Sunning {First Brokenfeeling}

Het was een koudere dag en je rook hoe de herfst steeds dichterbij kwam, dus had hij besloten zijn lichaampje nog de laatste zonnenstraaltjes te laten opnemen. Hij liep naar de zonnenrotsen en nestelde zich op een lekker warme rots neer.. Hij sloot zijn oogjes en genoot van het riviertje dat kabbelde, hij vond het spijtig dat er op deze mooie plek al zoveel gevochten was geweest. Waarom kon het niet gewoon een plek zijn waar niet gejaagd mag worden maar waar de Thunderclan en Riverclan wel mogen komen, dat zou gewoon veel beter zijn. Hij deed alsof hij niks gehoord had maar hij had wel degelijk gehoord hoe langzaam aan iemand dichterbij kwam...

Ze was al de hele dag door het territorium aan het sluipen, op zoek naar Hush haar pleegzoon. ze opende haar mond en snoof de frisse lucht op, de vochtige lucht was vermengd met verrotte bladeren en lichte kattengeur was er te vinden. haar staart zwiepte een paar keer toen de geur haar bekend voor kwam, met grote passen volgde ze het. het leidde haar naar de sunningrocks, met gespleten ogen keek ze om haar heen. al snel viel haar oog op een witte kater, een glimlach verscheen op haar gezicht. het was Hushpaw. rustig liep ze op hem af en ging een vossenlente van hem af zitten, ze richtte haar blik op haar poten en sloeg haar staart om haar heen. 'Hush.. ik moet uhm.. je wat vertellen'

~~sorry als het flut is.. x3~~

Toen hij de stem hoorde van zijn mama wist hij dat hij op niet veel goed nieuws kon rekenen, hij zette zich recht en keek haar recht in de ogen met een glimlach op zijn gezicht. Benieuwd naar wat ze ging vertellen wachtte hij af..

''Ik ben.. uit de clan' mauwde ze en keek naar haar zoon, ze zal de clan voor geen enkele reden missen. behalve dan dat ze Hush niet meer zal zien.. ''Ik ben dom geweest Hush.. en nu moest ik de clan verlaten'' er was geen emotie te vinden in haar stem en ogen, ''maar.. maar ik blijf je opzoeken'' ze zuchtte diep voor ze veder sprak. ''Tenminste.. als je dat..wil''

'Waarom mams...' zei hij meteen. Hij had slecht nieuws verwacht maar dit was net iets te slecht! 'Wa-w-Wat heb je ge-gedaan dan' vroeg de witte kater wanhopig. Hij keek haar triets aan, 'Waar ga je heen nu?' hij kon er niks aan doen dat hij zoveel vragen stelde, de klap was gewoon even te groot. Hij draaide zich om zodat zijn rug naar haar stond en sloot zijn ogen, vanbinnen raasde hij helemaal.. Waarom gebeurde dit nu?

"Dat is een lang verhaal Hush, en ik wil je er niet mee lastig vallen" ze zuchtte en keek hem aan, haar blik was vriendelijk maar in haar ogen glom verdriet. 'Waar ga je heen nu?' vroeg hij, "Maak je geen zorgen en ik heb een goeie thuis gevonden" beantwoorden zijn vraag, ze wou niet dat hij bezorgd was of dat hij levenslang met een verdriet zat. ze stond op en gaf hem een lik over zijn bol, "Onthou dat ik van je hou zoon" en sprong van de rots, ze zwaaide met haar staart en liep weg. weg uit het territorium en verdween in de licht van de zonsondergang.

{Topic uit Broken}
~~sorry dat die zo kort is <3~~

Zijn mama liep weg na de kleine beetjes info die ze gegeven had en hem een lik over zijn bol gaf, zo aangedaan door het feit dat dit geen droom was vergat hij dat om lekjes terug te geven. Ondertussen had ze zich al omgedraaid en liep ze het rivierclan gebied uit, hij hield zijn tranen in. Toen dat Broken hem niet meer zou kunnen horen barstte hij in tranen uit, hij legde zich op zijn buik op de ondertussen koud geworden stenen en voelde zich helemaal niet goed.

--
Topic uit, tenzij een vriendelijke ziel nog wilt reageren...

De kattin sloeg haar poot bliksemsnel tegen een vis aan algauw had ze een kleine gevangen die ze trots richting het kamp bracht. Maar plots hoorde ze iets, een jammerende kat. Haar blik leek bezorgd en de jonge poes besloot een kijkje te gaan nemen. Haar blik keek geschrokken toe bij het zien van de kater, Hushpaw, dat aan het huilen was. Langzaam en voorzichtig liep de grijze poes op hem af en ging naast hem zitten. 'Hushpaw?' vroeg ze zachtjes. 'Wa... Wat is er gebeurd?' vroeg ze voorzichtig voordat ze hem een paar troostende likjes gaf. Ze wou haar beste vriend niet verdrietig zien, dat wou ze echt niet.

Hij hoorde hoe iemand bezorgd vroeg wat er scheelde, maar hij was te verdrietig om hierop te kunnen antwoorden. Eventjes keek hij op en zag hij dat het Heartpaw was, hij was blij dat ze hier was.. Hij kon haar steun nu goed gebruiken, hij legde zijn kop in haar nekje en vertelde wat er gebeurd was; 'Ma-maa, hee-f-t i-i-iets doms ge-gedaan en hierdoo-oor moe-et ze het kam-mp ver-la-ten' zei hij snikkend. Hij sloot zijn ogen weer en legde zich op zijn buik, hij had geen zin in het verdriet dat over zheel zijn lijf verspreid was..

'Ma-maa, hee-f-t i-i-iets doms ge-gedaan en hierdoo-oor moe-et ze het kam-mp ver-la-ten' Heartpaw keek op bij het ruiken van de geur van de poes. 'Waar gaat ze naartoe? Misschien kunnen we haar dan opzoeken...' Ze gaf hem een troostend likje over zijn oor. Heartpaw had haar ouders ook niet zo lang geleden gezien en wist hoe het zou voelen als je een deel van je familie kwijtraakte. Maar de poes kon zich niet tegenhouden dan denken dat Hushpaw's moeder zich niet als een echte moeder gedraagt. Wie laat zijn zoon nou achter voor een ander rotleven?

'Ze moest zich aansluiten bij de Bloodclan.. Dus ik denk niet dat het een goed idee is haar op te gaan zoeken' hij zette zijn kopje in haar zij om hier troost in te vinden. 'Laten we maar teruggaan naar het kamp, het wordt al laat.' mompelde hij in de warme vacht van Heartpaw. De zon was al gloeiend oranje aan het kleuren en dat wou zeggen dat de koude donker al snel de hemel donkerder zou gaan kleuren..