Hi {Open

Lakota rekte zich uit in haar mandje. Haar twolegs waren van nest verandert en de omgeving was ook anders. Ze mocht amper naar buiten in haar vorige nest, omdat er te veel metalen dingens waren. lakota stapte naar een raam waar de zonsopgang doorscheen. Ze knipperde met haar ogen en zag dat ze aan hun nest een klein eigen woud had. Ze hoorde naast haar een twoleg een deur open. Lakota sprong tussen de poten van de twoleg en daar stond ze dan. Buiten! De witte vacht gaf plaats voor een roze mond die tevoorschijn kwam. Ze rook allerlei vreemde geuren.

Met zijn gebruikelijke grijns keek hij toe hoe twolegs een leegstaand nest innamen. Het stond al heel lang leeg dus Draco was er wel eens naar binnen geweest. Nu was er echter een nieuwe inwoner. Uit haar lucht had hij opgemaakt dat ze nog jong was en niet wist wat ze kon verwachten. Tijd om wat angst aan te jagen.
Hij liep zonder problemen haar tuin in. Zijn opgezette vacht en band gevuld met hondentanden zorgde ervoor dat hij er als een dreiging uitzag. Zo zou ze er niet gauw voor kiezen om het woud in te gaan. Of om in de buurt van de Elite te komen. 'Welkom.'

Lakota deed haar mond dicht wanneer ze een kater rook. Hij kwam zonder reden in haar stuk territorium. Waarom deed die kater zo lief en toch al die enge dingen. Lakota zette zich neer en krulde haar staart om haar pootjes heen. Met een paar snelle likken over staart keek ze weer naar de kater. "Dank u, maar wilt u nu weg gaan?" Lakota keek nog eens naar zijn nek. Voor hij iets kon of wou zeggen zei ze nog iets. "Van waar hebt u die lelijke tanden om uw nek?" Lakota fronste met haar wenkbrauwen. Als de kater haar wou aanvallen, zouden haar twolegs haar wel beschermen.

Hij grinnikte om haar beleefde toon. Maar zijn grijns vertrok toen de jonge poes vervolgde. Hij vernauwde zijn ogen iets en schatte haar in. 'Laat me raden, je bent nieuw?' Hij ging zo staan dat ze onmogelijk langs hem kwam als ze wou vluchten. 'Ik zal je wel even uitleggen hoe het met de clans zit.' Hij draaide zijn hoofd zodat ze een goed zicht op de band heb. 'Dit is het teken van de Elite, een clan waarin al het 'vuil' zit, oftewel de katten die niet bang zijn een regel of twee te overtreden. Dan heb je de vier andere clans, ze leven in dat bos.' Met zijn staart wees hij naar de rand van bomen. 'Als ik jou was zou ik daar maar niet bij in de buurt komen. Als laatste zijn er nog kittypets, zoals jij, en katten zonder clans, rogue's.' Hij zette zijn klauwen in de aarde om te tonen hoe scherp ze waren. 'Makkelijk toch?'

Lakota knikte naar de kater. Wat maakt hem dat uit dat ze nieuw is. Ik zal je wel even uitleggen hoe het met de clans zit. 'Clans?' Lakota bleef maar fronsen. Ze vond het fijn dat iemand haar kon vertellen wat er hier allemaal gebeurde. De kater dat in haar tuin stond was waarschijnlijk een Elitekat ofzoiets. Hij was voor niets bang en was zelfzeker. Lakota zag hoe zijn scherpe nagels in haar tuin groeven. Ze keek naar haar witte pootjes waar maar kleine nageltjes tevoorschijn kwamen. "Dus Elite katten zijn zoals katten die samen zwerven van een vuil plekje naar een ander vuil plekje?" Vroeg Lakota. Ze wilde meer weten over een onbekende wereld dat over haar hek was.

Hij lachte om die beschrijving van zijn clan. Een paar waren waarschijnlijk nog echt zo. 'Niet precies. We leven bij een veld langs de rand van het woud waar we een soort geïmproviseerd camp hebben en het is er nog best schoon.' Hij haalde nonchalant zijn schouders op als een teken dat hij er niet om gaf. 'De soort waar jij het over hebt zijn meer de zwerfkatten die hier in de Twoleg Place leven.' Draco had van ze gehoord maar nog nooit een echt gesprek met een gehad, ze leken hem ook niet interessant. In tegenstelling tot deze nieuwsgierige kittypet.

Lakota haalde een glimlach van haar mond. Wat ze zei was dus verkeerd. Iedereen kon fouten maken. Eigenlijk leven er achter haar hek dus duizenden katten, wilde katten. Bang was ze niet. Haar nieuwsgierigheid leidde haar naar haar hek. Met een sierlijke sprong, sprong ze op het hek. Kijkend naar het bos en open vlaktes. Lakota draaide haar hoofd naar de kater. "Waar woon jij misschien? Of waar is jou camp?" Haar hoofd zocht naar een plek naast het bos. Waar dat de kater zou wonen.

De kleine kitten was voorzichtig naar buiten geslopen, hij had gisteren voor het eerst buitengekomen en had een heel lieve rosse poes tegengekomen en een enge zwarte kater genaamd Adelshit ofzoiets. Poespoes sloop van struik naar struik dichterbij tot hij een goed beeld had op de twee rare katten die zich vlakbij zijn nest bevonden. Zo een stenen ding, je weet wel, waar je in leefde. "H-hallo." probeerde de jonge kat voorzichtig. Hij bleef op een afstandje zitten, elk moment gereed om zijn vacht op te zetten en zijn piepkleine klauwtjes te gebruiken. Of om weg te vluchten, natuurlijk.

Hij wou net naast haar springen om uit te leggen dat hij strikte orders had om dat niet te vertellen toen er een piepstemmetje klonk. Als door een wesp gestoken draaide hij zich om, niet ver van hem af zat een klein katje. 5 a 6 manen? 'Hey.' Hij deed zijn best om vriendelijk te klinken, hij wou graag meer informatie van deze kittypet. 'Wie ben jij?' Hij hoopte dat het aardig en geïnteresseerd klonk al was dat niet bepaald zijn talent.

Lakota haar blik werd verstoort door een andere kater. "Hoi." zei ze kort. Lakota wou zo graag meer weten over zijn camp. Lakota wist zelfs zijn naam nog niet eens. Lakota bekeek de witte kater die al even bij haar stond. Waarom deed hij zo vriendelijk tegen die kater? En tegen haar bedreigde hij haar zo goed als.

Onderwerp: Re: Hi {Open $Hi {Open Icon_minitime$