I look for more blood | Claw

Het was aardedonker, alleen de lantarenpalen gaven een kleine licht zodat haar donkere pels zichtbaar werd in de nacht. haar oren waren in haar nek geplakt en haar staart zwiepte hoog in de lucht, de harde grond schuurde over haar kussentjes. de wolken hadden de silverpels overgenomen dat een kleine motregen veroorzaakte, een beetje geïrriteerd trok ze met haar oor toen een regendruppel op haar neus viel. de koude wind blies zachtjes door haar pels, ze rekte haar kop en snoof de vochtige lucht op die zich vermengde met een bittere geur. ze kneep haar ogen tot spleetjes en tuurde over de lege vlakte, haar groen gele ogen glinsterde in de nacht. een zwarte gedaante trok al snel haar aandacht. zo te ruiken en te zien aan zijn halsband was het een Bloodclanner, zijn pels was gitzwart maar door de hoge ijzeren dingen kon je zijn donkere pels net nog zien.

{Only Claw}

Het was een koude nacht voor Greenleaf, kleine ademwolkjes verlieten de bek van de gitzwarte kater. Zijn groengele ogen fonkelden in het donker terwijl hij geruisloos zijn barn uitglipte. Hij nam de achteruitgang, zoals hij het zelf noemde. Niet veel katten wisten dat het er was en dat wilde hij graag zo houden. Het was de plek waar hij langsliep als hij niet het hele kamp door wilde lopen met het risico dat ze hem door zouden krijgen. Hij verliet het kamp en liep het park van de twolegs in. Het was doodstil in twoleg place, dat moest ook wel want het was de bedoeling dat iedereen sliep. Soms was Claw alleen te rusteloos om de slaap te kunnen vatten, omdat er iets was waar hij over na moest denken of omdat hij opeens het gevoel had dat hij opgesloten zat. Dan moest hij gewoon even weg, maar wel zo dat niemand hem door had. Hij had geen zin in roddels in de Elite. De straatlantaarns van het park verlichtte soms zijn vacht terwijl hij met grote passen doorliep. Zijn bek een stukje open om de geuren op te kunnen nemen. Toen stond hij plots stil zijn kop opgeheven, was dat nou een Riverclan geur? Of die kat was gek geworden of ze wilde zelfmoord plegen, maar daar zou hij snel genoeg achter komen. Hij bracht zijn lijf weer in beweging en stopte pas weer toen hij vlak voor de kattin stond. “Wil jij dood?” Zijn stem klonk vreemd kalm, er lag geen enkele dreiging in. Maar zijn ogen fonkelden nog meer op terwijl hij haar strak aanstaarde.

haar blik was strak op die van de kater gericht, toen hij zich zelf voor hij neer zette. met gespleten ogen bekeek ze de gitzwarte lijf, de geur om hem heen kwam haar duidelijk voor. hij was van de bloodclan, precies wat ze zocht. “Wil jij dood?” vroeg de kater, met een vragend gezicht keek ze hem aan. wat was dat voorn belachelijke vraag, ze vroeg toch ook niet aan hem of die onder de grond wou liggen? een beetje geïrriteerd zwiepte ze bij zijn vraag, geen idee wat ze moest zegen. dood dat wou ze zeker niet, dood zien wou ze wel. "Ik zie liever iemand anders dood" mauwde ze uiteindelijk met een rare valse toon, ze hief haar kop iets omhoog zodat ze niet zwak leek. dan kon hij wil veel tanden aan zijn nek hebben, ze had vaker Bloodclanner's gezien. en daar was ze eigenlijk wel bevriend mee, ze snoof eventjes voor ze haar blik weer op de kater liet rusten.

