Daring to walk outside

Onderwerp: Daring to walk outside za 15 aug 2015 - 20:50

Toegegeven, het was tamelijk saai en stil in de nursery. De rosse kitten moest ook wel toegeven dat ze dat wel fijn vond, maar ook dat ze haar angst voor drukte wat moest.. Verminderen. Anders zou ze nooit een goede apprentice worden. Over warrior zijn wou ze nog niet nadenken, dat was te beangstigend. angstig keek Redkit om zich heen. Straks zou iemand haar nog vertrappelen, omdat ze zo klein en onopvallend was..

Eerste post Snowkit, SPT

Hyper als ze was stormde Snowkit de Nursery uit. Ja hoor, als snel vond ze haar zusje Redkit, die daar buiten haast onopmerkbaar daar stond. Een beetje verward keek de kitten naar haar zusje. Die zou toch nooit durven om alleen te zijn? Met een kleine grijns op haar lippen stuiterde ze bijna letterlijk op haar zusje af. Die had wel een druk gezelschap nodig, vond het kleine druktemakertje. Vlak achter de rosse kitten stopte ze, en tikte Redkit zachtjes aan met haar voorpoot. "Boe!" kirde de witte kitten, waarna ze in een giechelbui op de grond storte.
{{Snow als de melige versie c:

De rosse kitten schoot wel een meter omhoog de lucht in toen ze achter zich opeens iemand "boe" hoorde roepen. Haar kleine hartje hamerde tegen haar borstkas, en haar rosse haren stonden rechtovereind. Redkit keek achter zich, en haar amberen oogjes spotten al snel haar zusje Snowkit die over de grond rolde van het lachen. Ze kon niet boos zijn, zeker niet op haar zusje, maar haalde diep adem, proberend om van de schrik te bekomen.

Blijkbaar was haar boe zo eng dat haar zusje zeker een halve meter de lucht in vloog. Het was niet erg angstig makend bedoelt, meer een gewoon woord, als begroeting zeg maar. Dus, nu zat haar zusje voor haar van de schrik te bekomen. Met spijtige oogjes keek Snowkit Redkit bezorgd aan. "Hé, het was niet bang makend bedoelt." miauwde ze sussend, hopend dat dit een beetje hielp. "Gaat het weer?" Ze hoopte maar dat het rosse poesje niks ergs opgelopen had, bijvoorbeeld de schrikgriep ofzoiets.

Redkit ademde diep in en weer uit om haar kloppende hartje onder controle te krijgen. Het was haar zusje maar, het was Snowkit maar.. Bij de vraag die het witte poesje stelde knikte ze. "T-tuurlijk", zei ze zachtjes al hakkelend. Het was haar zusje maar, geen monster. géén monster. ze zou haar nooit iets aandoen, ze zou blijven leven met al haar onderdelen nog veilig bevestigd aan haar kleine lijfje. Geen enkele zin om bang te zijn.

"T-tuurlijk" stotterde haar zusje. Snow ontspande. Gelukkig dat er niks aan de hand was, anders kreeg zij weer eens de schuld. Ze dwaalde haar gedachten af naar Owlkit. Die schattige nieuwe kitten. "Heb jij al de nieuw geboren kittens gezien?" piepte ze nieuwsgierig. Ze ging zitten, en likte haar voorpoot.
{{Ja ik heb gereageerd x3

De rosse poes kwam weer tot rust en ging ook maar zitten toen haar zusje dat deed. Bij haar vraag schudde ze echter haar hoofdje. "N-nog niet.", antwoordde Redkit stilletjes. "W-wie zijn de o-ouders?" Om eerlijk te zijn was ze wel nieuwsgierig, en de enige reden waarom ze ze nog niet gezien had was omdat ze niet graag te ver afdwaalde van haar moeders nest.

~Mooi zo >D

Wie zijn de ouders? Gut, kon Redkit niet gewoon zeggen hoe ze heetten? Dat was veel gemakkelijker te beantwoorden. "Uh.. Dat weet ik niet." miauwde ze dus maar oprecht. Wat was er dan zo goed aan liegen? Niks, als het aan haar lag. "Ik weet wel hoe één van de kittens heet." miauwde ze trots. Ja, ze had met ene Owlkit gepraat. Snowkit keek trots naar haar zus, voordat ze het antwoord vertelde. Eigenlijk was zij de jongste van het nest, maar zij gedroeg zich niet zo, meer als de op een na oudste, vond ze zelf. "Ik heb namelijk met één gepraat, en die heette Owlkit." miauwde Snowkit trots. Wat wist zij toch veel!

De rosse kitten knikte lichtjes glimlachend. Het trotse enthousiasme van haar zusje was leuk om te zien, en ergens wou ze dat ze zelf ook zo trots kon zijn over iets. Of zo enthousiast. "W-wat leuk!", zei ze zachtjes, en haar hoge stemmetje ging zelfs nog ietsje hoger op het einde van de zin. Snowkit was de enige die later dan haar geboren was, maar ze zou net zo goed veel ouder kunnen zijn. Zo veel verantwoordelijker, zo veel moediger dan ze zelf was.

Tevreden keek Snowkit naar haar zus, die zachtjes geantwoord had. Met een klein fronsje over haar gezicht keek het witte poesje Redkit aan. Er klopte iets niet, vond ze. "Waarom ben je nooit enthousiast? Of praat je altijd zachtjes?" miauwde ze direct. Ze dacht er niet echt bij na dat het best hard kon aankomen voor sommige katten, en ging zitten om nonchalant haar voorpoot te likken om vervolgens twee slagen over haar oor te doen.

Onderwerp: Re: Daring to walk outside di 1 sep 2015 - 20:52

De kleine kitten legde haar oortjes ietwat bang in haar nek bij de directe woorden van haar zusje. ze klonken zo hard, zo.. Ja, niet zoals ze haar zusje kende. "I-i.. Ik..", hakkelde ze zachtjes, haar amberen blik op haar pootjes gericht. Redkit wou nu even niet naar haar zusje kijken, dat zou het voor haar nu alleen maar ongemakkelijker maken. Even dacht ze na. Waarom? Om eerlijk te zijn had de jonge kitten daar nooit over nagedacht. Het was nu eenmaal zo. "G-gewoon..", antwoordde ze daarom ook, niet wetend of dat het goede antwoord was.

Onderwerp: Re: Daring to walk outside