrelen. Wat nou als ze iets fout deed? Ze slikte moeizaam, nee, dat zou niet gebeuren. Ze moest vertrouwen hebben in zichzelf.

Honeypaw keek eventjes de twee kattinen aan en knikte daarna. Ze was er klaar voor, al was ze als de dood voor wat er ging gebeuren. Het was dan ook niet echt alsof ze er met iemand overhad gesproken of kon praten, dat was de vloek van een Medicine Cat, om het zo maar te zeggen. Haar blauwe ogen keken de flamepoint kattin aan toen ze tegen haar begon te spreken. “Honeypaw beloof jij de wegen van Medicine cat te blijven bewandelen, onpartijdig te blijven bij rivaliteit tussen de clans en alle katten te beschermen, zelfs als dat jou je leven kost?” Honeypaw twijfelde voor een seconde, onpartijdig blijven, katten helpen, maar zelf nooit een gezin mogen starten. Dat was de deal die ze nu zou sluiten. Ze moest het er maar op wagen. Langzaam Knikte ze met haar witte kopje. "Ik beloof het," sprak ze zachtjes.

Een zachte glimlach lag op het gezicht van de calico kattin terwijl ze de jonge medicine cat apprentice aankeek. Het was altijd mooi om te zien hoe jong grut sterker op zijn of haar benen ging staan en Honeypaw was daar geen uitzondering op. Zij was het levende bewijs dat het bloed van Riverclan altijd door zou stromen en nieuwe wegen zou vinden. Haar zo zien bracht een zeker gevoel van trots naar boven in het lichaam van de starclan kat en zacht grinnikte ze naar haar vriendin kijkend die sprak tegen de jonge kattin. Haar ogen dreven langzaam weer terug naar de witte kattin en ze bracht haar jonge lenige lichaam omhoog om de neus van Honeypaw aan te raken. Langaam sloot ze haar ogen alle kracht en energie die Honey nodig zou hebben door te laten glijden. "Dan benoem ik je hierbij met de kracht die Starclan in mijn poten gelegd heeft tot Honeyscent. Riverclan's Medicine cat." Sprak ze zacht en krachtig voor ze een pas terug nam de kattin bekijkend. Trots duidelijk zichtbaar in haar ogen.