Hij bleef haar roerloos aanstaren, zelfs toen ze haar antwoord al gegeven had. Hij bleef heel lang stil, net zo lang totdat de stilte ongemakkelijk zou worden. Hij testte en treiterde haar. “En dat zegt een Riverclan poes. Je hebt wel lef vissenvreter of het is gewoon dom, dat kan natuurlijk ook.” Hij deed een stap naar haar toe, waardoor hij als hij wilde haar zo aan zou kunnen raken maar dat deed hij niet. Hij bracht enkel zijn kop vlak bij die van haar. “Wat doe jij zo ver van huis zo diep in de nacht? Je begrijpt toch wel dat je zo het spelletje omdraait, op deze manier wandel je je eigen dood tegemoet.” Er ontstond een sadistisch grijnsje om zijn lippen terwijl hij zijn nagels in de grond boorde. “domme kattin.” Siste hij zacht, waarna hij zijn poot haar richting in sloeg met uitgeslagen nagels. Met de bedoeling haar schouder te raken. Zijn haren kwamen overeind terwijl er een zacht gerommel diep uit zijn keel kwam.

De kater kwam dichterbij zijn kop was zo dicht bij haar dat ze zijn ademhaling voelde, half luisterde ze nar de kater. niet erg boeiend vond ze, maar haar aandacht werd getrokken toen hij haar dom noemde. en haalde uit naar haar schouder, deze aanval ontweek ze soepel. en tijdens de sprong sloeg ze krachtig naar zijn gezicht, haar haren rond haar ruggengraat rezen overeind. en trok haar lip naar achteren zodat haar tanden zichtbaar werden, "Volgens mij bij jij hier de domme kat" siste ze, "En wat ik hier doe gaat je niks aan" vervolgde ze, en legde haar oren nog platter in haar nek. die kater hoefde niet te weten dat ze opzoek was naar de Bloodclan, ze spande haar spieren weer voor de volgende aanval. maar eerst wachtende ze af wat de kater van plan was.

Een hysterische lach verliet zijn bek, die bijna eng te noemen was. Er vlamde woede in zijn ogen op door de brutaliteit van de Riverclanner. “Ooh lieve schat je hebt geen idee.” Grinnikte hij duidelijk geïrriteerd. Ze was veel te ver gegaan en daar zou ze niet zomaar vanaf komen. “De training die jij gehad hebt is niets vergeleken bij die van de Elite. Ik zou je zo met je staart tussen je poten terug kunnen laten rennen naar je vriendjes, zodat je daar uit kunt huilen.” Zijn stem was weer zacht en kil. Je wist bij hem altijd precies wanneer je te ver was gegaan. Dat was niet als hij begon te schelden en tieren, maar als hij onnatuurlijk kalm werd. “Maar dat doe ik niet en weet je waarom? Ik hou van spelletjes, vooral van het spelletje om iemand strot heel langzaam door te bijten. Die doodsangst, die is zo heerlijk.” Vervolgde hij terwijl hij rondjes om haar heen begon te lopen, steeds iets dichter naar haar toe waardoor hij tegen haar aan zou knallen als ze geen stap opzij deed. “En het gaat mij wel degelijk iets aan wat jij hier doet. Jij bevind je op mijn territorium en daar komt niemand ongeschonden mee weg.” Hij stond weer pal voor haar stil, zijn adem in haar gezicht en een doodkalme grimas om zijn lippen.

met gespleten ogen hield de ze de kater in de gaten, steeds dichterbij kwam hij naar toe. waardoor ze een muizenlente weg stapte, ze boorde haar groene gele ogen in die van de kater toen hij weer echt voor haar stond. “En het gaat mij wel degelijk iets aan wat jij hier doet. Jij bevind je op mijn territorium en daar komt niemand ongeschonden mee weg.” ze snoof en keek weg maar hield hem in haar ooghoek in de gaten, even zuchtte ze "Als je het zo nodig moet weten" snauwde ze toen ze haar kop weer naar hem toe draaide. "Ik ben door twee katten uitgenodigd om naar de Bloodclan toe te gaan" mauwde ze ietsjes koeler maar haar ondertoon klonk nog steeds scherp, ze sloeg even met haar staart voor ze veder sprak. "Dus als je hersenen goed werken, snap je dat ik nu onderweg ben" mauwde ze er achteraan.

