Testing the water

Sage haalde haar poten tevreden door het water toen ze eenmaal bij de stroom aangekomen waren. Het water was behoorlijk fris, maar het was hier in ieder geval ook rustig. Het kabbelde langzaam van de rivier af en de stroming was alles behalve sterk. Kortom, de ideale plek om Roxy te laten leren hoe ze moest zwemmen. Ze keek om naar haar vriendin en greens. "Ben je er klaar voor?" vroeg Sage met een zwaai van haar staart. Ze had wel zin om de eerste zwemmende rogue aan de wereld te introduceren.

- Roxy eerst, daarna open!

Roxy leek behoorlijk enthousiast, en Sage werd er ook vrolijk van. Het water voelde haast natuurlijk aan haar lichaam ondanks dat het best fris was. Het was haar favoriete ding wat betrof de Riverclan. Als ze ooit eens niets te doen had, nam ze vaak de kans om even te gaan zwemmen. Roxy vroeg of ze zich eerst even kon wassen, waarop Sage knikte. Ze hoopte alleen dat niemand hun zou vinden hier, Roxy was namelijk niet helemaal welkom op Riverclangebied. "Oké, leer me het!" miauwde de wit-bruine poes na een tijdje, toen ze weer schoon was. Sage stond nog steeds in het water en haar staart zwaaide vrolijk heen en weer. "Oké! Het belangrijkste is om gewoon rustig te blijven, want anders verdrink je geheid," vertelde Sagepaw aan haar vriendin. "Het idee is om je poten heel rustig door het water te halen, alsof je het water gewoon onder je wegdrukt." De poes deed het voor en zwom een rondje door het ondiepe gedeelte van de stroom. Vervolgens keek ze naar Roxy om te zien hoe zij het zou doen.

Sage keek voorzichtig toe hoe Roxy steeds dieper het water in trad, er gebeurde echter iets waardoor de poes naar beneden zakte en kopje onder ging. Sage begon meteen naar haar toe te zwemmen maar voor ze daadwerkelijk kon helpen was Roxy alweer bovengekomen. Gelukkig maar. Roxy klom echter op Sage's rug, iets dat ze zelf amper kon houden. Snel zwom ze naar een plek waar ze weer kon staan en zette haar poten stevig op de grond. Ze zuchtte even. "De bodem is gemaakt van stenen die los op elkaar liggen, je moet oppassen waar je loopt," vertelde Sagepaw toen. Misschien handig als ze dat eerder gezegd had, maar daar was het nu te laat voor. "Probeer het nog maar een keer, gewoon rustig peddelen. Ik zwem wel met je mee," zei Sage toen, klaar om weer te gaan zwemmen.

Sage had een grote glimlach op haar gezicht toen Roxy langzaam met haar, zij aan zij, naar de andere kant van de smalle stroom zwom. Het ging behoorlijk goed deze keer! Sage voelde zich oprecht vrolijk, en eigenlijk was dat totaal niet de bedoeling. Ze leerde een buitenstaander hoe ze moest zwemmen in Riverclanterritorium. Hier kon ze serieus voor gestraft worden, misschien kon het zelfs uitgesteld worden dat ze Warrior werd. Daar wilde ze nu helemaal niet aan denken. "Het is me gelukt! Het is me gelukt!" vierde Roxy haar persoonlijke mijlpaal, en Sage lachte vrolijk mee. "Goed gedaan!" moedigde ze haar vriendin aan. Sage ging vervolgens weer naar een dieper stuk en bleef daar op één plek trappelen. "Als je gewoon op één plaats wil blijven, kan dat ook. Gewoon in het water blijven trappelen en je blijft boven," vertelde Sage toen en deed het weer voor.

Roxy kwam langzaam maar zeker op haar afzwemmen, zeggend dat het makkelijk was. Ze had nog geluk dat ze in de stroom zwommen, in de rivier zou dit een stuk moeilijker zijn. Sage keek even snel om zich heen om te kijken of er geen Riverclankatten waren die hun zagen. Als Butterstar hier gehoor van kreeg, kon er een hoop slechts gebeuren. Ze kon de Clan uitgezet worden, iets dat ze eigenlijk niet graag wilde. Alhoewel, leven met Roxy leek nog niet zo heel verschrikkelijk. Ze had een leuk plekje voor zichzelf en het was de enige poes die Sage wel mocht. Sage keek Roxy na terwijl de jongere poes weer naar de kant zwom. "Pff, pff, amai. Ik ben zo uit geput," pufte de pluizige kattin. Sage volgde haar naar de oever. "Gewoon blijven oefenen, je went wel aan hoeveel moeite het kost," zei Sage. Vervolgens barstte ze in lachen uit. Roxy was zo'n pluizig kattinnetje, en haar natte vacht zag er hilarisch uit.

Sage sloot snel haar ogen toen Roxy besloot zich uit te schudden, en het water spetterde alle kanten op, waaronder op Sagepaw zelf. Toen ze haar blauwe ogen weer opende, kon ze het lachen opnieuw niet onderdrukken. Roxy zag er ongelooflijk opgeblazen uit, de haren stonden uit elkaar en ze leek wel alsof ze twee keer haar normale grootte had. "Starclan, moet je jou zien!" zei Sage met tranen in haar ogen. De kattin zag er zo fluffy uit nu. Ze glimlachte weer warm naar Roxy toen die zei dat ze zoveel mogelijk zou blijven oefenen. "Je moet wel uitkijken met hier oefenen. Clankatten zijn niet bepaald vriendelijk tegen buitenstaanders en de rivier is gevaarlijk voor onervaren zwemmers," waarschuwde ze haar vriendin. Het laatste wat ze wilde, was dat Roxy door haar toedoen zou verdrinken, of gedood zou worden op haar Clangebied.

Ook Roxy was er bewust van hoe ze er nu uitzag en kon het niet laten om te schaterlachen. Sage zwaaide tevreden met haar staart, voor het eerst in de laatste paar weken voelde ze zich weer oprecht gelukkig. Ze keek naar boven, de zon ging langzamerhand onder en het zou weldra tijd worden voor haar om terug te gaan naar het kamp. Het was nou eenmaal een lange dag geweest, helaas kon Roxy niet met haar mee. Daarbij was ze ook nog behoorlijk uitgeput. Ze glimlachte nog om Roxy's opmerkingen, en de rare poses die ze maakte. "Rox, ik ben bang dat ik terug moet naar het kamp," zei Sage toen met een zucht. Ze dacht er nog over na om Roxy mee te smokkelen in de Apprentice's Den, maar ze wist ook wel dat de kans dat dat goed ging maar heel klein was.

Sagepaw keek nog een keer om zich heen, ze was nog steeds als de dood om betrapt te worden. Wie wist dook er ineens een kat uit de bosjes die recht naar Butterstar zou gaan. Met sommige katten zou ze misschien nog geluk hebben, maar Futuresong of Panthergrowl zouden haar geen tweede kans geven. Roxy gaf Sage een kopje en Sage likte haar over haar kop. Ze had helemaal geen zin om weer alleen te zijn in dat stomme kamp. "Ik snap het, dank je voor de zwemlessen en hopelijk tot zo gauw," zei Roxy en Sage knikte naar haar. "Tot de volgende keer, Rox," zei ze met een waterig glimlachje. Vervolgens keerde de poes zich om en liep in een trage pas op het kamp af.

- Topic uit