Heel fijn, dit gesprek werd steeds frustrerender. Ze deed veel te veel uit de hoogte en dat moest hij nodig eens de grond in boren. Dat gesnauw van haar beviel hem totaal niet. “Dan hadden die katten dat wel even aan mij mogen vertellen.” Gromde hij kwaad. “Wie waren dat dan wel niet?” Ja, dat wilde hij wel eens weten. Wie het nodig vond deze brutale vlerk naar hun toe te sturen, die duidelijk haar bek niet kon houden. “Als jij in de Bloodclan wil, dan zal ik eventjes wat dimmen juffrouw, want je bent zo langzamerhand jou kansen helemaal aan het verkijken.” Toen zonder waarschuwing deed hij een stap naar voren met de bedoeling zijn nagels in haar poot te boren. “Wie geen respect kan opbrengen voor een Elite kat, maakt niet uit wie je voor je hebt verdient het niet om de Bloodclan te joinen.” De woede fonkelde nog steeds in zijn ogen. “Met mijn hersens is niets mis, maar ik begin nou toch wel sterk te twijfelen aan die van jou vissenvreter.” Zijn stem klonk zacht, maar duidelijk. Ze zou geen woord kunnen missen van zijn relaas.

Ze trok even met haar oor, toen de kater klaar was met praten. "En hoe kan ik het bewijzen dat ik geen vissenvreter ben?" en trok haar poot weg van de klauwen van de kater, als hij dit echt zo wou spelen dan moest het maar. eerst laten zien dat ze geen vissenkop is, en dat ze bij hun hoorde. ze likte langzaam het bloed van haar poot af waar net de nagels van de kater zat, en hield haar blik op hem gericht. "Maar voor dat ik respect toon, wil ik eerst weten wie je bent" mauwde ze nu wat rustiger, en legde haar poot weer op de grond.

Hij liet het toe dat ze haar poot onder zijn nagels vandaan trok, simpelweg zodat hij dan al zijn klauwen weer vrij had om haar een nieuwe klap te kunnen geven, maar voordat hij dat deed beantwoorde hij eerst haar vraag. “Zolang die geur aan jouw vacht hangt ben jij in mijn ogen een vissenvreter. Wie zegt mij dat jij hier niet gewoon even komt om informatie te verzamelen? Woorden kunnen dat niet ontkrachten kattin, alleen daden kunnen dat. En je hebt mij net al een veel te grote bek gegeven, dus ik vraag het nog één keer. Wie waren die katten die tegen jou gezegd hebben dat je bij de Elite kan?” Hij staarde haar strak aan zonder met zijn ogen te knipperen. Toen beukte hij hard met zijn schouder tegen die van haar om te proberen haar omver te krijgen. “Het doet er niet toe wie je voor je hebt, zoals ik net al zei hoor jij respect te hebben voor elke Elite kat. Elke kat die niet zal aarzelen om je te vermoorden. Wanneer dringt het nou eens tot jou door dat je je op glad ijs bevind en je bij de minste of geringste domme opmerking of actie op je smoel gaat?” Zijn stem klonk nog steeds kalm. Hij siste niet, maar van binnen kookte hij.

Ze keek hem alleen aan, geen haar bewoog ze. haar nagels kraste over de harde ondergrond toen de kater haar een duw gaf, ze dook ineen en spande haar spieren aan. "De katten waren, Draco en uhm.. Cy.. Cybie?" mauwde ze, de eerste kat was groot en zwart wit gekleurd maar zijn naam kwam er niet makkelijk uit, de andere was een witte kater genaamd Draco. "En blijkbaar dringt het nog steeds niet bij me door" mauwde ze er achteraan, zo makkelijk was ze niet. pas ze als je haar vertrouwde en zij ander som dan zal ze alles doen voor je, elk kat op haar pad zou ze verscheuren voor die gene verscheuren. bloed zal ze weer voelen, en het gekrijs van angst weer horen. ze boorde haar ogen weer in die van de kater, maar haar aandacht werd door iets anders getrokken. de wind bracht namelijk een geur mee, ze snoof nog eens. was het.. een hond? nog een keer diep snoof de geur op, het was inderdaad hond en erg vers..

{Ik geef er een twist aan, niet erg hoop ik? ^^}

“Cyber.” Verbeterde hij haar toen ze de naam van een van zijn members probeerde uit te spreken. Hij vroeg zich af waarom ze het nog niet tegen hem gezegd hadden. Het kon natuurlijk dat ze hem gewoon voor stond te liegen, maar het kon ook dat ze hem nog niet tegen gekomen waren om het hem te vertellen. In ieder geval irriteerde het hem dat hij het nog niet geweten had, maar ja alles wat hem nog niet verteld was irriteerde hem. “Nee, dat is duidelijk.” Zijn nekharen stonden recht overeind terwijl hij even zijn tanden over elkaar knarste. Ze was nogal koppig, dat was hem wel al duidelijk. Ze toonde nog steeds geen respect en al ze zo doorging dan zou hij haar tegen de grond aan werken en haar net zo lang pijnigen totdat ze om genade zou smeken, maar de situatie bepaalde echter anders. De geur van een hond prikkelde zijn zintuigen, waarschijnlijk ontsnapt op dit tijdstip. De blik in zijn groengele ogen focuste zich op de kant waarvandaan hij de hond verwachtte. Een laag gerommel kwam uit zijn keel terwijl nu al zijn haren recht overeind kwamen.

haar haren rond haar ruggengraat stonden rechtovereind, ze liet zich ineen duiken en ontblootte haar scherpe tanden. de kater had het blijkbaar ook gemerkt een gerommel klonk diep uit zijn keel, en zij deed precies het zelfde. haar groen met gele kijkers tuurde in de donkere steeg, haar haren schoten nu helemaal overeind toen de donker bruine kop van de hond tevoorschijn kwam. de tanden van het beest glommen in de maanlicht en het kwijl liep over zijn bek, boos blies ze naar de hond. en haar nagels waren ontbloot, boos zwiepte ze met haar staart. een harde blaf uit de keel van de hond liet haar naar achteren deinzen maar al snel sloop ze naar voren, ze spande haar spieren toen hij met zijn grote kop dichterbij kwam en haalde krachtige uit naar zijn ogen. het beest begon te piepen en beet naar rug, tanden hoorden ze klappen toen ze de hond probeerde te ontwijken. bloed stroomde van haar rug toen de vlijmscherpe tanden in haar rug werd geplant, boos gromde ze en schopte met haar achterpoten zodat ze zijn keel openscheurde. met een harde plof viel ze op de grond, en sprong weer meteen op de hond af. met uitgeklapte nagels haalde ze flink uit naar zijn buik, bloed spatte elke kant op. toen haar nagels diep in zijn buik boorde, vals lachte ze hoe de hond begon te piepen. maar lang lachen kon ze iet want al snel werd ze in haar nek gepakt, de hond schudde zijn kop heftig zodat ze door elkaar werd geschud. paniek glom in haar ogen, toen ze weinig lucht kreeg. maar toonde geen angst, ze rukte zich los wat als gevolg had dat een stuk vel van haar nek scheurde. het bloed kleurde haar pels donker rood, haar hart bonze in haar keel. even hijgde ze voor ze weer op de hond sprong, haar oog bleef op de halsband hangen. als ze nou.. ja! ze rende naar de hond toe, die al meteen begon te happen. ze gleed langs de hem sprong weer op zijn rug en pakte de halsband tussen haar tanden, hard begon te er aan te rukken. harder en harder, tot het gorgel van de hond in haar oren klonk. steeds slapper bewoog het beest en viel uiteindelijk neer op de grond, als het dood was? dat wist ze niet.. maar de kans was enorm groot. "Is dit genoeg bewijs?" hijgde ze naar de kater, en op haar gelaat was een valse kleine lach te vinden. als hij nou nog steeds dacht dat ze slap was, dan dan.. was hij niet goed in zijn bovenkamer, zo juist een hond vermoord.

{I'm just kill a dog for you..}
~~het was geen rottweiler ofzo x3 zo sterk zijn wij katten ook weer niet ^^~~

Hij wilde op de hond springen zo snel het beest uit het steegje kwam, maar de kattin was hem voor. Ze was blijkbaar ook te koppig om de hond samen aan te vallen. Nou ja dan moest ze het zelf ook maar weten. Het was een kleinere hond, dus ze zou het in haar eentje kunnen redden. Kalmpjes ging hij zitten en klopte met zijn staart op de grond terwijl hij toekeek hoe ze met de hond vocht. Haar techniek was goed, maar ze bleef een clankat dus was hij sceptisch. Hij volgde het hele gevecht alert, hij miste niets van wat ze deed. Ze kreeg zelf ook behoorlijk wat rake klappen, maar ze leek niet te verstijven dus dat was een goed teken. Zonder nog te bewegen volgde hij haar met zijn blik. Het zag er naar uit dat ze het nog ging redden ook. Toen ze zich weer naar hem omdraaide staarde hij haar aan. Het bleef even stil voordat hij antwoord gaf. Toen gaf hij haar een kort knikje, voordat hij verder ging. “Het is bewijs dat je kunt vechten, maar geen bewijs dat je respect voor me hebt.” Zijn stem klonk ijzig kalm. “Zolang je dat niet op kunt brengen, breng ik jou niet naar de leiding van de Bloodclan.” Vervolgde hij. Hij duldde geen tegenspraak. Ze moest laten zien dat ze het in haar had om respect op te kunnen brengen voor andere katten, voor katten waar ze als ze bij de Elite kwam samen mee zou moeten vechten. Katten die ze haar leven toe moest vertrouwen mocht dat nodig zijn en daarvoor was wederzijds respect nodig.

Even keek ze trots toen de kater zei dat ze goed kon vechten, maar haar blik werd al snel weer anders. even zuchtte ze, hoe kon ze hem bewijzen dat ze trouw zal zijn? ze stapte van de hond af en ging naast het dode lichaam zitten, langzaam likte ze het bloed van de hond af en van haar zelf. "En hoe kan ik dat gaan bewijzen?" mauwde ze koeltjes tijdens de likken door, het bloed op haar tand smaakte bitter en goed. ze hield van die smaak, ze hield van het stroomde bloed die op haar poten kleefde. de angst van de andere katten die om genade smeekte, ze rustige haar blik weer op de kater. ze wou laten zien dat ze een trouwe member kon zijn, respect zal ze hem geven als hij haar toe liet in de clan. en alles zou ze doen voor hem, en dan ook alles..

Toen ze vroeg hoe ze dat kon bewijzen keek hij haar weer aan. “Begin er maar eens mee om niet zo’n grote bek op te zetten.” Hij knikte naar de hond. “Pak die halsband mee voor het geval ik mij nog bedenk en ruim je rommel op, voordat de twolegs dat lijk hier op straat vinden.” Hij stond weer op. “Wat is je naam?” Vervolgde hij terwijl hij een keer met zijn staart zwiepte. De tanden aan zijn halsband rinkelden bij zijn beweging en hij trok even met zijn oren terwijl hij in de gaten bleef houden hoe ze op zijn woorden reageerde en of ze ook echt deed wat hij haar vroeg.

ze knikte bij zijn woorden en deed wat hij vroeg, ze haalde met haar klauwen de halsband los die ze vlakbij de kater neerlegde. en pakte stevig het nekvel van de hond, krachtig begon ze te trekken zodat de lijf verschoof. steeds stukje voor stukje schoof ze de hond terug naar de steeg waar die vandaan kwam en verstopte hem in de schaduw, “Wat is je naam?” hoorde ze toen ze terug trippelde, "Brokenfeeling" mauwde en gaf een knikje, en nou nog kijken wat hij ging doen met haar.

Hij wachtte totdat ze klaar was met het verstoppen van de hond, voordat hij weer tegen haar sprak. “Goed dan Brokenfeeling. Zorg ervoor dat je altijd respect toont naar andere Elite katten, ze hebben een strengere en hardere training gehad dan jij. Je zult dus nog veel moeten leren en vergeet nooit dat ze je zullen vermoorden als je een grote bek geeft. Een grote bek is niet altijd alles. Je moet tactisch nadenken over je woorden voordat je ze gebruikt en alleen dan zal je het in de Bloodclan kunnen overleven. Niemand gaat je helpen en niemand zal je steunen, je zult het allemaal zelf moeten regelen.” Hij knikte na de halsband. “Kies maar. Wil je je als member aansluiten bij de Elite of eerst young one worden? Het is jouw keuze, maar denk goed na over mijn woorden voordat je je keuze maakt. Je mag er nog over nadenken op weg naar het kamp.” Hij pakte de halsband in zijn bek en begon in de richting van het Bloodclan kamp te sjouwen. “Mijn naam is Claw, leider van de Elite.” Vervolgde hij nog voordat de schaduw hem weer omsloot zo snel hij uit het licht van de lantaarn liep.

“Goed dan Brokenfeeling. Zorg ervoor dat je altijd respect toont naar andere Elite katten, ze hebben een strengere en hardere training gehad dan jij. Je zult dus nog veel moeten leren en vergeet nooit dat ze je zullen vermoorden als je een grote bek geeft. Een grote bek is niet altijd alles. Je moet tactisch nadenken over je woorden voordat je ze gebruikt en alleen dan zal je het in de Bloodclan kunnen overleven. Niemand gaat je helpen en niemand zal je steunen, je zult het allemaal zelf moeten regelen.” ze knikte bij zijn woorden, misschien had hij wel een beetje gelijk over haar grote bek. hij knikte naar de halsband en zei, “Kies maar. Wil je je als member aansluiten bij de Elite of eerst young one worden? Het is jouw keuze, maar denk goed na over mijn woorden voordat je je keuze maakt. Je mag er nog over nadenken op weg naar het kamp.” even twijfelde ze, ''Ik denk er nog over na'' mauwde ze en keek hoe hij de halsband pakte en weg liep, rustig stond ze op en volgde de gitzwarte kater. “Mijn naam is Claw, leider van de Elite.” met grote ogen keek ze naar de kater, was hij de leider? als ze dat wist zo zou wat minder koppig gedaan. maar daar was het nu te laat voor, rustig volgde ze hem in de schaduw richting het kamp.

Hij reageerde verder niet meer op haar. In een kalme tred met ruime passen liep hij terug naar het kamp. Voor de ingang stond hij stil en liet de halsband weer uit zijn bek vallen. “Dus zeg het maar. Wat wil je? Moet ik de halsband een tijdje in bewaring nemen totdat je er klaar voor bent of wil je hem nu omhebben.” Hij ging zitten met zijn staart losjes achter hem, zachtjes klopte hij ermee op de grond. Zijn groengele ogen stonde rustig terwijl hij haar aankeek, maar aan zijn houding was te zien dat hij op antwoord zat te wachten. Hij was niet van plan hier nog de hele nacht te blijven zitten.

Onderwerp: Re: I look for more blood | Claw